sadece anneler baksın.İçimde hiç annelik duygusu yok

Psikolojik destek almalı mıyım?

  • Ankete Katılan
    184
Bu sizin tercihiniz bilemem.Ama bişey söylemek istiyorum lütfen kırılıp kızmayın, ben eşinizin yerinde olsam sizden boşanırdım yalnız.Çünkü isteksizliğiniz sadece ay şimdi bakamamki gibi bişey değil.Ciddi bir fobi.Ve ben bu kadar isterken eşim bu kadar uzaksa konuya kesinlikle boşanırdım.Evlat sahibi olmanın tek yolu eştir çünkü.Oda bunu kabul etmiyorsa bir süre çabalar sonra bırakırdım.Çünkü bu durum eşinizede büyük haksızlık oluyor.Sizi kınamak doğru değil.Dediğim gibi bu tamamen sizin tercihiniz, ama bence sizinde evliliğiniz bu sebeple sonsuz olamaz gibi geliyor bana.Bence bir gün eşinizde size çocuk sahibi olmayı çok istediği için arkasını dönücektir.Ki normalide budur zaten.Çünkü bu bir sağlık problemi değil, bu bir tercih.
 
WOLFROG .!.:
Hamile ve annelik hormonlari tavanda biri olarak anne olmak istemeyenlere inanamayanlari anlamiyorum. Bakin bu halimle diyorum ki olabilir, istemeyebilir. Yani nesine inanamiyorsunuz.
Genişletmek için tıkla...

O "ben yandim sen de yan, ben mutsuzum sen de mutsuz ol" deme hirsi bence. Hayir, lafim cocuk sahibi olmaya degil kesinlikle. Cocuk sahibi olmak kendini yakmak, mutsuz olmak demiyorum yani. Lafim, insanin sahsi kararina bu derece gereksiz ve saygisizca tepki gosterenlere. Var bir dertleri belli. Kendi hayatinda mutlu olan insan, cocuklu veya cocuksuz, baskasina bu karari icin saydirma geregi duymaz ki.
 
Konu sahibi cocuk istemiyor diye bencil de oldu, rahatsiz da oldu, cocuklugu da sorgulandi. Pes yani!

Uykum kacmadan uyumaliyim.
 
Cocuk isteme konusu elbette evlenilmeden once konusulmasi gereken bir konu. Ama belki deneyimsizlikten, belki asktan bu konuyu es gecerek su an bu noktaya gelmissiniz yapacak bisey yok.
Cocuk istememek psikolojik bir problem degil tabi ki. Ama sizin durumunuzda bana psikolojik oldugunu dusundurdu.
Bunun sebebi de hastaneye test icin gittiginizde ki bayilmalar.
Cocuk istemeyen birisi icin bile asiri bir tepki ve tabi ki elinizde olmadan gelisiyor.
En azindan gercekten guvenilir bir psikologla gorusup bunun psikolojik olup olmadigini ogrenmelisiniz.
Bu su sebepten de gerekli; ileri yasta bunun psikolojik bir travmadan oldugunu kesfeder ve cocuk isteyip yastan dolayi sahip olamazsaniz uzucu olabilir.
Maalesef biz kadinlar erkekler gibi cok uzun sureler ureme fonksiyonlarini ayni degerde tutamiyoruz
Edit: Kesinlikle cocuk istemedigim bir donemde hamile kaldigimi ogrendigimde bile sizin kadar tepki vermedim
 
İşte bakamayıp sokağa atanların çocuk yapmama gibi bir seçenekten haberi bile yok bence, yoksa sağlık ocaklarında her türlü doğum kontrol yöntemi ücretsiz dağıtılıyor.
Anlamak mümkün değil onu..
Annelik eminim çok güzel bir duygudur, ama anne olmadan da hayat çok güzel demek istediğim bu
 

Bilincli bir sekilde yazilmadigi belli zaten. Mesela ilk yorumlarda cocuk yapmak istemeyenleri asagilayan, istemedigi halde o duyguyu mutlaka tatmasi yonunde yorumlar yapip en son isteyenler cocuk yapsin istemeyen yapmasina dondurulmesinin baska bir aciklamasi olamaz.
 
hamile kalırım diye ödüm kopuyor diyorsunuz düşüncesi bile sizi sizden alıyor. sanırım en mantıklısı ya çocuk yapmak yada çocuk diye her Allahın günü aglayan birinden ayrılıp kişilerin kendi yolunda yürümesi. bana belki kızarsın kolaymı bu kadar diye değil tabi ama boşanma sebebidir bu. çünkü adam istiyor bu marketten alıncak birşey değil. sizde sorumluluk almak istemiyorsunuz. en mantıklısı dediğim gibi oluyor canım. bende evlenirsem çocuk yapmak istemem diyorum kafam bu ama eşim çok isterse uygun bir zamanda olsun isterim.
 
birkapsubirkapmama .!.:
hayır asla kürtaj olmam,değil can almak,rabbim bir karıncayı bile ezmeme müsade etmesin.
Genişletmek için tıkla...
Insallah hazir oldugunda versin allah bebegini :)
Ben de anac degilim. Hayvan bile bakamazdim. Ki sen bakiyorsun.
Cocugu da cocuksuz bir hayat dusunmedigimden "aradan cikarmak" icin yaptim. Ve hatta ikinciyi bile. Cunku tek cocuk istemiyordum.
Hamile oldugunu ogrenir ogrenmez cocugunu sahiplenenlerden olamadim ama hamileleik hormonlari heralde 4-5 aylikken artik bebegimi ozlemeye baslamistim. Dogsa da sevsem opsem canimin icine soksam diye :)
Herkes dogar dogmaz asik oldum derdi, heyecanla dogum anini bekledim ama. Hayalkirikligina ugradim cunku oyle bir ask hasil olmadi bende malesef.i
Tam tersi evlatlik almis bir anne gibi ope koklaya baka buyute sevdalandim yavruma.
Buyuk sorunluluk. Asla kacamayacagin bir sorumluluk. Ama oyle buyuk bir sevgi ki. Ben anne olmaya kapasitesi olan(cocugunu birakip koca pesine dusenler vs haric) herkesin bu sevgiyi hissetmesini temenni ederim.
Illa dogurmaya gerek yok. Evlatlik da olsa farketmez. Oyle bir sevgi ki, bazen yureginize sigmayacagini sanirsiniz.
Dogruduzgun insan yetistirecek kapasitede insanlar lutfen anne lmaktan geri kalmayin. Dunya gittikce berbat bir yer olmaya basladi. Iyi insanlara hep ihtiyac var.
 

Aminnn ben de tesekkur ederim iyi dilekleriniz için
Yani bence sizinki de anlik oluşacak gibi geldi, çünkü resmen beni anlatmissiniz..1 kez cok sarhos oldugumuz bi gece birlikte olduk eşimle ama detaylari ikimiz de hatirlamiyorduk
Sonuctan o kadar korktum ki gidip ertesi gün hapi aldim içtim..regl gunlerimin allak bullak olmasi, hormonlarimin şaşırmasi zerre umrumda değildi hamile falan olmiyim yeter diyodum

Korkular benzer sanirim, ben rahati seven bir tipimdir mesela öyle uykusuzluga yorgunluğa gelemem diye düşünürdüm bebek fikri bundan dolayi çok dehşet verici gelirdi..düşünsene uyuyamiyorsun oturamiyorsun duş bile lüks haline geliyo vs..oovv hic bana göre değildi.

3.5 sene olmadi dedim ya, o ara çok üzüldüm çok ağladım..sonra hamile kalinca o çift kirmizi çizgiyi görünce, ilk bi sevinemedim..hatta dehşete düştüm nolucak şimdi dedim hayatim tümden değişecek ben bunu kaldirabilir miyim dedim..çabuk parlayan sabirsiz bir yapim vardir, ya kötü bi anne olursam bu çocuk benden nefret ederse dedim..

Sonra kalp atışını duydum ilk...endişelerim resmen akti gitti üstümden..sonra ilk tekmeleri..çok ilginç bir deneyim..tüm rahatlik arayışı, ama ben ya yapamazsam endişesi yok oldu.kendimi şu an bile dünyanın en iyi annesi olabilecek kapasiteye sahip hissediyorum, ne tuhaf dimi

Annelik duygusu çiçeğin tomurcuklanmasi gibidir der annem..kiminde geç açar kiminde erken..
Siz de bu içgüdüye sahipsiniz ancak halen tomurcuk sizinki, açmasını bekliyorsunuz..allah istediğiniz an versin size tek duam bu..umarim çocuk istediginiz an sahip olursunuz..
 
akidem .!.:
Şimdi niye evlendin o zaman diyeceğim olmayacak .Allah vermez olmuyor amenna denir ama ne kadının ne erkeğin eşine bunu yapması bana vicdansızlik geliyor...
Genişletmek için tıkla...
Eşim de bana birkaç kez bunu sordu,madem cocuk ıstemıyordun neden evlilik düşündün diye.ama ben cocuk istediğim için değil,eşimi çok sevdiğim ve onsuz yaşayamayacagım için evlendim.gelenek ve göreneklerimize göre birlikte yaşama durumu olmadığı için resmi olarak evlenmemiz gerekiyordu.
 
Biraz yorumlara baktım da insanlar anne olunca anne olmayanlari,olamayanlari veya olmak istemeyenleri hemen bir yerden yere vurma haline giriyor. İstemek kadar istememek de doğal bir haktır. Tabi ki bunun önceden eşinizle konusmaniz gerekirdi. Fakat bu fobi zaman geçtikçe veya eşiniz ısrarla istedikce daha da gelişmiş yorumlarinizdan anladigim kadariyla. Psikolojik desteği kendinizi çocuk yapmaya odaklamak için değil bir sorununuz varsa onu bulabilmek ve çözebilmek amacıyla almalısınız.
 
İnsanlar bilinçlendirilmeli diycem ama zor bence. Bugün gordum ve cok üzüldüm küçük çocuklar herkesten para dileniyor. O da bir çocuk bu onun seçimi değil kesinlikle Doğurmakla anne olunmuyor. Her zaman çocuğunun arkasında olmalı insan. Onun rezil duruma düşme mesi için elinden geleni yapmalı. Maddi manevi destek olmalı. Coçuklar dilendirilmemeli yaa bu nasıl önlenir ne yapılır bilmiyorum gerçekten. Evet hayat herşeye rağmen güzel Allah sanada hayırlı bi evlat nasip etsin.
 
Amin inşallah
 
son zamanlarda bu tarz konular çok açılıyor
anne olma veya olmama isteğini tartışmayacağım, kişisel tercihtir saygı duyulması gerekir
ama sizin durumunuzda bir sorun var arkadaşlar da yazmış zaten, eşinize haksızlık oluyor gerçekten...

benim bir arkadaşım ikinci evliliğini yaptı, iki eşin de önceki evliliklerden birer çocuğu var. ve arkadaşım daha ikinci eşini tanımadan önce de ikinci bir çocuk isterdi her zaman. evlenmeden önce konuşmuşlar eşi de olumlu bakıyormuş fakat evlendikten sonra iş değişmiş şimdi ne zaman konu açılsa eşi, çocuk istemediğini söyleyip kestirip atıyormuş.
bu davranışı bana çok kırıcı ve acımasız gelmişti, çünkü çocuk sahibi olma/olmama isteği bir uzlaşı işidir.

ayrıca size naçizane tavsiyem, asla kendinizi zorlamayın.
belki eşinizi çok sevdiğiniz ve evliliğinizi bitirmek istemediğiniz için çocuk yapmaya karar verirsiniz ama bu sizi çok yıpratır.
etrafımda gözlemlediğim şey şu: eğer anne adayı beklenmedik bir zamanda hazır olmadan hamile kalınca hem hamileliği stres içinde geçiyor hem de doğduktan sonra bebeği ile bağ kuramıyor. tam böyle durumdaki bir arkadaşım, bebeğine 15 gün sonra alışabildiğini söylemişti. anneliğin zorluklarını göz önüne aldığımızda böyle bir yabancılık anne-çocuk ilişkisi için pek hayırlı olmuyor
sizin için en hayırlı çözüm yolunu diliyorum.
 
Kırılmam.aksine düşünüp bana birşeyler anlattıgınız ve ufkumu genişletmeme yardımcı oldugunuz için teşekkür ederim.eşim benden boşanmak istese,sırf onsuz yaşayamam diye cocuk düşüncesine olumlu bakabılırım.sonucta sevdıgım adamdan olacak.ama zorla ve istemeden olacak.ama allahtan eşim şuanlık sadece baba psikolojik ve duygusal baskı yapmakla yetiniyor.boşanmak istemez,o da beni çok seviyor.ama olur da isterse ozaman allah yardımcım olsun.
 
Madem bekarliginizdan beri cocuk istemediginizin farkindaydiniz, kendiniz gibi cocuk istemeyen biriyle evlenmeliydiniz. Adam hakli. Bosanin bence. Kac yil bekleyecek ki sizi? Belki hicbir zaman istemeyeceksiniz cocugu. Tedaviyi gerektirecek bir durumunuz da yok. Cunku bu bir psikolojik sorun degil. Tercih meselesi. Sizin tercihiniz, cocuk sahibi olmamak yonunde.
 

Bir süre savaşıcağından benimde şüphem yok.Birincisi evlilik kolay kurulmuyor ikincisi birde hayatındaki insanı seviyorsa kadın veya erkek mutlaka çaba harcanır.Ama böyle yapmaya devam ederseniz bunun 2-3 yıl sonrasıda var lütfen bunu da görmemezlikten gelmeyin.Eşinizin sabrı taşarda ilişkiniz zedelenirse o saatten sonra çocuk yapıcam deseniz dahi eşinize yetmeyebilir. Siz kırılırsınız.Bakın ben gerçekten size bunları söylemek istemezdim.Etrafınızdaki büyüklerede sorun, bence söylediğimden farklı bişey duymicaksınız.Siz bunun bikaç yıl sonrasındaki ilişkinizi düşünmeden davranıyorsunuz. Birşeyler yıpranınca kolay kolay tamirde olmuyorki.Biraz daha eşinizide düşünerek kararlarınızı vermenizi tavsiye ederim. Çok şahsi kararlar verenlerin üzülmediğini ben hiçççç görmedim.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…