Bence bunun sebebi o kitabı ilk okuduğunuz zaman gerek yaş, gerek hisler gerek ailevi durumunuz bakımından kendinizi o kişiye çok yakın hissetmeniz ve ozdeslestirmeniz ile başlamış. Aslında bence o kitap ilk zamanlar size epey yardımcı olmuş olmalı çünkü farklı da olsa kadın karakter aslında bir çıkış yolu bulmuş hayatında güzel duygular hissetmiş yani size o dönemlerde aslında ümit vermiş.
Şu anda ümit vermiyor olma nedeni yaşınızın ilermesi ve o kız sanki bir yerlerde hayatını yoluna koydu ben burda kaldım hissi ve içinizde bir yerlerde sizin de hala yaralı ve çocuk kalan yanınız.
Ben herkesin içinde kimseye göstermediği farklı ve özgün bir yan olduğuna inananlardanim. Hislerinizin ilk oluşumu bence anormal değil. Kitap okuyan, film izlemeyi seven ve oradaki bir karakter ile yaş ve hayat olarak bir benzesim kuran insanlarda çok olabilen bir durum. Sizinkini uzama nedeni evdeki mutsuzlugunuzun devam etmesi ve bir çıkış bulamamaniz olmuş.
Önerim, çok uzun vadeli düşünmeyin hayata karşı yani ben memur o memur vs gibi. Onun yerine istediğiniz değişimi kendinize siz verin. O kişiyi aramayın. Siz ona dönüştükce emin olun yolda onunla tanisacaksiniz. Aradığınız şey kitaptan kaynaklı farklı biri olsa da aslında o şefkati arıyorsunuz. Dış görünüşe ve onu nasıl taniyacaginiza odaklanmadan kendinize şans verip hislere odaklanın derim.
Yamaç paraşütü yapın, ekstrem sporlara katılın, güzel yerler keşfedin, arkadaş grubu kurun, heykel yapın, tenis oynayın ama farklı, daha önce yapmadığınız belki cesaret bile edemediginiz şeyleri listeleri önce duygusal olarak kendinizi aşmaya siz başlayın.
Sonra bir bakacaksınız bir gün siz de o karakterin kendi versiyonu olmuşsunuz.
Farklı bir açıdan farklı bir versiyonunu önceden hissetmiş bir insan olarak, dedikerimi de yaptım, yola çıktığım için hayat beni odullendirdi ve eşimi de buldum. Şimdi ise kimsenin kurallarına uymadan harika bir şekilde hayatımı sürdürüyorum şükürler olsun.
Hani bir söz var ya o çok doğru. Yola çıkın, yol açık.