89. sayfada size hikayemi anlatmıştım uzun zamandır girme fırsatı bulamıyordum ama bugün anlatacaklarım umarım sizde bi umut ışığı oluşturur arkadaşlar.
Ben bu hastalığı yendim, yani tam anlamıyla kurtuldum.
Kendimden yaşça büyük biriyle konuşuyorduk, hastalığımdan konu açıldı.Rehber öğretmenliği yapıyordu konuştuğum kişi.Böyle bir hastalıktan haberi yokmuş, bana ilaç vs hiçbir şey önermedi sadece sıkıntılarımı dinledi.Onunla konuşmak geri kalan bir ayda açıkcası beni pek etkilemedi hala geceleri yataktayken uyumadan önce koparmaya devam ediyordum.
Daha sonra 1 ayın ardından birgün karşılaştık.Tekrar konuşmak istediğini söyledim.Hala devam ediyorum dedim.Oda bana dediki "bir yerde şöyle birşey duymuştum, bi insan 21 gün herhangi bir davranışı yapmazsa geri kalan zamandada yyapmıyormuş" yani benden 21 gün dayanırsam geçececiğini söyledi.Bende artık o kadar çaresiz bi halde kalmışımki, buna inandım.Akşam eve geldim ve kendime bir takvim hazırladım.21 gün sonra 8 ocak oluyordu ve 19 aralıktan 8 ocağa kadar bunu yapmamalıydım.O gün akşam banyo yaptım sizede böyle oluyormu bilmiyorum ama banyodan sonra saçlam güzel görünüyor bana, birde temiz olunca koparma azalıyor. Birinci gün yapmadım bunu, iki, üç, dört.. Aslında arada elime saçım gene elime giidiyordu bir teli kavrayıp hafifçe acıtacak şekilde çekiyordum ama koparmayıp geri bırakıyordum yani bi zarar vermiyordum. Beş altı yedi gün derken bir haftayı doldurdum.Hani bu hastalığın çözümü hakkında insan beyninde olayı bitirdiğinde iyileşebiliyor diyorlardı ya, gerçekten öyleymiş.
Bir buçuk aya yaklaşıyorum, saçımdan bir tel bile koparmadım.Ve inanın çok samimi söylüyorum canım bile istemiyor.O kopardığım an aldığım haz vardıya hani, o hazzı beynimden öyle bir silmişimki şimdi elim gidince hiçbişe yapasım bile gelmiyor.Ben 3 yıl triktillomaniyle yaşadım, kötü zamanlar yaşadım sizin gibi.Ama inanın sanki bana birşey oldu ve içimdeki bunla ilgili herşey silindi.Özel olarak birşeyde yapmadım.Hayatımda olumlu bir gelişmede olmadı.Hatta sınavlarım yüzünden çok ta stres yaptım ama gene koparmadım.Şimdi ara sıra saç derimle oynuyorum yani elimi orada gezdiriyorum ama kesinlikle koparmıyorum.Eskiden bir çözüm olmayacağını ve okuduklarım gibi ileriki yaşlarda kendiminde kel kalacağımı düşünürdüm ama tepemdeki saçların uzadığını görüyorum, resmen sağlık geldi saçlarıma.Arkadaşlarımda böyle biyor nasıl mutlu oluyorum.
En büyük temennim sizinde benim gibi bu illetten kurtulmanız. Şimdi elimi götürsem bile içimden koparmak gelmiyor. Ama ne bileyim, oldu işte. Kendinizi salmayın, boşvermeyin. Yalnızca bir kez dünyaya geliyoruz, yapmayın. sizden değerli hiçbir şey yok.
