Kendiniz icin asagilik yazdiginizi görunce icim ezildi, cok uzuldum. Kendinize karsi cok sertsiniz. Bir baskasina da karsisina gecip ”cok asagiliksin” diyebiliyor musunuz? Anneniz babaniz size asagilik oldugunuzu dusundurup hissettirmis malesef, siz neden onlarin yolundan gidiyorsunuz? Sizin onlardan ne farkiniz var?
O zamanlar cocuktunuz, artik buyudunuz, yetiskinsiniz. Hayatta bircok sey ögrendiniz, artik yapabildiginiz, tek basiniza ustesinden gelebildiginiz bir suru sey var degil mi? Gundelik seylerden tutun da sinava hazirlanip universiteyi kazanmaya kadar bir suru sey. Kendi cocuklugunuza kendi anne babaniz gibi eziyet etmeyin. Bagislayici olun, herkes heyecanlanabilir. Topluluk önunde konusmak hic kimse icin en basindan kolay olmaz. Kimisi 5 kere sunum yaptiktan sonra alisir, kimisi 20 kere. Kendinize karsi biraz anlayisli olun. Bir arkadasiniz sunumla ilgili ayni sorunu yasasaydi ve size gelip anlatsaydi ne yapardiniz, nasil davranirdiniz, ne söylerdiniz? Kendinize de öyle davranmaya calisin. Kucucuk bir hareketle, telkinle baslayin. Devaminin gelecegine inaniyorum. Azmedip universiteyi kazanmis, her seye ragmen pes etmek yerine yardim almaya hazir, istekli birisiniz belli ki. Basarilar diliyorum.