Yeni konu acmama izin veriliyormu bilmiyorum, ama ikinci uyeligimle bir konu daha aciyorum. Canim cok sikkin. Kimselere anlatamadigim seyler gelmeye habire devam ediyor benim basima...
Merhaba hanimlar,
Tanistik, sosyal medyadan. Pek uzun gorustuk sayilmaz, hatta gorustuk bile sayilmaz belki. ‘Hadi, bulusalim’ dedi. Bulustuk. Inanilmaz derecede keyifli, eglenceli, sohbetin muhabbetin tadina doyulmayan bir gun gecirdik. Unuttugum heyecanlarim tavandaydi..
Cok yakisikli ustelik, caktirmiyorum ama eriyip bitiyorum karsisinda. Ayni sekilde oda cok hoslandi (yada hoslanmis gibi yapti..)
Biyerlerde biseyler yedik, ictik, gezdik, dolastik filan..derken bana aksamin sonunda ‘Sana birsey anlatmaliyim, ama beni dinledikten sonra benimle birdaha gorusmeyeceksin.’ dedi. Guldum, ‘anlatta ona ben karar vereyim’ dedim. ‘Kiyamadim sana..’ dedi ve basladi. Zorla evlendirilmis birkac yil once. Ve hala evli. Cocugun varmi diye sormak aklima gelmedi bile soktan, ama varmis. Asla ayrilma durumu soz konusu olamazmis. ‘Mutsuzum, aski hicbir zaman tatmayacagim, doya doya yasayamayacagim, o yuzden benimle bu gunun keyfini cikarmaya varsan, yani ani yasarim seninle evet, beklentim olmadan dersen, ozaman anlik mutlulugun tavanina ulasiriz seninle. Ama ben asik olamam, olmam, olmanada izin vermem.’ tarzinda seyler soylemeye basladi. Karisini bir degil bin defa aldatmis. Biliyormus karisi durumu, ama luks yasamdan vazgecmeyi goze alamadigi icin sorun yapmiyormus guya. Sevmiyor ve sevilmiyor ikiside. Ilk once okadar duygu yuklu bir sekilde anlattigi olaya tamamen duygusal yaklasip ‘olurmu oyle sey, kendi yolunu cizmek neden zor, hangi devirde yasiyoruz’lara bindirdim olayi. Sonraki gun mantigimi toparladiktan sonra kendime geldim elbette, kizdim ona, uzak dur benden, senin metresin olacak kalitedemiyim ben!lere girdim, kirici seyler soyledim ona. Ama adamin buyusunden birkac haftadir kesinlikle siyrilamiyorum. Unutamiyorum.
Civi civiyi soker kizim, bu boyle olmaz dedim. Haftasonu dostlugumuz olan, ama onun dostluktan daha fazlasini istedigini bildigim bir arkadasima gittim. Duygusallastik, modumuz degisti, arkadasliktan birkac tik oteye gitti muhabbetimiz. Sakin ask yok sevgi yok diye diye bi baktik goz goze diz dize bi moddayiz. Bildigi icin huyumu, kacacagimi, sonraki gun cikti geldi. Yine ayni sekildeydi. Tehdit etti, eger yarin oburgun yine kapatirsen kendini senin asla yuzune bakmam diye. Tabi aradan simdi iki gun gecti, ben ne ariyor nede soruyorum.
Hatayi hatayla cozmeye calisarak arkadasligimida mahvettim.
Ben bunun derdinde degilim bile, evli herifin derdindeyim hala. Cildiracagim inanin, kendimden nefret ettim! Evli bir erkekten nasil hala vazgecemedim diye! Ona ‘Kendi yolunu cizmeye baslarsan eger bir gun, cok gec kalmadiysan eger, gel’ dedim. Aramiyorum sormuyorum, oda bulasmiyor bana, ama sosyal medyadan hala hem ben onu, hemde o beni takip ediyor. Ismini gordukce kalbim hop atiyo. ‘Ben seni silemiyorum, lutfen sen sil, blokla, napiyosan yap ama git!’ dedim, cevap vermedi. Bana ‘sen sil!’ demeyin, yapamiyorum. Ayrica kac gundur snap attigi filanda yok, bu seferde merak ediyorum nerde bu diye. Neyseki benim video/fotolarimi izliyorda rahatliyorum.
Resmen koskocaman kadinim, piskopata bagladim. Sen akillanmazsin diyin bana, haklisiniz. Problem ariyorsun sen, rahat duramiyosun diyin, dogrusunuz. Nasil siyrilacagim etkisinden! Allahim, bir yol goster..
