• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sabirli bir anne olamiyorum

Preeaklampsi yani gebelik zehirlenmesiyle doguma girdim ve 22 saatte suni sanciyla doğum yaptim ve ölüyorduk cunku 20 ye 10 gbi bir tansyonla dogum yaptm. Stresten sutum gelmedi ve 1 hafta emziremedim. Tam sütüm geldi dedim bebegim hepsini emmesiginden goguslerimntaş oldu ve agridannölüyordm sabahlara kadar acillerde sütümü sagdim.
Cocugumu 2. Gun küvöze aldilar ve 15 gun yattik 1 ay ağir sarilik gecirdik ve gozumu kirpmadim. Cocugun ölür dediler her gün ağladim . Ha bu arada kaynanam olacak illet her gun geldi yinemi cocuk emziriyon sen evi nye toplamadin vs. Bana cok kaynadi. Eşim o zmanlar iciyordu ve ona en ihtiyacim oldugu zamanlar eve sarhos ve gec geldi. Cocugum 9. Ayindan itibaren her ay atealendi hastaneye yatirdm 2 sene boyunca tek başima cocugumla Ankaraya bir cok araştrma hastanesine gittim ve daha yeni teşhis konuldu. PFAPA SENDROMU. sadece kortizonla eteşi dusuyor. Cocugum buyudu sizinki gbi hirçin ve cok yaramaz. Ha bu arada evdeki sorunlardan bahsetmiyorum bile kaynanamla karakolluk oldk. Ise girdim hamileymişim işten cikardilar ve yarin yine başlayacagim . Ne için ?? Cocuklarim için. Kimsenin icinde muhtac gezmesin herseyi giysin yesin okutucam askere gndercem vs diye.
Onun aldigi tek bir nefes icin canimi heba ederim. Rabbimin en buyuk hediyeleri. Cocgmdan once hayatim bomboş gbi hissediyorum. O benim yaşama sevncim. Sizin böyle dusunmenize cok uzuldm.
Sizler gibi ğüclu bayanlara hayranim
ALLAH yardimciniz olsun evlatlarinizi size bagislasin.Saglik sifa versin canim.Kaynanani bir kasik suda bogasim geldi cok biliyorsa toparlasin evi yada ickili oglunuda alip defolsun:duduk:
 
Mutlu anne, mutlu çocuk.. Stresli anne, agresif çocuk demek. O sizin yansımanız.. İlk iş kendinizi düzeltin. Bağırıp çağırma ile terbiye olmaz. Olsa da korkudan olur ki zaten o uzun vadeli dönemde daha fena..
 
Sizler gibi ğüclu bayanlara hayranim
ALLAH yardimciniz olsun evlatlarinizi size bagislasin.Saglik sifa versin canim.Kaynanani bir kasik suda bogasim geldi cok biliyorsa toparlasin evi yada ickili oglunuda alip defolsun:duduk:
Saol canmm benm ahh inlari kim öldrmek istemez :silah: rabbm yoksa eger sana da hayirli nur tpu gbi evlat versn var ise sana bagislasin. Ustelik bunlari 30 veya başka bir yaşta yaşamadim daha 19 yaşimdaydim ve şuan 21 :cry:
 
Kizlar Merhaba,
Kendimi nasil ifade edecegimi bilemiyorum bu konuyu acmak istemedim "dogurmsaydincilar"cikar diye ama gerckten ne yapacagimi bilmiyorum. Esimin cok istemesi sonucu hamile kaldim doguma 2 ay kala annenin kanser oldugunu ogrendim dunyam basima yikildi.Surekli agliyordum hicbir sey yemiyordum onun ameliyati tedavisi falan derken bende hamilelige bagli kemik erimesi ve kemik iliginde odem cikti hic yuruyemiyor surekli yatiyrdum o zamanki doktorum hastaligimi bulamdigi gibi bir de kocama naz yaptigimi soyledi.Hastaligimi bilemedigi icin beni normal doguma soktu ölüyordum cok zor bir dogum gecirdim .Annem doguma gelemedi kaynanam yanimdaydi cocugumu kuveze aldilar dogar dogmaz esimin ailesi bu yuzden surat yaptilar bana benim suçummus gibi kaynanam herkes ben mi gupur gupur cocuk dogurup gelip ev supursun dedi.Derken oglum 1 hafta kuvezde kalip cikti cok gazli bir bebekti inanin 1 dk bile oturamazdim butun gun yatak odasinda emzir uyutmaya calis ikilisiyle geciyordu.Cok afedersiniz ama tuvalet ihtiyacimi bile karsilayamiyrdum.Kaynanam yardim ediyordu guya ama cenesiyle yerle bir ediyordu.Oglum 15 dk uyuyp kalkardi,yemek yiyemezdim.9 ay boyle devam etti ise basladim bu arada butun gece uyumayip ertesi gun ise gidiyordum.Dis doneminde 48 saat boyunca hic uyumadigimi biliyorum.Tum bu yasadiklarim beni o kadar sinirli, sabirsiz,kirici bir insan yapti ki simdi cocuk en ufak yere bir sey dokse deliye donuyorum, gece uyumasa bagiriyorum.Esimle de cocuk yuzundn surekli kavga ediyruz bir ara bosanma asmasina kadar geldik.Ustelik bana cok duskun hala bacagima yapisik sekilde ev supurup yemek yapmaya calisiyorum.Eskiyle kiyaslanamaz ama yine millet cocugunu ortaliga salip oturuken ben hic oturamiyorum beni hep yaninda istiyor ustelik cok yaramaz ve hareketli bense cok tahammulsuz.Hep birlikte tatile gittigimizde bile havuze denize girmedi surekli bana yapisip agladi hicbir seyden memnun olmuyor.Esim sag olsun hic yardim etmez bir de beni elestirir ne yapiyorsun sanki diye.Psikiyatriste git demeyin bu cocukla zaten uyku sikinti o uyutan ilaclardan icemem.Ne yapacagim ben bu cocuga kimseye anlatamiyorum yargilamaya basliyorlar cunku burada da aynisini yapacaklar lutfen bir sey yazmasin.Sonuna kadar okuyanlara tesekkur ederim.
burada en buyuk suc esınızın hem baba olmak ıstesın hemde yardım etmesın egerkı bırıne catacaksanız esınıze catın bende bazen sınırlenıyorum kı yardım edenımde var ve kızım aslında sakın bır cocuk sadece ılgı ıstıyor o da onun en buyuk hakkı ama esım bazen yan gelıp yatarken ben bır yandan ıs yapmaya calısıp bır yandan cocukla ılgılenırsem bazen sınır kat sayım zıplıyor ve ben boyle durumlarda esıme atıyorum cocugu al ılgılen dıye ısım bıtsede gerı donmuyorum cocuk dogurtmak yada dogurmak degıl asıl mesele ona gereken ılgıyı gostermek ayrıca bırakın evınız pıs kalsın bırakın yemek olmasın evde cok ıstıyorsa esınız yapsın sız cocugunuzla ılgılenın sadece ...
 
Kizlar Merhaba,
Kendimi nasil ifade edecegimi bilemiyorum bu konuyu acmak istemedim "dogurmsaydincilar"cikar diye ama gerckten ne yapacagimi bilmiyorum. Esimin cok istemesi sonucu hamile kaldim doguma 2 ay kala annenin kanser oldugunu ogrendim dunyam basima yikildi.Surekli agliyordum hicbir sey yemiyordum onun ameliyati tedavisi falan derken bende hamilelige bagli kemik erimesi ve kemik iliginde odem cikti hic yuruyemiyor surekli yatiyrdum o zamanki doktorum hastaligimi bulamdigi gibi bir de kocama naz yaptigimi soyledi.Hastaligimi bilemedigi icin beni normal doguma soktu ölüyordum cok zor bir dogum gecirdim .Annem doguma gelemedi kaynanam yanimdaydi cocugumu kuveze aldilar dogar dogmaz esimin ailesi bu yuzden surat yaptilar bana benim suçummus gibi kaynanam herkes ben mi gupur gupur cocuk dogurup gelip ev supursun dedi.Derken oglum 1 hafta kuvezde kalip cikti cok gazli bir bebekti inanin 1 dk bile oturamazdim butun gun yatak odasinda emzir uyutmaya calis ikilisiyle geciyordu.Cok afedersiniz ama tuvalet ihtiyacimi bile karsilayamiyrdum.Kaynanam yardim ediyordu guya ama cenesiyle yerle bir ediyordu.Oglum 15 dk uyuyp kalkardi,yemek yiyemezdim.9 ay boyle devam etti ise basladim bu arada butun gece uyumayip ertesi gun ise gidiyordum.Dis doneminde 48 saat boyunca hic uyumadigimi biliyorum.Tum bu yasadiklarim beni o kadar sinirli, sabirsiz,kirici bir insan yapti ki simdi cocuk en ufak yere bir sey dokse deliye donuyorum, gece uyumasa bagiriyorum.Esimle de cocuk yuzundn surekli kavga ediyruz bir ara bosanma asmasina kadar geldik.Ustelik bana cok duskun hala bacagima yapisik sekilde ev supurup yemek yapmaya calisiyorum.Eskiyle kiyaslanamaz ama yine millet cocugunu ortaliga salip oturuken ben hic oturamiyorum beni hep yaninda istiyor ustelik cok yaramaz ve hareketli bense cok tahammulsuz.Hep birlikte tatile gittigimizde bile havuze denize girmedi surekli bana yapisip agladi hicbir seyden memnun olmuyor.Esim sag olsun hic yardim etmez bir de beni elestirir ne yapiyorsun sanki diye.Psikiyatriste git demeyin bu cocukla zaten uyku sikinti o uyutan ilaclardan icemem.Ne yapacagim ben bu cocuga kimseye anlatamiyorum yargilamaya basliyorlar cunku burada da aynisini yapacaklar lutfen bir sey yazmasin.Sonuna kadar okuyanlara tesekkur ederim.
Çok zor hamilelik lohusalık vs geçirmişsin sinirlerinde yıpranmış malesef eşin yardımcı olmadığı sürece işin çok zor insanları boşver yargılamaları da boşver zaten herkes pedagog olmuş ya herkesin çocuğu kendini bağlar uyumaya çalış bir şekilde çünkü uyku dinlendirir benim ikinci kızımda aşırı uykusuzluktan şuanda miğrenle uğraşıyorum ki sinir yapıyor kendimi telkin etmeye çalışıyorum gerçekten sinirli bir yapım yoktu ama oluştu çocuklara yansıtmamaya çalışıyorum biraz oto kontrol sağlamaya çalış kendi kendini tedavi et gine insanın en büyük yardımcısı kendisidir aslında senin durumun zor yükünü almaya çalışan yok inşallah düzelir sende rahatlatsın
 
Canım seni anlıyorum öncelikle. Doğurmasaydın demiyorum, hatta davranışlarından dolayı pişmansın çözmek istiyorsun ki konu açmışsın.
Ama bu durumu çocuğunu pedagoga götürmedikçe, kendinde destek almadıkça burdan yazılanlarla çözemezsin, burda ancak içini dökersin.
Sonuç aynı olur.
Eğer birşeyler yapmazsan geç olacak.
Bu arada her ilaç uyku yapmaz, sen önce bit git dr en uygun neyse onu verir sana, senin durumunda birine uyku yapan hap vermez elbette.
Allah yardımcın olsun.
 
evet bir konuyu daha sabote edip konu sahibini banlatanlar sanıyorum mutludur! hiç utanmıyorlar. insanlar derdini anlatmaya çözüm aramaya çalışıyor, kimileri de klavye başında boş boş atıyorlar!
banın kalkığında inş okursun çözüm! sunanları. neyse efendim genel olarak bütün çocuklar öyledir. anneye yapışıktır. bu asla sevgisizlik tahammülsüzlükten değildir! zaten çocuğu yapışmıyorsa o çocuk sevgi görmüyordur. ha bunu çalışmayla da ilgisi yok. ilgili anneye evdeyse anne çocuk gene yapışır. tabi evde olup çocuğa ilgi göstermiyorsa anne o çocuk uzaklaşır yine.
bu bir süreç ve geçici emin olabilirsin. oğlum 3,5 yaşında artık bacağıma asılmıyor :D yemek yaparken öyleydik de. evim ahırdan hallice :D çünkü ben rahat bir insanım. oğlum evin her bir adımını dağıtır pisletir. toz şekeri eve saçalar sonrada ıslak mendille her yere yayar :D yani kendince temizler. sonra da anne bak temizledim der! ben de aferim oğlum der kahvemi içerim.
ha benim başımda köstek bir kaynana veya eş yok. yalnız sayılırım. eşim çok yoğun çalışıyor. evde olursa oğlanla ilgilenebilir. yaşı kaç bilmiyorum ama kreş hafif bir çözüm olabilir. hani enerjisini atar ilk bir iki ay erkenden uyur. o sırada sen de toparlarsın. sonra bünye alışıyor yorulmuyorlar ama :D
sen iyi bir annesin bu arada. çocuğun için uyksuz kalıyorsun, çalışıyorsun, o eşine ve anasına katlanıyorsun. o hastalığınla taşıdın karnında doğumunu yaptın. küvezlere gidip geldin. kendine haksızlık etme
 
Antidepresanlardan bu kadar korkmayın hepsi uyutmuyor. Bende kullanıyorum öfke problemi için. Eşim ve ailesi yüzünden yaşadıklarımdan dolayı çocuklarıma tahammülüm azalmıştı. Onlar için gittim psikiyatriste, iyi ki de gittim dünya varmış.
Desteksiz bu durumu atlatamazsınız, yaşayan biri olarak yazıyorum.
 
Çok sabırlı biriyimdir, kızıma hep sevgiyle yaklaşırım ama yeri gelince cidden çıldırıp asla söylemek istemediğimiz şeyler söylüyoruz. Annem de bizi severdi bilirdik ama bazen terliği bir basardı feleğimiz şaşardı. Şimdi düşünüyorum da cidden bazı şeyler başıma gelince anlıyorum ve annemin çok bile sabır ettiğini düşünüyorum. Yaşları birbirine yakın 3 çocuğu vardı ve tek başına büyütmeye çabalıyordu. Allah aşkına kim 7 24 çocuğa sabır gösterip hep canım cicim diyor? Çocuğu birey gibi uyarsan da çocuk, bizim gibi aaa evet anne haklısın, yaramazlık yapmayayım oturayım köşeye demiyor, üstüne üstüne geliyorlar bazen. O zaman da delleniyorsun.

O yüzden bu yorumunuz aşırı ağır olmuş. Sevgi göstermemek, boşan babaya ver demek. Ben de kızıma bağırınca hemen biri bilip bilmeden konuşunca ayrı sinirim zıplıyor. Mesela öncesinde kızımı 30 kez normal uyarmışımdır ve yaptığı hareket kendine zarar verecektir ve en son artık bağırırım ama şahıs sadece bağırma kısmına şahit olur ve sallar durur. Ayy zeymur çocuğa bağırılır mı? Ayyy çok agresifsin, ayy bilmem nesin. Ya bi de kendisi çocuğuna habire bağıran birisi yapar ya, ayrı terelelli olurum.

Hanımefendi sadece bağırdığı kısmı yazmış, onun harici illa ki birlikte oynadığı, güzel vakit geçirdiği kısımlar vardır. Bunun sevgisizlikle ilgisi yok.
:super:
 
böyle konuları okuyunca çocuk sahibi olma kararımı elli kez düşünür oldum :110:

gerçekten çok ama çok zor durumlar bunlar. tüm yük annede oluyor ve herkes uzman kesiliyor mübarek kvalidesinden başlayarak. anne hem fiiziken hem ruhsal olarak çok bunalıyor, hele bir de bebek sağlık problemleri yaşamaya başlarsa...Allah yardımcın olsun.
 
Saol canmm benm ahh inlari kim öldrmek istemez :silah: rabbm yoksa eger sana da hayirli nur tpu gbi evlat versn var ise sana bagislasin. Ustelik bunlari 30 veya başka bir yaşta yaşamadim daha 19 yaşimdaydim ve şuan 21 :cry:
Saol canim benimde ikizkerim var sükurler oksun.Dedigin gibi evlatlarimiz herseyimiz.Yaşin gercekten cok kucuk Allah yardimcin olsun.şuan ne durumdasin
 
Bence haklısınız. Ama çocukla birlikte bir pedagogdan yardım almalısınız.
Bir süre sonra bir yerde yığılıp kalıp çok büyük bir depresyon geçireceksiniz.
Böyle bir hayat ve anne-çocuk ilişkisi olamaz. Siz de yıpranızsınız çocuk da yıpranır.
Eğer canınızın şu kadar değeri varsa kendiniz için adım atmalısınız.
 
Seni çok iyi anlıyorum canım aynı şeyleri bende yaşadım yanlız değilsin öncelikle bunu bil.senin gibi birçok anne var.

oğlum 2 buçuk yaşında doğduğundan beri çok zor bir çocuk sürekli kucağımda sürekli ağlardı ne yemek ne lavabo hiç uyumadan işe gittiğim günler çok olmuştur şuan aşırı hareketli ve aşırı huysuz hala devam yani ama ne yapalım sabırlı olmak zorundayız büyüyecekler ve bitecek bu zor günler başka sıkıntılar olacak. benim eşim ilgilenmezdi oğlumuzla işten gelir uyurdu saatlerce.

birgün bir cinnet geçirmişim tek hatırladığım nefes alamıyordum ve baygın halde çok ağlamışım o günden beri eşim çok yardımcı oluyor her akşam yürüyüşe çıkıyorum haftasonları alıp parka götürüyor bende çayımı demleyip kitabımı okuyorum yani demek istediğim kendine zaman ayırman herşey daha da kolaylaşacak uzun oldu biraz ama
 
Kizlar Merhaba,
Kendimi nasil ifade edecegimi bilemiyorum bu konuyu acmak istemedim "dogurmsaydincilar"cikar diye ama gerckten ne yapacagimi bilmiyorum. Esimin cok istemesi sonucu hamile kaldim doguma 2 ay kala annenin kanser oldugunu ogrendim dunyam basima yikildi.Surekli agliyordum hicbir sey yemiyordum onun ameliyati tedavisi falan derken bende hamilelige bagli kemik erimesi ve kemik iliginde odem cikti hic yuruyemiyor surekli yatiyrdum o zamanki doktorum hastaligimi bulamdigi gibi bir de kocama naz yaptigimi soyledi.Hastaligimi bilemedigi icin beni normal doguma soktu ölüyordum cok zor bir dogum gecirdim .Annem doguma gelemedi kaynanam yanimdaydi cocugumu kuveze aldilar dogar dogmaz esimin ailesi bu yuzden surat yaptilar bana benim suçummus gibi kaynanam herkes ben mi gupur gupur cocuk dogurup gelip ev supursun dedi.Derken oglum 1 hafta kuvezde kalip cikti cok gazli bir bebekti inanin 1 dk bile oturamazdim butun gun yatak odasinda emzir uyutmaya calis ikilisiyle geciyordu.Cok afedersiniz ama tuvalet ihtiyacimi bile karsilayamiyrdum.Kaynanam yardim ediyordu guya ama cenesiyle yerle bir ediyordu.Oglum 15 dk uyuyp kalkardi,yemek yiyemezdim.9 ay boyle devam etti ise basladim bu arada butun gece uyumayip ertesi gun ise gidiyordum.Dis doneminde 48 saat boyunca hic uyumadigimi biliyorum.Tum bu yasadiklarim beni o kadar sinirli, sabirsiz,kirici bir insan yapti ki simdi cocuk en ufak yere bir sey dokse deliye donuyorum, gece uyumasa bagiriyorum.Esimle de cocuk yuzundn surekli kavga ediyruz bir ara bosanma asmasina kadar geldik.Ustelik bana cok duskun hala bacagima yapisik sekilde ev supurup yemek yapmaya calisiyorum.Eskiyle kiyaslanamaz ama yine millet cocugunu ortaliga salip oturuken ben hic oturamiyorum beni hep yaninda istiyor ustelik cok yaramaz ve hareketli bense cok tahammulsuz.Hep birlikte tatile gittigimizde bile havuze denize girmedi surekli bana yapisip agladi hicbir seyden memnun olmuyor.Esim sag olsun hic yardim etmez bir de beni elestirir ne yapiyorsun sanki diye.Psikiyatriste git demeyin bu cocukla zaten uyku sikinti o uyutan ilaclardan icemem.Ne yapacagim ben bu cocuga kimseye anlatamiyorum yargilamaya basliyorlar cunku burada da aynisini yapacaklar lutfen bir sey yazmasin.Sonuna kadar okuyanlara tesekkur ederim.
Çocuğunuz şuan kaç yaşında ? Bence önceliklerinizi değiştirin . Yemek yapmak değil de onunla oynamak olsun önceliğiniz mesela .
Bir de sabredemediğiniz şeyleri gözünüzde küçültün . Uyumuyor mu ? Daha kaç sene öyle devam edecek ki sanki . Yerleri mi kirletiyor ? 20 yaşında hala kirletecek hali Yok .
Bi de empati kurmaya çalışın . Siz iyi kötü bir hayat yaşamışsınız ve belli bir yaşa gelmişsiniz , ama çocuğunuz daha hayatı yeni öğreniyor , bazı şeylere ilk defa dokunuyor ilk defa görüyor. Onun heyecanını anlamaya çalışın . Dünyayı dar edip mutsuzlaştırmayın çocuğunuzu
 
Arkadaslar mesajlarin hepsini tek tek okudum.Beni gercekten anlamaya calisip yapici cozumler sunan herkese cok tesekkur ederim.Ben pedogojik formasyonu olan bir insanim yani bazilari internette yok guvensiz yok kaygili baglanma diye aratirken ben Erikson'u, Freud'u yalayip yutmustum Bunu ukalalik etmek icin yazmadim bilmek yetmiyor iste benim yasadigimi yasayan tecrubeli anneler ne yapmislar nasil atlatmislar diye akil sormaya geldim.Tabi cocugu köşe yastigi gibi olanlarin anlamasini beklemiyordum"Ayy ininmiyirim bana hikirit itti dir şini binlatayim da gorsun" diyenleri de Allah'a havale ediyorum.Ben yaptigimin dogru oldugunu savunmadim ben boyle bir insan oldum nasil duzeltebilirim diye sordum.Cocugumu deliler gibi seviyorum onun tirnagina zarar gelse benim canimdan can kopar ben onun icin ayakta duruyorum zaten.Bazi insanlar hayatin zorluklariyla tanismadigi icin oturduklari yerden ah kam kesmeleri kolay oluyor.Umarim bir gun yasadiklarinda kendileri cocuklarini kocalarina birakip bosanirlar.
Cocugumla vakit gecirmeye calisiyorum ama yetmiyor demek ki ya da verimli olamiyorum bir yandan calisma hayati, bir yandan ev isi ,yemek...cogunuz yasiyorsunuz zaten benim yasadiklarimi ve biliyorsunuz ki kimse "Ay onun cocugu var evi daginik olabilir ya da yemek yapamayabilir." demiyor.
Dediklerinizi dikkate alacagim.Mesajlariniza tek tek cevap veremedim kusura bakmayin yuzde doksan anlayisli ve yapici insanlardan olussa da "kucuk sinek" muhabbetinden midem bulandi.Konuyu kapatir misiniz?@Mune
 
Back