- 20 Aralık 2017
- 9.800
- 32.017
- 548
- Konu Sahibi bebekozlemi01
-
- #21
Allah oğlunu sana bağışlasın.Gule güle büyüt yavrunucanım benim o kadar iyi anlıyorum ve acını üzüntünü yüreğimden hissediyorum... 11 yıl aradım ne dr lar ne paralar döktüm olmayınca olmuyor. evlat edindim kocaman gözlü bir oğlum var. eşinle konuş başvurunuzu yapın o zaten gelene kadar 2-3 yıl geçecek. o zamana kadar kendini hazırlar bence. depresyona girme. önemli olan doğurmak değil bir rahim ve yumurtalıktan ibaret değiliz kadınlar olarak. bizim kocaman kalbimiz ve doğuştan gelen iç güdülerimiz yeter...
Canım konu sahibi arkadaş 3 yıl oncesin
Allah oğlunu sana bağışlasın.Gule güle büyüt yavrunu
Eğer tıbben çaresi yok ise en güzeli evlat edin canım bu sana çok iyi gelicektir.Bir bebek almak istediğini ailene söyle madem onlar biliyor meseleyi önce hayal et sonra eşine açıl ve sonra sosyal hizmetlere başvur.Hayat kısa bence o kokuyu içine çekmeye değer kimseden çekinme ,kimseye aldırmakonuya güncelleme yaptım, bi an asıl sorunu unutmusum
Evet tıbben çocuk sahibi olmam imkansız.
Ben çok sarsılmaya başladım karmakarısığım
Merhaba
Yıllar sonra karmakarisik bir halde yine karsinizdayim..
3 yıl kadar önce bu hesaptan daha eşimle yolun başında iken bir konu açmıştım
O zmn ben dimdik duruyordum şimdi çok güçsüz eğilmiş ezilmiş hissediyorum
Benim çocuk sahibi olmam imkansız, eşimde bunu ilk gün ögrendi, karar aşamasında sallansakta hiç sorunu acabası olmadan evlendik, şu an benimle olmak yeterli geliyor, onun bir derdi tasası yok. Aileside biliyor, ve tek ima duymadım
Artik evliyim yeni evli diyemeyecek kadar sure gecmis..
Esim ah benim can yoldasim..
Bu yolun basinda aslinda onu sorgularken kendimi daha cok olcmeliymisim
Ben yaniyorum arkadaslar alev alev..
Kimsenin gormedigi yerlerde agliyorum
Kimseye agzimi acmadim.. 1 arkadasim brz biliyor ona bile cok dokulmedimm..
Yanlis anlasilmasin cogunlukla kendimle bile konusmuyorum sadece burdaki nickimdeki gibi ozlemle yaniyorum. Kendimi teselli edemiyorum.. bazen kiziyorum niye evlendin niye insanlara aciklama sorumluluguna girdin..
Oyle sacma dusunceler geciyorki aklimdan
Esim benimle cok mutlu bende onu cok seviyorum cok ahlakli olgun comert yumusak kalpli merhametli. Her alanda es yoldas arkadas..
Ama cok buyuk bir eksigi varki karar almakta zorlaniyor. Bir telefon icin 1 yil dusunebilir alsammi almasammi diye..
Onun cok mutlu oldugunu bildigim icin hic evlat edinme konusunu acamiyorum..
O benimle yaslanmanin pesinde.. ardi arkasi beklentisi yok.. hatta evlat sahibi olma sorumlulugundan zorluklarindan kurtulmak isine geliyor
Ama yuregim bebek ozlemi ile kavruldu..
Ne yapacagimi bilmiyorum. Depresyonun esigine gelip evimdeki huzuru kacirmak istemiyorum..
Etrafimdaki bebeklere surekli hediye aliyorum.. en iyisi en guzeli en yakisani olsun..
Yegenim olacakti kardesimde dusuk yapti. 1.5 senedir ugrasiyor. Cok sevinmistik o surecte cok uzulduk. Kurtaja girmeden once ilk defa icini actigini gordum..
Sonra onun yipranmisligini ve tepkilerini gordum. O zmn ben kendimi cok mu sıktım diyorum.
Bazen aklima geliyor, sadece aglayip sabir diliyorum.
Sacma karisik ve anlamsiz gelebilir.
Disaridan mutlu bir yuvam gunluk neselerim guzel bir esim 2 ailem var..
Esimin ailesi ile sorunum yok..
Sukredecek cok sey varken,karmakarisik bir hale gelmisken sizin tesellinize sigindim.
Esimle konusmaya once benim cesaretim yok. Tepki vermez ama cevapte vermez. Ikna gucum yok.
Nolur beni depresyonun esiginden cekin kendime eziyet etmeye basladim.
merhabaMerhaba
Yıllar sonra karmakarisik bir halde yine karsinizdayim..
3 yıl kadar önce bu hesaptan daha eşimle yolun başında iken bir konu açmıştım
O zmn ben dimdik duruyordum şimdi çok güçsüz eğilmiş ezilmiş hissediyorum
Benim çocuk sahibi olmam imkansız, eşimde bunu ilk gün ögrendi, karar aşamasında sallansakta hiç sorunu acabası olmadan evlendik, şu an benimle olmak yeterli geliyor, onun bir derdi tasası yok. Aileside biliyor, ve tek ima duymadım
Artik evliyim yeni evli diyemeyecek kadar sure gecmis..
Esim ah benim can yoldasim..
Bu yolun basinda aslinda onu sorgularken kendimi daha cok olcmeliymisim
Ben yaniyorum arkadaslar alev alev..
Kimsenin gormedigi yerlerde agliyorum
Kimseye agzimi acmadim.. 1 arkadasim brz biliyor ona bile cok dokulmedimm..
Yanlis anlasilmasin cogunlukla kendimle bile konusmuyorum sadece burdaki nickimdeki gibi ozlemle yaniyorum. Kendimi teselli edemiyorum.. bazen kiziyorum niye evlendin niye insanlara aciklama sorumluluguna girdin..
Oyle sacma dusunceler geciyorki aklimdan
Esim benimle cok mutlu bende onu cok seviyorum cok ahlakli olgun comert yumusak kalpli merhametli. Her alanda es yoldas arkadas..
Ama cok buyuk bir eksigi varki karar almakta zorlaniyor. Bir telefon icin 1 yil dusunebilir alsammi almasammi diye..
Onun cok mutlu oldugunu bildigim icin hic evlat edinme konusunu acamiyorum..
O benimle yaslanmanin pesinde.. ardi arkasi beklentisi yok.. hatta evlat sahibi olma sorumlulugundan zorluklarindan kurtulmak isine geliyor
Ama yuregim bebek ozlemi ile kavruldu..
Ne yapacagimi bilmiyorum. Depresyonun esigine gelip evimdeki huzuru kacirmak istemiyorum..
Etrafimdaki bebeklere surekli hediye aliyorum.. en iyisi en guzeli en yakisani olsun..
Yegenim olacakti kardesimde dusuk yapti. 1.5 senedir ugrasiyor. Cok sevinmistik o surecte cok uzulduk. Kurtaja girmeden once ilk defa icini actigini gordum..
Sonra onun yipranmisligini ve tepkilerini gordum. O zmn ben kendimi cok mu sıktım diyorum.
Bazen aklima geliyor, sadece aglayip sabir diliyorum.
Sacma karisik ve anlamsiz gelebilir.
Disaridan mutlu bir yuvam gunluk neselerim guzel bir esim 2 ailem var..
Esimin ailesi ile sorunum yok..
Sukredecek cok sey varken,karmakarisik bir hale gelmisken sizin tesellinize sigindim.
Esimle konusmaya once benim cesaretim yok. Tepki vermez ama cevapte vermez. Ikna gucum yok.
Nolur beni depresyonun esiginden cekin kendime eziyet etmeye basladim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?