- 10 Haziran 2016
- 675
- 168
- 103
- 26
- Konu Sahibi meraklimelahatbirisi
- #1
Merhaba sevgilii ablalarıım ben size henüz çok erkenken bişey danışmak istiyorum.
Ben 18 yaşındayım üniye hazırlanıyorum bi erkek arkadaşım var üniversitede okuyor aramızda 4 yaş var erkek arkadaşım annemin kuzeni yani teyze oğlu. Biz 2 yıldır birlikteyiz. Çok da iyi bi ilişkimiz var hani biz kendi içimizde çok uyuşuyoruz ikimizde ikizleriz aslında ama nasılsa gayet iyi yürütüyoruz biraz otoriter bi tiptir bende ona karşı çok dik başlılık etmem. Bu yüzden herşey güzel ilerler herşeyimiz birdir ayrı alışverişimiz yoktur benim param onda onun parası bendedir asla lafını etmeyiz üzerime titrer bi de ondan küçük olduğum için beni koruma iç güdüsü çok fazla besliyo bende memnunum ilgiyi seven bi insanım ailelerimizin arası çok iyi görüşüyorlar benim annem teyzem onun ablası abisi bizi biliyorlar fakat onun annesi henüz bilmiyor çünkü annemle nası yüz yüze bakarlar diye söylenmesini istemedik hani nası desem öyle uygun gördük hoş olmaz sevgililik sonuçta annesi de 55 60 yaşlarında Allah ömrünü uzun etsin çok da severim o da beni sever fakat erkek arkadaşımın babası o 4 yaşındayken vefat etmiş Allah rahmet eylesin şuan ablası evli abisi ve erkek kardeşim annesiyle birlikte yaşıyor. Annesi de öyle diri bi kadın ki kimseye eyvallahı yoktur hanım ağa olarak biliniyo sülalede maddi durumları da iyi biraz. Şimdi kaynım olacak yani abisi nişanlanacak inşaAllah bu yaz sonunda evlenecek o en geç 2 seneye sadece erkek arkadaşımla annesi kalacak. Erkek arkadaşım da anneci bi tip hani bazen o yönden sıkıntılarımız oluyo ama hoş görmeye çalışıyorum annesine sahip çıkma güdüsü besliyor babası olmadığından bazen bizle yaşar lafı geçiyo ama ben burdaki ablalarımı görünce korkuyorum ya öyle olursak diye çünkü genelde evlenmeden veya işte nişanlanmadan iyi oluyolar ki ablası yani görümcem bana müthiş davranıyo sanki benim ablammış gibi bende onu çok severim ve annem der sen yine de güvenip dilek ablana bişey anlatma görümceden dost olmaz ama şimdi ilerde annesi bizle yaşarsa ya anlaşamazsak kendime üzülüyorum vallahi çünkü biliyorum sıkıntı olacak ne kadar müthiş de olsa anlaşmazlık çıkıyo ortaya ve hani annesiyle tartışsam kesinlikle annesinin tarafında olur diyorum ya çok anneci. Ben bırakmak istemiyorum onu daha yaşın kaç da bunları soruyosun demeyin merakımdan soruyorum bi plan yapıyoruz annesini de hayal ediyo içinde ilerisi için bişey de diyemiyorum ama işte sizce nası onu bu fikirden vazgeçirebilirim ? Ben annesiyle görüşmek çok isterim çalışan bi bayan olucağımdan evladıma belki benim annemle birlikte o da bakar ama aynı evde istemem haksız mıyım kötü biri gibi davranmak istemem.
Ben 18 yaşındayım üniye hazırlanıyorum bi erkek arkadaşım var üniversitede okuyor aramızda 4 yaş var erkek arkadaşım annemin kuzeni yani teyze oğlu. Biz 2 yıldır birlikteyiz. Çok da iyi bi ilişkimiz var hani biz kendi içimizde çok uyuşuyoruz ikimizde ikizleriz aslında ama nasılsa gayet iyi yürütüyoruz biraz otoriter bi tiptir bende ona karşı çok dik başlılık etmem. Bu yüzden herşey güzel ilerler herşeyimiz birdir ayrı alışverişimiz yoktur benim param onda onun parası bendedir asla lafını etmeyiz üzerime titrer bi de ondan küçük olduğum için beni koruma iç güdüsü çok fazla besliyo bende memnunum ilgiyi seven bi insanım ailelerimizin arası çok iyi görüşüyorlar benim annem teyzem onun ablası abisi bizi biliyorlar fakat onun annesi henüz bilmiyor çünkü annemle nası yüz yüze bakarlar diye söylenmesini istemedik hani nası desem öyle uygun gördük hoş olmaz sevgililik sonuçta annesi de 55 60 yaşlarında Allah ömrünü uzun etsin çok da severim o da beni sever fakat erkek arkadaşımın babası o 4 yaşındayken vefat etmiş Allah rahmet eylesin şuan ablası evli abisi ve erkek kardeşim annesiyle birlikte yaşıyor. Annesi de öyle diri bi kadın ki kimseye eyvallahı yoktur hanım ağa olarak biliniyo sülalede maddi durumları da iyi biraz. Şimdi kaynım olacak yani abisi nişanlanacak inşaAllah bu yaz sonunda evlenecek o en geç 2 seneye sadece erkek arkadaşımla annesi kalacak. Erkek arkadaşım da anneci bi tip hani bazen o yönden sıkıntılarımız oluyo ama hoş görmeye çalışıyorum annesine sahip çıkma güdüsü besliyor babası olmadığından bazen bizle yaşar lafı geçiyo ama ben burdaki ablalarımı görünce korkuyorum ya öyle olursak diye çünkü genelde evlenmeden veya işte nişanlanmadan iyi oluyolar ki ablası yani görümcem bana müthiş davranıyo sanki benim ablammış gibi bende onu çok severim ve annem der sen yine de güvenip dilek ablana bişey anlatma görümceden dost olmaz ama şimdi ilerde annesi bizle yaşarsa ya anlaşamazsak kendime üzülüyorum vallahi çünkü biliyorum sıkıntı olacak ne kadar müthiş de olsa anlaşmazlık çıkıyo ortaya ve hani annesiyle tartışsam kesinlikle annesinin tarafında olur diyorum ya çok anneci. Ben bırakmak istemiyorum onu daha yaşın kaç da bunları soruyosun demeyin merakımdan soruyorum bi plan yapıyoruz annesini de hayal ediyo içinde ilerisi için bişey de diyemiyorum ama işte sizce nası onu bu fikirden vazgeçirebilirim ? Ben annesiyle görüşmek çok isterim çalışan bi bayan olucağımdan evladıma belki benim annemle birlikte o da bakar ama aynı evde istemem haksız mıyım kötü biri gibi davranmak istemem.
