Kişisel algılamak bana da sanki bir bencillik olur gibi geldi yaşadığı gerçekten kolay değil ama işte…Yani başlığı görünce adama saydırmaya geldim. Ama abisi ölmüş çok normal böyle gel gitler. Size verecek bir şeyi yoktur ki şimdi onun. Daha yası bile bitmemiştir.
Kişisel algılamayın lütfen çok normal bu
Yani, çok yakınımı kaybettiğimde kendime çok şaşırmıştım. Cenazede falan ağlamayan cinslerden olduğumu öğrendim o zaman mesela ama biriyle konuşurken içiniz dalga dalga oluyor gibi düşünün. Aşırı samimiyet kurmak sevişmek sarılmak bütün bu istekler bir anda geliyor. Bu duygular gittiğinde de yerini öfke ve üzüntü dolduruyor. Size ilk soğuk davrandığında bu haldeydi muhtemelen. O yüzden dedim kişisel değil diye yoksa sizin bu hisleriniz kırgınlığınız asla bencilce değil :) üzülmeyin istedimKişisel algılamak bana da sanki bir bencillik olur gibi geldi yaşadığı gerçekten kolay değil ama işte…
Aslında bunu ben de düşündüm, hala iyi değilse ve ben o sürede ona iyi geldiysem bu belki benim için çok şey ifade etmemeli onun için ederken. Ama sorun bundan sonrası için arkadaşlığa devam edersek tekrar eder mi bu gelgitler ona iyi geleyim derken kendimi yok sayarsam eğerÖzellikle çok yakın akrabalardan birinin ani ölümünde insanın ölümü algılaması ve sindirmesi zaman alıyor. Şimdi dengesi yerinde değildir onun. Sormuşsunuz ya cenaze evinde yapılabilecek bir şey var mı diye, yapabileceğiniz şeyin o akşam 10 dakikalığına o adamın elini tutmak ve 2-3 saat ona destek vermek olduğunu düşünün, olayın üzerinde durmayın.
Anlıyorum, çok teşekkürler. Sizin de başınız sağolsun bu aradaYani, çok yakınımı kaybettiğimde kendime çok şaşırmıştım. Cenazede falan ağlamayan cinslerden olduğumu öğrendim o zaman mesela ama biriyle konuşurken içiniz dalga dalga oluyor gibi düşünün. Aşırı samimiyet kurmak sevişmek sarılmak bütün bu istekler bir anda geliyor. Bu duygular gittiğinde de yerini öfke ve üzüntü dolduruyor. Size ilk soğuk davrandığında bu haldeydi muhtemelen. O yüzden dedim kişisel değil diye yoksa sizin bu hisleriniz kırgınlığınız asla bencilce değil :) üzülmeyin istedim
Ona yeterince iyi gelmiş olsaydınız ertesi gün size hayatının mevcut durumunu korumak istediğini söylemezdi. Birden gaza geldiğini düşünerek kendini geri çekmek istemiş. İlişki demek sorumluluk almak demek. Şu devirde travması, kaybı olmayan adamlar bile sorumluluk almaktan kaçınıyor. Naçizane kendinizi tamamen geri çekmeseniz de iletişim kurmak için çaba harcamamanız gerektiğini düşünüyorum. Kendisi sizi arar ve görüşmek isterse de enerjinizden anlık olarak faydalanmaya mı çalışıyor yoksa sizi tanımaya mı bunu anlamak üzere temkinli olmanız da yararınıza.Aslında bunu ben de düşündüm, hala iyi değilse ve ben o sürede ona iyi geldiysem bu belki benim için çok şey ifade etmemeli onun için ederken. Ama sorun bundan sonrası için arkadaşlığa devam edersek tekrar eder mi bu gelgitler ona iyi geleyim derken kendimi yok sayarsam eğer
Bu biraz karakterimle alakalı aslında temastan çok hoşlanmıyorum kadın erkek fark etmiyor kimseyle kolay kolay temas edememBence öncelikle bu “elimi tutmasına izin vermezdim, konuşmaz susardım” modundan çıkın. Kendinizi niçin kalıplara sokuyorsunuz? Kalıbınızın dışına çıktığınızda ilk gördüğünüz kişi de sizin için önemli hale geliyor, yorucu oluyordur sizin için.
Abiyle ilgili, çok yeni bir vefat yaşamış. Ruh halinin zorlu olması normal. Bence biraz alan tanıyın, kötü niyetli değil bence. Sadece vicdan yapıyor olabilir. Toparlanmalı.
Şöyle ki arkadaşça bir el tutma değildi pek… İki eliyle kavradı, okşadı daha sonra birbirine kenetledi ki kendisi de o samimiyeti kurduğu için pişman olduğundan bahsetti. Yani bilmiyorum belki de dediğiniz gibi arkadaşçadır sahiden.Duygusallasip elinizi tutmus, sabah kendine gelince kusura bakma demis. Normal bi durum acisi taze konusucak sarilicak birini aramasi. Iliski sevgi ask herhangi bi duygusu yok size karsi. Bi de el tutmakta ne var ki arkadasca bi hareket ama cocuk yanlis anlasilmamak icin uzak davraniyo size.
Arkadaşlar merhabalar, belki daha önceki birkaç konuma denk gelmişsinizdir ben ilişkilerden uzak, (şu anda) evlilik düşünmeyen hatta bu yüzden annesiyle karşı gelen, eğitim okul iş hayatında kafası oldukça karışık bir insanımKendi içimde, eğitim hayatımda çözmem gereken bir sürü sorun varken ilişki gerçekten düşündüğüm son şeydi. Bu anlatacağım da bir dert değil aslında ama dert gibi de bilemiyorum Bundan birkaç ay önce aynı mahalleden tanıdığımız bir genç vefat etti ben de çok etkilenirim bu tarz ölümlerden. İnsanlar bilirsiniz ki cenaze evlerine giderler, yerler içerler, çeker giderler. Yapabileceğim bir şeyler var mı sorayım edeyim derken bir şekilde erkek kardeşi ile irtibata geçtik. Gel zaman git zaman aramızda bir şekilde diyalog gelişti ama hep arkadaşçaydı kafa yapımız, dünyaya bakış açımız da uyuşuyor, bir mekana gider 1-2 çay içer biraz da sohbet eder kalkarız diye düşündük. Ben normalde çok uzun sohbet etmeyi seven birisi değilim 1 saatim ardından en yakın arkadaşımla bile susmaya başlarız ancak bu sefer bir baktım 2 - 2,5 saat olmuş, kafe kapanıyor, sandalyeler toplanmaya başlıyor… Gel bir yerde arabada oturup sohbete devam edelim senin için sakıncası yoksa dedi. Bu arada asla bir başka erkeğin arabasına bile binmem normalde ama aynı mahalle, aileler tanışıyor bir şey yapmaya cesaret edemez diye düşündüm. Keza yapmadı da zaten ama bizim sohbet biraz daha devam edince elimi tutmak istedi bu tip konularda ne yapmak gerekir hiç bilmiyorum ben tabi ve şaşırdım da ama istedim de sanırım, olmaz diyemedim olur dedim Abisinden bahsetti, benim ona çok iyi geldiğimden bu şekilde elele 5-10 dakikaya yakın durduk. Ailem merak eder artık dedim eve bıraktı yine araba ile. O sert duvarları olan ben bir erkekten etkilenmiştim sanırım zaten etkilenmesem elimi tutmasına asla izin vermezdim hatta o kadar zaman baş başa kalmaya da aklım duygularım karmakarışık oldu.
Asıl meseleye gelecek olursak ertesi gün günaydın falan yazdım galiba flörtleşen insanlar daha samimi olurlar diye düşündümAma olmadı, hatta daha soğuk geldi ters giden bir şeyler olduğunu anladım. Birkaç gün sonra merak edip sordum “arkadaşça görüşmüştük birden samimi davranmaya başladın ve şimdi eskisinden de mesafelisin ne oldu?” Diye. Ve bana uzun uzun yazmış özür dileyerek, o akşamdan sonra çok pişman olduğunu hayatında hiçbir değişiklik istemediğini yeni başlangıçlara açık olmadığını fakat yine de benimle arkadaşlığa devam etmek istediğini…. Abisi için hala çok üzülüyor bu arada anlıyorum da aslında ama neden bir anda samimiyet kurmaya kalkıp bir anda yine kendiliğinden mesafe koyar ki insan? Şimdi ben ne yapabilirim bu durumda? Erkeklerin toksik varlıklar olduklarını biliyordum ve bu yüzden uzak duruyordum da bu sefer hazırlıksız yakalandım sanırım