- Katılım
- 8 Şubat 2021
- Mesajlar
- 87
- Emoji Skoru
- 109
- Puanlar
- 8
- Yaş
- 41
- Konu Sahibi Yaprak3434
- #1
Öncelikle herkese merhabalar. Oğlum pek duymadığı için yazım hatalarım olabilir, kusuruma bakmayın lütfen. 14 senelik bir evlilik ve 2 evladim var. Küçüğüm 2 yasinda..Başından kisaca anlatayım. Evlenmeden önce iyi bir şirkette calisyor, kendi ekonomik özgürlüğü olan sosyal biriydim. Eşimle kafamin karşı olduğu bir dönemde sırf iyi bir insan diye bana değer verdiğini düşündüğüm için evledim. Evlendikten sonra benim mesleğim üzerinden bir işleri açtık 4 yil birlikte calisip gecimiizi sağladık. Sonra cocuk araya girince surduremedi ve kapattık işlerini. Bebegim olduktan sonrada eski isyerimizdeeki parayi tüketerek 2 yıl gecti. Çünkü kendi mesleği yok calisma istegide yoktu bu ona sebep oldu. Çalışmaya basladi ve gerçek yüzünü ozmanlar görmeye başladım..Bırakın kişisel ihtiyaclarimi evin giderlerine bile harcadığım paranın acısını çıkardı. Güzel yemek yapamamadan, dış görünüşüme ve düşüncelerime hep saygısızlığı devam etti..Bunu baska insanların yanında yapmak dahada hosuna gider olmustu..Derken bende terbiye ve vs bırakıp her yaptığı ortamda bende savunmaya geçip iyiden iyiye rezil olmaya başladık..Sonra ayrılık kararimi bildirdim. Hatali ilginiz saygısız olduğunu bunlarin sebebinin rahat yaşamak istediği icin olduguna (aileden kalan mallarını alınca herseyin Güzel olacagini söyledi anlamaya çalıştım ve bekledim)yillar gecti ekonomik olrak hic bir sıkıntımız kalmadı..Bir çocuğumuz daha oldu..Oyleki çalışmasına bile gerek yok (kira gelirleri vs)ama adamin huyu ayni...Herkese beni küçük düşürmeye, yemeklerimin lezzettsiz olduguna indirmaya çalışır..Bütün gun evde oturayim telefona bakayim, yemegimi yiyeyim, çocuklar ve ben onu rahatsiz etmediğimiz sürece yıllarca böyle yaşayabilir..Dile getirdigimde sikintikari hakli cikmak icin ya kendini bağırarak savunup beni pasivize eder yada ortami terk eder dinlemez..Okadar yalnızım ki bir okadarda çaresiz..Düşünün oglum otizimin esiginden döndü egitim aldiriyoruz hala..iki cocukla beni baş başa bıraktı..keyfine bakti..Kesin ayrılmak istiyorum..Ama hic bir hakkım yok veraseli malları olduğu için..Yasim 40 oldu bu yastan sonra nasil nerede çalışırım bilmiyorum..Ailem zaten basindan istemiyor bosanmami onlara gore vurmadigi ,aldatmadigi, evin giderlerini karşıladığı surece idare etmeliyim cunku çocuklarım var..Bana gelince yaptığım yemegi begenmeyen sildiğim evi yok sayan, insan olduğumu bile unutturan bir adama hizmetçilik yapmak istemiyorum..Başından hatali bir evlilik ama düzeltmeye cok çalıştım. İstedim iyi olalım..Çocuklarımızla mutlu yaşayalım bunda defalarca anlattim tamam diyip basa sarıyor..Evde varmiyim yokmuyum hastamiyim morelimmi bozuk..İlgilenmez aksine hasta olsam sinirlenir. Çocuklar hasta olsa ben suçluyum. Anahtar kaybolsa kendi kaybetse senin yüzünden kaybettim der..Boğuluyorum arrik..Yaşam alanimi yok sayıyor..14 senelik evliyiz birgun al bu para üzerinde kalsin lazim olur dememistir. Aksine markete giderim gözü artan parada..Bazen sakayla karışık ister bazende baska bir gun para lazim olsa gecen gunden artmadimi der .olurda bir kişisel ihtiyacım olursa alma demez ama farklı yoldan burnundan getirir insanin (sebepsiz agresiflesmek, kredi kartini öderken soylenmek gibi)..Baska bir sorunda oglum sorunlu egitm3nimiz park bahce gezecek çocuk gunde en az 2 3 saat..Egitmenimiz bu is babanin cunku calismiyor yorumluyorsunuz. Annede de evle ilgilensin bu arada dedi basta 1 ay yapti cocuk düzelince hergun ben götürmem sen götür kavgaları basladi..Ben diyorum yemek ev isi odevler canli ders çamaşır bulaşık bende onuda ben yaparsam sen ne yapacaksin diyorum..Kendini hakli çıkarmak icin elinden geleni yapıyor..kafami yastiga koyunca tek hayalim bundan ayrilmak
Son düzenleme: