Geçen haftadan beri olanları anlatmak istiyorum. Kayınvalidemler günü birlik şehir dışında idi evde yaşlı bir anneanne var yalnız kalmasın diye (çok aşırı yoğun görümcem okulda kafede takıldığı için) yanına gündüz gittim, akşam da eşim geldi. Geç vakte kadar yanımda durduk görümce gelince teslim edip gittik.
Salı çarşamba çağırmak istediler ama işlerimizin olduğunu söyledi hep eşim. Perşembe günü kısa bi ziyarete gittik.
Cuma gündüz kayınvalidemin misafiri varmış çağırdı benim dershanem var dedim gitmedim.
Cuma akşam yine çağırdılar eşim iş çıkışında aramış kayınbabam bahçede iş var akşamdan halledelim yarın rahat otururuz diyerek.
Bizim de tanışma yıldönümümüz olduğu için hazırlık yapmıştım hiç bahsetmedim. Salon öylece hazır duruyordu. Ben gitmek istemiyorum daha dün oradaydık, cumartesi teyzen gelecek yine gideceğiz dedim. Kayınvalidemle cumartesi akşamı bir yere gitmek için sözleşmiştik zaten ona binaen dedim. İlk kez belki böyle bir şey için trip attım oturma odasına geçip üzerine battaniyeyi alıp uyudum. Sinirlenince uyumayı tercih ederim genel olarak.
O sırada eşim gitti geldi zannettim tabi ben. Ama gitmemiş.
Bi uyandım ayağımın altında oturmuş, ben de küs olduğumu belli ettim. Bir şekilde af diledi salonu sonradan görmüş özür diledi. Çamaşırları asmış o uykum sırasında.
Cumartesi öğleye doğru eşimi çağırdılar o gitti ben sonradan gelirim dedim. Gittim de oturduk beraber sonra akşam olunca da kayınvalidem ve teyzesi ile birlikte gideceğimiz yere gittik.
Tam arabadan ineceğim teyzesi yarın ben gidiyorum muhakkak gelin dedi. Ki yakın bir şehirde oturuyorlar neredeyse her hafta buradalar. Siz bize buyrun gelin dedim geçiştirdim ama çok çok sinirlendim.
Her gün her gün gitmemizi beklediklerini son bir haftada kaç kez söylediler bilmiyorum.
En son eve geldim eşime bi ağladım her gün her gün ne bu böyle görmüyor musun hayatımıza müdahale ediyorlar bizim de kendi işimiz benim de ailem arkadaşlarımız dersimiz var. Gerekirse bomboş yatarız kimseyi ilgilendirmez bu durum dedim. Bir sürü içimi döktüm düğün zamanı beni üzen, eşim yokken bana sokulan lafları anlattım. Baya döktüm yani. Eşim de bu kadar şeyi niye sakladın şimdiye kadar dedi. Huzurumuzun kaçmamasını ben istiyorum çünkü sadece dedim. Bunları gelip sana her defasında anlatsam mutlu kalır mıydık dedim. Anlattım o da kendince yaşadıkları şeyleri anlattı.
Tabii pazar oldu erkenden arandık. Eşim akşama bakarız şimdi işim var dedi.
Kendimiz gezdik evimizin işini hallettik. Biraz da rahatsızım ama eşim lütfen benim için hemen 15 20 dakika hatrım için gidip gelelim dedi. Ben de bu son dedim. Senin için gidiyorum bundan sonrasında sen benim hatrımı saymamış olursun dedim.
Tabi biz gittik görümcem kek yaptı çay hazırladı hiç kalkmadım yardıma falan cidden rahatsızım da keki bulaşığı her şeyi bıraktı ve annesine gelip acil kıyafet almam lazım dedi ve çıktılar. Bize de çıkarken teyzenizi uğurlamadan gitmeyin oldu. Eşim kalktı o mutfağı topladı. Teyzeyi uğurladık gece 10 oldu. 15 20 dakikalık macera yine 3 saati geçti.
Bugün salı ve yine arandım. Dayılarınız geldi hadi gel diye. Benim teyzem gelse eşim mi gidecek ya Allah aşkına. Gelemem işim var dedim kayınvalideme ama resmen bozuldu.
Biraz düşünür insan ya biraz düşünür. Bu çocuklar daha yeni evli, çalışıyorlar yoğunlar. Geçen hafta neredeyse her gün geldiler.
Ve tıpkı eşime dediğim gibi zaman bu zamandır deyip hizaya çekip bizi yoksaymaya çalışıyorlar. İlk etapta biz yeterince ziyaret ettik, ona rağmen adımız geldi olmadı.
Bu süreçte eşim destek olacağım ben senin korkularını da anlıyorum bana iyi ki anlattın dikkat edeceğim. Sen de gerekirse benim üzerine at eşimin işi var de geç dedi.
Ama yine de ısrarcı ve otoriter bir kayınvalidem var.
Nasıl bir yol izleyeceğim bilmiyorum. Ama içim huzursuz günlerdir.
kadınlar bu kutlamaları biraz fazla abartıyorlar bence.
