ben gerçekten ya çok safım ya da salağım bilmiyorum ama artık çok sinirleniyorum.
babam her zaman "sakın senden aşağıda olan insanları ezme, gücünü onların üzerinde göstermeye çalışırsan asıl güçsüzlüğünü gösterirsin" tarzı cümlelerle büyüttü beni. bu yüzden ben sürekli kandırılıyorum sanırım. ben insanlara yumuşak yüzlü oldukça salak yerine konuyorum.
eve temizliğe gelen kadın herkese 150 liraya gidiyor bana 170. üstüne bir de yemek parası alıyor. ben biliyorum başkasına kaç paraya gittiğini ama şimdi söylesem 20 liranın lafını yapıyor olacağım. o bir şey söyleyecek ben bir şey söyleyeceğim sonra kadının boynu bükülecek. ben istemiyorum ki o üzülsün. ama ben bu parayı yerden toplamıyorum ki o neden beni böyle dolandırıyor?
evdeki kıyafetleri topladım babama ikinci el uygulamaları var oradan satacağım dedim. 3 kuruş için mi uğraşacaksın ne kadar ayıp ihtiyacı olan birini bul ver bu lafı bir daha duymayayım dedi tamam dedim. sitedeki görevlinin üniversite okuyan kızları var biliyorum. ona söyledim kızların giyerse bende böyle böyle şeyler var dedim verdim. verdiğim şeylerin tamamını yurt dışından aldım türkiyedeki sayısı bir elin parmağını geçmez. verdim kızlara bir hafta önce.
dün aynı uygulamayı ben de kullanıyorum açtım ben bir çanta arıyorum markayı yazdım baktım benim onlara verdiğim çizmeler orda. kendi kendime "anaa demek o kadar da bulunmaz bir şey değilmiş lan ben de kendimi bir şey zannediyorum" diye gülüyordum çizmeye bir bakayım dedim satışa koyan kişi benim çizmeyi verdiğim kız. açıklama kısmına da "hediye geldi ayak numarama uymadığı için satıyorum" yazmış. lan o sana hediye gelmedi ben sordum 35 numara sana olur mu diye olur dedin verdim madem ayağına 35 olmuyor niye alıyorsun ben gidip ihtiyacı olan başkasına veririm.
şimdi çıkıp bunlara bir laf etsem beni haksız çıkarırlar. nefret ettim bıktım ben bu kendini uyanık zanneden insanlardan. gariban ayağına yatıp da insanın iyi niyetini suistimal ediyorlar laf etsem ben onları hor görmüş aşağılamış oluyorum. tamam büyüklük bende kalsın dedikçe şiştim gerçekten.
okulda vs böyle bir şey olsa sonuna kadar hakkımı ararım ama genel kanıya bakıp "fakir, yazık, gariban" olarak adlandırılan insanların bu kurnazlıkları beni şişirdi bıktım ya.
gidip yine bir şey söylemeyeceğim ben onları kırmak veya yüzlerine vurmak için vermedim o kıyafetleri ama gerçekten üzüldüm. üst üste denk gelince ve zaten üzgün bir halde olduğum için oturdum iki saattir bunların beni salak olarak görmelerine ağlıyorum. eminim arkamdan da "eheheh kerize bak" diyorlardır. sanki benim elim yok oraya satışa koyamam diyorum sonra da herhalde elim yok ki koymadım millet beni ayakta uyuttu diyorum cidden sinirlerim bozuldu.