Haklısınız bazen evde duramıyorum hep yanımda biri olsun istiyorum. Paranoyak oldum sanki herkes bana düşman gibi hissediyorum. Bağımlı olmak demişsiniz ya gerçekten de bağımlıyım. Bir keresinde babam sen sevmeyi bilmiyorsun acımasızsın demişti. Herkes böyle sanıyor galiba çok üzülüyorum. Özellikle erkekler çok sert davranıyorAyrıntılı anlatmayacağım fakat ben de sorunlu bir çocuklukla gerçek sevgi görmediğim için hayatımda olan herkesi son damlama kadar sevdim, elimden gelenden fazla emek verdim. Uğraştım didindim. Sadece kendimi sevdirmek için. Birisi gerçekten beni ben olduğum için sevsin diye.
Benzer dönemlerden geçtiğimde ben de alkol almadan uyuyamiyordum, bağımlı olmak nasıl bir duygu anlayabiliyorum. Ha diyince bırakılmıyor. Anksiyete krizleri geçirdim, acillik oldum, antidepresan kullandım, depresyondan aylarca yıllarca çıkamadım. Sonra bir baktım hepsi geride kalmış.
Yaşadıklarımı, kendimi, hayatımı oldugu gibi kabullendim ve değiştirebileceklerim için çabalamaya başladım.
Ne zaman alkol almak istesem çıkıp yürümeye başladım. Bir yandan da alkolu yavaş yavaş azaltip kendimi kitap okumaya verdim. İlgimi çeken türü buldum, deli gibi dünya klasikleri okudum, kendi hislerimi başkalarının dilinden gözünden okudum yaşadım. Kitaplardan aldığım notlardan bir kitap daha yazılır.
Siz de "yara" larinizin yerine başka birini ya da diğer insanların sevgisini koymak yerine kendinize değer katacak şeyler koymaya başlayın. Okuyun, yazın, gezin, spor yapın, yürüyün, hayvan barınaklarıni, yetimhaneleri ziyaret edin. Başkalarına yardım etmek, ufak bir dokunuşla onların hayatına birseyler katmak eminim size de iyi gelecektir. Ve en önemlisi Kendinize değer verin.
Başkaları için yaşamaktan ileride çok pişman olacaksınız yoksa. Ben oldum. Ama keşke demiyorum. Eğer yaşadıklarımı yaşamasaydım şu an olduğum kişi olamazdim.
Belki biraz uzun oldu ama hislerinize çok benzer karanlıklarda uzun süre kaldım. Bir anda geçmeyecek ama geçecek ve bu sadece ama sadece sizin elinizde.
Derdimin gönül ilişkileri olmadığını ve bu bağlılığımın ucunun neye dayandığını anlatmak için açmıştım konuyu. Erkek delisi değilim çok sevgilim de olmadıBunu sadece senin için söylemiyorum kendimde dahil bütün gençlik için söylüyorum ki, Kusura bakmayın ama hayatınızın mihenk taşı ilişkileriniz oldukça burnunuz boktan çıkmaz.
Yahu arkadaş ağzınıza s*çıyor işte illaki neden bu derece önemli bu ilişki mevzusu?!
Tamam bu hayatın doğal parçası, çokta önemli, buna itirazım yok. ama bu derece saplantı yapıp bunu gecen gündüzün haline getirmek neden...
Dersini etkiliyor okulunu etkiliyor psikolojini bozuyor sürekli dert veriyor vs vs safii zarar yahu! Peki neden bırakmıyorsun bu gönül işlerini???
Yanlış anlama sonsuza kadar bırak demiyorum. Okulun bitsin, işini mesleğini al eline, sağlam bir ruh hali edin, kendine güvenin olsun, ve en önemlisi Allah'a yönel kalbin huzur bulsun, sonra Allah zaten karşına düzgün birini çıkarır.
Şu yaşında neden bu kadar eziyet ediyorsun kendine anlamıyorum.
Senin diğer konularını biliyorum, kaç sevgilin oldu falan diye dalga geçenleride gördüm. Peki sen benim böyle bir şey yazdığımı gördün mü? Hayır.Derdimin gönül ilişkileri olmadığını ve bu bağlılığımın ucunun neye dayandığını anlatmak için açmıştım konuyu. Erkek delisi değilim çok sevgilim de olmadı
Haklısınız sadece içimden atamadım en azından bir özür bekledim. Hiç suçum yokken suçlu konumuna düşürüldüm ve şimdi çok mutluSenin diğer konularını biliyorum, kaç sevgilin oldu falan diye dalga geçenleride gördüm. Peki sen benim böyle bir şey yazdığımı gördün mü? Hayır.
İster bin tane sevgilin olsun ister bir tane eğer bu sana zarar veriyorsa ondan uzaklaş.
Evet sorunlarının kaynağı belli. Ve ahkam kesmek gibi bir niyetimde yok zira senin yaşadıklarını tahayyül edemiyorum. Fakat bu sorunlarının çözümüde itin kopuğun peşinde koşmaktan geçmiyor. Bu serserilerden sevgi bekleyeceğine sen önce kendini sev, kendini geliştir, okulunu oku. Bırak o peşinde olduğun tipleri, ne halt ediyorsa etsin.
Ben mi kendimi sevdiremiyorum diyede kendini suçlama. Böyle bir tip seni sevmiyorsa ancak otur şükret.
Allah illaki karşına sevip sevilebileceğin birisini çıkaracaktır.
Merhaba hanımlar ben 22 yaşındayım 15 yaşımdayken annem bizi terk etmişti 3 yılda eve dönmedi. Bu dönem içinde sürekli babamdan annem hakkında şeyler dinledim,eskiden yaşadıkları babam ve annemin ailesi arasındaki eski problemler annemle neden anlaşamadıkları, annemin ne kadar sert ve soğuk olduğu küçükken bana hiç sarılmadığı vb. Ben de soğuk bazen de agresif biriyimdir ama sinirli olduğumu dışarda belli etmem. Burda yazdığım gibi saçma biri de değilim sevgili diye bahsettiğim sadece iki kişi var sürekli ilişki yaşamıyorum. Annem evden gittikten 1 yıl sonra ilk aşkımla tanışmıştım çok alakasız kişilerdik benim maddi durumum iyiydi bunu çok sorun ediyordu ve soğuktum sevebiliyordum ama nasıl göstereceğimi hiç bilmiyordum. İlgimi çekmek için türlü numaralar yaptı başkasına aşıkmış beni onu unutmak için kullanmış numarası bile yaptı her seferinde affettim çünkü ilk aşkımdı ve annemle ilgili yardımcı oluyordu bir de aşk acısıyla uğraşamam diyordum. Sonra üniversite kazandım iyi bir bölümdü sevgilimden de ayrılmıştım zaten annem de geri dönmüştü çok geçmeden tamamen boşandılar. O sırada da son sevgilim girdi hayatıma her şeyi anlattım ilk aşkımdan sonra ufak kısa ilişkilerim de olmuştu birinde aldatıldım falan. Son sevgilim çok ilgiliydi onun yanında her sorunumu unutuyordum üniden yeni bir arkadaş ortamım olmuştu her şeyimiz çok benzerdi sürekli beraberdik ve sevilmek çok güzeldi. Sonra aniden soğudum dedi depresyondayım çok kötüyüm kimseyle görüşmek istemiyorum dedi. Benim de canım çok yandı çünkü eve gitmek istemiyordum babamın yeni bir ilişkisi vardı annem beni babama benzemekle babam da anneme benzemekle onun gibi soğuk olmakla suçluyordu. Sevgilim de ayrılmak bilmiyordu sürekli oyalıyordu arkadaşlarıma gidip ayrılamıyorum falan dedikçe iyice gururum kırıldı beş günlüğüne başka bir şehre gittim daha da kötü oldum atlayıp döndüm konuştum ayrılalım dedim. Bir saat sonra ayrılmak istemediği söyledi sabaha kadar konuştuk çok kötü şeyler söyledi arkadaşları beni istemiyormuş daha güzellerini bulursun diyorlarmış ben soğukmuşum çok iyi bir insanmışım ama gözü başka kadınlardaymış bana aşık değilmiş falan yine de ayrılmak istemiyorum diye yalvardı ben anlam veremedim. Söyledikleri babamın söylediklerine çok benziyordu uzun yoldan geldiğim için çok yorgundum uyuşturucu kullandığını bunu bana söyleyemediğini falan anlattı ilk tanıştığım kişiyle alakası yoktu kabus gibiydi. Yine de aptal gibi barışmayı kabul ettim, yine aynı şeyleri yapınca tamamen ayrıldım doğum günüme bile zorla gelmişti sürekli beni ezmeye çalışıyordu boyumla bile dalga geçti ertesi gün ayrıldım. Ayrıldıktan sonra sevmediği biriyle oturdum diyen beni rezil etti şehrin en işlek yerinde abuk sabuk hareketler yaptı polis geldi falan çok utandım. İlk dönem derslerim çok iyiydi 3.40 ortalamam vardı sonra mahvoldu her şey tüm arkadaşlarımla arama girdi haklarında şikayet edip durdu şu şöyle bu böyle diye ama aileden hiç ilgi görmediğim için daha önce erkekler tarafından hep hırpalandığım için çoktan bağlanmıştım bile. Yazın sürekli farklı şehirlerdeydi peşinden gittim 10 saat yol çektiğim de oldu 2 gün de. En son kovdu beni üstelik kendisi sarılmıştı çok özledim demişti sonra da kovdu. İlaç almaya başladım hastaneye yattım derslerim iyice kötüleşmişti ama bölümümü seviyordum her şey için çok pişmandım kendime yediremedim yaptıklarımı. Küçükken babam şey demişti “güzel kadınlar bile evlenemiyor lost nasıl evlensin” çok üzülmüştüm. Bu son olaylar bunları tekrar yaşattı bana sanki annemin kaderini yaşayacakmışım buna mahkummuşum gibi hissettim. Hiçbir ilişkim düzgün gitmedi hep beni ezmeye sindirmeye çalıştılar halbuki iyi bir bölüm okuyorum ve bu insanların aksine normalde beni çok beğenirler asla çirkin olduğumu düşünmüyorum. Dediğim gibi son sevgilimin peşinden kaç şehir gezdim hatırlamıyorum en son bana ben senin sorunlarınla uğraşamam defol git dedi. Şimdi sevgilisi varmış çok mutluymuş eski sevgilimi ve eski flörtümü takip etmiş eskiden beni sevmeyen insanlarla takılıyor abuk sabuk şeyler yapıyor. Kendimi çok güçsüz hissettim ve buraya yazdım çünkü arkadaşlarımla paylaşmak istemiyorum güvenmiyorum kimseye. Annemin olmadığı üç yıl babamın söyledikleri hayatıma girenlerin sebepsizce yaptıkları kafamda oturtamıyorum nerde yanlış yaptığımı sorguluyorum sürekli. Geçen gün dayanamadım aradım kendi kendime hesaplaşmak yerine içimdekileri dökmek istedim anneme küfretti. Sürekli kafamı kurcalayan bir soru var ben de annem gibi mi olucam hiç sevilmeyecek miyim? Alkol problemli yaşıyorum çünkü uyuyamıyorum. Bu kişi benim yüzümden mi böyle davrandı soğuk biriyim kendimi sevdiremedim ondan mı böyle oldu şimdi sevgilisi var ona iyi davranıyor sanırım yani ben hak mı ettim sürekli kendimi suçluyorum. Ayrıldıktan sonra istemediği biriyle oturmam suç muydu bütün erkek arkadaşları üstüme geldi. Uzun oldu ama açıklamak istedim çünkü ayrı konular açılınca dalga geçiliyor ten uyumu olayı da takıntım da bunlar yüzünden. Babam da annemle anlaşamadı soğuk buldu beni de o yüzden istemiyorlar bir haltı beceremiyorum diye düşünüp kötü hissettim hep. Okuduysanız teşekkür ederim yorumlarınızı bekliyorum..
Haklısınız anneme küfretti özür dile dedim annenden özür dilerim senden dilemem dedi kapattı. Aşağılık biri gibi hissettim. Düzeltmeye çalışıyorum bir şeyleri ama evde otururken çok kötü oluyorumDeğmez güzelim hiçbir erkek için bu kadar üzülmeye düşünmeye değmez annenin kaderini yaşayacağını nerden çıkardın sevgi görmemiş bir çocuk elbet soğuk davranır ekip biçmediğin bir tarladan ürün bekleyemezler onun için kimsenin yok soğuksun bilmem nesin laflarına aldırma yapman gereken şu içmeyi bırak onu ve hayatına giren eski arkadaş sevgili kim varsa onlarıda çıkar hayatından okuluna odaklan bir iki gerçekten seni düşünen samimi kız arkadaşların bile kafanı dağıtmaya yeter kendine zaman ver sosyal medya kullanma bir süre bak gör nasıl iyileşiyorsun bazı erkekler böyledir kendinde olmayan özelliklerdeki kişiyi kıskandıkları için aşağılayıp dibe çekerler bence kurtulmuşun müptezelin birinden ağlanacağına sevin
Başka bir konunuzda babanızın sizi zorla özel üniversitede bu bölüme kaydettiğini, sizin hiç istemediğinizi bu yüzden 2. dönem okula gitme gereksiniminde bile bulunmadığını yazmıştınız!Merhaba hanımlar ben 22 yaşındayım 15 yaşımdayken annem bizi terk etmişti 3 yılda eve dönmedi. Bu dönem içinde sürekli babamdan annem hakkında şeyler dinledim,eskiden yaşadıkları babam ve annemin ailesi arasındaki eski problemler annemle neden anlaşamadıkları, annemin ne kadar sert ve soğuk olduğu küçükken bana hiç sarılmadığı vb. Ben de soğuk bazen de agresif biriyimdir ama sinirli olduğumu dışarda belli etmem. Burda yazdığım gibi saçma biri de değilim sevgili diye bahsettiğim sadece iki kişi var sürekli ilişki yaşamıyorum. Annem evden gittikten 1 yıl sonra ilk aşkımla tanışmıştım çok alakasız kişilerdik benim maddi durumum iyiydi bunu çok sorun ediyordu ve soğuktum sevebiliyordum ama nasıl göstereceğimi hiç bilmiyordum. İlgimi çekmek için türlü numaralar yaptı başkasına aşıkmış beni onu unutmak için kullanmış numarası bile yaptı her seferinde affettim çünkü ilk aşkımdı ve annemle ilgili yardımcı oluyordu bir de aşk acısıyla uğraşamam diyordum. Sonra üniversite kazandım iyi bir bölümdü sevgilimden de ayrılmıştım zaten annem de geri dönmüştü çok geçmeden tamamen boşandılar. O sırada da son sevgilim girdi hayatıma her şeyi anlattım ilk aşkımdan sonra ufak kısa ilişkilerim de olmuştu birinde aldatıldım falan. Son sevgilim çok ilgiliydi onun yanında her sorunumu unutuyordum üniden yeni bir arkadaş ortamım olmuştu her şeyimiz çok benzerdi sürekli beraberdik ve sevilmek çok güzeldi. Sonra aniden soğudum dedi depresyondayım çok kötüyüm kimseyle görüşmek istemiyorum dedi. Benim de canım çok yandı çünkü eve gitmek istemiyordum babamın yeni bir ilişkisi vardı annem beni babama benzemekle babam da anneme benzemekle onun gibi soğuk olmakla suçluyordu. Sevgilim de ayrılmak bilmiyordu sürekli oyalıyordu arkadaşlarıma gidip ayrılamıyorum falan dedikçe iyice gururum kırıldı beş günlüğüne başka bir şehre gittim daha da kötü oldum atlayıp döndüm konuştum ayrılalım dedim. Bir saat sonra ayrılmak istemediği söyledi sabaha kadar konuştuk çok kötü şeyler söyledi arkadaşları beni istemiyormuş daha güzellerini bulursun diyorlarmış ben soğukmuşum çok iyi bir insanmışım ama gözü başka kadınlardaymış bana aşık değilmiş falan yine de ayrılmak istemiyorum diye yalvardı ben anlam veremedim. Söyledikleri babamın söylediklerine çok benziyordu uzun yoldan geldiğim için çok yorgundum uyuşturucu kullandığını bunu bana söyleyemediğini falan anlattı ilk tanıştığım kişiyle alakası yoktu kabus gibiydi. Yine de aptal gibi barışmayı kabul ettim, yine aynı şeyleri yapınca tamamen ayrıldım doğum günüme bile zorla gelmişti sürekli beni ezmeye çalışıyordu boyumla bile dalga geçti ertesi gün ayrıldım. Ayrıldıktan sonra sevmediği biriyle oturdum diyen beni rezil etti şehrin en işlek yerinde abuk sabuk hareketler yaptı polis geldi falan çok utandım. İlk dönem derslerim çok iyiydi 3.40 ortalamam vardı sonra mahvoldu her şey tüm arkadaşlarımla arama girdi haklarında şikayet edip durdu şu şöyle bu böyle diye ama aileden hiç ilgi görmediğim için daha önce erkekler tarafından hep hırpalandığım için çoktan bağlanmıştım bile. Yazın sürekli farklı şehirlerdeydi peşinden gittim 10 saat yol çektiğim de oldu 2 gün de. En son kovdu beni üstelik kendisi sarılmıştı çok özledim demişti sonra da kovdu. İlaç almaya başladım hastaneye yattım derslerim iyice kötüleşmişti ama bölümümü seviyordum her şey için çok pişmandım kendime yediremedim yaptıklarımı. Küçükken babam şey demişti “güzel kadınlar bile evlenemiyor lost nasıl evlensin” çok üzülmüştüm. Bu son olaylar bunları tekrar yaşattı bana sanki annemin kaderini yaşayacakmışım buna mahkummuşum gibi hissettim. Hiçbir ilişkim düzgün gitmedi hep beni ezmeye sindirmeye çalıştılar halbuki iyi bir bölüm okuyorum ve bu insanların aksine normalde beni çok beğenirler asla çirkin olduğumu düşünmüyorum. Dediğim gibi son sevgilimin peşinden kaç şehir gezdim hatırlamıyorum en son bana ben senin sorunlarınla uğraşamam defol git dedi. Şimdi sevgilisi varmış çok mutluymuş eski sevgilimi ve eski flörtümü takip etmiş eskiden beni sevmeyen insanlarla takılıyor abuk sabuk şeyler yapıyor. Kendimi çok güçsüz hissettim ve buraya yazdım çünkü arkadaşlarımla paylaşmak istemiyorum güvenmiyorum kimseye. Annemin olmadığı üç yıl babamın söyledikleri hayatıma girenlerin sebepsizce yaptıkları kafamda oturtamıyorum nerde yanlış yaptığımı sorguluyorum sürekli. Geçen gün dayanamadım aradım kendi kendime hesaplaşmak yerine içimdekileri dökmek istedim anneme küfretti. Sürekli kafamı kurcalayan bir soru var ben de annem gibi mi olucam hiç sevilmeyecek miyim? Alkol problemli yaşıyorum çünkü uyuyamıyorum. Bu kişi benim yüzümden mi böyle davrandı soğuk biriyim kendimi sevdiremedim ondan mı böyle oldu şimdi sevgilisi var ona iyi davranıyor sanırım yani ben hak mı ettim sürekli kendimi suçluyorum. Ayrıldıktan sonra istemediği biriyle oturmam suç muydu bütün erkek arkadaşları üstüme geldi. Uzun oldu ama açıklamak istedim çünkü ayrı konular açılınca dalga geçiliyor ten uyumu olayı da takıntım da bunlar yüzünden. Babam da annemle anlaşamadı soğuk buldu beni de o yüzden istemiyorlar bir haltı beceremiyorum diye düşünüp kötü hissettim hep. Okuduysanız teşekkür ederim yorumlarınızı bekliyorum..
Merhaba hanımlar ben 22 yaşındayım 15 yaşımdayken annem bizi terk etmişti 3 yılda eve dönmedi. Bu dönem içinde sürekli babamdan annem hakkında şeyler dinledim,eskiden yaşadıkları babam ve annemin ailesi arasındaki eski problemler annemle neden anlaşamadıkları, annemin ne kadar sert ve soğuk olduğu küçükken bana hiç sarılmadığı vb. Ben de soğuk bazen de agresif biriyimdir ama sinirli olduğumu dışarda belli etmem. Burda yazdığım gibi saçma biri de değilim sevgili diye bahsettiğim sadece iki kişi var sürekli ilişki yaşamıyorum. Annem evden gittikten 1 yıl sonra ilk aşkımla tanışmıştım çok alakasız kişilerdik benim maddi durumum iyiydi bunu çok sorun ediyordu ve soğuktum sevebiliyordum ama nasıl göstereceğimi hiç bilmiyordum. İlgimi çekmek için türlü numaralar yaptı başkasına aşıkmış beni onu unutmak için kullanmış numarası bile yaptı her seferinde affettim çünkü ilk aşkımdı ve annemle ilgili yardımcı oluyordu bir de aşk acısıyla uğraşamam diyordum. Sonra üniversite kazandım iyi bir bölümdü sevgilimden de ayrılmıştım zaten annem de geri dönmüştü çok geçmeden tamamen boşandılar. O sırada da son sevgilim girdi hayatıma her şeyi anlattım ilk aşkımdan sonra ufak kısa ilişkilerim de olmuştu birinde aldatıldım falan. Son sevgilim çok ilgiliydi onun yanında her sorunumu unutuyordum üniden yeni bir arkadaş ortamım olmuştu her şeyimiz çok benzerdi sürekli beraberdik ve sevilmek çok güzeldi. Sonra aniden soğudum dedi depresyondayım çok kötüyüm kimseyle görüşmek istemiyorum dedi. Benim de canım çok yandı çünkü eve gitmek istemiyordum babamın yeni bir ilişkisi vardı annem beni babama benzemekle babam da anneme benzemekle onun gibi soğuk olmakla suçluyordu. Sevgilim de ayrılmak bilmiyordu sürekli oyalıyordu arkadaşlarıma gidip ayrılamıyorum falan dedikçe iyice gururum kırıldı beş günlüğüne başka bir şehre gittim daha da kötü oldum atlayıp döndüm konuştum ayrılalım dedim. Bir saat sonra ayrılmak istemediği söyledi sabaha kadar konuştuk çok kötü şeyler söyledi arkadaşları beni istemiyormuş daha güzellerini bulursun diyorlarmış ben soğukmuşum çok iyi bir insanmışım ama gözü başka kadınlardaymış bana aşık değilmiş falan yine de ayrılmak istemiyorum diye yalvardı ben anlam veremedim. Söyledikleri babamın söylediklerine çok benziyordu uzun yoldan geldiğim için çok yorgundum uyuşturucu kullandığını bunu bana söyleyemediğini falan anlattı ilk tanıştığım kişiyle alakası yoktu kabus gibiydi. Yine de aptal gibi barışmayı kabul ettim, yine aynı şeyleri yapınca tamamen ayrıldım doğum günüme bile zorla gelmişti sürekli beni ezmeye çalışıyordu boyumla bile dalga geçti ertesi gün ayrıldım. Ayrıldıktan sonra sevmediği biriyle oturdum diyen beni rezil etti şehrin en işlek yerinde abuk sabuk hareketler yaptı polis geldi falan çok utandım. İlk dönem derslerim çok iyiydi 3.40 ortalamam vardı sonra mahvoldu her şey tüm arkadaşlarımla arama girdi haklarında şikayet edip durdu şu şöyle bu böyle diye ama aileden hiç ilgi görmediğim için daha önce erkekler tarafından hep hırpalandığım için çoktan bağlanmıştım bile. Yazın sürekli farklı şehirlerdeydi peşinden gittim 10 saat yol çektiğim de oldu 2 gün de. En son kovdu beni üstelik kendisi sarılmıştı çok özledim demişti sonra da kovdu. İlaç almaya başladım hastaneye yattım derslerim iyice kötüleşmişti ama bölümümü seviyordum her şey için çok pişmandım kendime yediremedim yaptıklarımı. Küçükken babam şey demişti “güzel kadınlar bile evlenemiyor lost nasıl evlensin” çok üzülmüştüm. Bu son olaylar bunları tekrar yaşattı bana sanki annemin kaderini yaşayacakmışım buna mahkummuşum gibi hissettim. Hiçbir ilişkim düzgün gitmedi hep beni ezmeye sindirmeye çalıştılar halbuki iyi bir bölüm okuyorum ve bu insanların aksine normalde beni çok beğenirler asla çirkin olduğumu düşünmüyorum. Dediğim gibi son sevgilimin peşinden kaç şehir gezdim hatırlamıyorum en son bana ben senin sorunlarınla uğraşamam defol git dedi. Şimdi sevgilisi varmış çok mutluymuş eski sevgilimi ve eski flörtümü takip etmiş eskiden beni sevmeyen insanlarla takılıyor abuk sabuk şeyler yapıyor. Kendimi çok güçsüz hissettim ve buraya yazdım çünkü arkadaşlarımla paylaşmak istemiyorum güvenmiyorum kimseye. Annemin olmadığı üç yıl babamın söyledikleri hayatıma girenlerin sebepsizce yaptıkları kafamda oturtamıyorum nerde yanlış yaptığımı sorguluyorum sürekli. Geçen gün dayanamadım aradım kendi kendime hesaplaşmak yerine içimdekileri dökmek istedim anneme küfretti. Sürekli kafamı kurcalayan bir soru var ben de annem gibi mi olucam hiç sevilmeyecek miyim? Alkol problemli yaşıyorum çünkü uyuyamıyorum. Bu kişi benim yüzümden mi böyle davrandı soğuk biriyim kendimi sevdiremedim ondan mı böyle oldu şimdi sevgilisi var ona iyi davranıyor sanırım yani ben hak mı ettim sürekli kendimi suçluyorum. Ayrıldıktan sonra istemediği biriyle oturmam suç muydu bütün erkek arkadaşları üstüme geldi. Uzun oldu ama açıklamak istedim çünkü ayrı konular açılınca dalga geçiliyor ten uyumu olayı da takıntım da bunlar yüzünden. Babam da annemle anlaşamadı soğuk buldu beni de o yüzden istemiyorlar bir haltı beceremiyorum diye düşünüp kötü hissettim hep. Okuduysanız teşekkür ederim yorumlarınızı bekliyorum..
Merhaba hanımlar ben 22 yaşındayım 15 yaşımdayken annem bizi terk etmişti 3 yılda eve dönmedi. Bu dönem içinde sürekli babamdan annem hakkında şeyler dinledim,eskiden yaşadıkları babam ve annemin ailesi arasındaki eski problemler annemle neden anlaşamadıkları, annemin ne kadar sert ve soğuk olduğu küçükken bana hiç sarılmadığı vb. Ben de soğuk bazen de agresif biriyimdir ama sinirli olduğumu dışarda belli etmem. Burda yazdığım gibi saçma biri de değilim sevgili diye bahsettiğim sadece iki kişi var sürekli ilişki yaşamıyorum. Annem evden gittikten 1 yıl sonra ilk aşkımla tanışmıştım çok alakasız kişilerdik benim maddi durumum iyiydi bunu çok sorun ediyordu ve soğuktum sevebiliyordum ama nasıl göstereceğimi hiç bilmiyordum. İlgimi çekmek için türlü numaralar yaptı başkasına aşıkmış beni onu unutmak için kullanmış numarası bile yaptı her seferinde affettim çünkü ilk aşkımdı ve annemle ilgili yardımcı oluyordu bir de aşk acısıyla uğraşamam diyordum. Sonra üniversite kazandım iyi bir bölümdü sevgilimden de ayrılmıştım zaten annem de geri dönmüştü çok geçmeden tamamen boşandılar. O sırada da son sevgilim girdi hayatıma her şeyi anlattım ilk aşkımdan sonra ufak kısa ilişkilerim de olmuştu birinde aldatıldım falan. Son sevgilim çok ilgiliydi onun yanında her sorunumu unutuyordum üniden yeni bir arkadaş ortamım olmuştu her şeyimiz çok benzerdi sürekli beraberdik ve sevilmek çok güzeldi. Sonra aniden soğudum dedi depresyondayım çok kötüyüm kimseyle görüşmek istemiyorum dedi. Benim de canım çok yandı çünkü eve gitmek istemiyordum babamın yeni bir ilişkisi vardı annem beni babama benzemekle babam da anneme benzemekle onun gibi soğuk olmakla suçluyordu. Sevgilim de ayrılmak bilmiyordu sürekli oyalıyordu arkadaşlarıma gidip ayrılamıyorum falan dedikçe iyice gururum kırıldı beş günlüğüne başka bir şehre gittim daha da kötü oldum atlayıp döndüm konuştum ayrılalım dedim. Bir saat sonra ayrılmak istemediği söyledi sabaha kadar konuştuk çok kötü şeyler söyledi arkadaşları beni istemiyormuş daha güzellerini bulursun diyorlarmış ben soğukmuşum çok iyi bir insanmışım ama gözü başka kadınlardaymış bana aşık değilmiş falan yine de ayrılmak istemiyorum diye yalvardı ben anlam veremedim. Söyledikleri babamın söylediklerine çok benziyordu uzun yoldan geldiğim için çok yorgundum uyuşturucu kullandığını bunu bana söyleyemediğini falan anlattı ilk tanıştığım kişiyle alakası yoktu kabus gibiydi. Yine de aptal gibi barışmayı kabul ettim, yine aynı şeyleri yapınca tamamen ayrıldım doğum günüme bile zorla gelmişti sürekli beni ezmeye çalışıyordu boyumla bile dalga geçti ertesi gün ayrıldım. Ayrıldıktan sonra sevmediği biriyle oturdum diyen beni rezil etti şehrin en işlek yerinde abuk sabuk hareketler yaptı polis geldi falan çok utandım. İlk dönem derslerim çok iyiydi 3.40 ortalamam vardı sonra mahvoldu her şey tüm arkadaşlarımla arama girdi haklarında şikayet edip durdu şu şöyle bu böyle diye ama aileden hiç ilgi görmediğim için daha önce erkekler tarafından hep hırpalandığım için çoktan bağlanmıştım bile. Yazın sürekli farklı şehirlerdeydi peşinden gittim 10 saat yol çektiğim de oldu 2 gün de. En son kovdu beni üstelik kendisi sarılmıştı çok özledim demişti sonra da kovdu. İlaç almaya başladım hastaneye yattım derslerim iyice kötüleşmişti ama bölümümü seviyordum her şey için çok pişmandım kendime yediremedim yaptıklarımı. Küçükken babam şey demişti “güzel kadınlar bile evlenemiyor lost nasıl evlensin” çok üzülmüştüm. Bu son olaylar bunları tekrar yaşattı bana sanki annemin kaderini yaşayacakmışım buna mahkummuşum gibi hissettim. Hiçbir ilişkim düzgün gitmedi hep beni ezmeye sindirmeye çalıştılar halbuki iyi bir bölüm okuyorum ve bu insanların aksine normalde beni çok beğenirler asla çirkin olduğumu düşünmüyorum. Dediğim gibi son sevgilimin peşinden kaç şehir gezdim hatırlamıyorum en son bana ben senin sorunlarınla uğraşamam defol git dedi. Şimdi sevgilisi varmış çok mutluymuş eski sevgilimi ve eski flörtümü takip etmiş eskiden beni sevmeyen insanlarla takılıyor abuk sabuk şeyler yapıyor. Kendimi çok güçsüz hissettim ve buraya yazdım çünkü arkadaşlarımla paylaşmak istemiyorum güvenmiyorum kimseye. Annemin olmadığı üç yıl babamın söyledikleri hayatıma girenlerin sebepsizce yaptıkları kafamda oturtamıyorum nerde yanlış yaptığımı sorguluyorum sürekli. Geçen gün dayanamadım aradım kendi kendime hesaplaşmak yerine içimdekileri dökmek istedim anneme küfretti. Sürekli kafamı kurcalayan bir soru var ben de annem gibi mi olucam hiç sevilmeyecek miyim? Alkol problemli yaşıyorum çünkü uyuyamıyorum. Bu kişi benim yüzümden mi böyle davrandı soğuk biriyim kendimi sevdiremedim ondan mı böyle oldu şimdi sevgilisi var ona iyi davranıyor sanırım yani ben hak mı ettim sürekli kendimi suçluyorum. Ayrıldıktan sonra istemediği biriyle oturmam suç muydu bütün erkek arkadaşları üstüme geldi. Uzun oldu ama açıklamak istedim çünkü ayrı konular açılınca dalga geçiliyor ten uyumu olayı da takıntım da bunlar yüzünden. Babam da annemle anlaşamadı soğuk buldu beni de o yüzden istemiyorlar bir haltı beceremiyorum diye düşünüp kötü hissettim hep. Okuduysanız teşekkür ederim yorumlarınızı bekliyorum..
Herkesten çok kendine saygı göstermeyi öğrenmen lazım yoksa hayatta hiç bir işin rast gitmez. Gönlünü değecek insanlara açmayı bilmen lazım. Yaşın biraz küçük sanırım. 10 yıl sonra söylediklerimi anlamış olacaksın. Ama lütfen hayatını mahvedecek şeylerden uzak kalmaya çalış. Tek amacın kendini insanları öğrenene kadar kendini korumak olsunMerhaba hanımlar ben 22 yaşındayım 15 yaşımdayken annem bizi terk etmişti 3 yılda eve dönmedi. Bu dönem içinde sürekli babamdan annem hakkında şeyler dinledim,eskiden yaşadıkları babam ve annemin ailesi arasındaki eski problemler annemle neden anlaşamadıkları, annemin ne kadar sert ve soğuk olduğu küçükken bana hiç sarılmadığı vb. Ben de soğuk bazen de agresif biriyimdir ama sinirli olduğumu dışarda belli etmem. Burda yazdığım gibi saçma biri de değilim sevgili diye bahsettiğim sadece iki kişi var sürekli ilişki yaşamıyorum. Annem evden gittikten 1 yıl sonra ilk aşkımla tanışmıştım çok alakasız kişilerdik benim maddi durumum iyiydi bunu çok sorun ediyordu ve soğuktum sevebiliyordum ama nasıl göstereceğimi hiç bilmiyordum. İlgimi çekmek için türlü numaralar yaptı başkasına aşıkmış beni onu unutmak için kullanmış numarası bile yaptı her seferinde affettim çünkü ilk aşkımdı ve annemle ilgili yardımcı oluyordu bir de aşk acısıyla uğraşamam diyordum. Sonra üniversite kazandım iyi bir bölümdü sevgilimden de ayrılmıştım zaten annem de geri dönmüştü çok geçmeden tamamen boşandılar. O sırada da son sevgilim girdi hayatıma her şeyi anlattım ilk aşkımdan sonra ufak kısa ilişkilerim de olmuştu birinde aldatıldım falan. Son sevgilim çok ilgiliydi onun yanında her sorunumu unutuyordum üniden yeni bir arkadaş ortamım olmuştu her şeyimiz çok benzerdi sürekli beraberdik ve sevilmek çok güzeldi. Sonra aniden soğudum dedi depresyondayım çok kötüyüm kimseyle görüşmek istemiyorum dedi. Benim de canım çok yandı çünkü eve gitmek istemiyordum babamın yeni bir ilişkisi vardı annem beni babama benzemekle babam da anneme benzemekle onun gibi soğuk olmakla suçluyordu. Sevgilim de ayrılmak bilmiyordu sürekli oyalıyordu arkadaşlarıma gidip ayrılamıyorum falan dedikçe iyice gururum kırıldı beş günlüğüne başka bir şehre gittim daha da kötü oldum atlayıp döndüm konuştum ayrılalım dedim. Bir saat sonra ayrılmak istemediği söyledi sabaha kadar konuştuk çok kötü şeyler söyledi arkadaşları beni istemiyormuş daha güzellerini bulursun diyorlarmış ben soğukmuşum çok iyi bir insanmışım ama gözü başka kadınlardaymış bana aşık değilmiş falan yine de ayrılmak istemiyorum diye yalvardı ben anlam veremedim. Söyledikleri babamın söylediklerine çok benziyordu uzun yoldan geldiğim için çok yorgundum uyuşturucu kullandığını bunu bana söyleyemediğini falan anlattı ilk tanıştığım kişiyle alakası yoktu kabus gibiydi. Yine de aptal gibi barışmayı kabul ettim, yine aynı şeyleri yapınca tamamen ayrıldım doğum günüme bile zorla gelmişti sürekli beni ezmeye çalışıyordu boyumla bile dalga geçti ertesi gün ayrıldım. Ayrıldıktan sonra sevmediği biriyle oturdum diyen beni rezil etti şehrin en işlek yerinde abuk sabuk hareketler yaptı polis geldi falan çok utandım. İlk dönem derslerim çok iyiydi 3.40 ortalamam vardı sonra mahvoldu her şey tüm arkadaşlarımla arama girdi haklarında şikayet edip durdu şu şöyle bu böyle diye ama aileden hiç ilgi görmediğim için daha önce erkekler tarafından hep hırpalandığım için çoktan bağlanmıştım bile. Yazın sürekli farklı şehirlerdeydi peşinden gittim 10 saat yol çektiğim de oldu 2 gün de. En son kovdu beni üstelik kendisi sarılmıştı çok özledim demişti sonra da kovdu. İlaç almaya başladım hastaneye yattım derslerim iyice kötüleşmişti ama bölümümü seviyordum her şey için çok pişmandım kendime yediremedim yaptıklarımı. Küçükken babam şey demişti “güzel kadınlar bile evlenemiyor lost nasıl evlensin” çok üzülmüştüm. Bu son olaylar bunları tekrar yaşattı bana sanki annemin kaderini yaşayacakmışım buna mahkummuşum gibi hissettim. Hiçbir ilişkim düzgün gitmedi hep beni ezmeye sindirmeye çalıştılar halbuki iyi bir bölüm okuyorum ve bu insanların aksine normalde beni çok beğenirler asla çirkin olduğumu düşünmüyorum. Dediğim gibi son sevgilimin peşinden kaç şehir gezdim hatırlamıyorum en son bana ben senin sorunlarınla uğraşamam defol git dedi. Şimdi sevgilisi varmış çok mutluymuş eski sevgilimi ve eski flörtümü takip etmiş eskiden beni sevmeyen insanlarla takılıyor abuk sabuk şeyler yapıyor. Kendimi çok güçsüz hissettim ve buraya yazdım çünkü arkadaşlarımla paylaşmak istemiyorum güvenmiyorum kimseye. Annemin olmadığı üç yıl babamın söyledikleri hayatıma girenlerin sebepsizce yaptıkları kafamda oturtamıyorum nerde yanlış yaptığımı sorguluyorum sürekli. Geçen gün dayanamadım aradım kendi kendime hesaplaşmak yerine içimdekileri dökmek istedim anneme küfretti. Sürekli kafamı kurcalayan bir soru var ben de annem gibi mi olucam hiç sevilmeyecek miyim? Alkol problemli yaşıyorum çünkü uyuyamıyorum. Bu kişi benim yüzümden mi böyle davrandı soğuk biriyim kendimi sevdiremedim ondan mı böyle oldu şimdi sevgilisi var ona iyi davranıyor sanırım yani ben hak mı ettim sürekli kendimi suçluyorum. Ayrıldıktan sonra istemediği biriyle oturmam suç muydu bütün erkek arkadaşları üstüme geldi. Uzun oldu ama açıklamak istedim çünkü ayrı konular açılınca dalga geçiliyor ten uyumu olayı da takıntım da bunlar yüzünden. Babam da annemle anlaşamadı soğuk buldu beni de o yüzden istemiyorlar bir haltı beceremiyorum diye düşünüp kötü hissettim hep. Okuduysanız teşekkür ederim yorumlarınızı bekliyorum..
İlk önce yaşadıklarınıza üzüldüm. Bence siz çok güçlüsünüz annem gibi mi olucam demişsiniz. Bu sizin elinizde ilk önce bir silkelenin sonra okul hayatınıza bıraktığınız yerden devam edin herkese en büyük cevabınız mesleğinizi elinize almanızdır. Boşverin erkekleri en iyisi bile sizden değerli değil. Dünü unutun bugünü yaşayın. Yeni arkadaşlar edinin alkolü bırakın uyku problemininiz için bir uzmana danışın. Spora başlayın kafanızı meşgul etmek olumsuz düşüncelerden kurtaracaktır. Siz herkesten çok değerlisiniz. Umarım burada herşey geçti diye bir konu daha açarsınız. Yolunuz bahtınız şansınız açık olsun.Merhaba hanımlar ben 22 yaşındayım 15 yaşımdayken annem bizi terk etmişti 3 yılda eve dönmedi. Bu dönem içinde sürekli babamdan annem hakkında şeyler dinledim,eskiden yaşadıkları babam ve annemin ailesi arasındaki eski problemler annemle neden anlaşamadıkları, annemin ne kadar sert ve soğuk olduğu küçükken bana hiç sarılmadığı vb. Ben de soğuk bazen de agresif biriyimdir ama sinirli olduğumu dışarda belli etmem. Burda yazdığım gibi saçma biri de değilim sevgili diye bahsettiğim sadece iki kişi var sürekli ilişki yaşamıyorum. Annem evden gittikten 1 yıl sonra ilk aşkımla tanışmıştım çok alakasız kişilerdik benim maddi durumum iyiydi bunu çok sorun ediyordu ve soğuktum sevebiliyordum ama nasıl göstereceğimi hiç bilmiyordum. İlgimi çekmek için türlü numaralar yaptı başkasına aşıkmış beni onu unutmak için kullanmış numarası bile yaptı her seferinde affettim çünkü ilk aşkımdı ve annemle ilgili yardımcı oluyordu bir de aşk acısıyla uğraşamam diyordum. Sonra üniversite kazandım iyi bir bölümdü sevgilimden de ayrılmıştım zaten annem de geri dönmüştü çok geçmeden tamamen boşandılar. O sırada da son sevgilim girdi hayatıma her şeyi anlattım ilk aşkımdan sonra ufak kısa ilişkilerim de olmuştu birinde aldatıldım falan. Son sevgilim çok ilgiliydi onun yanında her sorunumu unutuyordum üniden yeni bir arkadaş ortamım olmuştu her şeyimiz çok benzerdi sürekli beraberdik ve sevilmek çok güzeldi. Sonra aniden soğudum dedi depresyondayım çok kötüyüm kimseyle görüşmek istemiyorum dedi. Benim de canım çok yandı çünkü eve gitmek istemiyordum babamın yeni bir ilişkisi vardı annem beni babama benzemekle babam da anneme benzemekle onun gibi soğuk olmakla suçluyordu. Sevgilim de ayrılmak bilmiyordu sürekli oyalıyordu arkadaşlarıma gidip ayrılamıyorum falan dedikçe iyice gururum kırıldı beş günlüğüne başka bir şehre gittim daha da kötü oldum atlayıp döndüm konuştum ayrılalım dedim. Bir saat sonra ayrılmak istemediği söyledi sabaha kadar konuştuk çok kötü şeyler söyledi arkadaşları beni istemiyormuş daha güzellerini bulursun diyorlarmış ben soğukmuşum çok iyi bir insanmışım ama gözü başka kadınlardaymış bana aşık değilmiş falan yine de ayrılmak istemiyorum diye yalvardı ben anlam veremedim. Söyledikleri babamın söylediklerine çok benziyordu uzun yoldan geldiğim için çok yorgundum uyuşturucu kullandığını bunu bana söyleyemediğini falan anlattı ilk tanıştığım kişiyle alakası yoktu kabus gibiydi. Yine de aptal gibi barışmayı kabul ettim, yine aynı şeyleri yapınca tamamen ayrıldım doğum günüme bile zorla gelmişti sürekli beni ezmeye çalışıyordu boyumla bile dalga geçti ertesi gün ayrıldım. Ayrıldıktan sonra sevmediği biriyle oturdum diyen beni rezil etti şehrin en işlek yerinde abuk sabuk hareketler yaptı polis geldi falan çok utandım. İlk dönem derslerim çok iyiydi 3.40 ortalamam vardı sonra mahvoldu her şey tüm arkadaşlarımla arama girdi haklarında şikayet edip durdu şu şöyle bu böyle diye ama aileden hiç ilgi görmediğim için daha önce erkekler tarafından hep hırpalandığım için çoktan bağlanmıştım bile. Yazın sürekli farklı şehirlerdeydi peşinden gittim 10 saat yol çektiğim de oldu 2 gün de. En son kovdu beni üstelik kendisi sarılmıştı çok özledim demişti sonra da kovdu. İlaç almaya başladım hastaneye yattım derslerim iyice kötüleşmişti ama bölümümü seviyordum her şey için çok pişmandım kendime yediremedim yaptıklarımı. Küçükken babam şey demişti “güzel kadınlar bile evlenemiyor lost nasıl evlensin” çok üzülmüştüm. Bu son olaylar bunları tekrar yaşattı bana sanki annemin kaderini yaşayacakmışım buna mahkummuşum gibi hissettim. Hiçbir ilişkim düzgün gitmedi hep beni ezmeye sindirmeye çalıştılar halbuki iyi bir bölüm okuyorum ve bu insanların aksine normalde beni çok beğenirler asla çirkin olduğumu düşünmüyorum. Dediğim gibi son sevgilimin peşinden kaç şehir gezdim hatırlamıyorum en son bana ben senin sorunlarınla uğraşamam defol git dedi. Şimdi sevgilisi varmış çok mutluymuş eski sevgilimi ve eski flörtümü takip etmiş eskiden beni sevmeyen insanlarla takılıyor abuk sabuk şeyler yapıyor. Kendimi çok güçsüz hissettim ve buraya yazdım çünkü arkadaşlarımla paylaşmak istemiyorum güvenmiyorum kimseye. Annemin olmadığı üç yıl babamın söyledikleri hayatıma girenlerin sebepsizce yaptıkları kafamda oturtamıyorum nerde yanlış yaptığımı sorguluyorum sürekli. Geçen gün dayanamadım aradım kendi kendime hesaplaşmak yerine içimdekileri dökmek istedim anneme küfretti. Sürekli kafamı kurcalayan bir soru var ben de annem gibi mi olucam hiç sevilmeyecek miyim? Alkol problemli yaşıyorum çünkü uyuyamıyorum. Bu kişi benim yüzümden mi böyle davrandı soğuk biriyim kendimi sevdiremedim ondan mı böyle oldu şimdi sevgilisi var ona iyi davranıyor sanırım yani ben hak mı ettim sürekli kendimi suçluyorum. Ayrıldıktan sonra istemediği biriyle oturmam suç muydu bütün erkek arkadaşları üstüme geldi. Uzun oldu ama açıklamak istedim çünkü ayrı konular açılınca dalga geçiliyor ten uyumu olayı da takıntım da bunlar yüzünden. Babam da annemle anlaşamadı soğuk buldu beni de o yüzden istemiyorlar bir haltı beceremiyorum diye düşünüp kötü hissettim hep. Okuduysanız teşekkür ederim yorumlarınızı bekliyorum..