Şubat ayında sürpriz bir şekilde eskiden uzaktan tanıdığım biri bana hislerini açmaya geldi. Bana seni güldürmek istiyorum. Her ilişki ayrılıkla bitmiyor, belki bu bitmez. Lütfen peşin hüküm verme. Ben senden hoşlanıyorum dedi. Ben cevap vermeyince de en azından hoşlanmıyorum demedin dedi. Sanırım egoma ilaç gibi geldi. Fakat bu arada babamın sol meme altında ve sırtında da bunun simetriği yerde ağrıları vardı. Önce üşüttüm dedi. Bu yüzden umursamadım. Gece orayı sarmış ve nasıl başardıysa pişik olmuş. O bunun pişik olduğunu düşünmedi ve cildiye uzmanına gitti. Doktor zona demiş ve ilaç vermiş. Babam içince nefes almakta zorlandı. Ben çok korktum ve tüm ısrarlarıma rağmen babam ablamı dinleyerek dahiliye uzmanına gitti. Doktor ciğerlerini dinleyip süper demiş. Sorun yokmuş... Bu arada babam ağrıdan uyuyamamaya başladı. Bir hafta sonra yoğun baskılarımla göğüs doktoruna götürdüm. Röntgen istendi. O süper akciğerler var ya, küçük hücreli akciğer kanseri kanseri teşhisi konan akciğerler ... Perişan oldum. Ablam zeytinyağı gibi sıyrıldı ve beni suçladı. Erken niye götürmemişim. Bu arada teşhisi zor bela koydurdum. Başka bir hastaneye, erkek arkadaşımın çalıştığı hastaneye götürdüm teşhis için.
Ve yaşadıklarım bununla sınırlı kalmadı. O hastane başka ilde olduğu için ben babamdan 1 gün erken gittim ve kalacak misafirhane ayarladım. Bu arada da erkek arkadaşımla görüştüm. Bana destek olur sandım ama elimi tutmaya tiksindi. Ona kek götürmüştüm sevmezmiş yemedi. Hediye almıştım, beğenmedi. Şok oldum ama babam daha önemli olduğu için umursamadım ve hastanede ondan yardım almadım. Ertesi gün konuştuğumuzda beni ilişkiye zorladın, sende kişilik bozukluğu var. Ben psikiyatristim bilirim mantığına girdi. insanın güzel olması gönle girmeye yetmiyor falan dedi. Masayı terkettim ve affetmedim. Ertesi gün yardım edeyim dedi. Dedim senden yardım istemiyorum. Babamla uğraşıyorum artık. Desteğim yok Allah’tan başka... Babamı çok seviyorum. Kemoterapi biraz küçülttü diyorlar tümörü. Bu evrede bana hakaret eden bir kardeşimle bağlarımı kopardım. Herkesin gerçek yüzü bir bir ortaya çıktı. Erkek arkadaşım da beni tekrar aradı. O dönem korkmuş işte işler ciddiye biniyormuş falan. yüzyüze konuşalım istiyormuş. Dedim ödeşelim ben unuttum sen de unut yoluna bak. Yok olmaz konuşacakmışız. Dün gece bir baktım ki adam hala zevki sefa peşinde, ne babamı soruyor, ne beni umursuyor. Yine yol verdim. Herşey Allah’tan biliyorum ama ben artık bu kadar yıpratılmayı kaldıramıyorum. Çok uzun oldu özür dilerim ama ben kimseye içimi dökmüyorum. Evde babam görecek diye ağlayamıyorum bile...
Ve yaşadıklarım bununla sınırlı kalmadı. O hastane başka ilde olduğu için ben babamdan 1 gün erken gittim ve kalacak misafirhane ayarladım. Bu arada da erkek arkadaşımla görüştüm. Bana destek olur sandım ama elimi tutmaya tiksindi. Ona kek götürmüştüm sevmezmiş yemedi. Hediye almıştım, beğenmedi. Şok oldum ama babam daha önemli olduğu için umursamadım ve hastanede ondan yardım almadım. Ertesi gün konuştuğumuzda beni ilişkiye zorladın, sende kişilik bozukluğu var. Ben psikiyatristim bilirim mantığına girdi. insanın güzel olması gönle girmeye yetmiyor falan dedi. Masayı terkettim ve affetmedim. Ertesi gün yardım edeyim dedi. Dedim senden yardım istemiyorum. Babamla uğraşıyorum artık. Desteğim yok Allah’tan başka... Babamı çok seviyorum. Kemoterapi biraz küçülttü diyorlar tümörü. Bu evrede bana hakaret eden bir kardeşimle bağlarımı kopardım. Herkesin gerçek yüzü bir bir ortaya çıktı. Erkek arkadaşım da beni tekrar aradı. O dönem korkmuş işte işler ciddiye biniyormuş falan. yüzyüze konuşalım istiyormuş. Dedim ödeşelim ben unuttum sen de unut yoluna bak. Yok olmaz konuşacakmışız. Dün gece bir baktım ki adam hala zevki sefa peşinde, ne babamı soruyor, ne beni umursuyor. Yine yol verdim. Herşey Allah’tan biliyorum ama ben artık bu kadar yıpratılmayı kaldıramıyorum. Çok uzun oldu özür dilerim ama ben kimseye içimi dökmüyorum. Evde babam görecek diye ağlayamıyorum bile...