ama gerçekten söyle aynı şeyleri yaşasan naparsın.
ben okadar değersiz olduğumu hissediyorum ki, ki bana bunu değersiz olduğumu başarıyla hissettiren eşe sahibim. sanırım dayanamıyorum ya ben ona okadar değer veriyorum ki bu durumdayım.
dedim ama cumartesi bişey oldu tam bi öküzsün dedim.
hoop dedi ne hoop öylesin bi bak kendine ya ne farkın var dedim.
İnanın ben de sizin gibi hissederdim.
Hatta çok daha kötü olurdum.
Zaten yapı olarak çok kırılganım.
Başkalarına karşı değil ama nişanlıma karşı çok alıngan olabiliyorum.
Sürekli sevildiğimi hissetmek bilmek istiyorum.
Bi tatlı gülümseme bile yetiyor bana.
Hiç birşey söylemesine yapmasına gerek yok.
Huzurlu bir sessizlik bile beni mutlu eder.
Ama sizin eşinizin şefkat damarı alınmış.
Ne koruma kollama ne gözetme kayırma var size karşı.
Kıskanma desen o da yok.
Hiç birşey yok.
Varsa yoksa huzursuzluk.
Sürekli size karşı suçlamalar.
Ya bu evliliği kurtarın ya da çok geç olmadna hayatınıza bakın arkadaşım.
İnanın değmiyor.
Benim teyzem tıpkı sizinki gibi bir evlilik yaşıyor.
Hep katlandı, kurtarırım dedi, çocuklarım dedi.
Ne yaptıysak dinletemedik.
Şimdi çocuklar büyüdü ama teyzemin elinde ne kaldı biliyor musunuz:
Sevgisiz ilgisiz geçen bir ömür,
Saygısız alakasız bir koca,
Sorunlu çocuklar,
Pişmanlıklar...
Keşkeler...