Sadece Bilmek İstiyorum. LÜTFEN LÜTFEN SESİMİ DUYUN

LilYumiyum .!.:

Okurken eski nişanlım geldi gözümün önüne.
Hemen hemen aynı. Özellikle başkalarının yanında bağırması. Son zamanlarda ki mutsuzluğumu size tarif bile edemem. Düğün günü yaklaştıkça mutsuz oluyordum ama bir türlü cesaretimi toplayıp ayrılamıyordum. Sevdiğim için katlanıyordum, o özünde iyi biri geçecek diyordum. 7 senedir hayatımda olan birini silip atmak inanılmaz zor geliyordu. Çünkü sadece son bir yılda kavgalarımız inanılmaz boyutlara ulaşmıştı. Ama sevgi, geçirilen yıllar bir yere kadar. Daha önümüzde çok uzun yıllar vardı. Düğüne iki hafta varken ayrıldım. Kendime yaptığım en büyük iyilik sanırım buydu. Tekrar nefes aldığımı, yaşadığımı hissettim.
Düzelir diye beklemeyin, düzelmez. Katlanırım demeyin, katlanamazsınız. Sizi mutsuz eden, değersiz hissettiren, yaşam enerjinizi yok eden biriyle mutlu, huzurlu yıllar geçiremezsiniz. Yapmanız gereken şey ortada siz de farkındasınız. Mutlu olduğunuz yıllar eski de kaldı ve üzgünüm bir daha geri gelmeyecek. Bunlar sizi durdurmasın.

Genişletmek için tıkla...

LilYumiyum .!.:

Okurken eski nişanlım geldi gözümün önüne.
Hemen hemen aynı. Özellikle başkalarının yanında bağırması. Son zamanlarda ki mutsuzluğumu size tarif bile edemem. Düğün günü yaklaştıkça mutsuz oluyordum ama bir türlü cesaretimi toplayıp ayrılamıyordum. Sevdiğim için katlanıyordum, o özünde iyi biri geçecek diyordum. 7 senedir hayatımda olan birini silip atmak inanılmaz zor geliyordu. Çünkü sadece son bir yılda kavgalarımız inanılmaz boyutlara ulaşmıştı. Ama sevgi, geçirilen yıllar bir yere kadar. Daha önümüzde çok uzun yıllar vardı. Düğüne iki hafta varken ayrıldım. Kendime yaptığım en büyük iyilik sanırım buydu. Tekrar nefes aldığımı, yaşadığımı hissettim.
Düzelir diye beklemeyin, düzelmez. Katlanırım demeyin, katlanamazsınız. Sizi mutsuz eden, değersiz hissettiren, yaşam enerjinizi yok eden biriyle mutlu, huzurlu yıllar geçiremezsiniz. Yapmanız gereken şey ortada siz de farkındasınız. Mutlu olduğunuz yıllar eski de kaldı ve üzgünüm bir daha geri gelmeyecek. Bunlar sizi durdurmasın.

Genişletmek için tıkla...

YngYang .!.:

Ben 22 Eşim 24

Genişletmek için tıkla...

YngYang .!.:

Tam da öyleyim. Sanki dünyanın en gereksiz en değer hak etmez insanıymışım gibi. Belki şimdi yazacağımdan sonra bu kız ne hali varsa görsün diyeceksiniz ama zamanında en değerli hissettiren insan şu an en değersizmişim gibi hissettiriyor.

Genişletmek için tıkla...

YngYang .!.:

Merhaba. Özet ve net anlatmaya çalışacağım. 1 ay sonra 1 yılı dolduracağım evliliğim ve eşim hakkında. 4 senemiz doldu ama toplamda. 2 sene nişanlı kaldık. Nişanlılığımız boyunca belki tartışmadan 1 yıl durmuşuzdur. Geri kalan 1 sene hep kavgayla geçti. Ama onu öyle seviyorum ki hep düzeleceğimize inandırdım kendimi de onu da. Beni hep gitmekle tehdit etti. Günlerce aramalarıma dönmedi. Buluştuğumuz zamanlarda da hep insanların içinde bağırıp çağırıp çekti gitti. Kendi suçumu da biliyorum, konuşup düzeltmeye çalışmak. Çok konuşurum ama anlatıcı yapıcı konuşurum, çenen yüzünden oluyor ne oluyorsa der. Ben hiçbir zaman ne kendi aileme ne kayın valideme ne de herhangi birine kavgalarımızı anlatmadım, belli de etmedim asla. Çünkü onun özünde iyi biri olduğunu biliyorum. Kimse onu kötü bilsin yanlış tanısın istemem.
Neyse biz kimseye belli etmeden kavgalarımı evlilik günümüze kadar dayandık. Evlendik. 2 ay geçti kavga ettik (zaten evlendikten sonra hep kırmalı dökmeleri kavgalar oldu) o kırıp dökdükçe ben daha çok konuştum bağırdım. Sonra evi terk ettik. Geldi. Haftasına annemlere gittik orda da olay çıkardı gece yarısı evi terk etti ve annemler görmüş oldu. Annesinin evine gitti. Annesi babası getirdi onu annemlere geldiler arabadan inmedi. Kayınperim ve kayınvalidem yalvardı. Sonra olay çözüldü derken eve geldik.. Anlayacağınız kadarıyla böyle birsürü olay yaşadım. Öyle neşeli öyle hayat dolu bir insanımdır ki benimleyken herkesi güldürürüm. Ne o enerjim ne o içtenliğim, ne konuşkanlığım, herşeyimi çekti aldı benden. Artık o kadar doldum ki ne olacak ne zaman patlarım bilmiyorum. Sevdiğim adamın sesini duymak istemiyorum. İş yerinde bunalıyorum eve geldiğimde ''oh evim'' demek istiyorum eve geliyorum eşimin ne sesini duymak istiyorum ne de yüzünü görmek istiyorum. Ki inanın allaha yalvarıyorum benimle barışmak konuşmak için adım atmasın, çünkü yine kanarım yine aynısını yapar. Lütfen bana akıl verin kimsem yok gibi hissediyorum...

Genişletmek için tıkla...

YngYang .!.:

annemlere geldiler arabadan inmedi. Kayınperim ve kayınvalidem yalvardı.

Genişletmek için tıkla...

YngYang .!.:

Merhaba. Özet ve net anlatmaya çalışacağım. 1 ay sonra 1 yılı dolduracağım evliliğim ve eşim hakkında. 4 senemiz doldu ama toplamda. 2 sene nişanlı kaldık. Nişanlılığımız boyunca belki tartışmadan 1 yıl durmuşuzdur. Geri kalan 1 sene hep kavgayla geçti. Ama onu öyle seviyorum ki hep düzeleceğimize inandırdım kendimi de onu da. Beni hep gitmekle tehdit etti. Günlerce aramalarıma dönmedi. Buluştuğumuz zamanlarda da hep insanların içinde bağırıp çağırıp çekti gitti. Kendi suçumu da biliyorum, konuşup düzeltmeye çalışmak. Çok konuşurum ama anlatıcı yapıcı konuşurum, çenen yüzünden oluyor ne oluyorsa der. Ben hiçbir zaman ne kendi aileme ne kayın valideme ne de herhangi birine kavgalarımızı anlatmadım, belli de etmedim asla. Çünkü onun özünde iyi biri olduğunu biliyorum. Kimse onu kötü bilsin yanlış tanısın istemem.
Neyse biz kimseye belli etmeden kavgalarımı evlilik günümüze kadar dayandık. Evlendik. 2 ay geçti kavga ettik (zaten evlendikten sonra hep kırmalı dökmeleri kavgalar oldu) o kırıp dökdükçe ben daha çok konuştum bağırdım. Sonra evi terk ettik. Geldi. Haftasına annemlere gittik orda da olay çıkardı gece yarısı evi terk etti ve annemler görmüş oldu. Annesinin evine gitti. Annesi babası getirdi onu annemlere geldiler arabadan inmedi. Kayınperim ve kayınvalidem yalvardı. Sonra olay çözüldü derken eve geldik.. Anlayacağınız kadarıyla böyle birsürü olay yaşadım. Öyle neşeli öyle hayat dolu bir insanımdır ki benimleyken herkesi güldürürüm. Ne o enerjim ne o içtenliğim, ne konuşkanlığım, herşeyimi çekti aldı benden. Artık o kadar doldum ki ne olacak ne zaman patlarım bilmiyorum. Sevdiğim adamın sesini duymak istemiyorum. İş yerinde bunalıyorum eve geldiğimde ''oh evim'' demek istiyorum eve geliyorum eşimin ne sesini duymak istiyorum ne de yüzünü görmek istiyorum. Ki inanın allaha yalvarıyorum benimle barışmak konuşmak için adım atmasın, çünkü yine kanarım yine aynısını yapar. Lütfen bana akıl verin kimsem yok gibi hissediyorum...

Genişletmek için tıkla...

YngYang .!.:

Merhaba. Özet ve net anlatmaya çalışacağım. 1 ay sonra 1 yılı dolduracağım evliliğim ve eşim hakkında. 4 senemiz doldu ama toplamda. 2 sene nişanlı kaldık. Nişanlılığımız boyunca belki tartışmadan 1 yıl durmuşuzdur. Geri kalan 1 sene hep kavgayla geçti. Ama onu öyle seviyorum ki hep düzeleceğimize inandırdım kendimi de onu da. Beni hep gitmekle tehdit etti. Günlerce aramalarıma dönmedi. Buluştuğumuz zamanlarda da hep insanların içinde bağırıp çağırıp çekti gitti. Kendi suçumu da biliyorum, konuşup düzeltmeye çalışmak. Çok konuşurum ama anlatıcı yapıcı konuşurum, çenen yüzünden oluyor ne oluyorsa der. Ben hiçbir zaman ne kendi aileme ne kayın valideme ne de herhangi birine kavgalarımızı anlatmadım, belli de etmedim asla. Çünkü onun özünde iyi biri olduğunu biliyorum. Kimse onu kötü bilsin yanlış tanısın istemem.
Neyse biz kimseye belli etmeden kavgalarımı evlilik günümüze kadar dayandık. Evlendik. 2 ay geçti kavga ettik (zaten evlendikten sonra hep kırmalı dökmeleri kavgalar oldu) o kırıp dökdükçe ben daha çok konuştum bağırdım. Sonra evi terk ettik. Geldi. Haftasına annemlere gittik orda da olay çıkardı gece yarısı evi terk etti ve annemler görmüş oldu. Annesinin evine gitti. Annesi babası getirdi onu annemlere geldiler arabadan inmedi. Kayınperim ve kayınvalidem yalvardı. Sonra olay çözüldü derken eve geldik.. Anlayacağınız kadarıyla böyle birsürü olay yaşadım. Öyle neşeli öyle hayat dolu bir insanımdır ki benimleyken herkesi güldürürüm. Ne o enerjim ne o içtenliğim, ne konuşkanlığım, herşeyimi çekti aldı benden. Artık o kadar doldum ki ne olacak ne zaman patlarım bilmiyorum. Sevdiğim adamın sesini duymak istemiyorum. İş yerinde bunalıyorum eve geldiğimde ''oh evim'' demek istiyorum eve geliyorum eşimin ne sesini duymak istiyorum ne de yüzünü görmek istiyorum. Ki inanın allaha yalvarıyorum benimle barışmak konuşmak için adım atmasın, çünkü yine kanarım yine aynısını yapar. Lütfen bana akıl verin kimsem yok gibi hissediyorum...

Genişletmek için tıkla...