Saç koparma hastalığı: Triktillomani

Arkadaşlar, ben 17 yaşında bu hastalığa yakalandım, lisedeydim. Kaş kirpik yolma hastalığı. Yani tıp dilinde TRİKOTİLAMONİ.Doktora da gttm ilaç verdi,kullandm fayda etmedi.Şimdi 26 yaşındayım bırakabileceğime inandım ve 9 yıl sonra 2011 haziranda bıraktım şu an yay gibi kaşlarım, ok gibi kirpiklerim var :))Yani bu hastalığın çaresi yk sanmayın gerçekten inanırsanız ve bırakırsanız kesinlikle bitio bu alışkanlık.Bu arada ben haziranda öğretmen olarak kadrolu atandım,bu yüzden kendimi daha çok şartlandırdım ve dedim ki oralarda böle gezemezsin sürekli takma kirpik takıp kaşını boyayamazsın,maskara gibi dolaşamazsın,olmaz dedim kendine gel dedim,kendimle konuştum hep,öle hırs yaptım ki haziranda atanma haberimi öğrendim ve o günden itibaren de bıraktım ,ellerimi hiç götürmedim ne kaşıma ne gözüme.Ayrıca çıkmaz birdaha kirpiklerim ve kaşlarım sanıyordum ama gayet de güzel çıktılar.Badem yağı sürdüm kirpiklerime, kaşlarıma da çam terebentin sürdüm,ama bunların etkisi çıktıktan snra başlıo,yani kaşlar ve kirpikler uzayınca çoğalsın die sürdüm..yani bunları sürdüğüm için çıkmadı kaşım ve kirpiğim,bunları öncesinde de sürüodum, yani yolduğum zamanlarda,ama sürüodum snra çıkanı koparıodum..Yani arkadaşlar kendinize bir hedef belirleyin,hayatınızın değişmesi için bişeyler bulun ve bundan sonraki hayatınızda kendinize bu şekilde zarar vermekten vazgeçin,yeniden rimel sürmenin verdiği zevki çıkarmak için,yay gibi kaşlarınıza aynada her gün hayran hayran bakmak için söz verin kendinize...Ben kurtuldum inşallah siz de kurtulursunuz.Her şey sizde bitiyor,imkansız diyen doktorlara da sakın inanmayın,Çok klasik olucak ama; Çaresizseniz çare SİZ siniz.
 
kızlar ben sacımı yolmuyorum ancak hafıf bı sekılde saclarımı ceksem de elıme sac gelıyor ve bunu fark etmeden yapıyorum arkadaslarım uyarıyor
 
aslında ablamın psikolojik durumuna çare ararken gördüm başlığı ve şok oldum, ben hastaymışım meğer! ya düşünceli olduğum zaman ve başka bir konuya odaklı olduğumda, mesela araba kullanırken ışıkta beklerken, bilgisayarda bişilerle uğraşırken.. elimin kolumun boş olduğu sırada.. saç tellerimi parmaklarımla yoklamaya başlıyorum, hangi saç çok kıtır kıtır veya hastalıklıymış gibi gelirse sanki saçlarımın kalanına hastalık geçmesini önlemek istermişçesine koparıyorum kökünden ve o kadar çok kopardım ki şimdiye kadar, hep aynı bölgeden üstelik.çok şükür ki henüz kafa derimde bir açıklık oluşmadı çünkü bu daha 7-8 aydır gelişen bir durum.. şoktayım resmen hastalıkmış meğer bu, iyi ki gördüm başlığı artık daha ciddi bir şekilde kendimi engellemeye çalışıcam, sağ olun var oln kızlar, herkese geçmiş olsun.
 
merhaba herkese. ben şuan üniversite bitirmiş bir dönem bankada çalışıp ayrılmış.annesi babası sağ ve birlikte olan ve çokda büyük sağlık problemleri olmayan biriyim. ama gelin görünki bendede saç yolma hastalığı var. bunu bir hastalık olarak değilde eğlence unsuru olarak görüyordum senelerdir.ne zaman yolmaya basladıgımı bile hatırlamıyorum ama senelerdir yoluyorum.yolmaya basladıgım dönemlerde babam içki içiyordu fakir bir aileydik. istedikleriimi alamıyor giyemiyor ve yasayamıyordum.en kötüsüde adını feriha koydum daki kız gibi bir hayatım vardı. kapıcı kızı değildim ama zenginlerin arasında yasayan fakir bir aileydik.kendimi hiç beğenmiyordum.çok içime kapanıktım. doğru düzgün arkadasım bile yoktu taki 16 yasına kadar gezme nedir bilmeyen biriydim. erkeklerle konuşmuyordum.değil erkek hiç kimseyle konuşmuyordum.dışardan bakıldıgında iyi aile kızı hanımefendi görünümülü acayip sessiz derlerdi bana.annem acayip eleştirici ve takdir etmeyen muzdarip,hatalarını kabullenmeyen, eleştirici bir kadındı. halada öle.seviyorum ailemi tabi orası ayrı. babamda arkadaslarıyla haftasonları gezip tozan içki içen ,biraz ilgisiz bir adamdı.
BU OLAY senelerdir sürdü yani saç yolmam. zaman zaman biraz aşırıya kaçıyorum zaman zaman azalıyor. geliyim şimdiki hayatıma. :) şuan üniv. mezunuyum. 16 yasından sonra dışandönük konuşkan bir insan oldum.bir anda kişilik değiştrdim. zevkelrim tercihlerm çevrem herşey değişti. ÜNİVERSİTEYİ şehir dışında okudugum için girmediğim ortam kalmadı. şuan birsürü arkadasım var. paramda var.işten yeni ayrıldım. maddi durumumuz olarakta fena değiliz.güsel bir kız oldum.hikayemi nedenmi anlattım? ASLOLAN ŞUKİ BU HASTALIK iyi hayat kötü hayat dinlemiyor .hastalığın nasıl basladıgı belli. kötü bir hayatım vardı.şuan depresif biri değilim ama halaaa saçlarımı yoluyorum.aralıksız senelerce devam etti bu.hepte inkar ettim kabullenmedim eğlence dedim. SAÇLARIMA kuaförler bayılırdı inanılmayacak derecede güzeller derledi.
şuan boyalılar. insanlar boyadan yıprandıgını sanıyor ama tabi öle değil :) kimseye açıklayamazsın bu durumu.ama ben bugün bir karar verdim ve bırakıcam bu durumu. ben iradeli bir insanım. bende bunu yapıcak bir güçte var. 2012 yılıda benm yılım olucak . gelin birlikte yapalım bunu. diyelimki bu yıl bizim yılımız olucak ve bundan kurtulucaz. birbirimizede destek olup burdan çağrı yapalım :) ne dersiniz
 

Bu nasıl bi koparma hanii böle bildiğin çekiyormusunuz..
Benim saçlarım dökülüyoo ve sürekli elim saçıma gidiyoo parmaklarımın arasına alıp aşşa doğru sürekli tarar gibi çekiyorumm ve dökülüyoo tararkende dökülüyoo ama sadece elimle oynadığımda değil..
ellerim istensiz gidiyoo bakim hala dökülüyomu kaç tel dökülüyo gibi
Yoksa ben mi böle yaptıkça dökülüyoo
ama öle olsa tararkende dökülür mü ki?
bak şimdi içime kurt düştü yoksa bendemi hastayım:26:
 
merhaba arkadaşlar aynı durum banimde başımda ne yaptıysam olmadı salarımı kısa da kestirdim ama yine koparmayı becedim, bu yazıyı tesadüfen gördüm iyiki görmüşüm psikolojik bir rahatsızlık olduğunu bilmiyordum. Ben doktora gitmeye karar vedim. Acaba doktora gidip çözüm bulan arkadaşlar var mı? bir de psikologa ı gideceğiz:))
 
bende ilkokulda vardı. hikayeside çok ilgnç bi kere bitlendim annem nasıl sinirlendi ilk gnlerde aldı beni bakıodu kafama filan bakarken saçlarm kopuodu bikaç tane. snra ona çözüm buldk ilaçla kalmadı bit mit ama ben fark etmeden saçlarımı tek tek koparmaya başladım.bi koltuga oturuodm mesela 15 dk snra yersi bütün saç oluodu. annemler fark ettiler tabi onlar fark edene kadar benim tepem açıldı (normalde çok saçım var) ona rağmen tepem açıldı ondan snra utandm dışarı çkmaktan filan annemde korkutuodu beni koparmym die doktora götrcem seni filan die. bıraktm bi süre sonra saçlarmda yeniden çıktı şuan ders çalışrken arada oluo 1-2 tane snra kendimi zorluyorum yapmamaya. bırakmak için bence evde saçınızı toplayın en fydalı olan o sanırım :44:
 
arkadaslar bendede senelerdır bu sac koparma hastalıgı var.ben bunun hastalık oldugunu bılmıyordum.bunun ıcın doktorada gıtmedım.bunun sadece benım basımda olan bısey sanıyordum.benım oyle gür oyle cok saclarım vardıkı.gorenler hayran oluyordu.herkes hayrandı sacıma.ama bu koparma hastalıgı basladıgından berı sacım kalmadı.saclarımı avuc avuc yoluyorum resmen.bende sonra pısman oluyorum ve yapma kel kalacaksın dıyorum.ama olmuyor yıne yoluyorum.cok hosuma gıdıyor o sacları koprmak.artık kellıge dogru gıdıyorum.buna ragmen yoluyorum.bende psıkolojık sorunları olan bırıyım.panık atak hastasıyım.altı sene ılac kullandım ama yıne basladı panık atak.
 

ben bildiğin hangi saç telim daha pütürlü gelirse (düz saçlıyımdır) onu kökünden tutup koparıyorum. kendiliğinden gidiyo elim kafama. seninki de bir başka şekli olsa gerek. bu aslında bir takıntı türü sanırım. her elimiz saçımıza gittikçe işin gerçek yüzünü hatırlayıp elimizi kafamızdan çekmemiz gerek, sürekli alarm hali yani..
 
arkadaşlar bende kırıklarımı koparırım. öle rastgele koparmam ama bazen elime saç çok pütürlü gelince koparırım ama genelde kırıkları ararım ve koparırım. bu kırıkları arama o kadar yaygın ki yalnız durakta otobüs beklerken bile kırık arıyor ve koparıyorum . hatta o kırığı koparamadan kırık saçlarımın arasına giriyorsa oyyy delirivieryorum illa o saçı bulucam yani.. bendede var sanırım bi rahatsızlık durumu.. sizce bendeki duurm nedir.. kırığa aşırı takıntılı olma durumu yani
 

yani alışkanlık haline gelmiş olabilir.psikolojikmen ona adepte olmuşsun sorununmu vr acaba..o an başka bişeye yönel saçını ellemeden çantanı vs aç telefna bak yani onu alışkanlık haline getir stres den filanda uzak dur herşyn başı stres tabi ahh o olmasa hiçbişey olmuyacak takıntılardn uzak durmak lazım..:44:
 
şaşırdım....
10 yıl önce bu hastalığa yakalandım daha 21 yaşındayım...aslında benim bu yaptığımı kimse yapmaz diyip kendmi suçluodum ama dün gördümki benm gibi bi sürü insan varmış.hayatım boyunca hep güçlü bi insan oldum ben arkadaşlarım tüm çevrem hep sabrımdan güçlülüğmden bahsederler ama gel görki bu hastalık karsısında hep yenildim ne zaman karar versem bırakmaya elim hep kafamdaydı.saçmalığa bakın bırakmayı düşünrken bile elim saçımdaydı ne mutluki bana bu siteye rastladım ve yıllardır ailemin dışında kimsenin bilmediği bu hastalığı yaşadıklarımı kimseye anlatamadığım hislerimi burda anlatma fırsatı yakaladım.dün gece sabaha kadr bütün yorumları tek tek okudum ne iğrenç bi durum kimseye açıklaması yapılmıo birileri saçların neden böle dyince susmak farklı bahaneler üretmeye çalısmak o kadr zorki ben hayatım boyunca sadece arkadaşlarmla gittim kuafre onlar fön çektirirler bense onları izlerim...aileme bi tülü anlatamadım bundan kurtulamadığımı senelerce elini çek kafandan bıktık senin saçlarnı toplamaktan vs vs...en sonunda dayanamadım ve gecen gün ailemle kavga ettm bi tek babam anlayabildi bunun bi hastalık olduğunu ve bana kafanı kapat evdeyken en azından elin basına gttiğinde anlarsn ve yolmazsın dedi bi kaç gündür böle yapıorum ve ciddi anlamda azalma oldu koparmamda bunların dısında sarımsak şampuanları kullanıyorum tavsye ederim daha hızlı uzatıo...Allah'ım inşallah benm durumumda olan herkesi kurtarır bu dertten...
 
10 seneden fazladır bu hastalık bendede var o kadar üzülüyorumki defalarca denedim bırakmayı ama olmadı hep elim saçımda özellikle bişeye sıkılıp üzülmüşsem daha fazla yapıyorum direk elim saçıma gidiyor. Çok kötü bişey tırnak yiyenler nasıl vazgeçemiyor buda onun gibi bence tırnak yemekden daha kötü. Bi bayan için saçları görsellik açısından bayanı bayan yapan en önemli şeydir saçları. Dışarda güzel uzun saçlı bi bayan görünce öyle imreniyorumki. Sanırım beyinde bitiyor bu iş irademize sahip olup bi müddet dokunmasak bırakırız inşallah. Ümidimizi kırmayalım kolay değil ama elimizden geleni yapalım inşallah kurtuluruz bu illetten. İnsan bi başladımı arkası geliyo elini saçına bi atıyosun bırakamıyosun resmen sonra dökülen saçları görünce içim cız ediyo ( Ben artık kurtulmak istiyorum senelerdir çektiğim yeter çok kötü bişey bu. Hiç olmadık yerde elin saçına gidiyo ben strese girdiğim an daha çok yapıyorum kesinlikle stres tetikliyo bu hastalıgı herşeyde oldugu gibi. Birde saçımı yeni boyattıysam bi müddet dokunmuyorum sonra bi kere elledimmi arkası geliyo. Öyle kellik boyutuna gelecek şekilde bişey yapmıyorum kırık kısımlarını koparıyorum ama o bile çok kötü. Allah bu hastalıgı çeken herkeze yardım etsin. Hepimizi kurtarsın rabbim.
 
merhaba arkadaşlar bu yaşadığımın hastalık olduğunu öğreneli yaklaşık bir sene oldu. 3 seneden beri de kaşlarımı ve kirpiklerimi istemsiz olarak koparıyorum. henüz saçlarımı koparmaya başlamadım. içtenlikle yazılmış bütün sayfaları okudum ve yalnızlık hissim bir nebze olsun azaldı.herbirimizin hikayesi birbirine benzer, bir o kadar da dışarıdan anlaşılması imkansız.
kaşlarımı tam olarak nasıl koparmaya başladığımı anımsamıyorum. yolmaya, koparmaya başlamadan önce o kadar gür kaşlarım ve kirpiklerim vardı ki abartmıyorum kuaför kaşlarımı alırken yorulurdu. rimel sürdüğümde kirpiklerim neredeyse kaşlarıma uzanırdı. şu an hatırladığım 3 yıl önce kaşlarımı aldırmaya gittiğimde kuaförün kaşlarımı ip kadar ince alması benim de eve gelip çok üzülmemdi. o gün evde kaşlarımı kaş kalemiyle kalınlaştırdım ve rahatladım. sanırım o bir kaç ay içinde kaşlarımı yolmaya başladım. önceleri çok sorun etmiyordum çünkü kopardıklarım kısa zaman içinde yerine geliyordu ve kaşlarım gür olduğu için farkedilmiyordu. ancak bir kaç ay içinde kaşlarım dikkat çekecek kadar azaldı. ama ben bunun bir hastalık olduğunu anlamadığım için kaşlarımı kaş kalemiyle boyuyordum ve azalan kaşlarımı boyayla doldurdukça rahatlıyor ve koparmaya devam ediyordum. özellikle geceleri ders çalışırken ya da internette gezinirken yani yalnızken. 1 sene sonra neredeyse hiç kaşım kalmadı ve psikolojim bundan inanılmaz derecede etkilendi. ailemde durumumu farketmişti ancak ellerinden gelen bir şey yoktu. hiçbir stres kaynağım,üzüntüm olmadığı halde istemsiz ve durdurulamaz şekilde kaşlarımı koparıyordum. her defasında aynaya baktığımda büyük bir pişmanlık hissediyor bir daha yapmayacağım diye kendime yeminler ediyordum ama bildiğiniz gibi her defasında bi öncekiden daha fazla koparıyordum ve bu koparma anında hoşuma gidiyordu. kendime geldiğimde allahım ben ne kadar aptalım diye kendime kızıyor ve gözlerim doluyordu. düşünüyorum da adeta bir trans hali gibi bu anlar.
dediğim gibi bir sene sonunda neredeyse hiç kaşım kalmadı ve kaşlarımı kendim çizmem sosyal hayatımı kötü yönde etkilemeye başladı. üstüne lazımmış gibi kaşlarımı neden boyadığımı soranlardan ya da çok yapay durduğunu asla boyamamam gerektiğini söyleyenlerden ölesiye nefret ediyordum. herkese kaşlarımın küstükleri yalanını atıyordum. ama garip olan onlar değil bendim biliyorum. o günlerde bir karar aldım ve koparmayacağım dedim. yaklaşık 6 ay kaşlarıma dokunmadım ve hepsi eskisi kadar gür olmasa da yerine geldi. ama ne fayda 6 ay boyunca gösterdiğim iradem bir gece bitiverdi ve ben tüm çektiğim üzüntüleri unutmuşçasına tekrar koparmaya başladım. bu defa kirpiklerimi de koparıyordum. ne bir acı ne başka bir şey sadece bana koparırken iyi gelen bir duygu.hemen hemen bir haftada ne kaşım kaldı ne de kirpiğim. şu an kolay yazıyorum ama bu bir insanın yaşayabileceği büyük tramvalardan biri bence. yapacak bir şey yoktu ağlamam bir şey değiştirmiyordu. insan içine çıkamamaya başladım. ve takma kirpik yapıştırmayı öğrendim. ama ne yazıkki gözkapağımda kirpik kalmadığı için takma kirpikler çok zor yapışıyordu. resmen bir işkence yaşıyordum, her sabah işe gitmeden 2 saat önce hazırlanmaya başlıyordum ki kaşlarımı boyayayım, kirpiklerimi takayım ve kirpiklerim takma olduğu belli olmasın diye koyu makyajlar yapayım. tam bir işkence gibi aylarca sürdü bu olay. ama kendime engel olamıyordum hemen azcık çıkan kirpiğimi tekrar yoluyordum. kendimi kaybettiğimin ve irademin sıfırlandığını anlamıştım artık. bu yaz tatilinde kendime binlerce kere verdiğim sözlerden birini daha verdim ve 4 ay kadar çok az kopardım kirpiklerimi ama dayanamayıp kaşlarımı yine koparıyordum. buna rağmen geçen ay kirpiklerim eskisi kadar gür ve uzun olmasa da tekrar çıktı. kirpiklerin kendini tamamlaması 4 5 ay alıyormuş. yine takma kirpik takıyordum ama kendi kendime de bi ay sonra artık takma kirpiğe ihityacım olamaycak diyordum. ne büyük mutluluktu bu allahım. kaşsızlığım bile umurumda değildi. geçen hafta bir gece otururken kirpiklerimin orta kısımlarını yine yolduğumu farkettim ama asla haberim olmamıştı. işte o zaman nasıl ağladığımı anlatamam , ama siz anlarsınız.
ve o gece kendime geldim arkadaşlar. deli gibi internette bilgi aradım ve en sonunda bu sayfayı ve sizleri buldum. sabaha kadar tüm sayfaları okudum. hem ağladım hem okudum. artık bir karar verdim ve bunu başaracağım dedim. hayatımı kendi ellerimle çekilmez hale getirdim bunu bitirecek olanda ne bir dr ne bir ilaç. bunu sadece ben bitirebilirim. ve bir haftadır ne kaşımı ne de kirpiğimi yolmadım. bir haftadır kendime her defasında telkinlerde bulunuyorum ve elimi kaşıma kirpiğime götürdüğümde senelerdir yaşadığım acıyı düşünüyorum. gece farkında olmadan yolmayayım diye parmak uçlarımı bantladım ve kaşlarıma kirpik diplerime sarımsak sürmeye başladım. bu sefer kendime güveniyorum henüz bir hafta oldu ama 3 4 ay sonra kaşlarım ve kirpiklerim en azından insan içine karışabilecek kadar çıkar ve bu işkencem biter diye umuyorum. biliyorum deformasyon yüzünden asla eskisi gibi güzel kaşlara kirpiklere sahip olamayacağım ama en azından bakkala gitmek için bile 1 saat hazırlık yapmak zorunda kalmayacağım,insan içine çıkabileceğim.
farkındayım çok uzun yazdım ve belki de sizi sıktım ama bunu yazmak zorundaydım içimi dökmediğim takdirde başaramayacağımı biliyorum. artık eve habersiz bir arkadaşım bir komşu gelecek ve beni kaşsız kirpiksiz yakalayacak diye korkulu günler geçirmekten bıktım usandım. insanların kirpiklerimin garip ve yapay durduğunu kaşlarımın boyasının bana yakışmadığını söylemelerinden bıktım usandım. saklanmaktan yoruldum sizler gibi. size tavsiyem bu sayfayı bilgisayarınız açık olduğu müddetçe ekranda tutun gerçekten işe yarıyor kendini kontrol etmede.
 
stres yaptıgım zaman ellerm direk saçıma gider ve zaman zaman koparıyorum da bendeki bu kötü huyun aslında bi hastalık oldugunu yeni öğrendm
 

aynısıııı tıpatıp bende öyle yapıyorum,bu bir hastalıkmıymış :2:
 
benim kızımdada var...hastalık haline geldim diyordumda bana öyle hastalık mı olur diyordu...saçlarım kırık beyaz beyaz duruyor,onları kırıyorum diyor....teevizyon izlerken,otobüste..he yerde eli boşta kalınca...kırmaya başlıyor...uzun saçları vardı...sivri kaldı saçları....kestirtik saçlarını.....boyattırdık..yine aralarında kırmaya çalışıyor...hemde günde bir kaç avuç...kırarken evde kucağına topluyor...resmen ben hasta oldum....bunun ne gibi tedavisi var.......
 
merhaba arkadaşlar
yorumumu yazalı 3 gün oldu ve ben bu 3 günde sanırım 2 kirpik 2 tane falan da kaşımı kopardım. eskiye göre bu bir mucize. umarım büyük konuşmuyorumdur ve bu irade savaşından başarıyla çıkarım. yalnız ilk gün parmaklarıma bant yapıştırdığımı söylemiştim. açıkçası sadece bir gün yapıştırmaya dayanabildim çünkü insan parmakları bantlıyken ev içinde günlük aktivitelerini gerçekleştiremiyor.
ama bu sayfayı hiç kapatmadım, bilgisayarım açık olduğu sürece gözümün önünde durdu ve beni motive ettiğine inanıyorum.
daha yolun başındayım umarım yazdıklarım ve başaracağıma olan inancım hepimize güç verir. allah yardımcımız olsun
 

canım merhaba bende seninle aynı yaştayım ve bende de 10 yıl önce başladı.Aslında hastalık olduğunu bilmiyordum.ilkokul ve orta okul hayatım tepem kel bi vaziyette geçti lise de bıraktım üniversitede tekrar tetikledi sanırım beni tetikleyeen aşırı üzüntü ve stres oldu 4 yıldır hala devam ediyor bırakamıyorum tepem ve alın kısmımda acılmalar oldu 4 yıldır kuaföre gitmiyorum utancımdan.saçlarımın kalan kısmı uzun fakat az tabiki erkek arkadasım durumu bimiyor sürekli saklıyorum ayrı şehirlerdeyiz yoksa coktan farketmişti.2 yıl içinde evlenmeyi düşünüyoruz ve bu durumumu herkes öğrenicek bi an önce bırakıp saçlarımın cıkmasını sağlamam lazım nasıl kurtulucam bu hastalıktan
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

E
Selülit Subsicion yöntemi!!
Yorumlar
3
Görüntüleme
2K
TekerLeme
Kronik orta kulak iltihabı kalıcı sağırlık nedeni
Yorumlar
0
Görüntüleme
2K
aylinayol
E
İğneli Epilasyon İğneli Epilasyon
4 5 6
Yorumlar
106
Görüntüleme
70K
esmaala
E
Doktor gözetiminde gerdek olur mu?
Yorumlar
0
Görüntüleme
3K
Elif
Cilde Üç Boyutlu Gençleştirme Tedavisi
Yorumlar
0
Görüntüleme
1K
Bilge1
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…