Her doktorun hassas olması lazım da özellikle onkoloji doktorlarının bu kadar gaddar olabilmesini ben anlam veremiyorum.O nasıl bir doktormus öyle yaYani sorun bence de. Yani eğer kemoterapi ile geçme imkanı varsa veya küçülme imkanı doktorlar onu tercih etmiş olabilirler. Yani kötü düşünmeyin hemen. Önce bir sorun sonra bakarsınız duruma. Anne olunca tabii ki her şey çok daha zor ama lütfen olumlu kalmaya çalışın.
Her doktorun hassas olması lazım da özellikle onkoloji doktorlarının bu kadar gaddar olabilmesini ben anlam veremiyorum.
Bu arada haklısınız, annemle konuşuyoruz yani koca hastane, kaç kere yatış yaptılar tahlilleri hızlandırmak için. Yapılması yararına olsa yaparlardı, demek ki değil. Ben farklı şeyler de üstüne eklenince bir yerde patladım sanırım
Allah affetsin betimlemelerinize güldüm biraz :) Ne diyelim onun da yaşayacak ömrü varmış.Sanirim tedavinin en buyuk asamasi moral. Eski esimin dayisi kanser. Beyninde vardi, baska yerlere sicradi. Adamin umrunda degil. Hanimi bosayip, pavyondan yeni bir kadin buldu. Maasim karima kalmasin, evde de oturmasinlar deyip kirayı odemedi, karisi ve cocuklari evden atildi. Her gun alkol icer, gezer. Kafasina eser memlekete gider diger kardeslerinde kalir. Kemoterapi aliyor, oda ameliyat olamadi. Hatta tedavi etmek istemediler ilk basta, ölecek demislerdi. Baska bir hastaneye gitti oyle kemoterapiye basladilar. 3 senedir turp gibi. Umarim anneciginiz iyilesir. Moralini yuksen tutmaya calisin. Strese girdikce hastalik dahada kotuye gidiyor gibime geliyor.
Babamla çok yakın değildik, ergendim belki onun etkisidir. Ona rağmen o kadar boşluk oluştu ki içimde. Bir kanadım kırılmış gibi, aksaktı hep bi yanım. Annem de giderse kanatsız kalacağım. Başınız sağ olsun, rabbim annenize uzun ömür versinBabam öldükten sonra bende hep annemi düşündüm. Kendimi öyle teselli ettim. Ya babam değilde annem ölseydi. Allah geç yasta versin. Ebeveynin olmadan bu hayatla mücadele etmek çok zor hatta imkansız.
Babamdan sonrası zaten bk gibi. Annemden sonrasını hiç düşünemiyorum
Çok üzüldüm, mekanları cennet olsun inşallah. Benim de 10 sene oldu babamı kaybedeli. O zamanın telefonları kalmadı tabii, taşınma o bu derken kaydettiğim verilerim de gitti. Babama dair anılarım ufak ufak kayboluyor, ona dair en üzüldüğüm şey o. Sadece birkaç fotoğraf var hafızamda asla unutamadığım, 10 senedir benimleler her iyi anımda. Yaklaşık 5 sene mektup yazıp mezarına bırakmıştım, işte liseden mezun oldum baba, "senin için yaşıyorum" derdin hep, üniversiteyi de kazandım sayende, üniversiteden de mezun oldum, biriyle tanıştım, evlendim :) Çünkü herkesin mezuniyetinde babasının yanında olmasını, benim olmamamı kabullenemedim uzun süre. Evlenirken damada söylenen "kızımı üzme haa" cümlesinin dillendirilmemesini kabul edememiştim. İnsanların düğünlerinde babalarıyla dans ederken benim edemeyişimi kabullenememiştim. Ki bunlar babamla çok yakın olmamama rağmen olan şeyler. Annemde durum çok daha farklı olacak biliyorum. Torun görebilecek mi mesela, elimden tutabilecek mi ben tökezlediğimde, "ben de sen bebekken böyle yapardım" diyebilecek mi bilmiyorum. Çocuklarım olursa sadece fotoğraflardan gösterebilecek olmam çok üzüyor. Bir şey olursa gidip annemin evini toplarken her yanda eşyamı göreceğimi düşünmek çok üzüyor. Daha ilk kestirdiği saçım duruyor evinde :) bilmiyorum çok zor. Çok yazdım ama kusura bakmayın, genel olarak baskılanarak büyüdüm duygularımı göstermem çok mümkün değil benim için. Evde anlatamadıklarımı burada paylaşıyorum. Rabbim size de sabır versinBu konuya yazmamak iÇin çok direndim ama dayanamadım…
Annemin hastalık ve ölüm sürecinde ben de kendimi KK’da buldum hep…konu açıp anlatıp rahatlıyordum.
7 ay oldu annemi kaybedeli..
babamda 12 sene önce gitti. Evliyim, 3 evladım var ama bazen ben de kendimi kimsesiz hissediyorum.
Ne yazıldıysa onu yaşıyoruz, zor ama insan bir şekilde yolunu buluyor. Ben her gün annemin sesli mesajlarını dinliyorum. Neler yaşadım şu 2 sene içinde hala inanamıyorum…
Anneniz iÇin Allah inşallah mucizesini gösterir, bol bol anı biriktirin. Bu korku ile yaşamak çok kötü yaşayan bilir ama düşünmemeye çalışın, anı yaşayınsevgili konu sahibi, umarım anneniciğiniz sizinle sağlıklı uzun ömürler yaşar..
Başınız sağ olsun, o kadar haklısınız ki. Annem de hep dik durmaya çalıştı, yapabileceği başka bir şey olduğunu bilseydi çok farklı olurdu ama yoktu ya da bilmiyordu, dayağını yedi belki de benim başımda yuva olsun diye sustu. Alkolik adamlarla uğraştı sustu. Sustu ama bir yerde patlak verdi işte. Susmasaydı, aç kalsaydım ama o her şeyi içine atıp hastalanmasaydı keşke ama işte.Ölüm insanı çaresiz hissettiren tek olay.
Babam 3 sene oldu ebediyete intikal edeli. Babamla beraber çocukluğum gitti. Fotografını taşıyorum yüzünü unutmayayım diye. 16 gün komada kaldı. Her gün 1 asır gibiydi. Hep umut ettim. “Benim babam savaşcıdır. Bunu da atlatacak” diye bekledim ama babacığımın yorgun bedeni daha fazla dayanamadı. Hayatı boyunca çok uğraştı, çırpındı. Bize bir şeyler bıraktı ama keşke 1 çöp bırakmasaydı fazladan 5 sene daha yaşasaydı. Kızlarımın doğumunu görseydi… Gerçi ben ona yine doymazdım ama olsun. Babamı özlemediğim tek bir günüm bile yok. Bazen gözlerimi kapatıyorum. Onu hayal ediyorum. Ben hayatımda kimseyi babam gibi sevmedim
Allah annenize acil şifalar versin. Allah inşAllah size mucizesini yaşatır.
Az önce masadayız bir şeyler atıştırıyoruz, eşim yanlışlıkla başıma çarptı gözlüğüm de var acıttı biraz. Eşime ay acıdı derken annem ay özür dilerim ay ay dedi oradan :) Olayla alakası yok ama kızının canı acıdı işte. Dediğiniz gibi annesinin küçüğüİnsan kaç yaşına gelırse gelsin annesinin küçüğüdür. Acil şifalar diliyorum
Ağlattın beni ah canımÖlüm insanı çaresiz hissettiren tek olay.
Babam 3 sene oldu ebediyete intikal edeli. Babamla beraber çocukluğum gitti. Fotografını taşıyorum yüzünü unutmayayım diye. 16 gün komada kaldı. Her gün 1 asır gibiydi. Hep umut ettim. “Benim babam savaşcıdır. Bunu da atlatacak” diye bekledim ama babacığımın yorgun bedeni daha fazla dayanamadı. Hayatı boyunca çok uğraştı, çırpındı. Bize bir şeyler bıraktı ama keşke 1 çöp bırakmasaydı fazladan 5 sene daha yaşasaydı. Kızlarımın doğumunu görseydi… Gerçi ben ona yine doymazdım ama olsun. Babamı özlemediğim tek bir günüm bile yok. Bazen gözlerimi kapatıyorum. Onu hayal ediyorum. Ben hayatımda kimseyi babam gibi sevmedim
Allah annenize acil şifalar versin. Allah inşAllah size mucizesini yaşatır.
Anneniz şuan Ankara’da mı istanbuldayken nasıl gidip tedavilerini oluyordu sık sık gittiniz mi bundan sonraki süreçte yanınızda mı kalacak bir an bile yalnız bırakmayınAnnem yanımdayken soramıyorum asla ya. Çünkü çat diye negatif bir şey söylüyorlar moral sıfır. Bir kere dosyayı annemin önüne atıp sen kansersin bu ne böyle her yere yayılmış her şey birbirine girmiş diyen bir doktor da görmüştük maalesef. Annem olmadan sorayım bir dahaki gidişimizde
Özür dilerim kuzum. Seni üzmek istemezdim. Ama anne-baba kaybı çok acı. Hep içinde geçmeyen bir sızıAğlattın beni ah canım
Estağfurullah, sadece acını hissettim. İyi ki evlatların var bak ne güzel.Onlar da babanın genlerınden aldılar ve onu yaşatacaklarÖzür dilerim kuzum. Seni üzmek istemezdim. Ama anne-baba kaybı çok acı. Hep içinde geçmeyen bir sızıRabbim kalanlara uzun ömürler versin