Ne güzel iş, babasıyla aynı kafada bir erkek çocuk yetiştirmişsiniz. İleride kendisi de karısını aldatır ve asla boşanmam der, sus otur çek der. Eş olarak anlaşamıyoruz aramızda aşılması imkansız sorunlar var, biz ayrılıyoruz ama anne baba olarak beraberiz diyebilmeniz gerek. Benim de ergen çocuklarım var, ben söylerdim. Çünkü büyüyecekler kendi hayatlarını kuracaklar ve ben bir pislikle yaşamaya devam ediyor olacağım. Adam terapiste bile yanaşmıyor, gitsin konuşsun konuşsun dönsün otursun evinde diyor. Sadece siz kendinize yardım edebilirsiniz. Siz isterseniz çıkarsınız bu durumdan, ben aldatılmayı affetmeme tataftarıyım. Kim bilir kaç kişiyle oldu, kimbilir kaç defa daha yapacak sorusu bir an bile çıkmaz benim aklımdan. Boşanmamak kendimi cezalandırmak demek. Böyle sadakatsiz rezil biriyle ömrümü çürütmem.
Bundan sonra nasıl güveneceksiniz? Kurtarmak diyorsunuz da neyi kurtaracaksınız, evliliğinizi mi kocanızı mı? Size değil genele sesleniyorum. Lütfen en küçüğünden en büyüğüne çocuklarınızın arkasına saklanmayı, çocukları bahane etmeyi bırakın, onların sırtına yüklemeyin kendi sorununuzu.
