• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sadece yok olmak istiyorum

Esmerr89

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
23 Ocak 2018
1.615
285
123
Biraz uzun olacak ve benim sıkıntılarima çare yok ama içimi dökmek istedim ..Arkadaşlar biraz kendinden bahsedeyim önce ben hangi ortama girersem gireyim önemsenmeyen yokmuş gibi davranılan ve süreklilik her ortamda çok saf denilen bir kişi oldum.. mesela bir sohbet ortamında dört kişi varsa hepsi birbirine bakarak konuşur anlatır kimse bende orda varım diye benimle göz teması kurmaz yada bir şey söyledim mi havada kalır onemsenmez duyulmaz bir şey yazarım gruba benim yazdığım dikkate alınmaz aslında konuşmam da herhangi bir sıkıntı yoktur ama bir ortama girdim mi mesela yada bir işe başladım mi insanlar konuşacak konu buluyorlar yada espri yapıyorlar söylenilen karşısında mantıklı cevaplar veriyorlar ben konuşacak hiç bir bulamıyorum yada bir şey söylendi mi mantıklı cevaplar veremiyorum sessizimdir zaten sorulmadıkca konuşmam genelde ağırbaştır ismim zeki biri değilim bununda etkisi var sanırım ben onemsenmemekten dikkate alınmamaktan saf görülmekten yoruldum.. insanların hepsinin bir tarzı özelliği var ben nasıl davransam ne konuşsam diye düşünüyorum hep.. onun dışında bir işe başladım hasta kabul elemanı daha öncede çalışmıştım gerçi çalışmıştım diyorum da en fazla bir ay ben şimdiye kadar hiç bir şeyi başaramadım 33yasindayim en fazla çalıştığım toplasan bir sene . bu bahsettiğim durumlarin da cok etkisi var bunda..suan iki gün oldu başlayalı vezneyi öğrenmeye çalışıyorum ama gözüm saatte o kadar sıkılıyorum ki ağlamak istiyorum kaçıp gitmek istiyorum iş çok karışık çok sıkıntılı ve vakit geçmiyor uykum geliyor vakit geçmiyor gerçi ben hiç bir işte barınamadim hem ortamlarda dislandigim için hemde işi öğrenemedigim için bakıyorm çevremdeki kızlara fıldır fıldırlar... sohbetleri konuşmaları işi yapmaları bende hiç biri yok ...ve hayatımda biri var oda zeki esprili özgüvenli lafı dinlenen zeki birisi ve güzel bir mesleğk hayatı var ben onu haketmedigimi düşünüyorum zaten onun zekası özgüveni bana fazla geliyor..onun isi çok iyi 4de çıkıyor hafta sonu yok benim cumartesi tam gün onu o kadar özlüyorum ki hep beraber olalım istiyorm ama o bana karşı oyle değil ben ona bağımlı gibiyim ben çalışmadan önce görüşüyorduk şimdi o kadar sık gorusemeyecegz mesela o beni bırakıp bir hafta yurtdışında gidecek ama ben olsam bırakıp gitmezdim özlerdim o ise bana değer vermeyen önemsemeyen yalan söyleyen iki kurusun hesabını yapan hakaretler eden birisi ve ben onunla gorusemedigim için sanki başkasıyla görüşüp aldatacak gibi düşünüyorum ki daha önce de yapmıştı ama ayrılamayacak kadar ve hakkımı savunamayacak kadar acizim ağzı çok güzel laf yapıyor ve beni çok güzel bastırıyor suçlu ben oluyorum gerçi kimsenn yanında hakkımı savunamiyorum ben saçmaliyorum ne diyeceğimi bilemiyorum..ve benim borçlarım var çalışmak zorundayım çıkarsam bu istende ailemde üzülecek onlarda istemez mi kendi ayaklarim üstünde durayım bir işte de tutunayim.. ve bana asalak diyen sevgilim orda da çalisamadin diyecek ..ama emin olun çalışmak istiyorum ama olmuyor ben sadece yok olup gitmek istiyormuş ama onu da yapmıyorm yarın sabah öleceksin deseler bir insan mutlu olur mu cunki sadece oksijen israfıyim..keske bende ağırbaşli saf bir değilde girdiği ortamda lafı dinlenen muhabbet kurabilen önemsenen zeki laflar edebilen önemsenen biri olsaydım..ve hep rol yapıyorum kendim olamıyorum çünkü hep kendim oldum değer görmedim yok sayıldım saf yerine kondum ben kendim olmaktan korkuyorum bu yüzden bu sefer ciddi ol diyorum yada espri yap yada ters davran insanlara ki belki değer verirler yada çok gülümse ben nasıl olmalıyım hiç bilmiyorum ama naparsm yapayım değişen bir şey olmadı ve halbuki de gerçekten de hic kimseye kötü düşünmeyen iyi bir insanım
Ve ben kendimi bildim bileli böyle faydasız kendine dahil kimseye faydası olmayan biriyim.. yarın ise gideceğim diye gözüme uyku girmiyor kimseyle konuşmuyorum mutsuzluktan..ağlayarak içimi döktüm çok fazla da yazım hatası yapmış olabilirim okuyanlara çok teşekkür ederim
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Biraz uzun olacak ve benim sıkıntılarima çare yok ama içimi dökmek istedim ..Arkadaşlar biraz kendinden bahsedeyim önce ben hangi ortama girersem gireyim önemsenmeyen yokmuş gibi davranılan ve süreklilik her ortamda çok saf denilen bir kişi oldum.. mesela bir sohbet ortamında dört kişi varsa hepsi birbirine bakarak konuşur anlatır kimse bende orda varım diye benimle göz teması kurmaz yada bir şey söyledim mi havada kalır onemsenmez duyulmaz bir şey yazarım gruba benim yazdığım dikkate alınmaz aslında konuşmam da herhangi bir sıkıntı yoktur bana öyle geliyor ama sanırım mantıklı cümleler kuramiyorm ..bir ortama girdim mi mesela yada bir işe başladım mi insanlar konuşacak konu buluyorlar yada espri yapıyorlar söylenilen karşısında mantıklı cevaplar veriyorlar ben konuşacak hiç bir bulamıyorum yada bir şey söylendi mi mantıklı cevaplar veremiyorum genelde ağırbaştır ismim zeki biri değilim bununda etkisi var sanırım ben onemsenmemekten dikkate alınmamaktan saf görülmekten yoruldum..onun dışında bir işe başladım hasta kabul elemanı daha öncede çalışmıştım gerçi çalışmıştım diyorum da en fazla bir ay ben şimdiye kadar hiç bir şeyi başaramadım 33yasindayim en fazla çalıştığım toplasan bir sene . bu bahsettiğim durumlarin da cok etkisi var bunda..suan iki gün oldu başlayalı vezneyi öğrenmeye çalışıyorum ama gözüm saatte o kadar sıkılıyorum ki ağlamak istiyorum kaçıp gitmek istiyorum iş çok karışık çok sıkıntılı ve vakit geçmiyor uykum geliyor vakit geçmiyor gerçi ben hiç bir işte barınamadim hem ortamlarda dislandigim için hemde işi öğrenemedigim için bakıyorm çevremdeki kızlara fıldır fıldırlar... sohbetleri konuşmaları işi yapmaları bende hiç biri yok ...ve hayatımda biri var oda zeki esprili özgüvenli lafı dinlenen zeki birisi ve güzel bir mesleğk hayatı var ben onu haketmedigimi düşünüyorum zaten onun zekası özgüveni bana fazla geliyor..onun isi çok iyi 4de çıkıyor hafta sonu yok benim cumartesi tam gün onu o kadar özlüyorum ki hep beraber olalım istiyorm ama o bana karşı oyle değil ben ona bağımlı gibiyim ben çalışmadan önce görüşüyorduk şimdi o kadar sık gorusemeyecegz o ise bana değer vermeyen önemsemeyen yalan söyleyen iki kurusun hesabını yapan hakaretler eden birisi..ve benim borçlarım var çalışmak zorundayım çıkarsam bu istende ailemde üzülecek ve bana asalak diyen sevgilim orda da çalisamadin diyecek ..ama emin olun çalışmak istiyorum ama olmuyor ben sadece yok olup gitmek istiyormuş ama onu da yapmıyorm yarın sabah öleceksin deseler bir insan mutlu olur mu cunki sadece oksijen israfıyim..keske bende ağırbaşli saf bir değilde girdiği ortamda lafı dinlenen muhabbet kurabilen önemsenen zeki laflar edebilen önemsenen biri olsaydım..
Ve ben kendimi bildim bileli böyle faydasız kendine dahil kimseye faydası olmayan biriyim.. ağlayarak içimi döktüm çok fazla da yazım hatası yapmış olabilirim okuyanlara çok teşekkür ederim

Senin masraflarınu kim karşılıyor şuan? Nasıl geçiniyorsun?
 
Senin masraflarınu kim karşılıyor şuan? Nasıl geçiniyorsun?
Şimdiye kadar hep babam ama oda fazla vermiyordu elli yüz arada kredi kartından harcadım sürekli faturalarımı ihtiyaçlaımı filan ve oldukça yüksek tutarda borcum var ailemin haberi yok
 
Şimdiye kadar hep babam ama oda fazla vermiyordu elli yüz arada kredi kartından harcadım sürekli faturalarımı ihtiyaçlaımı filan ve oldukça yüksek tutarda borcum var ailemin haberi yok

Sen ailenden ayrı mı yaşıyorsun? Ailenden ayrı yaşıyorsan kiranı faturanı ailen mi karşılıyor?
 
Kendinizle ilgili alginiz ne kadar bozulmus ,isi gucu birakip kendizle ugrasmissiniz negatif anlamda ve insanlar uzerinden kendinize pauan vermissiniz hem oksijen de sizden memnun kuzum kendinize gelin lutfen .Sahsen benim en sevdigim insan tipisiniz (ciddiyim)agirbasli insanlari cok severim cokta iyi anlasirim isi gucu birakir onlarla ilgilenirim cool oluyorlar,oyle cumle kuramamakla falan degersiz olunmaz.Benim onceden boyle bir problemim vardi(zaman zaman yine oluyor) anlatmak istedigimi anlatamiyordum kivraniyordum karsimdaki anliyordu oyle hicte dislanmadim zaten niye dislansinlar goruyorlardi kivrandigimi simdi degersiz mi oldum 💆‍♀️ genelde insanlar anlayislidir .Kendinize kotu yakistirmalar yapmayin
 
Biraz uzun olacak ve benim sıkıntılarima çare yok ama içimi dökmek istedim ..Arkadaşlar biraz kendinden bahsedeyim önce ben hangi ortama girersem gireyim önemsenmeyen yokmuş gibi davranılan ve süreklilik her ortamda çok saf denilen bir kişi oldum.. mesela bir sohbet ortamında dört kişi varsa hepsi birbirine bakarak konuşur anlatır kimse bende orda varım diye benimle göz teması kurmaz yada bir şey söyledim mi havada kalır onemsenmez duyulmaz bir şey yazarım gruba benim yazdığım dikkate alınmaz aslında konuşmam da herhangi bir sıkıntı yoktur bana öyle geliyor ama sanırım mantıklı cümleler kuramiyorm ..bir ortama girdim mi mesela yada bir işe başladım mi insanlar konuşacak konu buluyorlar yada espri yapıyorlar söylenilen karşısında mantıklı cevaplar veriyorlar ben konuşacak hiç bir bulamıyorum yada bir şey söylendi mi mantıklı cevaplar veremiyorum genelde ağırbaştır ismim zeki biri değilim bununda etkisi var sanırım ben onemsenmemekten dikkate alınmamaktan saf görülmekten yoruldum..onun dışında bir işe başladım hasta kabul elemanı daha öncede çalışmıştım gerçi çalışmıştım diyorum da en fazla bir ay ben şimdiye kadar hiç bir şeyi başaramadım 33yasindayim en fazla çalıştığım toplasan bir sene . bu bahsettiğim durumlarin da cok etkisi var bunda..suan iki gün oldu başlayalı vezneyi öğrenmeye çalışıyorum ama gözüm saatte o kadar sıkılıyorum ki ağlamak istiyorum kaçıp gitmek istiyorum iş çok karışık çok sıkıntılı ve vakit geçmiyor uykum geliyor vakit geçmiyor gerçi ben hiç bir işte barınamadim hem ortamlarda dislandigim için hemde işi öğrenemedigim için bakıyorm çevremdeki kızlara fıldır fıldırlar... sohbetleri konuşmaları işi yapmaları bende hiç biri yok ...ve hayatımda biri var oda zeki esprili özgüvenli lafı dinlenen zeki birisi ve güzel bir mesleğk hayatı var ben onu haketmedigimi düşünüyorum zaten onun zekası özgüveni bana fazla geliyor..onun isi çok iyi 4de çıkıyor hafta sonu yok benim cumartesi tam gün onu o kadar özlüyorum ki hep beraber olalım istiyorm ama o bana karşı oyle değil ben ona bağımlı gibiyim ben çalışmadan önce görüşüyorduk şimdi o kadar sık gorusemeyecegz o ise bana değer vermeyen önemsemeyen yalan söyleyen iki kurusun hesabını yapan hakaretler eden birisi ve ben onunla gorusemedigim için sanki başkasıyla görüşüp aldatacak gibi düşünüyor ki daha önce de yapmıştı ama ayrılamayacak kadar ve hakkımı savunamayacak kadar acizim ağzı çok güzel laf yapıyor ve beni çok güzel bastırıyor suçlu ben oluyorum gerçi kimsenn yanında hakkımı savunamiyorum ben saçmaliyorum ne diyeceğimi bilemiyorum..ve benim borçlarım var çalışmak zorundayım çıkarsam bu istende ailemde üzülecek ve bana asalak diyen sevgilim orda da çalisamadin diyecek ..ama emin olun çalışmak istiyorum ama olmuyor ben sadece yok olup gitmek istiyormuş ama onu da yapmıyorm yarın sabah öleceksin deseler bir insan mutlu olur mu cunki sadece oksijen israfıyim..keske bende ağırbaşli saf bir değilde girdiği ortamda lafı dinlenen muhabbet kurabilen önemsenen zeki laflar edebilen önemsenen biri olsaydım..
Ve ben kendimi bildim bileli böyle faydasız kendine dahil kimseye faydası olmayan biriyim.. yarın ise gideceğim diye gözüme uyku girmiyor kimseyle konuşmuyorum mutsuzluktan..ağlayarak içimi döktüm çok fazla da yazım hatası yapmış olabilirim okuyanlara çok teşekkür ederim
Kendinizi bu pasif hale siz getirmişsiniz. Kendinizi geliştirmek yerine insanlarla karşılaştırıp ezmişsiniz. Ağırbaşlı olamamakla kendini ifade edememek başka ayrıca .33 yaşındasınız ve çalışmayıp babanızdan harçlık mı alıyorsunuz? Bu boşvermişlik niye? Kusura bakmayın ama insanlar sizi ciddiye almıyorlarsa haklılar. Niye size hakaret eden sevgiliniz hala hayatınızda?
 
33 yaşındaymış konuyu açan kişi, hayatında sadece 1-2 yıl çalışmış. İpsiz sapsız bir sevgilisi varmış. Konu sahibinin tüm masraflarını babası ödüyormuş birde ailesinden gizli borçları varmış.
Psikolojisi çalışmaya el vermiyormuş, kendisini kötü hissediyormuş.
 
Biraz uzun olacak ve benim sıkıntılarima çare yok ama içimi dökmek istedim ..Arkadaşlar biraz kendinden bahsedeyim önce ben hangi ortama girersem gireyim önemsenmeyen yokmuş gibi davranılan ve süreklilik her ortamda çok saf denilen bir kişi oldum.. mesela bir sohbet ortamında dört kişi varsa hepsi birbirine bakarak konuşur anlatır kimse bende orda varım diye benimle göz teması kurmaz yada bir şey söyledim mi havada kalır onemsenmez duyulmaz bir şey yazarım gruba benim yazdığım dikkate alınmaz aslında konuşmam da herhangi bir sıkıntı yoktur bana öyle geliyor ama sanırım mantıklı cümleler kuramiyorm ..bir ortama girdim mi mesela yada bir işe başladım mi insanlar konuşacak konu buluyorlar yada espri yapıyorlar söylenilen karşısında mantıklı cevaplar veriyorlar ben konuşacak hiç bir bulamıyorum yada bir şey söylendi mi mantıklı cevaplar veremiyorum genelde ağırbaştır ismim zeki biri değilim bununda etkisi var sanırım ben onemsenmemekten dikkate alınmamaktan saf görülmekten yoruldum..onun dışında bir işe başladım hasta kabul elemanı daha öncede çalışmıştım gerçi çalışmıştım diyorum da en fazla bir ay ben şimdiye kadar hiç bir şeyi başaramadım 33yasindayim en fazla çalıştığım toplasan bir sene . bu bahsettiğim durumlarin da cok etkisi var bunda..suan iki gün oldu başlayalı vezneyi öğrenmeye çalışıyorum ama gözüm saatte o kadar sıkılıyorum ki ağlamak istiyorum kaçıp gitmek istiyorum iş çok karışık çok sıkıntılı ve vakit geçmiyor uykum geliyor vakit geçmiyor gerçi ben hiç bir işte barınamadim hem ortamlarda dislandigim için hemde işi öğrenemedigim için bakıyorm çevremdeki kızlara fıldır fıldırlar... sohbetleri konuşmaları işi yapmaları bende hiç biri yok ...ve hayatımda biri var oda zeki esprili özgüvenli lafı dinlenen zeki birisi ve güzel bir mesleğk hayatı var ben onu haketmedigimi düşünüyorum zaten onun zekası özgüveni bana fazla geliyor..onun isi çok iyi 4de çıkıyor hafta sonu yok benim cumartesi tam gün onu o kadar özlüyorum ki hep beraber olalım istiyorm ama o bana karşı oyle değil ben ona bağımlı gibiyim ben çalışmadan önce görüşüyorduk şimdi o kadar sık gorusemeyecegz o ise bana değer vermeyen önemsemeyen yalan söyleyen iki kurusun hesabını yapan hakaretler eden birisi ve ben onunla gorusemedigim için sanki başkasıyla görüşüp aldatacak gibi düşünüyor ki daha önce de yapmıştı ama ayrılamayacak kadar ve hakkımı savunamayacak kadar acizim ağzı çok güzel laf yapıyor ve beni çok güzel bastırıyor suçlu ben oluyorum gerçi kimsenn yanında hakkımı savunamiyorum ben saçmaliyorum ne diyeceğimi bilemiyorum..ve benim borçlarım var çalışmak zorundayım çıkarsam bu istende ailemde üzülecek ve bana asalak diyen sevgilim orda da çalisamadin diyecek ..ama emin olun çalışmak istiyorum ama olmuyor ben sadece yok olup gitmek istiyormuş ama onu da yapmıyorm yarın sabah öleceksin deseler bir insan mutlu olur mu cunki sadece oksijen israfıyim..keske bende ağırbaşli saf bir değilde girdiği ortamda lafı dinlenen muhabbet kurabilen önemsenen zeki laflar edebilen önemsenen biri olsaydım..
Ve ben kendimi bildim bileli böyle faydasız kendine dahil kimseye faydası olmayan biriyim.. yarın ise gideceğim diye gözüme uyku girmiyor kimseyle konuşmuyorum mutsuzluktan..ağlayarak içimi döktüm çok fazla da yazım hatası yapmış olabilirim okuyanlara çok teşekkür ederim
Terapiye gitseniz
 
Kendinizi eksik gördüğünüz alanlarda geliştirmeye çalışın. Çeşitli kurslara katılın, dil öğrenin. Bol bol kitap okuyun ki ufkunuz genişlesin. Çok konuşkan veya çok sosyal olmak zorunda değilsiniz. Ama en azından kendinizi bir ortamda ifade edebilmelisiniz. Ayrıca çalışmak konusunda da istikrarlı olmalısınız. Sadece borçları kapatmak olarak bakmayın. 33 yaşında koca kadınsınız. Kendi geçiminizi sağlamak zorundasınız. Kimse kalıcı değil bu dünyada. Allah anne ve babanıza uzun ömürler versin ama bunun ölümü de var. Onlar olmadığında ne yapacaksınız? Yaptığınız işi sevmeye çalışın.
 
Önce o sizi aşağılayan adamı bırakın bağımlı değilsiniz böyle kötü birine. Ondan kurtulup işinize devam edin bu deveyi güdeceksiniz bu hak size tanınmış ne güzel. Yapıp kavrarsinız daha çok yenisiniz kendinize güvenin ya! insan bu kadar kendini dibe çeker miii? yapmayın
 
Bence sizin ailenizde de sıkıntılar var, onlardan değer görmediğiniz için kendinize de değer vermeyi öğrenememişsiniz. Bu burda yazılanları okumakla olcak bir durum değil öncelikle işi bırakmamalı paranızı kazanmalısınız, sonra da acilen psikoterapiye başlamalısınız. Şu an odaklanmanız gereken şey sadece kendi gelişiminiz olsun. Sizi daha önce aldatmış birisini de daha fazla hayatınızda barındırmayın kendinize değer vermeye burdan başlayabilirsiniz.
 
Çalışmalısınız. Ailenize Allah korusun bir şey olsa ne yapacaksınız. Hem sıkıntı da kalmaz. İş yerinden illa çevreniz olur.
 
Çalışmalısınız. Ailenize Allah korusun bir şey olsa ne yapacaksınız. Hem sıkıntı da kalmaz. İş yerinden illa çevreniz olur.
Olmuyor ki iste kimse beni önemsemiyor yok gibiyim otururken filan o sandalye bosmus gibi davranıyorlar kimse göz teması kurmuyor sohbete katılsam dediklerim havada kalıyor gruplar da cevap yazdıklarım onemsenmiyor ve ben bunu yıllardır yaşıyorum insanlarda bir şey yok bende var bir şey ama bunu çözemiyorum
 
Biraz uzun olacak ve benim sıkıntılarima çare yok ama içimi dökmek istedim ..Arkadaşlar biraz kendinden bahsedeyim önce ben hangi ortama girersem gireyim önemsenmeyen yokmuş gibi davranılan ve süreklilik her ortamda çok saf denilen bir kişi oldum.. mesela bir sohbet ortamında dört kişi varsa hepsi birbirine bakarak konuşur anlatır kimse bende orda varım diye benimle göz teması kurmaz yada bir şey söyledim mi havada kalır onemsenmez duyulmaz bir şey yazarım gruba benim yazdığım dikkate alınmaz aslında konuşmam da herhangi bir sıkıntı yoktur bana öyle geliyor ama sanırım mantıklı cümleler kuramiyorm ..bir ortama girdim mi mesela yada bir işe başladım mi insanlar konuşacak konu buluyorlar yada espri yapıyorlar söylenilen karşısında mantıklı cevaplar veriyorlar ben konuşacak hiç bir bulamıyorum yada bir şey söylendi mi mantıklı cevaplar veremiyorum genelde ağırbaştır ismim zeki biri değilim bununda etkisi var sanırım ben onemsenmemekten dikkate alınmamaktan saf görülmekten yoruldum..onun dışında bir işe başladım hasta kabul elemanı daha öncede çalışmıştım gerçi çalışmıştım diyorum da en fazla bir ay ben şimdiye kadar hiç bir şeyi başaramadım 33yasindayim en fazla çalıştığım toplasan bir sene . bu bahsettiğim durumlarin da cok etkisi var bunda..suan iki gün oldu başlayalı vezneyi öğrenmeye çalışıyorum ama gözüm saatte o kadar sıkılıyorum ki ağlamak istiyorum kaçıp gitmek istiyorum iş çok karışık çok sıkıntılı ve vakit geçmiyor uykum geliyor vakit geçmiyor gerçi ben hiç bir işte barınamadim hem ortamlarda dislandigim için hemde işi öğrenemedigim için bakıyorm çevremdeki kızlara fıldır fıldırlar... sohbetleri konuşmaları işi yapmaları bende hiç biri yok ...ve hayatımda biri var oda zeki esprili özgüvenli lafı dinlenen zeki birisi ve güzel bir mesleğk hayatı var ben onu haketmedigimi düşünüyorum zaten onun zekası özgüveni bana fazla geliyor..onun isi çok iyi 4de çıkıyor hafta sonu yok benim cumartesi tam gün onu o kadar özlüyorum ki hep beraber olalım istiyorm ama o bana karşı oyle değil ben ona bağımlı gibiyim ben çalışmadan önce görüşüyorduk şimdi o kadar sık gorusemeyecegz mesela o beni bırakıp bir hafta yurtdışında gidecek ama ben olsam bırakıp gitmezdim özlerdim o ise bana değer vermeyen önemsemeyen yalan söyleyen iki kurusun hesabını yapan hakaretler eden birisi ve ben onunla gorusemedigim için sanki başkasıyla görüşüp aldatacak gibi düşünüyorum ki daha önce de yapmıştı ama ayrılamayacak kadar ve hakkımı savunamayacak kadar acizim ağzı çok güzel laf yapıyor ve beni çok güzel bastırıyor suçlu ben oluyorum gerçi kimsenn yanında hakkımı savunamiyorum ben saçmaliyorum ne diyeceğimi bilemiyorum..ve benim borçlarım var çalışmak zorundayım çıkarsam bu istende ailemde üzülecek onlarda istemez mi kendi ayaklarim üstünde durayım bir işte de tutunayim.. ve bana asalak diyen sevgilim orda da çalisamadin diyecek ..ama emin olun çalışmak istiyorum ama olmuyor ben sadece yok olup gitmek istiyormuş ama onu da yapmıyorm yarın sabah öleceksin deseler bir insan mutlu olur mu cunki sadece oksijen israfıyim..keske bende ağırbaşli saf bir değilde girdiği ortamda lafı dinlenen muhabbet kurabilen önemsenen zeki laflar edebilen önemsenen biri olsaydım..ve hep rol yapıyorum kendim olamıyorum çünkü hep kendim oldum değer görmedim yok sayıldım saf yerine kondum ben kendim olmaktan korkuyorum bu yüzden bu sefer ciddi ol diyorum yada espri yap yada ters davran insanlara ki belki değer verirler yada çok gülümse ben nasıl olmalıyım hiç bilmiyorum ama naparsm yapayım değişen bir şey olmadı ve halbuki de gerçekten de hic kimseye kötü düşünmeyen iyi bir insanım
Ve ben kendimi bildim bileli böyle faydasız kendine dahil kimseye faydası olmayan biriyim.. yarın ise gideceğim diye gözüme uyku girmiyor kimseyle konuşmuyorum mutsuzluktan..ağlayarak içimi döktüm çok fazla da yazım hatası yapmış olabilirim okuyanlara çok teşekkür ederim
Saf değil de dikkat eksikliği var. Bir psikologla görüşün. Bütün işlerin karışık gelmesi normal değil.
 
33 yaşındaymış konuyu açan kişi, hayatında sadece 1-2 yıl çalışmış. İpsiz sapsız bir sevgilisi varmış. Konu sahibinin tüm masraflarını babası ödüyormuş birde ailesinden gizli borçları varmış.
Psikolojisi çalışmaya el vermiyormuş, kendisini kötü hissediyormuş.
Sevgili tam tersi ipsiz sapsız değil çok zeki başarılı ve isı de iyiymiş. Hanımefendi kendini ona layık görmüyor ve hakaretlerine bile boyun egiyor aldatmalari affediyor.
 
Back