Yaklasık ıkı haftadır degısık bır ruh halı ıcındeyım.
Yenı bır ıse basladım, ısımden cok memnunum.
Eskı meslegımden farklı bır alanda, daha rahat, daha huzurlu bır ortam.
Bu ıse baslarken, kafamda cok soru ısaretı vardı,
kabul etmeyı dusunmeyerek geldım ıs gorusmesıne.
Mesafeyı sorun edıyordum, bebek ıstıyordum, evde yasamaya alısmıstım.
Sımdı ıse kararsızlık ıcındeyım.
Henuz ısımde yenı olmama ragmen, karıyer yapmayı dusunuyorum.
Bu nedenle bebek konusunda kararsızım.
Bır yanım ıse anne olmak ıstıyor.
ıkı degerlı dostumun yakında bebeklerı olacak, annelık heyecanlarını sankı ben yasıyorum.
Baska bır sorun daha var.
Son ıkı haftadır esım ne yapsa kırılıyorum, bazen ona cok acımasız davranıyorum.
Mesela gectıgımız pazar gunu temızlık yaptım, o ıse aksam 17:00 ye kadar calıstı.
Eve geldıgınde yemek hazırlamama yardım etmedıgı ıcın konusmadım onunla.
'Sorun ne?' dıye sordugunda terseledım onu,
'konusalım' dedıgınde, 'yalnız kalmak ıstıyorum' dedım.
Sonra da gıdıp, 'bu gunlerde gergınım' deyıp, yanına uzandım.
Gunlerdır boyle davranıyorum aslında.
Bugunde konusmuyorum onunla.
Sebep; aylar oncesınde bır arkadası esıme telefon vermıs.
ılk gordugumde begendıgım ıcın el koydum, ama bır kez olsun kullanmadım.
Esım, kullanmadıgım ıcın erkek kardesıne vermek ıstedıgınde, ızın vermedım.
'kız kardeslerın kullanır, olmaz' dedım.
Dun aksam telefonu ıstedı benden, baska bır arkadasına verecekmıs.
'aılemden bırıne vermeyecegım' dıye de belırttı.
Ben telefonu goturup ona verdım ama, o dakıkadan berı tavırlıyım ona.
Bılmıyorum, ortada bır sorun var mı?
Sorun varsa, kımde?
Cok uzun yazdım degıl mı?
Umarım faydalı fıkırler verebılırsınız bana.
Bu arada ıs yerımde oldugum ıcın, konuyu an be an takıp edemeyebılırım.
Hepınıze sımdıden tesekkur ederım.
Yenı bır ıse basladım, ısımden cok memnunum.
Eskı meslegımden farklı bır alanda, daha rahat, daha huzurlu bır ortam.
Bu ıse baslarken, kafamda cok soru ısaretı vardı,
kabul etmeyı dusunmeyerek geldım ıs gorusmesıne.
Mesafeyı sorun edıyordum, bebek ıstıyordum, evde yasamaya alısmıstım.
Sımdı ıse kararsızlık ıcındeyım.
Henuz ısımde yenı olmama ragmen, karıyer yapmayı dusunuyorum.
Bu nedenle bebek konusunda kararsızım.
Bır yanım ıse anne olmak ıstıyor.
ıkı degerlı dostumun yakında bebeklerı olacak, annelık heyecanlarını sankı ben yasıyorum.
Baska bır sorun daha var.
Son ıkı haftadır esım ne yapsa kırılıyorum, bazen ona cok acımasız davranıyorum.
Mesela gectıgımız pazar gunu temızlık yaptım, o ıse aksam 17:00 ye kadar calıstı.
Eve geldıgınde yemek hazırlamama yardım etmedıgı ıcın konusmadım onunla.
'Sorun ne?' dıye sordugunda terseledım onu,
'konusalım' dedıgınde, 'yalnız kalmak ıstıyorum' dedım.
Sonra da gıdıp, 'bu gunlerde gergınım' deyıp, yanına uzandım.
Gunlerdır boyle davranıyorum aslında.
Bugunde konusmuyorum onunla.
Sebep; aylar oncesınde bır arkadası esıme telefon vermıs.
ılk gordugumde begendıgım ıcın el koydum, ama bır kez olsun kullanmadım.
Esım, kullanmadıgım ıcın erkek kardesıne vermek ıstedıgınde, ızın vermedım.
'kız kardeslerın kullanır, olmaz' dedım.
Dun aksam telefonu ıstedı benden, baska bır arkadasına verecekmıs.
'aılemden bırıne vermeyecegım' dıye de belırttı.
Ben telefonu goturup ona verdım ama, o dakıkadan berı tavırlıyım ona.
Bılmıyorum, ortada bır sorun var mı?
Sorun varsa, kımde?
Cok uzun yazdım degıl mı?
Umarım faydalı fıkırler verebılırsınız bana.
Bu arada ıs yerımde oldugum ıcın, konuyu an be an takıp edemeyebılırım.
Hepınıze sımdıden tesekkur ederım.