• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Psikolojik nefes darlığı?

bende de böyle başladı daha sonra panik atağa çevirdi. Şimdiyi sorarsan kendi kendine geçti,hayat kalitemi arttırdım stresi uzak tutmaya çalıştım vs.

Çok geçmiş olsun:) ilaç kullandınız mı?
Başlamasıyla bitmesi arasında geçen süre ne kadar sürmüştü?
 
Çok geçmiş olsun:) ilaç kullandınız mı?
Başlamasıyla bitmesi arasında geçen süre ne kadar sürmüştü?
passiflora şurup vermişlerdi. Defalarca krizle acile gittiğim oldu, doktor bana bunun psikolojik olduğnu bu hastalığı çocuğummuş gibi kabul etmem gerektiğini söyledi. öyle kolay olmadı tabii. Zor dönemlerden geçiyordum hayatımda beni boğan insanlar varmış, onları çıkartınca hastalıkta uçtu gitti :) 2-3 sene çektim diyebilirim.. Spor yapmanızı tavsiye ederim, sizi boğan insanları uzak tutun hayatınızdan. Hastayım diye sürekli kendinize komut vermeyin. İnşallah kendiliğinden geçip gidecektir. Geçmiş olsun :)
 
passiflora şurup vermişlerdi. Defalarca krizle acile gittiğim oldu, doktor bana bunun psikolojik olduğnu bu hastalığı çocuğummuş gibi kabul etmem gerektiğini söyledi. öyle kolay olmadı tabii. Zor dönemlerden geçiyordum hayatımda beni boğan insanlar varmış, onları çıkartınca hastalıkta uçtu gitti :) 2-3 sene çektim diyebilirim.. Spor yapmanızı tavsiye ederim, sizi boğan insanları uzak tutun hayatınızdan. Hastayım diye sürekli kendinize komut vermeyin. İnşallah kendiliğinden geçip gidecektir. Geçmiş olsun :)

Sakinleştirici hafif olanından hem de yani :) iyiymiş. Ben de hastalığı kabul ettim ve benim bir parçammış gibi bu nefes darlığı da zaten. Öyle hastalık gibi de yaklaşmıyorum baktım nefesim yetmiyor gibi hissediyorum derin derin nefes alıyorum sakince, hiç panik yapmadan. Geçiyor.. :) beni de boğan bir insan vardı: eski sevgilim. Henüz hala hayatımdan tamamen çıkaramadım. Çıkarmam gerekiyor sanırım gerçekten. İnşallah sizinki gibi geçip gider zamanla :) 1 yılım dolmak üzere
 
Sakinleştirici hafif olanından hem de yani :) iyiymiş. Ben de hastalığı kabul ettim ve benim bir parçammış gibi bu nefes darlığı da zaten. Öyle hastalık gibi de yaklaşmıyorum baktım nefesim yetmiyor gibi hissediyorum derin derin nefes alıyorum sakince, hiç panik yapmadan. Geçiyor.. :) beni de boğan bir insan vardı: eski sevgilim. Henüz hala hayatımdan tamamen çıkaramadım. Çıkarmam gerekiyor sanırım gerçekten. İnşallah sizinki gibi geçip gider zamanla :) 1 yılım dolmak üzere
en önemlisi de kabullenmek ve bunu yenmek için çaba göstermek zaten:) eğer hayatınızda büyük bir problem teşkil ediyorsa o insanı tamamen çıkarmakla başlayabilirsiniz.. sonuçta bu psikolojik,antibiyotik içince geçmiyor :)) yolu yarıladığınızı düşünüyorum ben en yakın zamanda da tamamlarsınız böyle giderse ;)
 
en önemlisi de kabullenmek ve bunu yenmek için çaba göstermek zaten:) eğer hayatınızda büyük bir problem teşkil ediyorsa o insanı tamamen çıkarmakla başlayabilirsiniz.. sonuçta bu psikolojik,antibiyotik içince geçmiyor :)) yolu yarıladığınızı düşünüyorum ben en yakın zamanda da tamamlarsınız böyle giderse :KK66:

Ay inşallah.. Çook sağolun :) :)
Sizin tamamen geçti yani? Artık hiç öyle nefes yetmiyor gibi olmuyor mu? :)
 
Eskiden evet tamamen esneyerek nefes alıyordum çok kötüydü. Sonra o geçti sık sık derin nefes alma ihtiyacı geldi. O da geçti şuan nadiren derin nefes alma ihtiyacı hissediyorum. İlaç kullanıyorum tabii ben :) kötüydü benim durumum. Nefes alamamaktan o kadar korkmuştum ki Kapalı yerlere (avm, otopark) girdikçe kalbim tak tak atıyordu nefes alamayacakmışım gibi geliyordu. Ne kadar saçma halbuki. Niye yakalandık böyle bi şeye bilmem :)

Senin avm,otoparkta yasadigini ben 1-2 guzergahra yasiyorum.Ordan gecerken oluyor.Basliyor hemen nefesim duzensizlesmeye.Muhtemelen bu dedigim yerlerden gecerken birkac kez yasadim bu nefes sorununu ve beynim kodladi,kosulladim kendimi muhtemelen sende de ayni sekilde kosulluyorsun kendini.
En buyuk atagimi nişanima 5 gun kala yasadim.Panikatakti o zaten.Tansiyonum firlayip nabzim 130 u gormustu.Acile gitmistim hatta.Hayat standardini malesef dusuren bir durum.Alisiyor bunye gerci telkinle.
 
Merhaba kızlar,

Bu sefer de bir sağlık sorunu ile karşınızdayım :KK43:
Yaklaşık 3 aydır nefes darlığı sorunu yaşıyorum. Aldığım hava bana yetmiyormuş gibi oluyor, derin derin nefes alasım geliyor, öyle iğrenç bir durum. Kalbime ciğerlerime bakıldı bir şey çıkmayınca psikiyatriye yönlendirdiler. Anksiyete bozukluğu dedi ve 59mg selectra reçete etti. Hayatımda stres kaynakları var ama çok büyük sorunlarım da yoktu :KK43: İlacı yaklaşık 3 aydır kullanıyorum. Bu sürede nefes darlığından korkma psikolojimden kurtuldum ancak nefesim normale dönmedi. Bazı günler tamamen geçmiş gibi oluyor bazen yine başlıyor. Bu tip bir rahatsızlık yaşayan varsa bana yardımcı olabilir mi? :KK43: nasıl geçti? :KK43:
Merhaba aynı sorunu 2-3 senedir yaşıyorum en son kan sayım testi yaptırdım doktor b ve d vitamini düşükse yapar dedi sınırın altında cıktı benimki ilaç kullanmaya basladım 1 haftadır ama sanki hiç bir işe yaramıyormuş gibi 😞 cocuğum var 2 yaşında sürekli ölücem cocuğum annesiz kalacak hissiyatı geliyor. Nasıl aşacağım bilmiyorum aynı sizinki gibi bendede bi geliyor haftalarca nefessiz kalıyorum 2-3 gün gecti gibi oluyor sonra tekrar geliyor 😞 siz aşabildiniz mi? Çok korkmaya basladım
 
Merhaba aynı sorunu 2-3 senedir yaşıyorum en son kan sayım testi yaptırdım doktor b ve d vitamini düşükse yapar dedi sınırın altında cıktı benimki ilaç kullanmaya basladım 1 haftadır ama sanki hiç bir işe yaramıyormuş gibi 😞 cocuğum var 2 yaşında sürekli ölücem cocuğum annesiz kalacak hissiyatı geliyor. Nasıl aşacağım bilmiyorum aynı sizinki gibi bendede bi geliyor haftalarca nefessiz kalıyorum 2-3 gün gecti gibi oluyor sonra tekrar geliyor 😞 siz aşabildiniz mi? Çok korkmaya basladım

Merhaba.
Merak etmeyin benimki geçti gitti bile ve asla geçmeyeceğine o kadar inanıyordum ki :) aylarca çektim aylarca, 1 yıldan fazla... benim sonum intihar olacak herhalde böyle yaşanmaz diye düşünüyordum. Ama geçiyor. Çünkü bu tamamen bi kaygı bozukluğu. Normalde hayati tehlike yaşadığınızı düşündüğünüz bi durumda olduğunuzda (karşıdan hızlıca araba geliyor, bir adam koşarak elinde bıçakla size geliyor) vücudunuz yine aynı tepkileri gösterecek. Nefesiniz kesilecek. Sizin düşünceleriniz sebebiyle de siz o halde takılı kaldınız. Geçmemesinin sebebi tamamen sizin düşünceleriniz... benim yaptıklarım:
- psikiyatra gittim 1 yıl antidepresan kullandım. İlk ilacım hiç işe yaramadı, ikincisi mükemmel geldi tamamen sıfırladı o hissi. Ben de anladım ki bu his gerçekten psikolojik.
- belirtiler tamamen geçtikten 6 ay sonra ilaç kullandıktan sonra artık ilacı bırakıp kendim savaşmalıydım. Doktor kontrolünde bıraktık bu temmuzda. Bırakırken yine kaygılar artıyor gibi oluyor ama baş etmek önemli.
- sürekli kendime inanana kadar “geçecek, bunu kendine kendin yapıyorsun, ilaç kullanırken geçmişti zaten” vb telkin verdim her an her an.
- kendimi hep oyalamaya çalıştım ama kendimi zorlamadan. Arkadaşlarımla buluştum kendimi tüm dikkatimi başka şeylere vermeye çalıştım.
- iyi hissetek adlı kitabı okudum. Bdt yi bulan psikiyatr yazmış. Kitapta anksiyete ve depresyon hastalıklarının sebebinin kişinin olumsuz düşünce kalıplarından dolauo olduğunu söylüyor. Sonuçta hepimizin psikolojisinin kaldırabileceği bir seviye var, biz de sürekli olumsuz modda düşündüğümüz için o seviyeyi aşıp aşıp duruyorız. O kitap sayesinde düşünce kalıplarımı değiştirmeye çalışıyorum. Olumsuz yaklaştığımı fark ettiğim şeyler için kendime telkin veriyorum, ne alaka niye kötü olsun iyi olacak diyorum.
- spor yapıyorum
- balık yağı, b12, d vitamini kullanıyorum

Tabi buna yatkın olduğumuz için stresli durumlarda tekrar bir uğramıyor değil. Ama ondan korkmayınca umursamayınca kalıcı da olmuyor. 1 gün içerisinde geçmiş oluyor. Eminim zamanla daha da azalacak bitecektir.
Ben bunu kanullendim, yaşadığımda korkmuyorum, yine streslendim işte, geçer gider diyorum :)

Bir de solgarın 5htp diye bi bitkisel takviyesi var. Aşırı stresli hissedersem 1-2-3 gün günde 2 şer tane ondan içiyorum. Uzun süreli kullanmamak lazım.

Her şey beyinde, gerçekten...
Yaşadığınız şeyden korkmayınca onu kabullenince zamanla bitip gidecek:)

Umarım yardımcı olabildim.
Benimki geçtiyse sizinki de geçecektir eminim. Ben panik ataklar bile geçirmeye başlamıştım.
 
Merhaba.
Merak etmeyin benimki geçti gitti bile ve asla geçmeyeceğine o kadar inanıyordum ki :) aylarca çektim aylarca, 1 yıldan fazla... benim sonum intihar olacak herhalde böyle yaşanmaz diye düşünüyordum. Ama geçiyor. Çünkü bu tamamen bi kaygı bozukluğu. Normalde hayati tehlike yaşadığınızı düşündüğünüz bi durumda olduğunuzda (karşıdan hızlıca araba geliyor, bir adam koşarak elinde bıçakla size geliyor) vücudunuz yine aynı tepkileri gösterecek. Nefesiniz kesilecek. Sizin düşünceleriniz sebebiyle de siz o halde takılı kaldınız. Geçmemesinin sebebi tamamen sizin düşünceleriniz... benim yaptıklarım:
- psikiyatra gittim 1 yıl antidepresan kullandım. İlk ilacım hiç işe yaramadı, ikincisi mükemmel geldi tamamen sıfırladı o hissi. Ben de anladım ki bu his gerçekten psikolojik.
- belirtiler tamamen geçtikten 6 ay sonra ilaç kullandıktan sonra artık ilacı bırakıp kendim savaşmalıydım. Doktor kontrolünde bıraktık bu temmuzda. Bırakırken yine kaygılar artıyor gibi oluyor ama baş etmek önemli.
- sürekli kendime inanana kadar “geçecek, bunu kendine kendin yapıyorsun, ilaç kullanırken geçmişti zaten” vb telkin verdim her an her an.
- kendimi hep oyalamaya çalıştım ama kendimi zorlamadan. Arkadaşlarımla buluştum kendimi tüm dikkatimi başka şeylere vermeye çalıştım.
- iyi hissetek adlı kitabı okudum. Bdt yi bulan psikiyatr yazmış. Kitapta anksiyete ve depresyon hastalıklarının sebebinin kişinin olumsuz düşünce kalıplarından dolauo olduğunu söylüyor. Sonuçta hepimizin psikolojisinin kaldırabileceği bir seviye var, biz de sürekli olumsuz modda düşündüğümüz için o seviyeyi aşıp aşıp duruyorız. O kitap sayesinde düşünce kalıplarımı değiştirmeye çalışıyorum. Olumsuz yaklaştığımı fark ettiğim şeyler için kendime telkin veriyorum, ne alaka niye kötü olsun iyi olacak diyorum.
- spor yapıyorum
- balık yağı, b12, d vitamini kullanıyorum

Tabi buna yatkın olduğumuz için stresli durumlarda tekrar bir uğramıyor değil. Ama ondan korkmayınca umursamayınca kalıcı da olmuyor. 1 gün içerisinde geçmiş oluyor. Eminim zamanla daha da azalacak bitecektir.
Ben bunu kanullendim, yaşadığımda korkmuyorum, yine streslendim işte, geçer gider diyorum :)

Bir de solgarın 5htp diye bi bitkisel takviyesi var. Aşırı stresli hissedersem 1-2-3 gün günde 2 şer tane ondan içiyorum. Uzun süreli kullanmamak lazım.

Her şey beyinde, gerçekten...
Yaşadığınız şeyden korkmayınca onu kabullenince zamanla bitip gidecek:)

Umarım yardımcı olabildim.
Benimki geçtiyse sizinki de geçecektir eminim. Ben panik ataklar bile geçirmeye başlamıştım.
Ne güzel açık açık yazmışsınız çok teşekkür ediyorum. Çok sevindim geçmesine 🙏🏼 Sürekli derin nefes alabiliyor muyum acaba kötü bi hastalık mıyım diyerek doktora film çektirmeye bile gidemiyorum suan. En son aile hekimine streteskopla kendimi dinlettirmiştim anlık rahatladım yine basladı 3 haftadır gecmek bilmiyor uyku uyuyamıyorum sürekli kendimi dinliyorum çocuğum annesiz mi kalacak ben göremeyecek miyim büyüdüğünü gibi düşünceler kaplıyor içimi. Psikoloğa gitmiştim citoles vermişti uzun süre kullanmadım ama işe yaramıyor gibi geldi. İşe yaramayıncada acaba psikolojik değilde ciddi bi hastalığım mı var düşüncesi kaplıyor içimi gecmek bilmiyor. Stresle korkuyla heryerim ağrıyor boğazım kuruyor zor yutkunuyorum. D vit aldım b12 de içiyorum ama sürekli içmiyorum onuda en iyisi güzelce devam edeyim vitaminlerime. Enn kısa zamandada hatta bu hafta psikoloğa gideceğim inşallah yenerim biran önce bende intihar eşiğine geldim neredeyse böyle yasamak istemiyorum ları düşünüyorum hep çok üzgünüm cok mutsuzum ama hayata bağlayan bi bebeğim ailem olduğunuda aklımdan çıkarmıyorum
 
Merhaba.
Merak etmeyin benimki geçti gitti bile ve asla geçmeyeceğine o kadar inanıyordum ki :) aylarca çektim aylarca, 1 yıldan fazla... benim sonum intihar olacak herhalde böyle yaşanmaz diye düşünüyordum. Ama geçiyor. Çünkü bu tamamen bi kaygı bozukluğu. Normalde hayati tehlike yaşadığınızı düşündüğünüz bi durumda olduğunuzda (karşıdan hızlıca araba geliyor, bir adam koşarak elinde bıçakla size geliyor) vücudunuz yine aynı tepkileri gösterecek. Nefesiniz kesilecek. Sizin düşünceleriniz sebebiyle de siz o halde takılı kaldınız. Geçmemesinin sebebi tamamen sizin düşünceleriniz... benim yaptıklarım:
- psikiyatra gittim 1 yıl antidepresan kullandım. İlk ilacım hiç işe yaramadı, ikincisi mükemmel geldi tamamen sıfırladı o hissi. Ben de anladım ki bu his gerçekten psikolojik.
- belirtiler tamamen geçtikten 6 ay sonra ilaç kullandıktan sonra artık ilacı bırakıp kendim savaşmalıydım. Doktor kontrolünde bıraktık bu temmuzda. Bırakırken yine kaygılar artıyor gibi oluyor ama baş etmek önemli.
- sürekli kendime inanana kadar “geçecek, bunu kendine kendin yapıyorsun, ilaç kullanırken geçmişti zaten” vb telkin verdim her an her an.
- kendimi hep oyalamaya çalıştım ama kendimi zorlamadan. Arkadaşlarımla buluştum kendimi tüm dikkatimi başka şeylere vermeye çalıştım.
- iyi hissetek adlı kitabı okudum. Bdt yi bulan psikiyatr yazmış. Kitapta anksiyete ve depresyon hastalıklarının sebebinin kişinin olumsuz düşünce kalıplarından dolauo olduğunu söylüyor. Sonuçta hepimizin psikolojisinin kaldırabileceği bir seviye var, biz de sürekli olumsuz modda düşündüğümüz için o seviyeyi aşıp aşıp duruyorız. O kitap sayesinde düşünce kalıplarımı değiştirmeye çalışıyorum. Olumsuz yaklaştığımı fark ettiğim şeyler için kendime telkin veriyorum, ne alaka niye kötü olsun iyi olacak diyorum.
- spor yapıyorum
- balık yağı, b12, d vitamini kullanıyorum

Tabi buna yatkın olduğumuz için stresli durumlarda tekrar bir uğramıyor değil. Ama ondan korkmayınca umursamayınca kalıcı da olmuyor. 1 gün içerisinde geçmiş oluyor. Eminim zamanla daha da azalacak bitecektir.
Ben bunu kanullendim, yaşadığımda korkmuyorum, yine streslendim işte, geçer gider diyorum :)

Bir de solgarın 5htp diye bi bitkisel takviyesi var. Aşırı stresli hissedersem 1-2-3 gün günde 2 şer tane ondan içiyorum. Uzun süreli kullanmamak lazım.

Her şey beyinde, gerçekten...
Yaşadığınız şeyden korkmayınca onu kabullenince zamanla bitip gidecek:)

Umarım yardımcı olabildim.
Benimki geçtiyse sizinki de geçecektir eminim. Ben panik ataklar bile geçirmeye başlamıştım.
Merhaba tekrar ben dün psikiyatriste gittim 1-2 dk kendimi anlatınca kaygı bozukluğu yasıyorsun dedi panik atak değilmiş. 16mg Anzyl başlandı ilk 10 gün yarım sonra tam içilecek birde acil durum hapı tranko buskas verdi çok kötü hissedersen kullan sadece dedi. Dün ilk yarım ilacı içtim ama hala aynı hissediyorum siz ilk içtiğinizde ne kadar zamanda ilaç etki etmeye başlamıştı 🤦🏼‍♀️ Bu kez de benim psikolojik bişeyim yok işte daha ciddi hastalığım var antidepresan içtim düzelmiyorum durumunu yaşatıyor bana beynim 😞 tek temennim şu durumdan kurtulmak bütün hayatımı etkiliyor.
 
Merhaba tekrar ben dün psikiyatriste gittim 1-2 dk kendimi anlatınca kaygı bozukluğu yasıyorsun dedi panik atak değilmiş. 16mg Anzyl başlandı ilk 10 gün yarım sonra tam içilecek birde acil durum hapı tranko buskas verdi çok kötü hissedersen kullan sadece dedi. Dün ilk yarım ilacı içtim ama hala aynı hissediyorum siz ilk içtiğinizde ne kadar zamanda ilaç etki etmeye başlamıştı 🤦🏼‍♀️ Bu kez de benim psikolojik bişeyim yok işte daha ciddi hastalığım var antidepresan içtim düzelmiyorum durumunu yaşatıyor bana beynim 😞 tek temennim şu durumdan kurtulmak bütün hayatımı etkiliyor.

Merhaba,

Sabırlı olun. Ben bir ilacı 6 ay kullandım sorunumu geçirmedi, başka ilaca geçtik 1 ay sonra doz arttırdık ancak öyle tamamen çözüldü ☺️ Bu tip ilaçlar zamanla etki edecektir.
Bana bir de ilk zamanlar için tranko buskasın daha ağırı bir sakinleştirici vermişlerdi. İlk 2 hafta sabah akşam onu alıyordum ilaç ufaktan çalışmaya başlayana kadarki vakit için. Bakın sizin durumunuz benden hafif demek ki :)
 
Sakinleştirici hafif olanından hem de yani :) iyiymiş. Ben de hastalığı kabul ettim ve benim bir parçammış gibi bu nefes darlığı da zaten. Öyle hastalık gibi de yaklaşmıyorum baktım nefesim yetmiyor gibi hissediyorum derin derin nefes alıyorum sakince, hiç panik yapmadan. Geçiyor.. :) beni de boğan bir insan vardı: eski sevgilim. Henüz hala hayatımdan tamamen çıkaramadım. Çıkarmam gerekiyor sanırım gerçekten. İnşallah sizinki gibi geçip gider zamanla :) 1 yılım dolmak üzere
Bende de oluyordu. Y
alnız nefes alamadığımızı sandığımızda kalp ritmi de çok hızlı atıyor fark ettiniz mi bilmiyorum
 
Back
X