Maalesef... Evlendim ama çok zor evlendim, şimdi bir hafta görmesem içim kötü oluyor. Annem iyi bir anne belki de o yüzden bu kadar bağlıyım. Babama da ilkokuldan sonra bağımlı oldum... Onu kaybettim sonra yine anneme sardım :))) ama okula başladığım dönemde annem bir " oh" çekti :)))Hala annenize bagimli misiniz?
Kizlar Merhaba,
Kendimi nasil ifade edecegimi bilemiyorum bu konuyu acmak istemedim "dogurmsaydincilar"cikar diye ama gerckten ne yapacagimi bilmiyorum. Esimin cok istemesi sonucu hamile kaldim doguma 2 ay kala annenin kanser oldugunu ogrendim dunyam basima yikildi.Surekli agliyordum hicbir sey yemiyordum onun ameliyati tedavisi falan derken bende hamilelige bagli kemik erimesi ve kemik iliginde odem cikti hic yuruyemiyor surekli yatiyrdum o zamanki doktorum hastaligimi bulamdigi gibi bir de kocama naz yaptigimi soyledi.Hastaligimi bilemedigi icin beni normal doguma soktu ölüyordum cok zor bir dogum gecirdim .Annem doguma gelemedi kaynanam yanimdaydi cocugumu kuveze aldilar dogar dogmaz esimin ailesi bu yuzden surat yaptilar bana benim suçummus gibi kaynanam herkes ben mi gupur gupur cocuk dogurup gelip ev supursun dedi.Derken oglum 1 hafta kuvezde kalip cikti cok gazli bir bebekti inanin 1 dk bile oturamazdim butun gun yatak odasinda emzir uyutmaya calis ikilisiyle geciyordu.Cok afedersiniz ama tuvalet ihtiyacimi bile karsilayamiyrdum.Kaynanam yardim ediyordu guya ama cenesiyle yerle bir ediyordu.Oglum 15 dk uyuyp kalkardi,yemek yiyemezdim.9 ay boyle devam etti ise basladim bu arada butun gece uyumayip ertesi gun ise gidiyordum.Dis doneminde 48 saat boyunca hic uyumadigimi biliyorum.Tum bu yasadiklarim beni o kadar sinirli, sabirsiz,kirici bir insan yapti ki simdi cocuk en ufak yere bir sey dokse deliye donuyorum, gece uyumasa bagiriyorum.Esimle de cocuk yuzundn surekli kavga ediyruz bir ara bosanma asmasina kadar geldik.Ustelik bana cok duskun hala bacagima yapisik sekilde ev supurup yemek yapmaya calisiyorum.Eskiyle kiyaslanamaz ama yine millet cocugunu ortaliga salip oturuken ben hic oturamiyorum beni hep yaninda istiyor ustelik cok yaramaz ve hareketli bense cok tahammulsuz.Hep birlikte tatile gittigimizde bile havuze denize girmedi surekli bana yapisip agladi hicbir seyden memnun olmuyor.Esim sag olsun hic yardim etmez bir de beni elestirir ne yapiyorsun sanki diye.Psikiyatriste git demeyin bu cocukla zaten uyku sikinti o uyutan ilaclardan icemem.Ne yapacagim ben bu cocuga kimseye anlatamiyorum yargilamaya basliyorlar cunku burada da aynisini yapacaklar lutfen bir sey yazmasin.Sonuna kadar okuyanlara tesekkur ederim.
Maalesef... Evlendim ama çok zor evlendim, şimdi bir hafta görmesem içim kötü oluyor. Annem iyi bir anne belki de o yüzden bu kadar bağlıyım. Babama da ilkokuldan sonra bağımlı oldum... Onu kaybettim sonra yine anneme sardım :))) ama okula başladığım dönemde annem bir " oh" çekti :)))[/QUOTE.
Bana bu kadar eziyet ediyor buyuynce takmasa cok bozulurum:))Allah babna rahmet etsin annene de uzun omurler versinMaalesef... Evlendim ama çok zor evlendim, şimdi bir hafta görmesem içim kötü oluyor. Annem iyi bir anne belki de o yüzden bu kadar bağlıyım. Babama da ilkokuldan sonra bağımlı oldum... Onu kaybettim sonra yine anneme sardım :))) ama okula başladığım dönemde annem bir " oh" çekti :)))
Haklisin canim evde de hep onun kavgasi var cocgu ustumden hic almiyorsun o yuzden bunalip bagiriyorun diye.O da bana gelmiyor seni istiyor diye bahane uretiyor ama 2 dk oynayip 3.dk video aciyor baksin diye kaynanam zaten dillere destan diger konularda methi yazyor.. .canım sorun çocuğunda değil senin kocanda ve o kv nin çenesinde. sana bu stresleri yaşatan onlar. sana destek olsalar kocan bi adam gibi babalık yapsa emin ol sen de bu kadar bunalmazsın. benim oğlum da şu an 2 yaş sendromunda allah razı olsun eşim de kv de aman sakin kalalım nasılsa geçecek el birliği ile geçireceğiz bu dönemi diyorlar. çünkü mutlu anne mutlu bebektir her zaman anne mutlu ve huzurlu olmazsa bebek de olmaz bu kadar net. ben senin yerinde olsam çocuğun bir şeyine sinirlendiğimde onlardan çıkarırım hıncımı. bazen benim işim olmasına rağmen oğlan yaramazlık yaptığında oturuyor bakmıyor mesela kıyameti kopartıyorum çocukla ilgilen diye oflasa da puflasa da bakmak zorunda kalıyor.
İnşallah iyi bir evlat olur :) sağolun teşekkür ederimBana bu kadar eziyet ediyor buyuynce takmasa cok bozulurum:))Allah babna rahmet etsin annene de uzun omurler versin
Evet herkes calistigin icin yapiyor diyor ama cogu anne calisiyor benim de akloma oyun gruplari geldi 16 ayliklar icin var mi ki cunku hic cocuklarla oynamiyor hep benimle oynama istiyorOglunuz su an kac yasında?
"Dogurmasaydınız"dan ziyade, yasadıklarınızdan dolayı böyle biri haline gelmenizin normal oldugunu belirtmek icin geldim.. Psikiyatrist degil ama psikolog ile görüsmelisiniz fikrimce. Belki cocugunuzla daha kaliteli vakit gecirseniz, birlikte oyunlar oynasanız-yürüyüslere cıksanız, onu parka götürüp baskalarıyla kaynasmasını saglasanız belki bir miktar daha tahammül limitiniz artar. Oglunuz da baskalarıyla kaynasabildigini, vakit gecirebildigini gördükce size olan bagımlılıgını azaltır belki.
Cocugunuzun size bu kadar bagımlı olmasının nedeni muhtemelen sizsiniz, aranızda güvensiz bir baglanma olusmus. Sizi her an gidecek bir bulut gibi görüyor, ona onun yanından ayrılsanız bile tekrar geleceginize dair güven vermeniz gerekir.
İnsallah canim cok uzuluyorum zaten bagirinca sinirim 2 dk bile surmuyor sonra pismanligi kaliyorCok sabirli bir insan degilim ben de. Cocuk da zor bir cocuk. Kendime telkinde bulunarak sabir katsayimi baya arttirdim Basarirsin ama biraz caba ve durumu kabullenmen lazim. Bazi cocuklar daha zor ama sorumlulugumuz var. En iyi sekilde yetistirmeliyiz onlari. Kocan istisnasiz her gun bir saat de olsa ilgilensin cocukla. Sen de yuru, muzik dinle, cayini ic ayaklarini uzat dinlen. Kocana naz yaptigini soyleyen doktora da benden bir alkis.
İste boyle her b.kologlar icin konu acmak istememistimçocuk sizden sevgi görmediği için sürekli yapışarak ve ağlayarak o boşluğu doldurmaya çalışıyor.
doğurmasaydınız demeyceğim ama tahammül edemiyorsanız boşanıp çocuğu babaya verebilirsiniz.
Kres dusunuyorum ama cok kucuk insallah okula gittikce cocuklarla biraz olsun kaynasir ve bagimsizlasir4 yaşından sonra rahatlıyorsun ve inan büyütmemiş gibi oluyorsun. Senin de nefes alman lazım eve yardıma biri gelebilir ya da KVye yardıma geldiğinde şu yok bu yok deyip markete falan atabilirsin kendini. Nasılsa söyleniyormuş, yine söylenir ama sen kafa dinlemiş olursun. 3 yaş gibi yarım gün kreşe falan verebilirsin. Annene gelmesi için ısrarcı olabilirsin. Mutlu anne ve mutlu bebek.
İste boyle her b.kologlar icin konu acmak istememistim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?