Sabirli bir anne olamiyorum

Mehhpekerr1990 .!.:

Lütfen bağırarak , kizarak bu durumun duzelecegini düşünme.
Ki eminim ki düşünmüyorsun da...
Her canlının bir karakteristik yapısı var ...
Bebeğiniz biraz huysuzmus ama şimdi tam yoğrulma döneminde...
Kızarak, bağırarak olmaz ...
Faydası olmadığı gibi kendinizi tuketirsiniz ...
Pedogog yardımı alin...
Eşiniz de bir tuhafmis doğrusu.

Genişletmek için tıkla...

Kalplizebra .!.:

Literatürü bu kadar takip ediyorsunuz madem, terapilerden de haberiniz vardır muhakkak. Bunun oluru, çocuğu da kocayı da boşa mı oluyor? Evlilik, annelik ve babalık bir masal diyarı değildir. Ama kusursuz olamıyorsanız azat edin gibi bir öneri, fazlasıyla ütopiktir. İllaki sorunlar olacak çocuk yetiştirmek kolay bir iş değildir keza çocuk senden çıksa bile huyu husu herşeyi farklı oluyor yepyeni bir insan tanıyor ve onunla yaşamaya başlıyorsunuz. Bu süreçte problem yaşamak çok normal.

Ayrıca bahsettiğiniz güvensiz değil kaygılı bağlanma türü oluyor.

Tedavisi de psikoterapilerle mevcut. Hali hazırda ebeveynden ayrılmaktan kaygı duyan çocuğun, iyiliği için boşan kocandan kendine maruz bırakma fikrinden çok daha sağlıklı ve güvenli üstelik!

Sanal alemde herkes aslan kesiliyor yahu, sanki duyguları şırıngayla çekilmiş gibi..

Genişletmek için tıkla...

pelin- .!.:

Oysa "tahammul edemiyorsaniz"ı anlamak bu kadar zor olmamaliydi...

Genişletmek için tıkla...

Tzk .!.:

Kizlar Merhaba,
Kendimi nasil ifade edecegimi bilemiyorum bu konuyu acmak istemedim "dogurmsaydincilar"cikar diye ama gerckten ne yapacagimi bilmiyorum. Esimin cok istemesi sonucu hamile kaldim doguma 2 ay kala annenin kanser oldugunu ogrendim dunyam basima yikildi.Surekli agliyordum hicbir sey yemiyordum onun ameliyati tedavisi falan derken bende hamilelige bagli kemik erimesi ve kemik iliginde odem cikti hic yuruyemiyor surekli yatiyrdum o zamanki doktorum hastaligimi bulamdigi gibi bir de kocama naz yaptigimi soyledi.Hastaligimi bilemedigi icin beni normal doguma soktu ölüyordum cok zor bir dogum gecirdim .Annem doguma gelemedi kaynanam yanimdaydi cocugumu kuveze aldilar dogar dogmaz esimin ailesi bu yuzden surat yaptilar bana benim suçummus gibi kaynanam herkes ben mi gupur gupur cocuk dogurup gelip ev supursun dedi.Derken oglum 1 hafta kuvezde kalip cikti cok gazli bir bebekti inanin 1 dk bile oturamazdim butun gun yatak odasinda emzir uyutmaya calis ikilisiyle geciyordu.Cok afedersiniz ama tuvalet ihtiyacimi bile karsilayamiyrdum.Kaynanam yardim ediyordu guya ama cenesiyle yerle bir ediyordu.Oglum 15 dk uyuyp kalkardi,yemek yiyemezdim.9 ay boyle devam etti ise basladim bu arada butun gece uyumayip ertesi gun ise gidiyordum.Dis doneminde 48 saat boyunca hic uyumadigimi biliyorum.Tum bu yasadiklarim beni o kadar sinirli, sabirsiz,kirici bir insan yapti ki simdi cocuk en ufak yere bir sey dokse deliye donuyorum, gece uyumasa bagiriyorum.Esimle de cocuk yuzundn surekli kavga ediyruz bir ara bosanma asmasina kadar geldik.Ustelik bana cok duskun hala bacagima yapisik sekilde ev supurup yemek yapmaya calisiyorum.Eskiyle kiyaslanamaz ama yine millet cocugunu ortaliga salip oturuken ben hic oturamiyorum beni hep yaninda istiyor ustelik cok yaramaz ve hareketli bense cok tahammulsuz.Hep birlikte tatile gittigimizde bile havuze denize girmedi surekli bana yapisip agladi hicbir seyden memnun olmuyor.Esim sag olsun hic yardim etmez bir de beni elestirir ne yapiyorsun sanki diye.Psikiyatriste git demeyin bu cocukla zaten uyku sikinti o uyutan ilaclardan icemem.Ne yapacagim ben bu cocuga kimseye anlatamiyorum yargilamaya basliyorlar cunku burada da aynisini yapacaklar lutfen bir sey yazmasin.Sonuna kadar okuyanlara tesekkur ederim.

Genişletmek için tıkla...

Kalplizebra .!.:

Her an herşeye tahammüllü olamayız insansak eğer. Mükemmel yaratıklar değiliz aciziz, dönemsel bıkkınlıklar, sıkıntılar oluyor ama yine de vicdan azabı çekip, belliki DÜZELTMEK isteyip fikir almak adına konu açmış konu sahibi. Üstelik olumsuz eleştiri istemediğini, bunu kaldıracak durumda olmadığını da belirtmiş. Keşke sizin için de bunu anlamak bu kadar zor olmasaydı. Okur ve pas geçseydiniz konu sahibinin isteğine saygı duyarak.

Ayrıca sizin de bu kadar harala gürele konuşup, nasıl büyük laflar ettiğinizi anlamanız gerekmez umarım. Ben olsam böyle yapardım demek kolay, Allah göstermesin gelirse, siz yavrunuzdan ayrılır eşinizi boşarsınız, napalım.

Genişletmek için tıkla...

Tzk .!.:

Kizlar Merhaba,
Kendimi nasil ifade edecegimi bilemiyorum bu konuyu acmak istemedim "dogurmsaydincilar"cikar diye ama gerckten ne yapacagimi bilmiyorum. Esimin cok istemesi sonucu hamile kaldim doguma 2 ay kala annenin kanser oldugunu ogrendim dunyam basima yikildi.Surekli agliyordum hicbir sey yemiyordum onun ameliyati tedavisi falan derken bende hamilelige bagli kemik erimesi ve kemik iliginde odem cikti hic yuruyemiyor surekli yatiyrdum o zamanki doktorum hastaligimi bulamdigi gibi bir de kocama naz yaptigimi soyledi.Hastaligimi bilemedigi icin beni normal doguma soktu ölüyordum cok zor bir dogum gecirdim .Annem doguma gelemedi kaynanam yanimdaydi cocugumu kuveze aldilar dogar dogmaz esimin ailesi bu yuzden surat yaptilar bana benim suçummus gibi kaynanam herkes ben mi gupur gupur cocuk dogurup gelip ev supursun dedi.Derken oglum 1 hafta kuvezde kalip cikti cok gazli bir bebekti inanin 1 dk bile oturamazdim butun gun yatak odasinda emzir uyutmaya calis ikilisiyle geciyordu.Cok afedersiniz ama tuvalet ihtiyacimi bile karsilayamiyrdum.Kaynanam yardim ediyordu guya ama cenesiyle yerle bir ediyordu.Oglum 15 dk uyuyp kalkardi,yemek yiyemezdim.9 ay boyle devam etti ise basladim bu arada butun gece uyumayip ertesi gun ise gidiyordum.Dis doneminde 48 saat boyunca hic uyumadigimi biliyorum.Tum bu yasadiklarim beni o kadar sinirli, sabirsiz,kirici bir insan yapti ki simdi cocuk en ufak yere bir sey dokse deliye donuyorum, gece uyumasa bagiriyorum.Esimle de cocuk yuzundn surekli kavga ediyruz bir ara bosanma asmasina kadar geldik.Ustelik bana cok duskun hala bacagima yapisik sekilde ev supurup yemek yapmaya calisiyorum.Eskiyle kiyaslanamaz ama yine millet cocugunu ortaliga salip oturuken ben hic oturamiyorum beni hep yaninda istiyor ustelik cok yaramaz ve hareketli bense cok tahammulsuz.Hep birlikte tatile gittigimizde bile havuze denize girmedi surekli bana yapisip agladi hicbir seyden memnun olmuyor.Esim sag olsun hic yardim etmez bir de beni elestirir ne yapiyorsun sanki diye.Psikiyatriste git demeyin bu cocukla zaten uyku sikinti o uyutan ilaclardan icemem.Ne yapacagim ben bu cocuga kimseye anlatamiyorum yargilamaya basliyorlar cunku burada da aynisini yapacaklar lutfen bir sey yazmasin.Sonuna kadar okuyanlara tesekkur ederim.

Genişletmek için tıkla...

nefesalnefesver .!.:

açıkçası bu yorumları okudukça benim de cinim tepeme çıkıyor. kimse kimsenin halinden anlamak istemiyor. sen içinde bulunduğun durumu ve pişmanlığını gayet güzel anlatırsın bir hadsiz çıkar saçma sapan şeyler yazar.

arkadaşım çocuklar gerçekten zorlukla ve güçlükle büyüyor. bazen benim de sallayıp pencereden fırlatasım geliyor ve çocuğuna hiç sesini bile yükseltmediğini iddia eden polyannacık annelere de hiç inanasım gelmiyor. ama öyle durumlarda aklıma şu an sosyal medyada da bir çok hesaptan görüleceği üzere hasta çocuklar geliyor ve sakin kalmaya çalışıyorum. o anneler çocuğum keşke ortalığı kırıp dökse de ayakta olsa diyenleri gördükçe içim parçalanıyor ve kendimi tutmaya çalışıyorum. her ne kadar her zaman tutamasam da.
oğlum doğduğundan beri en çok kendime odaklandım emin ol çünkü biraz önce de belirttiğim gibi hep inandığım şey mutlu anne mutlu bebektir. ben mutlu oldukça evladım da mutlu olacaktır. bu benmerkezcilik değil ailecek huzuru bulma çabası (şimdi bunu da tersten anlayan çıkar eminim vay bencil kadın vs ama çok da tın).
kendine de ayrıca bir hayat kurmaya çalış mesela bir akşam arkadaşlarınla yemeğe git baksın babası ağlarsa ağlasın hiçbir çocuk ağlamaktan perperişan olmuyor. böyle böyle herkes alışacak diye inanıyorum.

Genişletmek için tıkla...

omergry .!.:

O literatürde geçen sorunları ben de sıraladım zaten bir daha okuyun bence.
Siz direk 'sizden sevgi görmediği için, bağırdığınız için' dediniz ben de 'hayır ondan değil' dedim. Çünkü gerçekten ondan değil. Alıntıladığınız kısmı tekrar okuyun. Gerekçelerim belli..

Genişletmek için tıkla...

pelin- .!.:

bu forumda, aslında genel olarak toplumda, yetişkinin çocuğa, hayvana, erkeğin kadına, özetle gücü yetenin yetene fiziksel ya da psikolojik şiddet uygulamasının meşrulaştırılmaya çalışılmasına tahammül edemiyorum, ondandır sessiz kalamadım.
insanlar bu konuda gerçekleri duymak istemiyor, bir kez daha görmüş oldum.
bir anne olarak benim için de anneyle empati kurmam daha kolay olurdu, ama ben çocukla kurmayı tercih ediyorum, hayata bakışım bu çünkü,
ben anlasam da 16 aylık bir bebek annesinin neden sinirli ve tahammülsüz olduğunu anlayamayacak,
o yüzden benim anneyle kurduğum empati o çocuk için bir şey ifade etmeyecek...
sanırım sizin ya da bu tarz ebeveynlik davranışlarını olağan karşılayanların da o çocuğu anlamak için, kendilerinden katbekat güçlü, büyük bir şeyin, çoğunu anlamadığınız bir dilde öfkeyle size bağırmasını ve karşısındaki çaresizliğini yaşamanız lazım, ben bunu hayal bile etmek istemiyorum, düşüncesinin bile beni korkuttuğu bir şeyi de çocuğuma yaşatmadım/yaşatmam. eğer yaşatırsam eşim onu benden kurtarsın.

Genişletmek için tıkla...

Kalplizebra .!.:

İyi de dünya denen bu gezegende bir çok mental problemi olan ve onların yan etkili davranışlarına maruz kalmış insan da var. Ne yapalım? Dışlayalım mı? Yoksa karantinaya mı alalım? Tedavi denen şey neden var acaba bir düşündünüz mü? Bir sorunun çözümü varken neden gereksiz dramatizasyon olsunki?
Sizin dediğiniz durum bile isteye anne olmaktan bir haber kendi keyfi için yaşayan bencil anneler konusunda geçerli. Burada kötü yorum alacağını bilse bile, kara kara düşünüp vicdan yapmaktan kendini alamayan ve bir şeyleri düzeltmeye çalışan anne için değil. Bu bir yardım çağrısıdır istatistik yapıyoruz madem, şu da bir gerçek ki, biz toplumca düşene bir tekme atmayı çok severiz. Aynen burda olduğu gibi.

Konu sahibi zor şeyler yaşamış, belki depresyonda belki de başka bir psikolojik sorun yaşıyordur. Siz çürük kısmı kesmek yerine komple atmayı tercih ediyorsanız saygı duyarım.

Genişletmek için tıkla...

pelin- .!.:

iyi de sizin çocuğunuz sadece diş vs dönemlerinde böyle davranıyormuş ve zaten konu da sizin çocuğunuzla ilişkiniz değil.
burda çocuğa uygulanan bir psikolojik şiddet, karşılığında sürekli huzursuz, mutsuz, mağdur bir çocuk sözkonusu,
konu sahibine siz, ben, eşi, komşusu anlayış gösterebilir ama 16 aylık bebekten bu anlayışı kimse bekleyemez, o "aaa annem zor zamanlar geçiriyor ondan uykusuz, yorgun ve bana yansıtıyor" demez, o "annem beni sevmiyor" der, korkar, ağlar, terkedilmekten korkar, giderek ya siner ya agresifleşir.
aaa ama benim çocuğum da diş çıkarırken böyle davranıyor, sevgisizlikten değil derseniz, e benimki 5.5 yaşında eşek kadar ama ateşi çıktığında 1 hafta kucağımdan indirince ağlıyor, bunlar anormal durum tepkisi, sürekli devam ediyorsa biz ebeveyn olarak bişeyleri yanlış yapıyoruz demektir.

Genişletmek için tıkla...

sevicira .!.:

İnsan psikolojisi 2+2=4 değildir. Bazen her şart uygun olduğu halde, çocuklar, anne baba şevkatini gördüğü, maddi manevi travmalar yaşamadığı halde sorun çıkaran karakterler haline gelebilirler. ''Şurada şu yzıyor o yüzden bebeğiniz de şöyle şöyle'' diyemeyiz. Pedagoji gördüm, o yeterlilikle söyledim bu yazdığımı.
Konu sahibinin durumuna gelince, keskin bir dille değerlendirip, kendisini yrgılayıp asacak yeterliliğe biz sahip değiliz. 7/24 ev yaşantısına şahit değiliz. Anlattığı kadarını, yazdığı ölçüde biliyoruz. Bu da bize ona ''kocana ver, boşan, bla bla'' deme hakkını doğurmaz. Zaten zor bir süreç yaşıyormuş. Her insanın çaresiz kaldığı zamanlar olur. Konu sahibine yapıcı olmayı telkin ederken, yıkıp geçtiğinizi düşünüyorum. Siz de bir kız annesiymişsiniz. Yıkmadan önce deneyimlerinizden faydalandırın.

Genişletmek için tıkla...

pelin- .!.:

iyi de konu sahibi, "psikiyatriste git demeyin" diyerek tedavi yolunu kapatmış zaten,
bu durumda sunulabilecek "bence" en makul öneriyi sundum, neden bu kadar dert edindiniz anlamadım :)
evet bence bir çocuğun kötü ebeveynle büyümesindense, bekar anne/babayla büyümesi daha sağlıklı sonuçlar verir, tabi ki "bence

Genişletmek için tıkla...

pelin- .!.:

size de yazayım, konu sahibi, "psikiyatriste git demeyin" diyerek tedavi yolunu kapatmış zaten,
bu durumda sunulabilecek "bence" en makul öneriyi sundum,
evet bence bir çocuğun kötü ebeveynle büyümesindense, bekar anne/babayla büyümesi daha sağlıklı sonuçlar verir, tabi ki "bence"
e konu sahibi de fikrimi beğenmeyip küfürle karşılık vererek tarzını ortaya koymuş zaten.
benim deneyimlerime kapalı konu sahibi, ben tıkandığım yerde uzman desteği alıyorum, ve kişisel önerilere küfür etmektense akıl süzgecinden geçirip hoşuma gitmediyse uygulamıyorum, mantıklı bulduğum kısımları kendime uyarlıyorum.

Genişletmek için tıkla...

RIVAVIRA .!.:

Çocugum yok ama anliyorum. Her cocuk bir olmuyor.
Tanidigim var, cocugu cok yaramaz, surekli mizmiz, ciglik atar filan o cocuga ben yarim saat dayanamiyorum yuzumu ateş basiyor. O kisiyi evimede cagirmiyorum, davet ettiginde de gitmedim. Kendisiyle sorunum yok ama sirf o cocugu cekmiyim diye baglantiyi koparttim o derece. O cocuga hergun kendi nasil dayaniyor diye sasarim.
Benim annem bile bazi cocuklari gorunce şaşirıyor, ben cocuk buyutmemişim diyor bunlar canavar gibi diyor. Ama öyle.
Yani isin icinde olmayan anlamaz

Genişletmek için tıkla...

smeeygle .!.:

Aman dilinizi ısırın başınıza gelmesin :)

Genişletmek için tıkla...

Kalplizebra .!.:

Psikiyatrist önerisine kapalı çünkü ilaç kullanmak istemiyor. Belki kendisinin psikolog ve terapi seçeneği konusunda bilgisi yoktur. Biz de bu durumda literatüre hakim olan ve gördüğüm üzere tüm canlılara ve insana önem veren idealist bireyler olarak bu seçeneği ona sunarak onun kendisini kazanmasını sağlayabiliriz. Amaç gerçekten yapıcı olmaksa eğer.

Sizin çocuğunuz ağlayıp, yaramazlık yapmıyorsa, yapsa bile her seferinde kafanızda bir halka ile gülücükler saçacak kadar mükemmel bir anne iseniz, ne mutlu size.

Genişletmek için tıkla...