- 20 Eylül 2011
- 153
- 11
- 318
- Konu Sahibi Sevdiqimsin
-
- #1
Selam arkadaslar, cok uzgun bir haldeyim ve cok caresizim nasil baslayacagimida bilmiyorum
acil bana akil fikir verin yoksa aklima delice fikirler geliyor
Nerden baslasamki ? Dertlerimin sonu yok annem babam ayri annemin ve abimin psikolojik sorunlari var ve onlara bakan benim. Inanin benim en buyuk sorunum desteksiz olmam cok uzgunum.. Bugun son damlaydi ve bir iki saat once sinir krizi gecirdim ben sabirli insanim ama abim beni okadar sinirlendirdiki resmen bogmak istedim onu ve dayanamadim tum biriktigim seyleri soyledim bagirdim cagirdim bogazim agriyor hala.. Bir anlik birseydi masaya vurdum o ofkemi bir sekilde atmaya calistim
Durum soyle: abimin bir takim psikolojik sorunlari var evi ayri ama hergun bize gelir laf atar bana ve anneme cok kotu laflar kullanir pisirilen yemekleri begenmez gelir kirlertir ortayi vs. hicbir faydasi yok bir ekmek bile almaz ustunede zarar veriyor bize
Anneminde psikolojik sorunlari var ve ona ben bakiyorum, ama okadar sabirli insandimki o sabrim artik bitti bu hayata dayanamiyorum babam beni hep kucuk dusurur baskalarinin yaninda.. Annemden bosanmis ama hala gelip karisir bize bizi begenmedi hicbir zaman.. Hic bana destek vermedi afferim kizim demedi.. kisacasi hem anne hemde baba sevgisini hic alamadim hayatimdaki yaptigim her seyi tek basina yaptim.. evin ihtiyaclarini ben aliyorum.. evi ben temizliyorum hesap kitap isleri ben yapiyorum.. yemek pisirmek vesaire.
Babam hic birgun gelip sormadi kizim alisveris lazimmi diye.. hic arayip sormaz ama ara sira gelir evimize gelirkende bizi bol bol kucuk dusurup bizim kalbimizi kirip gider..
Evlilik konularina gelincede bize kizar karsi cikar bana sorun der. Bir gun bile yanimizda degilken neden evlilige gelince babammis gibi davraniyor?
Inanin artik dayanmiyorum her gun agliyorum hic bir destek yok herseyi tek basina yapiyorum bazen kafayi alip gitmek istiyorum cok uzaklara sirf bu sorunlardan kurtulmak icin ama sonra annemi dusunuyorum.. cok uzulur diye yapamiyorum kendimi engellemeye calisiyorum
Is bulmaya calisiyorum okulu yeni bitirdim ama is bulamiyorum babamda ikide bir beni kucuk dusuruyor bak bu okudu sen okumuyorsun tembelsin falan diye.. (universite falan kast ediyor) herkese bu uyanik degil cok saf kontagi yok insanlarla der.. Hic beni begenmedi diplomami alirken hic sevinmedi guzel soz etmedi cok kirginim hayata.. Ben nezaman mutlu olacagim nezaman yuzum gulecek diye hayata isyan ediyorum artik...
Her gece agliyorum gozlerim hep sismis sekilde ama hickimsenin umrunda degil
Destek vermediki bir gun belki ozaman okumus olurdum ama kafam okadar doluki okula konsantre olamiyorum
Kusura bakmayin uzadi ama cok doluyum....
Allah rizasi icin bana akil fikir verin yoksa sonum iyi degil ..
Simdiden tesekkurler
acil bana akil fikir verin yoksa aklima delice fikirler geliyor
Nerden baslasamki ? Dertlerimin sonu yok annem babam ayri annemin ve abimin psikolojik sorunlari var ve onlara bakan benim. Inanin benim en buyuk sorunum desteksiz olmam cok uzgunum.. Bugun son damlaydi ve bir iki saat once sinir krizi gecirdim ben sabirli insanim ama abim beni okadar sinirlendirdiki resmen bogmak istedim onu ve dayanamadim tum biriktigim seyleri soyledim bagirdim cagirdim bogazim agriyor hala.. Bir anlik birseydi masaya vurdum o ofkemi bir sekilde atmaya calistim
Durum soyle: abimin bir takim psikolojik sorunlari var evi ayri ama hergun bize gelir laf atar bana ve anneme cok kotu laflar kullanir pisirilen yemekleri begenmez gelir kirlertir ortayi vs. hicbir faydasi yok bir ekmek bile almaz ustunede zarar veriyor bize
Anneminde psikolojik sorunlari var ve ona ben bakiyorum, ama okadar sabirli insandimki o sabrim artik bitti bu hayata dayanamiyorum babam beni hep kucuk dusurur baskalarinin yaninda.. Annemden bosanmis ama hala gelip karisir bize bizi begenmedi hicbir zaman.. Hic bana destek vermedi afferim kizim demedi.. kisacasi hem anne hemde baba sevgisini hic alamadim hayatimdaki yaptigim her seyi tek basina yaptim.. evin ihtiyaclarini ben aliyorum.. evi ben temizliyorum hesap kitap isleri ben yapiyorum.. yemek pisirmek vesaire.
Babam hic birgun gelip sormadi kizim alisveris lazimmi diye.. hic arayip sormaz ama ara sira gelir evimize gelirkende bizi bol bol kucuk dusurup bizim kalbimizi kirip gider..
Evlilik konularina gelincede bize kizar karsi cikar bana sorun der. Bir gun bile yanimizda degilken neden evlilige gelince babammis gibi davraniyor?
Inanin artik dayanmiyorum her gun agliyorum hic bir destek yok herseyi tek basina yapiyorum bazen kafayi alip gitmek istiyorum cok uzaklara sirf bu sorunlardan kurtulmak icin ama sonra annemi dusunuyorum.. cok uzulur diye yapamiyorum kendimi engellemeye calisiyorum
Is bulmaya calisiyorum okulu yeni bitirdim ama is bulamiyorum babamda ikide bir beni kucuk dusuruyor bak bu okudu sen okumuyorsun tembelsin falan diye.. (universite falan kast ediyor) herkese bu uyanik degil cok saf kontagi yok insanlarla der.. Hic beni begenmedi diplomami alirken hic sevinmedi guzel soz etmedi cok kirginim hayata.. Ben nezaman mutlu olacagim nezaman yuzum gulecek diye hayata isyan ediyorum artik...
Her gece agliyorum gozlerim hep sismis sekilde ama hickimsenin umrunda degil
Destek vermediki bir gun belki ozaman okumus olurdum ama kafam okadar doluki okula konsantre olamiyorum
Kusura bakmayin uzadi ama cok doluyum....
Allah rizasi icin bana akil fikir verin yoksa sonum iyi degil ..
Simdiden tesekkurler
Son düzenleme: