- Konu Sahibi Cileklivanilinn
-
- #21
HarikaBen olsam şöyle bir mesaj atardım.
“Dün buluştuğumuzda söylediğin bir söz beni çok düşündürdü. “Prof olsam ne olacak hayatımda kimse olmadıktan sonra” senin için çok üzüldüm. Hayatının kendi başına yeteri kadar değerli olmadığı ancak biri seni severse anlam kazanabileceğine olan inancın çok üzücü. İnsanın varlığının bir değeri olmalı ve bunu herkesten önce kendi vermeli.yakın bir arkadaşın olarak Bu konuda bir terapi almanı tavsiye edeceğim.
Umarım gerçekten bu sorunu çözer ve kendinle mutlu olursun. Bunu senin için çok isterim.”
Bu konuyla ilgili milyon tane yorum gelir. O yüzden konu dışı olan bir şey sormak istiyorum. Dikkatimi çok çekti. Açtığın konular hep ikili ilişkilerle ilgili. Ya flörtünden konu açıyorsan ya arkadaşından. Bence her şeyi fazla didik didik edip üzerine uzun uzun düşünüyorsun ve insanları haddinden fazla önemsiyorsun.selam
aslında konu çok saçma biliyorum ama bugün arkadaşımla otururken doktora yapmak istediğimden konu açıldı. yüksek lisansı bitireli 2 sene oluyor.
doktora muhabbetinden 10 dakika sonra bana dedi ki prof olsam ne olacak hayatımda biri olmadıktan sonra. kendisi nişanlı. yakında evlenecek. benim hayatımda birisi yok. bunu bana laf sokmak için söylediğini düşünmüyorum yani öyle hissetmedim. bence gerçek düşüncesiydi. kendisi okumak istedi ama olmadı iyi bir yer gelmedi.
ben saçma bir şekilde çok soğudumsevdiğim bir arkadaşım çok şey paylaştık. ama benim hayatımda birkaç kötü olay oldu, hem ailevi hem özel hayatımda. böyle beni eksik hissettirecek söylemlere dayanamaz oldum. bu benimle ilgili bir şey biliyorum. ama nedense düğününe bile gidesim yok. gitmesem en göze batacak kişiyim çok abes olur. gideceğimi de biliyorum ama çok garip hissettim.
durduk yere bana birini ayarlamak istediler. ben de okey dedim tanışırım sorun yok yani. ama ayarlamak istedikleri kişi yeni aldatılmış. haberleri yokmuş bu durumdan. o iş olmadı. bu arkadaşım üsteliyor inatla. yani kötü niyetle yapmadığını cidden biliyorum ama tuhaf hissettiriyor bu durum. tamam özel hayatta mutlu olmak önemli bir şey. eğitimle okulla ikisi farklı kulvarlar. ben sevdiğim için okumak istiyorum. yani evlensem de boş boş evde oturmak istemem. yargılamak için demiyorum ama kendisinin böyle bir hayatı var. yıllardır çalışmıyor. şimdi tüm emeğimin "aman sevdiğimle beraber değilsem ne anlamı var" boyutuna indirgendiğini görmek üzdü galiba.
genelde buluşmak isteyen taraf o oluyor. bu durum dışında aramızda bir problem yok. ama ben konuşacak konu bulamıyorum. genel olarak çeyiz, nişan, düğün gibi işlerden anlayan biri olmadım. evlensem bile bu konularda çok konuşacağımı düşünmüyorum. kendisi de çok konuşmuyor belki benim yapımı bildiğindendir. ama konusu açılınca da garip hissediyorum. sanki içlerinden beni yargılıyorlarmış gibi geliyor.
yanlarında sıkılıyorum ama kaçıngan davranmak istemiyorum. sonuçta bunlar hayatın bir parçası. her ortamla kaçarak baş edemem ki.
böyle yani. sizin yorumlarınızı merak ettim. nasıl bir tavır alsam daha doğru olur?
aslında yargılamak için yazmadım. gerçekten böyle düşünüyor olabilir diye hayatından bahsetme gereği duydumArkadaşınız bilerek veya bilmeyerek laf sokmuş gibi olmuş ama sizin de yazımınızda ona üstten baktığınızı hissettim.
Yani çeyiz konuşmasını, çalışmamasını yargılıyor gibisiniz
Bence uyumlu bir arkadaşlık değil sürdürmeyin
insanları önemsiyorum evet. zaten bdv de genelde ilişkilere dair konu açılıyor.Bu konuyla ilgili milyon tane yorum gelir. O yüzden konu dışı olan bir şey sormak istiyorum. Dikkatimi çok çekti. Açtığın konular hep ikili ilişkilerle ilgili. Ya flörtünden konu açıyorsan ya arkadaşından. Bence her şeyi fazla didik didik edip üzerine uzun uzun düşünüyorsun ve insanları haddinden fazla önemsiyorsun.
Herkesle aranda aşılmaması gereken bir mesafe bıraksan bu tarz sorunlar yaşamazsın, çünkü karşı taraf nerede duracağını iyi bilir ve kolay kolay hadsizlik yapmaz .
laf sokmak istememiştir deme sebebim doktora muhabbeti bitip başka bir konuda konuşulurken laf arası söyledi. sanırım evli olmayan biri hakkında konuşuyordu o kişinin yaşı daha büyüktüKonu başındaki peşin hükümleriniz beni rahatsız etti. Mesela,
"Bu konu çok saçma biliyorum" - bence saçma değil, neden saçma olarak değerlendiriyorsunuz ve bunu belirtme ihtiyacı duyuyorsunuz?
'Bunu bana laf sokmak için söylediğini düşünmüyorum' - sokaktan 1000 kişi çevirip sorsak, lise mezunu arkadaşım evleniyor ve benim hayatımda kimse yok. Ben doktora yapmak istedigimi söyledigimde arkadasim bana " prof. olsam ne fark eder hayatımda biri olmadiktan sonra" dedi desek kaç kişi bunu antipatik bulmaz?
'Beni eksik hissettirecek seylere dayanamaz oldum, bu benimle ilgili bir sey, biliyorum' - kusura bakmayın ama kim kendine laf sokulduğunda bundan hoşnut olur? Burda da suçlu niye yine siz oldunuz?
Siz de farkındasınız aslında ama nedense kabul etmemek icin cabaliyorsunuz. Biraz cesaret, yaşadıklarını, ilişkilerinizi cesurca hissedin, yorumlayın.
Her şey gibi arkadaşlıkların da bitme zamanı var bence . Bana kalırsa sizin arkadaşlığınızın süresi dolmuş . Kabullenmek gerekselam
aslında konu çok saçma biliyorum ama bugün arkadaşımla otururken doktora yapmak istediğimden konu açıldı. yüksek lisansı bitireli 2 sene oluyor.
doktora muhabbetinden 10 dakika sonra bana dedi ki prof olsam ne olacak hayatımda biri olmadıktan sonra. kendisi nişanlı. yakında evlenecek. benim hayatımda birisi yok. bunu bana laf sokmak için söylediğini düşünmüyorum yani öyle hissetmedim. bence gerçek düşüncesiydi. kendisi okumak istedi ama olmadı iyi bir yer gelmedi.
ben saçma bir şekilde çok soğudumsevdiğim bir arkadaşım çok şey paylaştık. ama benim hayatımda birkaç kötü olay oldu, hem ailevi hem özel hayatımda. böyle beni eksik hissettirecek söylemlere dayanamaz oldum. bu benimle ilgili bir şey biliyorum. ama nedense düğününe bile gidesim yok. gitmesem en göze batacak kişiyim çok abes olur. gideceğimi de biliyorum ama çok garip hissettim.
durduk yere bana birini ayarlamak istediler. ben de okey dedim tanışırım sorun yok yani. ama ayarlamak istedikleri kişi yeni aldatılmış. haberleri yokmuş bu durumdan. o iş olmadı. bu arkadaşım üsteliyor inatla. yani kötü niyetle yapmadığını cidden biliyorum ama tuhaf hissettiriyor bu durum. tamam özel hayatta mutlu olmak önemli bir şey. eğitimle okulla ikisi farklı kulvarlar. ben sevdiğim için okumak istiyorum. yani evlensem de boş boş evde oturmak istemem. yargılamak için demiyorum ama kendisinin böyle bir hayatı var. yıllardır çalışmıyor. şimdi tüm emeğimin "aman sevdiğimle beraber değilsem ne anlamı var" boyutuna indirgendiğini görmek üzdü galiba.
genelde buluşmak isteyen taraf o oluyor. bu durum dışında aramızda bir problem yok. ama ben konuşacak konu bulamıyorum. genel olarak çeyiz, nişan, düğün gibi işlerden anlayan biri olmadım. evlensem bile bu konularda çok konuşacağımı düşünmüyorum. kendisi de çok konuşmuyor belki benim yapımı bildiğindendir. ama konusu açılınca da garip hissediyorum. sanki içlerinden beni yargılıyorlarmış gibi geliyor.
yanlarında sıkılıyorum ama kaçıngan davranmak istemiyorum. sonuçta bunlar hayatın bir parçası. her ortamla kaçarak baş edemem ki.
böyle yani. sizin yorumlarınızı merak ettim. nasıl bir tavır alsam daha doğru olur?
Aklıma yıllar önce yaşadığım bir durum geldi, liseden samimi olduğum bir arkadaşımla bir ara görüşemedik, o liseden sonra bir yerde çalışmaya başladı eğitim hayatını devam ettirmedi, ben memleketim dışında bir yerde üniversite okudum o yüzden bir ara koptuk. Ben mezun olup memleketime dönünce tekrar görüşmeye başladık ama o eski arkadaşımın yerinde yeller esiyor, sürekli okumayı aşağılayan, gereksiz olduğunu savunan ama kariyer için de hırslanan biri olmuş, bana sürekli laf sokuyor, ben de alttan alıyorum vs. Birgün ipler koptu bende, neymiş efendim şirketlerine( kendi şirketi de değil, çalışan sadece) bir mimar iş aramaya gelmiş de konuşmaktan bile acizmiş, mimar olsa kaç yazarmışselam
aslında konu çok saçma biliyorum ama bugün arkadaşımla otururken doktora yapmak istediğimden konu açıldı. yüksek lisansı bitireli 2 sene oluyor.
doktora muhabbetinden 10 dakika sonra bana dedi ki prof olsam ne olacak hayatımda biri olmadıktan sonra. kendisi nişanlı. yakında evlenecek. benim hayatımda birisi yok. bunu bana laf sokmak için söylediğini düşünmüyorum yani öyle hissetmedim. bence gerçek düşüncesiydi. kendisi okumak istedi ama olmadı iyi bir yer gelmedi.
ben saçma bir şekilde çok soğudumsevdiğim bir arkadaşım çok şey paylaştık. ama benim hayatımda birkaç kötü olay oldu, hem ailevi hem özel hayatımda. böyle beni eksik hissettirecek söylemlere dayanamaz oldum. bu benimle ilgili bir şey biliyorum. ama nedense düğününe bile gidesim yok. gitmesem en göze batacak kişiyim çok abes olur. gideceğimi de biliyorum ama çok garip hissettim.
durduk yere bana birini ayarlamak istediler. ben de okey dedim tanışırım sorun yok yani. ama ayarlamak istedikleri kişi yeni aldatılmış. haberleri yokmuş bu durumdan. o iş olmadı. bu arkadaşım üsteliyor inatla. yani kötü niyetle yapmadığını cidden biliyorum ama tuhaf hissettiriyor bu durum. tamam özel hayatta mutlu olmak önemli bir şey. eğitimle okulla ikisi farklı kulvarlar. ben sevdiğim için okumak istiyorum. yani evlensem de boş boş evde oturmak istemem. yargılamak için demiyorum ama kendisinin böyle bir hayatı var. yıllardır çalışmıyor. şimdi tüm emeğimin "aman sevdiğimle beraber değilsem ne anlamı var" boyutuna indirgendiğini görmek üzdü galiba.
genelde buluşmak isteyen taraf o oluyor. bu durum dışında aramızda bir problem yok. ama ben konuşacak konu bulamıyorum. genel olarak çeyiz, nişan, düğün gibi işlerden anlayan biri olmadım. evlensem bile bu konularda çok konuşacağımı düşünmüyorum. kendisi de çok konuşmuyor belki benim yapımı bildiğindendir. ama konusu açılınca da garip hissediyorum. sanki içlerinden beni yargılıyorlarmış gibi geliyor.
yanlarında sıkılıyorum ama kaçıngan davranmak istemiyorum. sonuçta bunlar hayatın bir parçası. her ortamla kaçarak baş edemem ki.
böyle yani. sizin yorumlarınızı merak ettim. nasıl bir tavır alsam daha doğru olur?
aslında konuda anlatmak istediğim cidden beni böyle görüyorsa çok rahatsız edici. haliyle yanlarında rahat edemiyorumBen de buna benzer bir boş boğazlık yaptım, içerik farklı ama sonradan niye öyle dedim ki diye düşündüm. Bazen insanlar düşünmeden konuşuyor, bence başka zamanda abiyle değilse görmezden gelin.
Genel olarak böyle mi ona bakın bence. Bir de sizi öyle görse ne olacak ki? Kafanıza takacağınız bir şey yok. Genç yaşta master yapıp ise başlamışsınız.aslında konuda anlatmak istediğim cidden beni böyle görüyorsa çok rahatsız edici. haliyle yanlarında rahat edemiyorum
Kimisi evlenmeyi hayatta en büyük başari olarak görür boşverin yarın dara düştüğünde boşanmaya cesareti bile olmaz işi yok diyeselam
aslında konu çok saçma biliyorum ama bugün arkadaşımla otururken doktora yapmak istediğimden konu açıldı. yüksek lisansı bitireli 2 sene oluyor.
doktora muhabbetinden 10 dakika sonra bana dedi ki prof olsam ne olacak hayatımda biri olmadıktan sonra. kendisi nişanlı. yakında evlenecek. benim hayatımda birisi yok. bunu bana laf sokmak için söylediğini düşünmüyorum yani öyle hissetmedim. bence gerçek düşüncesiydi. kendisi okumak istedi ama olmadı iyi bir yer gelmedi.
ben saçma bir şekilde çok soğudumsevdiğim bir arkadaşım çok şey paylaştık. ama benim hayatımda birkaç kötü olay oldu, hem ailevi hem özel hayatımda. böyle beni eksik hissettirecek söylemlere dayanamaz oldum. bu benimle ilgili bir şey biliyorum. ama nedense düğününe bile gidesim yok. gitmesem en göze batacak kişiyim çok abes olur. gideceğimi de biliyorum ama çok garip hissettim.
durduk yere bana birini ayarlamak istediler. ben de okey dedim tanışırım sorun yok yani. ama ayarlamak istedikleri kişi yeni aldatılmış. haberleri yokmuş bu durumdan. o iş olmadı. bu arkadaşım üsteliyor inatla. yani kötü niyetle yapmadığını cidden biliyorum ama tuhaf hissettiriyor bu durum. tamam özel hayatta mutlu olmak önemli bir şey. eğitimle okulla ikisi farklı kulvarlar. ben sevdiğim için okumak istiyorum. yani evlensem de boş boş evde oturmak istemem. yargılamak için demiyorum ama kendisinin böyle bir hayatı var. yıllardır çalışmıyor. şimdi tüm emeğimin "aman sevdiğimle beraber değilsem ne anlamı var" boyutuna indirgendiğini görmek üzdü galiba.
genelde buluşmak isteyen taraf o oluyor. bu durum dışında aramızda bir problem yok. ama ben konuşacak konu bulamıyorum. genel olarak çeyiz, nişan, düğün gibi işlerden anlayan biri olmadım. evlensem bile bu konularda çok konuşacağımı düşünmüyorum. kendisi de çok konuşmuyor belki benim yapımı bildiğindendir. ama konusu açılınca da garip hissediyorum. sanki içlerinden beni yargılıyorlarmış gibi geliyor.
yanlarında sıkılıyorum ama kaçıngan davranmak istemiyorum. sonuçta bunlar hayatın bir parçası. her ortamla kaçarak baş edemem ki.
böyle yani. sizin yorumlarınızı merak ettim. nasıl bir tavır alsam daha doğru olur?
Valla geldi bu arkadaşlık siz ne kadar çok şey paylaştık derseniz deyin eninde sonunda bitmeye mahkum bence. Iyi niyet kotu niyet cokta fark etmiyor neredeyse. Çünkü siz yüksek eğitimli birisiniz, eğitime önem veren birisiniz ve karşınızdaki kişi ise belirli bir vizyonda, biraz da cahil biri.selam
aslında konu çok saçma biliyorum ama bugün arkadaşımla otururken doktora yapmak istediğimden konu açıldı. yüksek lisansı bitireli 2 sene oluyor.
doktora muhabbetinden 10 dakika sonra bana dedi ki prof olsam ne olacak hayatımda biri olmadıktan sonra. kendisi nişanlı. yakında evlenecek. benim hayatımda birisi yok. bunu bana laf sokmak için söylediğini düşünmüyorum yani öyle hissetmedim. bence gerçek düşüncesiydi. kendisi okumak istedi ama olmadı iyi bir yer gelmedi.
ben saçma bir şekilde çok soğudumsevdiğim bir arkadaşım çok şey paylaştık. ama benim hayatımda birkaç kötü olay oldu, hem ailevi hem özel hayatımda. böyle beni eksik hissettirecek söylemlere dayanamaz oldum. bu benimle ilgili bir şey biliyorum. ama nedense düğününe bile gidesim yok. gitmesem en göze batacak kişiyim çok abes olur. gideceğimi de biliyorum ama çok garip hissettim.
durduk yere bana birini ayarlamak istediler. ben de okey dedim tanışırım sorun yok yani. ama ayarlamak istedikleri kişi yeni aldatılmış. haberleri yokmuş bu durumdan. o iş olmadı. bu arkadaşım üsteliyor inatla. yani kötü niyetle yapmadığını cidden biliyorum ama tuhaf hissettiriyor bu durum. tamam özel hayatta mutlu olmak önemli bir şey. eğitimle okulla ikisi farklı kulvarlar. ben sevdiğim için okumak istiyorum. yani evlensem de boş boş evde oturmak istemem. yargılamak için demiyorum ama kendisinin böyle bir hayatı var. yıllardır çalışmıyor. şimdi tüm emeğimin "aman sevdiğimle beraber değilsem ne anlamı var" boyutuna indirgendiğini görmek üzdü galiba.
genelde buluşmak isteyen taraf o oluyor. bu durum dışında aramızda bir problem yok. ama ben konuşacak konu bulamıyorum. genel olarak çeyiz, nişan, düğün gibi işlerden anlayan biri olmadım. evlensem bile bu konularda çok konuşacağımı düşünmüyorum. kendisi de çok konuşmuyor belki benim yapımı bildiğindendir. ama konusu açılınca da garip hissediyorum. sanki içlerinden beni yargılıyorlarmış gibi geliyor.
yanlarında sıkılıyorum ama kaçıngan davranmak istemiyorum. sonuçta bunlar hayatın bir parçası. her ortamla kaçarak baş edemem ki.
böyle yani. sizin yorumlarınızı merak ettim. nasıl bir tavır alsam daha doğru olur?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?