İyi akşamlar hepinize..
Şuanda canım okadar çok yanıyor ki anlatamam. Annemden başka biraz üstü kapalı da olsa kimseyle paylaşamadığım bir konu ve onun desteğiyle biraz daha iyiyim. Bundan 2buçuk yıl önce bir boşanma yaşadım. Büyük bir travmayı geri de bıraktıktan sonra hayatıma yeni birisini almıştım. Neredeyse 1 yıl flörtümüz oldu ama hep inişli çıkışlıydı. Ona güvensizdim. Çünkü evlilikten korkusu olan bir erkekti. Bağlanma korkusu olduğunu söylemişti. Ama artık evlenip yuva kurmak istiyordu. Bana hep sen son şansımsın diyordu ve hep güvenmeye çalışıyordum. Tam güvendim derken bir bakıyorum benden uzaklaşan, aramıza durduk yere mesafe koyan biri haline geliyordu. Bende nedenini anlamıyordum. Üzülüyordum. Ağlıyordum. Belli bir süre konuşmuyor sonra pişman olup özlediğini söyleyip beni tekrar sarıp sarmalıyordu. Zaten başta bana bağlanma korkusu, evlilik korkusu olduğunu söylemişti istemdışı psikolojik gelgitler yaşıyordu ara ara bende onu sevdiğim ve sımsıkı bağlandığım için ona destek olmaya belki bu korkusunu kırarım düşüncesiyle hep yanında olmaya çalılıyordum. Ama bende yıpranıyordum. Ona tam bağlanmışken birden uzaklaşması beni korkutuyordu artık. Ondan ayrılmaya da korkuyordum çünkü ben çok bağlanmıştım. Onun da beni sevdiğini düşünüyordum. Çünkü benden vazgeçmedi. Ama onun bu gelgitleri benim fazlasıyla psikolojimi bozmuştu. Onu böylesine severken neden benden uzaklaşıyor diye ağlıyordum. Yoksa benim bu boşluğumdan da yararlanıp beni kullanıyor mu diye düşünmüyorda değildim. Çünkü aramızda az çok özel duygusal paylaşımlar da yaşandı. Buarada ikimiz aynı ilçede öğretmenlik yapıyoruz. Rahatlıkla da planlar yapıp görüşebiliyorduk. Hatta geçen yaz tatilinden önce tartışmıştık beni biraz bastırmaya çalışan bir karakteri de vardı bende bu tavıra karşı çıkan biriydim kendimi de savunan biriyimdir o da bu güçlü tarafımı kabullenemezdi erkek ya o baskın olacak. Neyse kötü bir şekilde tartıştık. Bir yandan il dışı tercih yapma hakkı vardı haziran ayında biz iyiyken yapmayı düşünmüyordu tartışıncada aradan birkaç gün sonra tercih yaptığını artık bittiğini hellallik isteyip gideceğini yazan bir mesaj attı. Ben gözyaşlarına boğuldum. Artık bir insan bu kadar nasıl acımasız olur diye sinirimden kriz geçirdim. Ağlayarak ağladım ona rağmen umrunda bile olmadı. Onu sosyal medya ve numara dahil heryerden engelleyip. Ailemin yanına yaz tatiline gittim. Orada kafamı dağıtmaya onu unutmaya çalıştım ara ara üzülüp acı çeksemde. Sonra okul whatsapp grubundan tayininin çıkmadığını öğrendim. Birara engeli kaldırmıştım yapmamam gerekti biliyorum ama hemen sevdiğin bir insanı unutamıyorsun ki.. Günler geçti bana mesaj atıp unutamadığını özlediğini söylüyordu, ameliyat olmuş falan bende tek geçmiş olsun demişimdir sadece derken yaz tatili bitti okullar açıldı biz gene şehirde karşı karşıya gelmemek mümkün değil küçük ilçe. Bende unutamamıştım onu ama seni böyle üzüp bırakan insanla bir daha görüşmeyeceksin diyordum kendi kendime ama o yufka yüreğim dayanmadı yolda arabalarla karşılaştık ve nasılsın dedim ondan sonra o deyiş biz tekrar görüşmeye başladık. Çok özlemiştim onu. Herşey güzel gidiyordu geziyorduk, birlikte vakit geçiriyorduk ona arada yemekler yapıp yiyorduk okuldan sonra falan sonra gene o kara bulutlar gelip aramıza girdi tekrar o garip psikolojiye büründü benim çok sahiplenmem mi onu kotkutuyordu, onu hep yanımda istemem mi korkutuyordu bilmiyorum nerede yanlış yaptım onu çok sevmekten onun etrafında pır dönmekten değer vermekten başka hiç birşey yapmadım. Ondan sadece sevgi şefkat bekledim. Benim canım sıkkınken suratımın arada düşmesi mi onu uzaklaştırdı? ne biliyip hasta olup ona kısa sürede olsa ilgi gösterememem mi suç oldu? Hep kadınlar mı erkekleri pohpohlamalı? Onun önüne herşeyini seren kadının hiç pohpohlanmaya, sevgiye, şefkate ihtiyacı yok mu söyleyin?? En son neymiş heyecanı kalmamış benimle??!? Sen misin onu söyleyen yumdum gözümü açtım ağzımı upuzun içimi döken sert ve içim parçalansada ilişkimizin artık bittiğini belirten bir mesaj attım. Ağlayarak aldığı hediyelerini kapısına bıraktım ve seni Allaha havale ettim hakkımı helal etmiyorum diye bir mesaj daha attım. Oda uzun bir süre görüşmeyelim, lütfen buraya gelme birdaha diye mesaj attı. Birde üstüne üstlük engellemiş whatsapptan falan. Bende engelledim. Ağlaya ağlaya günlerce harap oldum okuluma odaklanamadım. Çareyi ailemin yanına gitmekle buldum. Ben nasıl böyle bir insana aşık oldum, onu sevdim kendime çok kızıyorum çook!! Annemle paylaştım o bana moral oldu ona sarılıp ağladım. Ve annem bir daha onunla görüşmemi yasakladı. Görüşürsen hayatını mahvedersin bu adamla sakın dedi. Ve ona 'kızımla bir daha görüşmeni istemiyorum, kızımın birdaha üzülmesine izin vermeyeceğim umarım anlaşılmıştır oraya gelmeme gerek kalmaz. Sizden bir anne olarak rica ediyorum. ' diye mesaj attı. Ve konu kapandı. İçim yanıyo çok. Korkuyorum. Şimdi görev yaptığım ilçedeyim döndüm. Burada yalnızım. Onunla aynı şehirdeyiz ve arabasını hep geçerken görüyorum. Karşılaşmak istemiyorum. Onu unutmak için ne yapmalıyım? Buraya sadece derdimi paylaşmak, belki sizlerden moral, tavsiye alırım diye yazdım. Biraz uzun oldu kusura bakmayın ama sağlıklı tavsiyeler almak için biraz anlatmam gerekiyordu.
Şuanda canım okadar çok yanıyor ki anlatamam. Annemden başka biraz üstü kapalı da olsa kimseyle paylaşamadığım bir konu ve onun desteğiyle biraz daha iyiyim. Bundan 2buçuk yıl önce bir boşanma yaşadım. Büyük bir travmayı geri de bıraktıktan sonra hayatıma yeni birisini almıştım. Neredeyse 1 yıl flörtümüz oldu ama hep inişli çıkışlıydı. Ona güvensizdim. Çünkü evlilikten korkusu olan bir erkekti. Bağlanma korkusu olduğunu söylemişti. Ama artık evlenip yuva kurmak istiyordu. Bana hep sen son şansımsın diyordu ve hep güvenmeye çalışıyordum. Tam güvendim derken bir bakıyorum benden uzaklaşan, aramıza durduk yere mesafe koyan biri haline geliyordu. Bende nedenini anlamıyordum. Üzülüyordum. Ağlıyordum. Belli bir süre konuşmuyor sonra pişman olup özlediğini söyleyip beni tekrar sarıp sarmalıyordu. Zaten başta bana bağlanma korkusu, evlilik korkusu olduğunu söylemişti istemdışı psikolojik gelgitler yaşıyordu ara ara bende onu sevdiğim ve sımsıkı bağlandığım için ona destek olmaya belki bu korkusunu kırarım düşüncesiyle hep yanında olmaya çalılıyordum. Ama bende yıpranıyordum. Ona tam bağlanmışken birden uzaklaşması beni korkutuyordu artık. Ondan ayrılmaya da korkuyordum çünkü ben çok bağlanmıştım. Onun da beni sevdiğini düşünüyordum. Çünkü benden vazgeçmedi. Ama onun bu gelgitleri benim fazlasıyla psikolojimi bozmuştu. Onu böylesine severken neden benden uzaklaşıyor diye ağlıyordum. Yoksa benim bu boşluğumdan da yararlanıp beni kullanıyor mu diye düşünmüyorda değildim. Çünkü aramızda az çok özel duygusal paylaşımlar da yaşandı. Buarada ikimiz aynı ilçede öğretmenlik yapıyoruz. Rahatlıkla da planlar yapıp görüşebiliyorduk. Hatta geçen yaz tatilinden önce tartışmıştık beni biraz bastırmaya çalışan bir karakteri de vardı bende bu tavıra karşı çıkan biriydim kendimi de savunan biriyimdir o da bu güçlü tarafımı kabullenemezdi erkek ya o baskın olacak. Neyse kötü bir şekilde tartıştık. Bir yandan il dışı tercih yapma hakkı vardı haziran ayında biz iyiyken yapmayı düşünmüyordu tartışıncada aradan birkaç gün sonra tercih yaptığını artık bittiğini hellallik isteyip gideceğini yazan bir mesaj attı. Ben gözyaşlarına boğuldum. Artık bir insan bu kadar nasıl acımasız olur diye sinirimden kriz geçirdim. Ağlayarak ağladım ona rağmen umrunda bile olmadı. Onu sosyal medya ve numara dahil heryerden engelleyip. Ailemin yanına yaz tatiline gittim. Orada kafamı dağıtmaya onu unutmaya çalıştım ara ara üzülüp acı çeksemde. Sonra okul whatsapp grubundan tayininin çıkmadığını öğrendim. Birara engeli kaldırmıştım yapmamam gerekti biliyorum ama hemen sevdiğin bir insanı unutamıyorsun ki.. Günler geçti bana mesaj atıp unutamadığını özlediğini söylüyordu, ameliyat olmuş falan bende tek geçmiş olsun demişimdir sadece derken yaz tatili bitti okullar açıldı biz gene şehirde karşı karşıya gelmemek mümkün değil küçük ilçe. Bende unutamamıştım onu ama seni böyle üzüp bırakan insanla bir daha görüşmeyeceksin diyordum kendi kendime ama o yufka yüreğim dayanmadı yolda arabalarla karşılaştık ve nasılsın dedim ondan sonra o deyiş biz tekrar görüşmeye başladık. Çok özlemiştim onu. Herşey güzel gidiyordu geziyorduk, birlikte vakit geçiriyorduk ona arada yemekler yapıp yiyorduk okuldan sonra falan sonra gene o kara bulutlar gelip aramıza girdi tekrar o garip psikolojiye büründü benim çok sahiplenmem mi onu kotkutuyordu, onu hep yanımda istemem mi korkutuyordu bilmiyorum nerede yanlış yaptım onu çok sevmekten onun etrafında pır dönmekten değer vermekten başka hiç birşey yapmadım. Ondan sadece sevgi şefkat bekledim. Benim canım sıkkınken suratımın arada düşmesi mi onu uzaklaştırdı? ne biliyip hasta olup ona kısa sürede olsa ilgi gösterememem mi suç oldu? Hep kadınlar mı erkekleri pohpohlamalı? Onun önüne herşeyini seren kadının hiç pohpohlanmaya, sevgiye, şefkate ihtiyacı yok mu söyleyin?? En son neymiş heyecanı kalmamış benimle??!? Sen misin onu söyleyen yumdum gözümü açtım ağzımı upuzun içimi döken sert ve içim parçalansada ilişkimizin artık bittiğini belirten bir mesaj attım. Ağlayarak aldığı hediyelerini kapısına bıraktım ve seni Allaha havale ettim hakkımı helal etmiyorum diye bir mesaj daha attım. Oda uzun bir süre görüşmeyelim, lütfen buraya gelme birdaha diye mesaj attı. Birde üstüne üstlük engellemiş whatsapptan falan. Bende engelledim. Ağlaya ağlaya günlerce harap oldum okuluma odaklanamadım. Çareyi ailemin yanına gitmekle buldum. Ben nasıl böyle bir insana aşık oldum, onu sevdim kendime çok kızıyorum çook!! Annemle paylaştım o bana moral oldu ona sarılıp ağladım. Ve annem bir daha onunla görüşmemi yasakladı. Görüşürsen hayatını mahvedersin bu adamla sakın dedi. Ve ona 'kızımla bir daha görüşmeni istemiyorum, kızımın birdaha üzülmesine izin vermeyeceğim umarım anlaşılmıştır oraya gelmeme gerek kalmaz. Sizden bir anne olarak rica ediyorum. ' diye mesaj attı. Ve konu kapandı. İçim yanıyo çok. Korkuyorum. Şimdi görev yaptığım ilçedeyim döndüm. Burada yalnızım. Onunla aynı şehirdeyiz ve arabasını hep geçerken görüyorum. Karşılaşmak istemiyorum. Onu unutmak için ne yapmalıyım? Buraya sadece derdimi paylaşmak, belki sizlerden moral, tavsiye alırım diye yazdım. Biraz uzun oldu kusura bakmayın ama sağlıklı tavsiyeler almak için biraz anlatmam gerekiyordu.
Son düzenleme: