• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sabirli bir anne olamiyorum

Tam 1 ayımı aldı by durum ve ben illallah ettim tabiri caizse ama annelik sabır ister ..
 
Psikiyatrist her zaman her şartta kurtarıcı değildir. Psikoloji bilimi, işçilerin duygu durum dünyasını düzeltip, daha çok verim almak için, şahsi fikrimce de tek tip insan yaratmak üzerine kurulmuş bir oluşumdur. Tarihini araştırmanızı tavsiye ederim. her sorunda, her sıkışılan anda ''psikiyatriste git'' demek insanın kendi kendine sorun çözme yetisini yok eder. Ayrıca sürekli üretilen antidepresanları da bizimki gibi 3. Dünya ülkelerinde ağzını açıp bekleyen insanlara pazarlıyorlar. Bakın konu nerelere geldi.
Sizi tebrik ediyorum bu arada akıl süzgecini kullanıyormuşsunuz. Akıl süzgeci sakin olmayı gerektirir. Yargılamadan, anlayarak yaklaşın ki, almış olduğunuz uzman desteğinin meyvesinden bizler de faydalanmış olalım.

Surekli ayni seyleri tekrarliyorum, ben anneyle empati kuramiyorum, cocukla kurmaya calisiyorum, ben anlasam o anlamaz, neyse, anlar belki de ilerde "yaeaaa biz de çocukken annemiz bi bagirirdi mum olurduk" der, ben de bosa dert etmis olurum, umarim yani :)
 
Çocuğunuz size çok bağımlı. Sizce neden? Bunu bir düşünün. Cevabı sizde bu sorunun.
 
Annenize kanser teşhisi konulmuş çok çok zor bir süreç,üzerine bir de bebeğiniz olmuş ve bebeginiz de saglik acisindan zor bir süreç geçirmiş ve beraberinde siz de gecirmissiniz,bunun üzerine de evde eşle sorunlar yaşanmış bosanmalara kadar tartışmalar uzamiş..yasadiklariniz zor şeyler ve hem sizin hemde yavrunuzun bundan etkilenmesi olağan.Her ne kadar psikiyatriste gidemem desenizde ben size muhakkak bir psikiyatriste gitmenizi öneriyorum arkadaşım.Belki psikiyatristte sizi bir psikoloğa yönlendirecek yada ilaç verecek bir deneyin kafanıza yatmazsa psikoloğa gidin ilk olarak.Muhakkak gidin yani siz simdi gitmezseniz çocuğunuz ilerde gitmek durumunda kalabilir
 
Hem size hem oğlunuza üzüldüm, sizin hem psikolojik hemde fiziki yorgunluk yüzünden sabır oranınız bitik. Oğlunuz da siz bağırdıkça kızdıkça size sığınıp kapatmaya çalışıyor. Doktor değil de kendiniz atlatabilirsiniz bunu. Bişeyi mi döktü kendinizi uzak tutun sakinleşmeyi deneyin. Başka bir odaya geçin geliyo mu peşinizden gelsin siz gözünüzü kapatıp sakinleşmeyi bekleyin..

Rabbim yardımcınız olsun inşallah..
 
Kizlar Merhaba,
Kendimi nasil ifade edecegimi bilemiyorum bu konuyu acmak istemedim "dogurmsaydincilar"cikar diye ama gerckten ne yapacagimi bilmiyorum. Esimin cok istemesi sonucu hamile kaldim doguma 2 ay kala annenin kanser oldugunu ogrendim dunyam basima yikildi.Surekli agliyordum hicbir sey yemiyordum onun ameliyati tedavisi falan derken bende hamilelige bagli kemik erimesi ve kemik iliginde odem cikti hic yuruyemiyor surekli yatiyrdum o zamanki doktorum hastaligimi bulamdigi gibi bir de kocama naz yaptigimi soyledi.Hastaligimi bilemedigi icin beni normal doguma soktu ölüyordum cok zor bir dogum gecirdim .Annem doguma gelemedi kaynanam yanimdaydi cocugumu kuveze aldilar dogar dogmaz esimin ailesi bu yuzden surat yaptilar bana benim suçummus gibi kaynanam herkes ben mi gupur gupur cocuk dogurup gelip ev supursun dedi.Derken oglum 1 hafta kuvezde kalip cikti cok gazli bir bebekti inanin 1 dk bile oturamazdim butun gun yatak odasinda emzir uyutmaya calis ikilisiyle geciyordu.Cok afedersiniz ama tuvalet ihtiyacimi bile karsilayamiyrdum.Kaynanam yardim ediyordu guya ama cenesiyle yerle bir ediyordu.Oglum 15 dk uyuyp kalkardi,yemek yiyemezdim.9 ay boyle devam etti ise basladim bu arada butun gece uyumayip ertesi gun ise gidiyordum.Dis doneminde 48 saat boyunca hic uyumadigimi biliyorum.Tum bu yasadiklarim beni o kadar sinirli, sabirsiz,kirici bir insan yapti ki simdi cocuk en ufak yere bir sey dokse deliye donuyorum, gece uyumasa bagiriyorum.Esimle de cocuk yuzundn surekli kavga ediyruz bir ara bosanma asmasina kadar geldik.Ustelik bana cok duskun hala bacagima yapisik sekilde ev supurup yemek yapmaya calisiyorum.Eskiyle kiyaslanamaz ama yine millet cocugunu ortaliga salip oturuken ben hic oturamiyorum beni hep yaninda istiyor ustelik cok yaramaz ve hareketli bense cok tahammulsuz.Hep birlikte tatile gittigimizde bile havuze denize girmedi surekli bana yapisip agladi hicbir seyden memnun olmuyor.Esim sag olsun hic yardim etmez bir de beni elestirir ne yapiyorsun sanki diye.Psikiyatriste git demeyin bu cocukla zaten uyku sikinti o uyutan ilaclardan icemem.Ne yapacagim ben bu cocuga kimseye anlatamiyorum yargilamaya basliyorlar cunku burada da aynisini yapacaklar lutfen bir sey yazmasin.Sonuna kadar okuyanlara tesekkur ederim.
Ben bu sikayetle psikiyatrist le görüştüm bugün
Gerçi benimki seninki kadar ağır değil
Öfke kontrolü için kitap önerdi
Bana bunu önerdi şimdiden ferahladim
daha kitap bakmadım bile
Sende bir randevu al çok iyi gelecek
Koca yada kv deden bahsetmeyecegim
 
Ben bu sikayetle psikiyatrist le görüştüm bugün
Gerçi benimki seninki kadar ağır değil
Öfke kontrolü için kitap önerdi
Bana bunu önerdi şimdiden ferahladim
daha kitap bakmadım bile
Sende bir randevu al çok iyi gelecek
Koca yada kv deden bahsetmeyecegim
Hangi kitap acaba adını yazabilir misiniz
 
bu forumda, aslında genel olarak toplumda, yetişkinin çocuğa, hayvana, erkeğin kadına, özetle gücü yetenin yetene fiziksel ya da psikolojik şiddet uygulamasının meşrulaştırılmaya çalışılmasına tahammül edemiyorum, ondandır sessiz kalamadım.
insanlar bu konuda gerçekleri duymak istemiyor, bir kez daha görmüş oldum.
bir anne olarak benim için de anneyle empati kurmam daha kolay olurdu, ama ben çocukla kurmayı tercih ediyorum, hayata bakışım bu çünkü,
ben anlasam da 16 aylık bir bebek annesinin neden sinirli ve tahammülsüz olduğunu anlayamayacak,
o yüzden benim anneyle kurduğum empati o çocuk için bir şey ifade etmeyecek...
sanırım sizin ya da bu tarz ebeveynlik davranışlarını olağan karşılayanların da o çocuğu anlamak için, kendilerinden katbekat güçlü, büyük bir şeyin, çoğunu anlamadığınız bir dilde öfkeyle size bağırmasını ve karşısındaki çaresizliğini yaşamanız lazım, ben bunu hayal bile etmek istemiyorum, düşüncesinin bile beni korkuttuğu bir şeyi de çocuğuma yaşatmadım/yaşatmam. eğer yaşatırsam eşim onu benden kurtarsın.

Bunu yaşamayan var mı? Hangimizin annesi sürekli pamuklara sardi bizi ya da bize hep aşirı anlayış gösterdi ki? Kaldı ki kendi çocukluğumu hatirliyorum zılgıtı az yemedim ama valla çogunu hakettim. Cidden yaramazdım ve tahammül sinirlarıni cok zorladığım oldu. Mobilyaları mı çizmedim, kadınin elbisesini kesip bebeklerime elbise mi yapmadım. Karsimda da bir insan var, sinirlerini almadıği sürecede sinirleri var. Ya valla hicte annem yaramazlık yapınca bana bagırdi diye psikolojim bozulmadı. Bana bi basardı zılgıtı yarim saat sonra hic birsey olmamıs gibi yüz göz olurduk.

Kimse çocuğa vuralım, dovelim, siddet uygulayalımi savunmuyor. Gayet medeni sekilde bizde insanız ve arada tahammül sınırımız zorlaninca sinirleniyoruz diyoruz. Valla ben çocuguma hic bagirmam asla, cocuk psikolojisi çok onemli, o da birey falan diyenleri samimi bulmuyorum. Sanki kızanlar birey degil onlar diyor. Fanusa koyup büyutelim o zaman.

Kizima arada kızarim, sesim yukselir, bazen konuşarak anlatamadığımı kızarak anlatiyorum. Kızımın psikolojisi gayet iyi. Valla keşke bazen durdan anlasalar da kizmasak ama biz de insanız, hele kendilerine bile bile zarar verdiklerinde uyarmamiza ragmen nevrim donuyor.
 
Burcu karataş metin var instagramda. Hikayenizi çok benzettim hatta tarzınızı da. Onun da ikizleri vardı ve annesi kanserdi ama atlattı takip etmenizi tavsiye ederim. Hepimiz böyle anlar yaşıyoruz hele bir de desteğimiz yoksa. Geçici bugünler ben öyle motive oluyorum
 
seni çok iyi anlıyorum canım eş kısmında değil ama kaynana+maddiyat+geçmiş travmalar ve son olarak hamilelikte beni böyleden daha kötüye bi anne yaptı hatta son 2 aydır tuvalet eğitimi ile zirveye ulaştı kızımda tek benle oynamak ister evin hiç bi alanında 5 dk fazla yalnız bırakmaz 2,5 yaşında olduğu halde.. bazen kendimi tanıyamadığım oluyor o kadar kontrol bitiyor ki sıcaklar ve 8 aylık hamilelikte tabi sarsıyor tahammülü.. Demem o ki seninde benimde buna bi çare bulmamız lazım. Psiyatr dan yada antidepresandan ziyade psikoterapist ler var onlardan seans seans terapi almamız gerekiyor.. çünkü bizim öncelikle kendi içsel sorunlarımıza inip konuşup anlatma ihtiyacımızı karşılayıp akabinde çözüme gitmemize en son olarak da çocuk eğitiminde davranışlarla ilgili eğitim almamız gerekiyor. ben bunun için doğum sonrasını bekliyorum kesinlikle önceliğim bu. Eğer yapabilirsen bunu biran önce uygulamaya dök en azından -anlatma ihtişyacını görmüş olursun çünkü çevremiz kısıtlı bu anlamda sorun da bu zaten. ve de -bebeğin sağlıklı ve sabırlı bi anneyle büyüyüp yara almadan bi yetişkin olmuş olur.
 
Cocuklar o kadar hassas ki. Bir donem ben de cok tahammulsuz oldum ve gordum ki ben tahammulsuz ve sevgisiz davrandikca o beni kaybetme korkusuyla daha cok bana yapisti. Sizi cok iyi anliyorum. Ama ben kendime silkelen dedim. Yani Allah korusun bu cocugun cidde bir hastaligi olup aylarca hastahane koselerinde yatacak olsaydi birakip gidecek miydin? Tabi ki hayir. Sukredecegin seyler getir aklina. Sosyal medya hesabindan hasta cocugu olan anneleri takip et ve o zaman çocuğunun kiymetini anla derim. Mesela muzisyenanne mesela cogdemozavci. Onlarin mucadelesini gordukce ben oglum yaramaz demeye utanir oldum
Cocugunun sevgi ihtiyacini doyurursan emin ol onda sana hayati kolaylastoracaktir. Biz nasil anlayis bekliyorsak onlar da bizden anlasilmayi bekliyor.
 
Surekli ayni seyleri tekrarliyorum, ben anneyle empati kuramiyorum, cocukla kurmaya calisiyorum, ben anlasam o anlamaz, neyse, anlar belki de ilerde "yaeaaa biz de çocukken annemiz bi bagirirdi mum olurduk" der, ben de bosa dert etmis olurum, umarim yani :)
Ben sizin ne demek istediginizi cok iyi anladim.Yasadigim bir olaydan ornek vereyim cok samimi bir arkadasimla cocuguna davranisi yuzunden iliskimi bitirdim.Evet kendi cocugu ama 3 yasinda el kadar bebege nasil bagiriyor tahammul edemiyor.Kac kere konustum dedim ki yapma git bi uzmandan yardim al.Evet seni anliyorum cocuk hic durmuyor,uyku problemi var ama o bir cocuk onu sen dunyaya getirdin,onun tercihi degil ben dayanamiyorum diye ama yok;hala ayni benim cocugum yok ama yinede cocuk buyutmek kolay degil.Ayni zamanda evet kimsenin hayati da kolay degil.Benim ki ahkam kesmek degil ama basinmiz agriyinca niye dra gidip ,psikolojimiz bozuksa uzmana gitmiyoruz?Bende bunu anlamiyacagim
 
Ben sizin ne demek istediginizi cok iyi anladim.Yasadigim bir olaydan ornek vereyim cok samimi bir arkadasimla cocuguna davranisi yuzunden iliskimi bitirdim.Evet kendi cocugu ama 3 yasinda el kadar bebege nasil bagiriyor tahammul edemiyor.Kac kere konustum dedim ki yapma git bi uzmandan yardim al.Evet seni anliyorum cocuk hic durmuyor,uyku problemi var ama o bir cocuk onu sen dunyaya getirdin,onun tercihi degil ben dayanamiyorum diye ama yok;hala ayni benim cocugum yok ama yinede cocuk buyutmek kolay degil.Ayni zamanda evet kimsenin hayati da kolay degil.Benim ki ahkam kesmek degil ama basinmiz agriyinca niye dra gidip ,psikolojimiz bozuksa uzmana gitmiyoruz?Bende bunu anlamiyacagim

Kaçırdığınız bir nokta var. Biz konu sahibine iyi yapıyosun böyle devam et demiyoruz, kaldı ki konu sahibi de bu durumdan dolayı üzgün ki burda yardım istemek için konu açıyor üstelik tepki alma ihtimaline rağmen. Bu bir çaba ve yardım çağrısıdır. Bu kadın bile isteye keyfi için böyle davranmıyor, öyle olsa haklısınız her türlü yakıştırmayı hakederdi. Ama psikolojik yıkıntıları var ve bu durumdan dolayı vicdan azabı yaşıyor, elinde değil.Bunu görmezden gelmemeliyiz. Hele ki kocanı boşa çocuğu da ona ver gibi bir yorum yapmak çok duygusuz bir ifade. Karşıdakidakinin de bir insan olduğunu unutmamalıyız. Onun da duyguları var.
ki bana göre aşırıya kaçılmadığı takdirde tepkiyi çocuğa belli etmek de gerek. Ben çocuğuma hiç kızmıyorum bağırmıyorum demek övünülecek bir şey değil, aksine ona yapılacak en büyük kötülüktür. Neyin yanlış neyin doğru olduğunu öğrenmesi ve kavram kargaşası yaşamaması için takdir edilesi davranışıyla uygun olmayan davranışı arasında bir fark olduğunu öğrenmesi gerekiyor. Kaldı ki bu çocuk biraz büyüyüp sosyal çevreye girdiğinde annesinin pamuklara sardığı gibi kimse sarmayacak. Her türlü davranışa maruz kalacak ve evde bu kadar fanusa konulup büyütülen çocuk, gerçeklere maruz kaldığında bununla başa çıkamayıp köşesine çekilen, ezilen ya da aşırı narsist tavırlarda bulunup çevresinden dışlanan bir kimse haline geliyor. Nacizane görüşüm.
 
Eşiniz adam değil ki..
Önce o size destek olsun, sonra siz zaten yavaş yavaş düzelirsiniz. Çocuğunuz da zor bir karaktere benziyor, umarım eşiniz yardımcı
Olması gerektiğini algılayabilir..
 
Kaçırdığınız bir nokta var. Biz konu sahibine iyi yapıyosun böyle devam et demiyoruz, kaldı ki konu sahibi de bu durumdan dolayı üzgün ki burda yardım istemek için konu açıyor üstelik tepki alma ihtimaline rağmen. Bu bir çaba ve yardım çağrısıdır. Bu kadın bile isteye keyfi için böyle davranmıyor, öyle olsa haklısınız her türlü yakıştırmayı hakederdi. Ama psikolojik yıkıntıları var ve bu durumdan dolayı vicdan azabı yaşıyor, elinde değil.Bunu görmezden gelmemeliyiz. Hele ki kocanı boşa çocuğu da ona ver gibi bir yorum yapmak çok duygusuz bir ifade. Karşıdakidakinin de bir insan olduğunu unutmamalıyız. Onun da duyguları var.
ki bana göre aşırıya kaçılmadığı takdirde tepkiyi çocuğa belli etmek de gerek. Ben çocuğuma hiç kızmıyorum bağırmıyorum demek övünülecek bir şey değil, aksine ona yapılacak en büyük kötülüktür. Neyin yanlış neyin doğru olduğunu öğrenmesi ve kavram kargaşası yaşamaması için takdir edilesi davranışıyla uygun olmayan davranışı arasında bir fark olduğunu öğrenmesi gerekiyor. Kaldı ki bu çocuk biraz büyüyüp sosyal çevreye girdiğinde annesinin pamuklara sardığı gibi kimse sarmayacak. Her türlü davranışa maruz kalacak ve evde bu kadar fanusa konulup büyütülen çocuk, gerçeklere maruz kaldığında bununla başa çıkamayıp köşesine çekilen, ezilen ya da aşırı narsist tavırlarda bulunup çevresinden dışlanan bir kimse haline geliyor. Nacizane görüşüm.
Benimde soylemek istedigim uzman yardimi sart vurgulamak istedigim bu."Ben esini bosa cocugu ver" kismini dogru buldugumu soylemedim.Destek verdigim nokta konu sahibi yardimi ilac kullanmamak icin red etmis.Bu kisim olmaz cunku konu sahibi kolay sey yasamamis ve biz burdan malesef ona cok verimli bir sekilde destek olamayiz.Keske olabilsek.Yasadiklari cidden agir Allah yardimcisi olsun.Ve tabi ki cocuga her anne baba bagirir kizar bende hic kizmadim diyene inanmiyorum ama kizmak var kizmak var .Ben yasadigim olaydan ornek verdim yemin ederim gorseniz iciniz dayanmaz.Yoksa dedigim gibi amacim ahkam kesmek degil. Tekrar ediyorum uzman yardimi sart.Yoksa kensinde de ,cocugunda da derin yaralar olusur
 
Benimde soylemek istedigim uzman yardimi sart vurgulamak istedigim bu."Ben esini bosa cocugu ver" kismini dogru buldugumu soylemedim.Destek verdigim nokta konu sahibi yardimi ilac kullanmamak icin red etmis.Bu kisim olmaz cunku konu sahibi kolay sey yasamamis ve biz burdan malesef ona cok verimli bir sekilde destek olamayiz.Keske olabilsek.Yasadiklari cidden agir Allah yardimcisi olsun.Ve tabi ki cocuga her anne baba bagirir kizar bende hic kizmadim diyene inanmiyorum ama kizmak var kizmak var .Ben yasadigim olaydan ornek verdim yemin ederim gorseniz iciniz dayanmaz.Yoksa dedigim gibi amacim ahkam kesmek degil. Tekrar ediyorum uzman yardimi sart.Yoksa kensinde de ,cocugunda da derin yaralar olusur

Evet kesinlikle şart yukarıdaki yorumlarımda bende vurguladım o durumu.Üstelik sadece çocuk için değil anne için de. O kadına da yazık o da insan. Önce kendisi iyi olsun ki çocuğuna iyi bir anne olabilsin. Allah konu sahibine de, herkese de yardım etsin. Çocuk yetiştirmek çok zor gerçekten.
 
Evet kesinlikle şart yukarıdaki yorumlarımda bende vurguladım o durumu.Üstelik sadece çocuk için değil anne için de. O kadına da yazık o da insan. Önce kendisi iyi olsun ki çocuğuna iyi bir anne olabilsin. Allah konu sahibine de, herkese de yardım etsin. Çocuk yetiştirmek çok zor gerçekten.
Mesela ben yine arkadasi
Evet kesinlikle şart yukarıdaki yorumlarımda bende vurguladım o durumu.Üstelik sadece çocuk için değil anne için de. O kadına da yazık o da insan. Önce kendisi iyi olsun ki çocuğuna iyi bir anne olabilsin. Allah konu sahibine de, herkese de yardım etsin. Çocuk yetiştirmek çok zor gerçekten.
Aminnn :)
 
Yazdiklarim silinmis mesela yine arkadasimdan orbek vereyim kayinvalidesi ve annesi dedi ki cocuga donusumlu biz bakalim sen yeterki yardim al ama yok almadi
 
Back