Herkese merhaba, benim için buraya yazmak bir vefa borcunu ödemek gibi çünkü kendi kendime söz vermiştim sürecin sonunda yaşadıklarımı yazmaya. Hamilelik haberini aldığımda çok mutluydum çünkü ilk gebeliğimdi ve ilerde ne stresler yaşayabileceğimden bihaberdim. İlk 3ayımda belirli aralıklarla lekelenmem oldu bir kere de hastanede yattım çoğunlukla bu süreçte yapılan progestanı vajinal olarak günde 3kere kullanmakta ve proluton depot iğne. Daha sonra riskli 3ayı atlattım diye sevinirken 20+0da detaylı ultrason için gittiğim doktor her şeyin yolunda göründüğünü ancak rahim ağzımın 2.6 olduğunu söyledi. Ve kendi doktorumun düzenli takip etmesini istedi. Ona göre 2haftada bir kontrol edildiği takdirde sıkıntı yoktu. Erken doğum riski %20 dedi. Nedense bunu ben de o kadar önemsememiştim sanırım bilgisizlikten, çünkü etrafımda hiç böyle bir şey duymamıştım. Daha sonra kendi doktoruma gittim. progestanı 3kere vajinal kullanmamı proluton iğne vurdurmamı istedi. İstirahat etsen iyi olur dedi ama çalıştığımı söylediğimde üstelemedi.21+0 da kontrole gittiğimde kısalma olduğunu ama ameliyat yapıldığında ancak tam olarak açılma olup olmadığını anlayacağını söyledi, serklaj kararını bana bıraktı, kendisi ise tavsiye ettiğini sadece yatarak da devam edebileceğimi ama bir an önce karar vermemi istedi. 21+2de ameliyat oldum. Ayıldığımda iyi ki yaptığını çünkü bir parmak açılmanın da gerçekleştiğini belirtti. Eğer bu ameliyatı yapmasaydık 25. Haftayı göremezdik dedi. Ameliyat sonrası 2gün hastanede kaldım. Rahim ağzım 3 olmuştu.haftalık proluton iğneye hep devam edicez dedi 34 haftalık olana kadar ve tabi orogestanı hiç bırakmadım günde 3 kere vajinal. Bu süreçte duş, tuvalet, yemek gibi ihtiyaçlar için kalktım ama uzun süre ayakta kalmak yasak. Oturup ayakları uzatmayı da kabul etti. 27+0 olduğumda kontrolde rahim ağzımın yeniden 2.5 olduğunı gördük. Meğersr kasılmalarım olmuş ve kısalma gerçekleşmiş. Hastaneye yatırıldım 3 gün kadar kaldım. Adalata başlandı ve ciğer geliştirici yapıldı, magnezyum ve progestan. Tabi bu süreçler öyle korkutucu ki hastaneyr yatacağımı söylediğinde doktor arabaya binip hüngür hüngür ağladım ve yorulduğumu hatta hamileliğe ara vermek istediğimi söyledim eşime. Kimse bilmediği için anlamıyordu sanki beni gece gündüz elimde telefon bu forumu okuyodum. Hastanede 2. Gün rahim ağzım yine 2.5tu ertesi gün ise 3.1! Dünyalar benim oldu. Bu arada serklaj ameliyatı sonrası gittiğim tüm kontrollerde hep vajinal kontrol yapıldı. Yani korkmayın. Şimdi hedef 32. Haftaydı. Evde de adalata günde 1, magnezyum günde 1ve progrstan 3 olarak devam ettim. 28+3 te adalatın yan etkisi olarak nabzımda düzensizlik oldu ve bir tansiyon ilacı daha eklendi ilaçlarıma. Artık o da varken doktor adalatı 2 yapamayız dedi yüreğim ağzımda devam ettim günlere. 30+1 rahim ağzım hala 3tü. 2hafta daha kalırsa korkmayın dedi doktorum 34 olursa zaten rahatlarız, 36 olursa koşarsın dedi:) 31 haftalık olduğumda kasılmalarım oldu kaç gece öyle acile gittik çünkü kasılmalar rahim ağzını açabiliyor ama hala 3 tü takii 33 haftaya kadar. 33+0 da artık kızım kafasını dikişleri tosluyordu ve rahim ağzım 2.5 olmuştu. Doktorum bir hafta sonra kontrol edicem eğer kısalma varsa hastaneye yatırıcam ve muhtemelen de bir hafta içinde doğumun olur dedi. 34+0 da rahim ağzım 1.5 çıktı. Doktorum eliyle de muayene etti ve bir parmak açılma var dedi. Hastaneye yattım her gün ayrı bir stres, günde 3 kere nst, 24 saat arayla tekrar ciğer geliştirici.Ayrıca neredeyse her gün vajinal kontrol ve elle muayene. Doktor nstleri beğenmiyordu ve eliyle kontrol ettiğinde sadece dikiş tutuyor diyordu. Yani yine söylüyorum korkmayın elle muayene o kadar çok oldu ki, çelik gibi dikiş atmışız sadece o tutuyor seninkini dedi ve bir hafta sonra tekrar ciğer geliştirici yaptı, 24 saat sonra bi doz daha ve ertesi gün artık çıkmak istiyor akşama ameliyat dediğinde tam 35 haftalıktı. Peki neden bekletmedi çünkü dikişler sağlamdı ama kasılmalar dikişleri zorluyor sonuçta ve rahmim zedelensin istemedi. Bir de nstleri beğenmiyordu, hareketleri az geliyordu. Ameliyatta anlaşıldı mesele çünkü benim kızım kakasını yapmştı. İyiki yutmamış dediler. Ben hala korkuyordum titriyordum ameliyat sonrası ama hazırsanız enzirmeye getiricez dediklerinde titremem bile durdu biliyor musunuz? Şu an bile gözlerim doluyor. Evet 2.200 bir bebeğim oldu, sarılık oldu, ve zor günlerimiz oldu ama şu an 3 aylık. Lütfen umudunuzu kaybetmeyin, belki çoook uzun yazdım ama tüm süreci merak ediyor bazen insan ve hepsini aktarmak istedim. Tüm dualarım sizlerle, yaşamayan o korkuyu anlamaz. Herkes yat yat doğunca yatamazsın derdi bilmezler ki insan korkudan uyuyamaz bile, ama biz birbirimizi anlarız. Dileğim hepiniz sağlıkla kucaklarınıza alın.
hic kimse ve hicbisey bana o gunleri unutturamaz. Diyorlarya yasayanlar bi tek anlar diye. Aynen öyle.