- Konu Sahibi nehirinannesi2011
- #661
Kızımı kaybedeli bugün 256.gün ..zaman çok acımasız , hayat hep bir yanımız eksik şekliyle devam edip gidiyor işte.
Aklıma bazen ne gelir , karettaların belgeselini izlerken ürkmüşümdür hep . hani anne yumurtaları kuma gömüyor ve yavrular yumurtadan çıktıktan sonra can havliyle denize ulaşmaya çalışıyorlar ve tabi ulaşamayanlar da oluyor bir kuş gelip kapıp gidiyor ..işte o sahnede hep içimden birşeyler kopardı ,dayanamazdım seyretmeye ...nitekim yaşadıklarımda o sahneyi aratmadı ..
Ama nedir biliyormusun kader arkadaşım , inanç kurtarıyor insanı ...her pazar kızımın mezarına gitmeye çalışıyorum. hep dua ediyorum rabbim onu bana ve babasına şefaatçi eyle diye ve az da olsa içimde acaba diyorum Tanrım tekrar kızımı bana verir mi ? biliyorum delice bir istek bu ama hep bu şekilde onu tekrar geri istiyorum rabbimden. yalvarırım bir şans daha !!
Yaşadıklarımız kolay şeyler değil ama bize bizden başka çare olacak hiç kimse yok. çözüm kendi içimizde . aşacağız elbet ama dediğimiz gibi hep eksik kalacak bir yanımız.
Dün yarışma programının birinde ilginç bir soru vardı .. Shakespeare in bir sözü soruluyordu. ''Rüyaların yapıldığı maddeden yapılmayız biz ve uykuyla çevrilidir küçücük hayatımız..."
kimbilir belki birgün bu uykudan uyanıp gerçek hayatımızda yaşayacağız tüm güzellikleri.
Ama tabi o zamana kadar burada arkadaşız ve birbirimize dayanacağız.korku hepimizde var ama biliyorsun korkmak hiçbirşeye çare değil ne yazık ki. üzülerekte olsa hoşgeldin arkadaşım.....
