- 5 Kasım 2023
- 70
- 14
- Konu Sahibi kocabirsacmalik
- #1
sanaldan birine bağlanmak belki saçma gelecek boşluktan mı ya da neden böyle hissediyorum bilmiyorum, yaşımız da genç. ama sanaldan tanışıp reelde görüştüğüm 1-2 sene beraber olduğum bir erkek arkadaşımda olmuştu o yüzden sanala bu kadar imkansız bakmıyorum. ve bu kişi tanıdığım tüm erkeklerden daha düzgün, farklı biriydi. ben 19, o 23 yaşında.
temmuz ayında tanıştık bir arkadaşlık uygulamasından. aynı şehirde yaşıyoruz. ilahiyat okuyan, dindar birisi. ve çok efendi birisiydi konuşması, ses tonu, sohbeti. bu aya kadar da hiçbir zaman bel altı muhabbet ya da kırıcı bir şey asla söylemedi. sonra samimi olduk dini, günlük vs bu tarz konulardan konuşuyorduk kitaplar hakkında sohbet ediyorduk, birbirimizi tanımaya çalışıyorduk sorular soruyorduk. bazen gece 4e kadar konuşuyorduk. sabah namazına kalkıyor diye ben mesela o saatte uyanırdım ve o da o saatlerde bana mesaj atardı konuşurduk. ciddi düşünen biriydi evlilik muhabbetini falan açıyordu yani ciddi bir ilişki istiyordu bunun için tanımaya çalışıyordu bazı sorular sormuştu geçmişte sevgilin oldu mu yakınlık yaşadın mı diye. aynı soruları bende sordum, oldu ama anlaşamadık kız elimi tutmak sarılmak istiyordu ben istemiyordum demişti yani ayrılık nedeni buymuş. ve onun sayesinde alkol ve sigarayı tamamen hayatımdan çıkardım. ama bazı engeller vardı benim ailemin yapısı ve ben, onunla çok benzer değildik bunu o da biliyordu bir engel olarak görüyordu hep ama gönlüm seni isterdi diyordu bana. benden istediği şeyler de vardı ben açık kapı bıraktım olur dedim. ama içinden gelerek yapmış olmazsın dedi. belli olmaz dedim. yüz yüze görüşmeyi de düşünüyorduk seninle bu konuları yüz yüze konuşmak isterim demişti. bazı konuları çok sorun ediyordu. bir gün bana sordu beni arkadaşlarına anlattın mı diye, evet dedim. ne dediler, ikimizin de hayat tarzının çok farklı olduğunu söylediler mi dedi. hayır olumsuz bir yorum yapmadılar dedim. neyse sonra bu olumsuz havayı atlattık ağustosta iyiydi her şey eylülün başlarında da öyle. flört gibi konuşuyorduk ama bir gün o sıralarda bana bir dizi önerdi, bizim duruma benzer bir hikayeyi anlatan bir dizi. yeni diziye başladım bana da birisi önerdi dedi. konusuna bakınca bozuldum ama öylesine önermiştir dedim belki de. sonra akşam bana dedi ki sesini duyabilir miyim yarın dedi. aramak istediğini söyledi. olur dedim hatta mutlu oldum çünkü numarasını vermemişti öncesinde ve sorduğumda da ''eğer bir ilişki biterse ya da sohbet biterse ben o kişiyi silemiyorum'' dedi saçma bir bahaneydi. bende dedim herhalde güveniyor artık ve telefondan arayacak. ertesi gün yazdım çok soğuk davranıyor. neden yazmıyorsun dediğimde müsait değilim diyordu. böyle olunca en son kendine iyi bak dedim, sen bilirsin dedi.
kasım ayına kadar hiç konuşmadık ve ben kasımda tekrar takip edip yazdım ara ara hep aklıma geldi. gönlümde sana karşı bir kızgınlık yok dedi. konuşmaya başladık şu an iki arkadaş gibiyiz sadece. haftada 1- 2 gün falan konuşuyoruz. bir o bana yazıyor bir ben ona yazıyorum. ama sadece nasılsın napıyorsun diyoruz. o bana yazınca da öyle, nasılsın napıyorsun diyor ama devamını zor getiriyor. konuşmak istiyoruz sanki ama çekiniyoruz hiç geçmiş konuşmalardan bile bahsetmiyoruz. ve ben artık onun istediği gibi biriyim ama o bilmiyor yani böyle birşeyin konusunu açmak da hiç doğru değil zaten. ama böyle olunca sürekli aklımda oluyor. onunla konuşurken tekrar içimi açmak ona içimdekileri söylemek samimi bir arkadaş gibi olmak istiyorum en azından ama olamıyorum. o konuşmak istemiyor desem o da pek doğru değil çünkü o da yazıyor. yani yanlış mı anladım bilmiyorum ama sanki beni bir yöne bir yola çekmek için tanıştı daha ilk aylardan aşırı bir ilgi gösterdi beni sürekli övdü, tanıdı, kendini sevdirdi, değiştirmeye çalıştı ve baktı ki ben o yola gelmeyince beni bıraktı gibi hissettim. ilk zamanlar hatta ben zaten bizden olmaz diye düşündüğümde belli olmaz belki olur diyordu ben konuşmayı kessem geri yazıyordu. neden böyle oldu anlamadım. sürekli kafamda ve keşke böyle olmasaydı diyorum. içimi açmak onunla çekinmeden konuşabilmek eskisi gibi samimi olmak hatta yüz yüze görüşebilmek isterdim. sizce olur mu, yazdığında nasıl konuşayım ya da ne yapayım
temmuz ayında tanıştık bir arkadaşlık uygulamasından. aynı şehirde yaşıyoruz. ilahiyat okuyan, dindar birisi. ve çok efendi birisiydi konuşması, ses tonu, sohbeti. bu aya kadar da hiçbir zaman bel altı muhabbet ya da kırıcı bir şey asla söylemedi. sonra samimi olduk dini, günlük vs bu tarz konulardan konuşuyorduk kitaplar hakkında sohbet ediyorduk, birbirimizi tanımaya çalışıyorduk sorular soruyorduk. bazen gece 4e kadar konuşuyorduk. sabah namazına kalkıyor diye ben mesela o saatte uyanırdım ve o da o saatlerde bana mesaj atardı konuşurduk. ciddi düşünen biriydi evlilik muhabbetini falan açıyordu yani ciddi bir ilişki istiyordu bunun için tanımaya çalışıyordu bazı sorular sormuştu geçmişte sevgilin oldu mu yakınlık yaşadın mı diye. aynı soruları bende sordum, oldu ama anlaşamadık kız elimi tutmak sarılmak istiyordu ben istemiyordum demişti yani ayrılık nedeni buymuş. ve onun sayesinde alkol ve sigarayı tamamen hayatımdan çıkardım. ama bazı engeller vardı benim ailemin yapısı ve ben, onunla çok benzer değildik bunu o da biliyordu bir engel olarak görüyordu hep ama gönlüm seni isterdi diyordu bana. benden istediği şeyler de vardı ben açık kapı bıraktım olur dedim. ama içinden gelerek yapmış olmazsın dedi. belli olmaz dedim. yüz yüze görüşmeyi de düşünüyorduk seninle bu konuları yüz yüze konuşmak isterim demişti. bazı konuları çok sorun ediyordu. bir gün bana sordu beni arkadaşlarına anlattın mı diye, evet dedim. ne dediler, ikimizin de hayat tarzının çok farklı olduğunu söylediler mi dedi. hayır olumsuz bir yorum yapmadılar dedim. neyse sonra bu olumsuz havayı atlattık ağustosta iyiydi her şey eylülün başlarında da öyle. flört gibi konuşuyorduk ama bir gün o sıralarda bana bir dizi önerdi, bizim duruma benzer bir hikayeyi anlatan bir dizi. yeni diziye başladım bana da birisi önerdi dedi. konusuna bakınca bozuldum ama öylesine önermiştir dedim belki de. sonra akşam bana dedi ki sesini duyabilir miyim yarın dedi. aramak istediğini söyledi. olur dedim hatta mutlu oldum çünkü numarasını vermemişti öncesinde ve sorduğumda da ''eğer bir ilişki biterse ya da sohbet biterse ben o kişiyi silemiyorum'' dedi saçma bir bahaneydi. bende dedim herhalde güveniyor artık ve telefondan arayacak. ertesi gün yazdım çok soğuk davranıyor. neden yazmıyorsun dediğimde müsait değilim diyordu. böyle olunca en son kendine iyi bak dedim, sen bilirsin dedi.
kasım ayına kadar hiç konuşmadık ve ben kasımda tekrar takip edip yazdım ara ara hep aklıma geldi. gönlümde sana karşı bir kızgınlık yok dedi. konuşmaya başladık şu an iki arkadaş gibiyiz sadece. haftada 1- 2 gün falan konuşuyoruz. bir o bana yazıyor bir ben ona yazıyorum. ama sadece nasılsın napıyorsun diyoruz. o bana yazınca da öyle, nasılsın napıyorsun diyor ama devamını zor getiriyor. konuşmak istiyoruz sanki ama çekiniyoruz hiç geçmiş konuşmalardan bile bahsetmiyoruz. ve ben artık onun istediği gibi biriyim ama o bilmiyor yani böyle birşeyin konusunu açmak da hiç doğru değil zaten. ama böyle olunca sürekli aklımda oluyor. onunla konuşurken tekrar içimi açmak ona içimdekileri söylemek samimi bir arkadaş gibi olmak istiyorum en azından ama olamıyorum. o konuşmak istemiyor desem o da pek doğru değil çünkü o da yazıyor. yani yanlış mı anladım bilmiyorum ama sanki beni bir yöne bir yola çekmek için tanıştı daha ilk aylardan aşırı bir ilgi gösterdi beni sürekli övdü, tanıdı, kendini sevdirdi, değiştirmeye çalıştı ve baktı ki ben o yola gelmeyince beni bıraktı gibi hissettim. ilk zamanlar hatta ben zaten bizden olmaz diye düşündüğümde belli olmaz belki olur diyordu ben konuşmayı kessem geri yazıyordu. neden böyle oldu anlamadım. sürekli kafamda ve keşke böyle olmasaydı diyorum. içimi açmak onunla çekinmeden konuşabilmek eskisi gibi samimi olmak hatta yüz yüze görüşebilmek isterdim. sizce olur mu, yazdığında nasıl konuşayım ya da ne yapayım
