Kızlar merhaba.
Biz evlenirken eşimin babası bize kirada olan evini oturmamız için verdi sağolsun.
2 senedir burda oturuyoruz.
Ancak mahalleyi sevmiyoruz, gürültü çok ve köy mantığından çıkamamış insanlar yüzünden hergün tartışma yaşıyor eşim mahalledeki çocuk ve kadınlarla.
Neyse evi satmaya karar verdik. Üzerine biraz kendimiz ekleyip bir ev alalım dedik.
Bir müşteri almak istiyor. Yarın netleşicek.
Eşime dedim ki sonuçta ailenin evi olduğu için annenler kendi oturdukları semtten alın evi derler mi dedim. Yoksa ben şu semtten istiyorum.
O da öyle derlerse oraya gideriz dedi. İyi de oturacak olan biziz dedim. Ozaman çıkmam bu evden dedim.
Kızlar annem gelini ile yanyana oturuyor mutsuz. Biz yıllarca babannemle karşılıklı oturduk annem sinir hastası.
Dedim ben yakın olmak istemem.
Annem sana napıyor kaynanalık mı etti sanki ne istiyon sen bu insanlardan diye bağırmaya başladı. Dedim benim annene lafım yok. Ama iyiyken kötü olayım istemem.
Ayrıca biz nişanlı iken annemler ev arıyordu bizim bu evin yakınlarında bir ev bakmaya geldiler diye eşim, annenlerin bukadar yakın olması çok yanlış bize demişti. Sen dedim böyle söyledin. Annem bizi rahatsız mı etçekti dedim, bilemem dedi. İyi ben de annenin rahatsız edeceğini etmeyeceğini bilemem dedim. Çay içiyodu elindeki bardağı lavaboya fırlattı. Üstünü giyindi çıktı. Nereye gitti bilmiyorum.
Ev satıldıktan sonra bana böyle bişeyle gelirlerse diye sadece fikrimi söyledim.
Kesinlikle o semti istemiyorum. Hem semti sevmediğimden hem onlara yakın olmak istemediğimden.
Size soruyorum.. Benim hatam var mı varsa nerde? Bu insanlık dışı tepkisi aşırı canımı sıktı. Gittiğinden beridir ağlıyorum. Sinirlerimi yıprattı.