beterin beteri var yani
benim gibi düşünen birinin olmasına sevindim. tabiki sizin daha zordur farklı bi ülkeden bahsediyorsunuz. ama bende diyorum zaten dünyada gecireceğimiz zaman kısıtlı neden sevdiklerimizin daha fazla yanında olmayalım kiBen de evlenip ülke değiştirdim, buraya gelmeden önce yaparım sanıyordum ama aile özlemim hergeçen gün artıyor. Açıkçası ülkeme dönmek istiyorum. Neyse ki eşimde dönmek istiyor. Aramızda sorun yok bu anlamda. Bence iyi düşünün. Evlilik her ne kadar çok iyi olsa bile ailenin yeri de başka ve insan onlardan ayrı yaşarken "hayatı kaçırdığını" hissediyor. Doğumgünlerinde, yılbaşlarında, bayramlarda onlardan uzağız. Burda yalnız başımıza geçiriyoruz özel günleri. Yılda 2 kez gidebiliyoruz ama ömür boyu aileden uzak yaşamak çok büyük bir karar diye düşünüyorum.
Onu her dakika hissediyor insan. Yeğenimin doğumgünü var haftasonu ve ben katılamıyorum. Bir daha 5 yaşında olmıcak ve onu göremediğimle kalıyorum. Davulun sesi uzaktan hoş gelir derler ya bazı şeyler yaşanınca bedelinin ağırlığı hissediliyor.benim gibi düşünen birinin olmasına sevindim. tabiki sizin daha zordur farklı bi ülkeden bahsediyorsunuz. ama bende diyorum zaten dünyada gecireceğimiz zaman kısıtlı neden sevdiklerimizin daha fazla yanında olmayalım ki
üniversitekonuşulanları okumadım ama bence düğününün tadını çıkar ben 17 yaşımda erzurumda üni kazandım ve o yaşta ailemden uzak kaldım ilk başta çok zor geldi sonra alıştım sen şimdi birde evli olacaksın yanında sevdiğin biri var düşünsene ben kimseyi tanımıyordum yurtta kalıyordum ama 2 ayda alıştım çokta mutluyum ailemden ayrı kaldığım için bence boş yere kuruntu yapıyorsunayrıca aileden uzak olmak her zaman daha iyi neden dersen aileye yakın olunca her kavgadan her sıkıntınızdan haberleri olacak ister istemez olaya dahil olacaklar falan bence iki tarafıa da eşit mesafede olmak en iyisi siz evlenip yeni bir aile kuruyorsunuz çocuklarınız olacak falan kendi ailenize dalacaksınız annenizi unutun demiyorum ama gerçekler bunlar bence hayatın tadını çıkarın şimdiden böyle şeylere kafayı takıpta en güzel en heyecanlı günlerinizi zehir etmeyin derim bu arada mutluluklar başka derdiniz olmasın tek derdiniz annenizi biraz özlemek olsun ondada uçak var otobüs var eskisi gibi at arabasıyla gezmiyoruz ki değil mi
üniversiteyi bende karabükte okumustum ama o zaman sayılı gün diye mi dert etmedim bilmiyorum. ama suan da aslında bu kadar düşündüğüm için kendime kızıyorumkonuşulanları okumadım ama bence düğününün tadını çıkar ben 17 yaşımda erzurumda üni kazandım ve o yaşta ailemden uzak kaldım ilk başta çok zor geldi sonra alıştım sen şimdi birde evli olacaksın yanında sevdiğin biri var düşünsene ben kimseyi tanımıyordum yurtta kalıyordum ama 2 ayda alıştım çokta mutluyum ailemden ayrı kaldığım için bence boş yere kuruntu yapıyorsunayrıca aileden uzak olmak her zaman daha iyi neden dersen aileye yakın olunca her kavgadan her sıkıntınızdan haberleri olacak ister istemez olaya dahil olacaklar falan bence iki tarafıa da eşit mesafede olmak en iyisi siz evlenip yeni bir aile kuruyorsunuz çocuklarınız olacak falan kendi ailenize dalacaksınız annenizi unutun demiyorum ama gerçekler bunlar bence hayatın tadını çıkarın şimdiden böyle şeylere kafayı takıpta en güzel en heyecanlı günlerinizi zehir etmeyin derim bu arada mutluluklar başka derdiniz olmasın tek derdiniz annenizi biraz özlemek olsun ondada uçak var otobüs var eskisi gibi at arabasıyla gezmiyoruz ki değil mi
Onu her dakika hissediyor insan. Yeğenimin doğumgünü var haftasonu ve ben katılamıyorum. Bir daha 5 yaşında olmıcak ve onu göremediğimle kalıyorum. Davulun sesi uzaktan hoş gelir derler ya bazı şeyler yaşanınca bedelinin ağırlığı hissediliyor.
sizde bilmediğiniz bi kültürde yasıyacağınız için tedirginlik yasamıyomusunuz30 yaşındayım ortaokuldan beri ailemden uzaktayım ve hala hayattayım.
Eşim asker şuan ailemle aramda 12 saatlik mesafe var bundan sonra daha da uzağa gideceğim doğu görevimiz var.
Ankara güzel bir şehir. Türkiye'nin her yerine uçak bulabileceğiniz bir şehir. Şimdiden üzülmeye değer mi?
cok sükür en azından simdilik ailelerimizle ilgili bi sıkıntımız olmadı bide hep birbirimize bağlı olduk ama hayat sartlarına alışmak zorundayız sanırımben 17 yaşında evden bi çıktım daha da dönmedim.
annemlerle aramızdaki mesafe 2 saat kadar, eşimin ailesiyle de öyle.
15 günde bir gidip görüyoruz.
ankara gibi bi yerde olsaydık 2-3 ayda bir görürdük.
bence insan kendi kanatlarıyla da uçmayı öğrenmeli.
ben aynı şehirde olmak istemiyorum iki aileyle de.
hatta bazen yurtdışına gitmeyi de düşünüyoruz eşimle. bu biraz da ailelerimizin bize karşı yıldırıcı tutumundan kaynaklanıyor.
aileler ile iyiyseniz yakın olmayı istemenizi anlayabilirim. yine de ankara da bursaya çok uzak sayılmaz ki??
Yaşamıyorum çünkü üniversiteyi Van da okudum ilk görev yerim Ardahan :)sizde bilmediğiniz bi kültürde yasıyacağınız için tedirginlik yasamıyomusunuz
ufff uffff .( bende anneme çok düşkünüm sizin gibi hissediyorumYani kesinlikle, valla bazen ikisinede baktigimda halime sukur ediyorum benim annem fazla uzak olmadigi halde icime SIKINTILAR giriyor bir iki hafta gormedigimde , ama karsimda boyle örnek ler oldumu halime sukur ediyorum..
o zaman tecrübe etmişsiniz van ardahan falan nasıl bizde sark tercihinde yazıcaz da tabi neresi olur bilmemYaşamıyorum çünkü üniversiteyi Van da okudum ilk görev yerim Ardahan :)
birde 2 sokaka arkandayken anneni görememek var cnm..haline şükret dünyanın bir ucunda olsan yine gelir görürsün anneciğini üzülmemerhaba arkadaslar. bende dertlerimi ya da kendime dert ettiğim şeyleri yazıp sizin de fikirlerinizi almak istedim. 1 aylık nisanlıyım. Nişanlımı çok seviyorum ve kısmetse ağustos ayında düğünümüz olacak. Nişanlım polis ve izmir de görev yapıyor, ben de bursa da memurum. nişanlımın ailesi balıkesir de ve benim ailem de bursanın bir ilçesinde yaşıyor. benim sorunum şu. ben anneme çok bağlı biriyim. nişanlımın şark görevi var ve ortalama 4 yıl aileme yakın olamayacağım kesin. şark dönüşü için benim fikrim ailelerimize yakın bir ile yerleşmek tabi mümkün olursa. ama oda ankarayı istiyor. çalıştıgı birim ile alakalı, mesleğe başladığından beri uğrastığı hedefleri için. onu hayallerinden vazgecirmek istemem ama, bende düşününce şark için bile annemden uzaklaşmak bana cok ağır gelecekken neden dönüşte hiç bilmediğimiz yabancı bi memlekete yerleşelim ki bunu düşündükçe ağlayıp duruyorum. aklımda bi sürü sahne canlanıyor. evden cıkarken nasıl ailemle vedalasıcam, dayanabilecekmiyim. bi sürü şey ve bunları düşünmekten anın tadını cıkaramıyorum. boğulduğumu hissediyorum arkadaşlar lütfen yardım edin
Ardahan'ın Posof ilçesi polisler için mükemmel bir görev yeri. Suç oranı çok az. Hiç olay olmaz. Zaten olay olursa da köylerinde olur jandarma bakar :)o zaman tecrübe etmişsiniz van ardahan falan nasıl bizde sark tercihinde yazıcaz da tabi neresi olur bilmem
o zaman bizde hemsehri sayılırız :) benim annemde bunu dert yapıyor da ondan da biraz daha fazla üzülüyorumMüstakbel eşiniz hemşehrimmiş... haklısın ailene yakın olmak istemekte ama biz eşimle aynı memleketliyiz ve 13 yıldır ailelerimizden ayrı bir şehirde yaşıyoruz hiççç ailelerimizle ilgili sorunumuz olmuyor senin annen senin baban lafı yok bizde harika bişey... hiçte yakın olmak istemem bayramdan bayrama görüşürüz hiçte memlekete dönmeyi düşünmüyoruz ikimizde biz böyle mutluyuz . Annemle hergün telde konuşurum yanıma sık sık gelir annemde der kızım uzak ol mutlu ol diye böyle daha kıymetliyiz...
uzakta olunca rahat edeceksin bende annemden ilk kez ayrılmıştım ilk gittiğimde. üniversiteyi aynı şehirde okumuştum ve hiç ayrılmamıştık.hiç unutmam taşındığım yerde dışarıda bir kadın sesi duydum mutfaktan annemin sesine benzetip çok ağlamıştım.Annemde benim oradaki taşınırken boşalttığımız dairemin önünden geçemiyorum bakamıyorum derdi sonra ikimizde alıştık çocuklarım oldu iki tane.zor oluyor ama rahat hemde çok rahat ediyosun hele yakın oturanların sorunlarını dinledikçe dahada iyi anlayacaksın hemşehrimm...o zaman bizde hemsehri sayılırız :) benim annemde bunu dert yapıyor da ondan da biraz daha fazla üzülüyorum