Çok komiksiniz! Hem de çok!... 55 kilo olup ta "Ay çook kiloluyum, (göbeğindeki deriyi tutarak) baksana yağlarımaaa!" diyen arkadaşlar.Sen canım annem:) Bana kilo verme yolunda destek olmak için "Aa öyle deme kızım benim de zayıflamam lazım,beraber yaparız işte" derken çok tatlı ama bir yandan sen de komiksin.O kotlarına sığabilmek , hatta sadece bacaklarımdan geçirebilmek için neler vermem:)
Ben Rainbow,1987 doğumluyum...Evet,kilolu olmak için küçüğüm,eveet haklısınız istesem veririm şimdi metobolizmam hızlı çünkü,evet evet haklısınız vermezsem ilerde çıkar sonuçları,şimdi birşey yoktur ama ilerde kalp,şeker vs...
Aslında size özgeçmişimi anlatmanın bir faydası yok...Sadece nasıl "diyet gazisi" olduğumu anlatmam yeterli sanırım.Ben duygularla yiyenlerdenim.Kızarım,gider bir çikolata alırım,sevinirim,bir çikolatalı pasta alırım,melankolikleşirim,gider çikolatalı dondurma alırım.Fena yani.. Ne hissetsem,midem de o şenliğe katılır:),
14 yaşımdan beri kiloluyum,aslında nasıl oldu ben de bilmiyorum.Ailemde tek kilolu insan yok,herkes manken mubarek...65 yaşında anneannem hala bikini giyiyor:) Ben se eteklı mayoya talim:)Orta okulda keşfettim cips ve kola diye birşey oldğunu.Bizim evde annem neredeyse topladığı otları pişirecek kadar doğal bir beslenme programı kurmustu bizlere,ama ben orta okuldao kantinde keşfettiğim an abur cuburu, o an ufaktan tombullaşmaya başladım. Liseye başlarken her kafadan bir ses yükseliyordu, ne söylediklerine gelince "gençsin,zayıfla" "güzelsin zayıfla" "sağlıksız olursun zayıfla" vs. sonuçta sonu zayıfla! emriyle biten cümleler... Aslında baskılar işe yaramış gibiydi,ne ailemin ne arkadaşlarımın yanında yiyemediğim ve zorla spora gittiğim için zayıflıyordum ama isteyerek mi. hayır... neyse, 90 kilo civarıydım o zaman, ama boyum uzun olduğu için 80 civarı gosteriyordum,iyi ki de öyleydi, ah bi bilselerdi gerçek kilomu,neler olurdu
Neyse, tam iyiyim derken Amerika bursu çıktı,lise 2 de.Çikolata ve abur cubur merkezi Amerika.Giden herkes en az 10 kilo alıp gelmişti, ben rekora imza atarak35 kilo aldım da geldim, o zamandan beri de bir çok yontem kullandım tekrar 95 i gordum ama duygu yogunluklu olaylar pesımı bırakmadı 130 da takıldım kaldım...Ne yöntemler denedim neler neler yaptım ama unuttuğum bir nokta vardı... Artık onu buldum. İstemek...İstemek istemek ve yine istemek.Şimdi ilk kez bir elbisenin içine girmek için değil,biri beni beğensin diye değil,annem-arkadaşlarım sevinsin diye değil,güzel bulunduğum için değil, GERÇEKTEN KENDİM İÇİN ,İSTEDİĞİM İÇİN KİLO VERECEĞİM. Bunu da sizin yardım ve desteklerinizle yapacağım umarım.Burası benim günah çıkarma ve başarı paylaşma noktam olacak.Başarı hikayelerinden birini oluşturmamda bana yardım edin lütfen.Tek çocuk olan benim bir sürü bana yardım eden ablam olsun, ve bu işi bu kez, bu kadar isterken başarayım...
Akşamdan itibaren paylaşmaya başlıyorum, yaşadığım serüveni.Şimdi çıkmam gerek, her şey ideal olmalı,sevgilim beni ve annemi alıcak,psikoloğa gidiyorum,yeme bozukluğu bölümüne.Bu cesareti de gösterdim ya ,inanamıyorum:)
Akşama Görüşmek üzere:)
Rainbow
Ben Rainbow,1987 doğumluyum...Evet,kilolu olmak için küçüğüm,eveet haklısınız istesem veririm şimdi metobolizmam hızlı çünkü,evet evet haklısınız vermezsem ilerde çıkar sonuçları,şimdi birşey yoktur ama ilerde kalp,şeker vs...
Aslında size özgeçmişimi anlatmanın bir faydası yok...Sadece nasıl "diyet gazisi" olduğumu anlatmam yeterli sanırım.Ben duygularla yiyenlerdenim.Kızarım,gider bir çikolata alırım,sevinirim,bir çikolatalı pasta alırım,melankolikleşirim,gider çikolatalı dondurma alırım.Fena yani.. Ne hissetsem,midem de o şenliğe katılır:),
14 yaşımdan beri kiloluyum,aslında nasıl oldu ben de bilmiyorum.Ailemde tek kilolu insan yok,herkes manken mubarek...65 yaşında anneannem hala bikini giyiyor:) Ben se eteklı mayoya talim:)Orta okulda keşfettim cips ve kola diye birşey oldğunu.Bizim evde annem neredeyse topladığı otları pişirecek kadar doğal bir beslenme programı kurmustu bizlere,ama ben orta okuldao kantinde keşfettiğim an abur cuburu, o an ufaktan tombullaşmaya başladım. Liseye başlarken her kafadan bir ses yükseliyordu, ne söylediklerine gelince "gençsin,zayıfla" "güzelsin zayıfla" "sağlıksız olursun zayıfla" vs. sonuçta sonu zayıfla! emriyle biten cümleler... Aslında baskılar işe yaramış gibiydi,ne ailemin ne arkadaşlarımın yanında yiyemediğim ve zorla spora gittiğim için zayıflıyordum ama isteyerek mi. hayır... neyse, 90 kilo civarıydım o zaman, ama boyum uzun olduğu için 80 civarı gosteriyordum,iyi ki de öyleydi, ah bi bilselerdi gerçek kilomu,neler olurdu

Neyse, tam iyiyim derken Amerika bursu çıktı,lise 2 de.Çikolata ve abur cubur merkezi Amerika.Giden herkes en az 10 kilo alıp gelmişti, ben rekora imza atarak35 kilo aldım da geldim, o zamandan beri de bir çok yontem kullandım tekrar 95 i gordum ama duygu yogunluklu olaylar pesımı bırakmadı 130 da takıldım kaldım...Ne yöntemler denedim neler neler yaptım ama unuttuğum bir nokta vardı... Artık onu buldum. İstemek...İstemek istemek ve yine istemek.Şimdi ilk kez bir elbisenin içine girmek için değil,biri beni beğensin diye değil,annem-arkadaşlarım sevinsin diye değil,güzel bulunduğum için değil, GERÇEKTEN KENDİM İÇİN ,İSTEDİĞİM İÇİN KİLO VERECEĞİM. Bunu da sizin yardım ve desteklerinizle yapacağım umarım.Burası benim günah çıkarma ve başarı paylaşma noktam olacak.Başarı hikayelerinden birini oluşturmamda bana yardım edin lütfen.Tek çocuk olan benim bir sürü bana yardım eden ablam olsun, ve bu işi bu kez, bu kadar isterken başarayım...
Akşamdan itibaren paylaşmaya başlıyorum, yaşadığım serüveni.Şimdi çıkmam gerek, her şey ideal olmalı,sevgilim beni ve annemi alıcak,psikoloğa gidiyorum,yeme bozukluğu bölümüne.Bu cesareti de gösterdim ya ,inanamıyorum:)
Akşama Görüşmek üzere:)
Rainbow