Plansız hamilelik ve mutsuz bir evlilik…

Anti-Bakteriyel .!.:

Geri çekilme yöntemi en klişesiy-di yani
Teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

hicmakam .!.:

benimde aklıma direkt o geldi. burada genel itibariyle kocayla ilgili destan yazılıp istemeden hamile kalınıyor. kıyamet kopuyor ama bebekde sıkışıyor araya.

Genişletmek için tıkla...

mahh .!.:

O bir yöntem olarak dahi sayılmıyor. Gebelik oluşmadıysa şanslıymışsınız.

Genişletmek için tıkla...

Ferhans .!.:

Aynen katılıyorum.kadınlar çoluk çocuk yokken evde yatıyor. Sonra hamileyken, çoluklu çocukluyken bir çalışma aşkı geliyor bunlara. Eee zamanında yapsanıza şunları.ondan sonra konular hep aman küçük çocukla çalışılır mı ? Aman çalışmak istiyorum çocuğa kim bakacak Aman da hamileyim işe alırlar mı? Gerçekten çok komikler.maaşallah kimsenin de aklı başına gelmiyor çocuk yapmadan. Spermlerde mi keramet var nedir ( bu son cümle için beğenmedim alacağım biliyorum)

Genişletmek için tıkla...

Ferhans .!.:

Herkesin potansiyeline göre değişiyor.her kadın da aşırı doğurgan değil ki.kadın hiç hamile kalmamış olsa bile bir şekilde insan kendini biliyor yani. Yıllarca sıkıntı yaşamadan bu şekilde sürdüren de var. Eee doktorlar doğal olarak en uç noktaya göre konuşmak zorunda kalıyor.herkes kendine göre ne yapacağına karar verecek.

Genişletmek için tıkla...

Lizz .!.:

Mutsuz bir evliliği bebek daha çok mutsuz eder. Dost acı söyler. Ama gerçek bu. Bir yenidoganin sorumluluğu, uykusuz geceler, lohusalık vs hepsi evliliğin şeklini değiştiriyor. Biz bile eşimle iyi bir ciftizdir, çocuktan sonra çok gerildigimiz zamanlar oldu. Tahammulsuzlestik. Çocuk resmen evliliğin sağlamlık testi. Bu süreçte eşin destekse, tahammulluyse, paylasimciysa o evlilik su gibi akar.

Şu dakikadan sonra hamileliginize odaklanın ve bebeğiniz sağlıkla dünyaya gelsin. Sonraki süreci o zaman değerlendirirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Ferhans .!.:

Aynen katılıyorum.kadınlar çoluk çocuk yokken evde yatıyor. Sonra hamileyken, çoluklu çocukluyken bir çalışma aşkı geliyor bunlara. Eee zamanında yapsanıza şunları.ondan sonra konular hep aman küçük çocukla çalışılır mı ? Aman çalışmak istiyorum çocuğa kim bakacak Aman da hamileyim işe alırlar mı? Gerçekten çok komikler.maaşallah kimsenin de aklı başına gelmiyor çocuk yapmadan. Spermlerde mi keramet var nedir ( bu son cümle için beğenmedim alacağım biliyorum)

Genişletmek için tıkla...

cicekgil .!.:

KESİNLİKLE ÇOK HAKLI BİR TESPİT ÇEVEMDE NE KADAR UYUMSUZ KAVGACI KISKANÇ VE BOŞANMA AREFESİNDE ÇİFT VARSA HEP MAHKEMEYE HAFTALAR KALA GEBE KALDI VE Bİ ŞEKİLDE EVLİLİKLERİNİ YÜRÜTÜYOLAR.Bizim gibi tek isteği bi bebek olan çiftlerde hastanelerde sürünüyo hatta bu mutluluğa kavuşup nasip olmadan düşük yaparak depresyona giren arkadaşlarımda oldu. ne kadar istemeyen cocuga tenezzül etmeyen aile kavramından anlamayan kadın varsa anaç oluyolar. ben anlamadım gitti. korunmaktan aciz 4harfli melaune akrabam ikizlere gebe kalıp kürtaj oldu bunları düşündükçe kader mi yoksa evrenin neyi istersen ona sahip olmayıp etrafınla sınanırsın teorisimi çözemedim. çok zor gerçektn...

Genişletmek için tıkla...

Deniiskisiii .!.:

Bu nasıl yorum bu nasıl bı haset yorum?

Genişletmek için tıkla...

Deniiskisiii .!.:

Bu nasıl yorum bu nasıl bı haset yorum?

Genişletmek için tıkla...

Ljubljanali .!.:

Katılıyorum, çok güzel bir evliliğim olduğunu düşünürken çocuk olunca saçma sapan şeyler yüzünden kavga eder olduk.

Konu sahibi iyi düşünmelisiniz, dünyaya bir canlı getirmek ve onu hakkıyla büyütmek gerçekten büyük sorumluluk. Hem çocukla hem de bu tür sorunlarla uğraşmak sizi psikolojik ve fiziksel olarak çok yoracaktır. Bebeğiniz doğmadan profesyonel yardım alıp eşinizle aranızdaki sorunları çözmeye bakın, hakkınızda hayırlısı

Genişletmek için tıkla...

yosunlukek .!.:

Kesinlikle işiniz olmalı şuan hamilesiniz nasıl olur olmaz bilmiyorum ama keşke ilk günden çalışsaydınız… öyle olsaydı bu aile sizi robot gibi göremezdi bu saatten sonra ne yapılır bilmiyorum ama çocuğunuz olursa eşiniz değişir inşallah onun hiçbir suçu yok böyle olması gerekiyormuş kimsenin eşi dört dörtlük değil… ama bu adamla olmaz yapamayacağım diyorsanız ailenizin yanına dönün ve boşanın

Genişletmek için tıkla...

Ferhans .!.:

Herkesin potansiyeline göre değişiyor.her kadın da aşırı doğurgan değil ki.kadın hiç hamile kalmamış olsa bile bir şekilde insan kendini biliyor yani. Yıllarca sıkıntı yaşamadan bu şekilde sürdüren de var. Eee doktorlar doğal olarak en uç noktaya göre konuşmak zorunda kalıyor.herkes kendine göre ne yapacağına karar verecek.

Genişletmek için tıkla...

Muhtelif Evhamli Hatun .!.:

Yoo...
Geri çekilme korunma yöntemi değildir.

Genişletmek için tıkla...

purblanca .!.:

2,5 yıllık evliyim 1,5 aylık hamileyim eşimle sorunlarımız olsada düzeliyorduk ama bu evlilik hep kafamda bir soru işaretiydi benim için. Sebebi aile sorunları, kültür farklılığı, eşimin bana karşı hoşuma gitmeyen hareketleri… evliliğimizin ilk başında çok yıprandım tartışmasız bir günümüz geçmiyordu zaman geçtikçe daha çok her şey oturdu iyi gidiyorduk fakat bazı şeyler bana çok dokunuyordu ailesinin tavırları ve maddi sorunlar… üzerimde hep bir baskı hissediyordum ben en mükemmel gelin olmalıydım, evim dört dörtlük olacak kocamın sözünü dinlemeliydim bunları bana söyleyen kaynanam ve görümcelerim. Eşim de onlardan mı etkilendi bilmiyorum ama o da bana baskı yapmaya başladı yaptığım yemeğe kulp bulmalar, temizliğimi beğenmeme… oysa ne kadar çok özeniyordum evime her şeye elimden gelenin fazlasını yapıyordum ama yok yetmiyordu. Eşimle farklı kafa yapılarımız olduğunu anladım. Neyse bunlardan dolayı artık boşanma noktasına gelmiştik sonra barıştık bana karşı daha farklı oldu iyi güzel gidiyoruz derken fakat ben yinede kafamda soru işaretleri varken, böyle bir hayatı gerçekten istiyor muyum, şuan gerçekten mutlu muyum diye sorgularken hamile olduğumu öğrendim. Hiç hazır hissetmiyordum kendimi. Eşim istiyordu etrafta herkes hadi çocuk yapın artık diye söyleniyordu. Kimse benim halimi düşüncemi bilmiyor tabi zannediyorlar ki her şey güllük gülistanlık bi çocukları eksik. Çevredende soğudum eşimden de evliliktende bıktımm kendimi bi robot gibi hissediyorum… çocuk doğurmaya proglamlanmış, işi gücü kocasını memnun etmek olan, temizlik ve yemek yapmak olan bir robot. Buradaki insanlar bana böyle hissettiriyor eşimin memleketindeyiz. O kadar sıkıldım ve bunaldım ki bazı şeylerden kimsenin yüzünü göresim yok ne eşimin akrabalarını ne kaynanamı ne görümceleri zaten anlaşamıyoruz tahammülüm kalmadı istemiyorum beni benlikten çıkarıyorlar her ne kadar mesafe de koysam yinede olmuyor işte burada tek çevrem eşimin sülalesi. Çalışmıyorum bi ara iş baktım öyle fazla bir iş yok bide benim alanımda. Eşimle arada çıkar gezeriz ama bu ara yoğun çalışıyor hep mesai yapıyor. Dün çok kötü tartıştık eşimle bayadır tartışmıyorduk bana bağırdı durdu hamile halimle birazcık beklediğim ilgi bile ona çok geldi. Şakayla karışık sen ne alcan bize dedim eşim de param yok dedi. Maddi sıkıntımız hep oldu ama şuan koyuyor bu lafları. Onu geçtim bir ilgi istedim diye bağırıp çağırıyor. Kendi kendime diyorum ki gerçekten sen ve çocuğun böyle bir hayatı hak ediyor musun. Herkes hamile olduğunda sevinir heyecanlanır alışveriş yapar hayal kurar ben sürekli endişe, korku içindeyim. Eşime hep taşınmak istediğimi söyledim başka yere gidelim ne olur dedim hep bir şeyleri bahane etti. Daha önce tolere edebilirim dediğim şeyleri artık hiç edemiyorum valla bu ev bu hayat bana çok yabancı geliyor. Ne yapacağım inanın bilmiyorum ailem her zaman arkamda şükürler olsun hep arayıp soruyorlar motive ediyorlar ama eşim böyle değil tek düşündüğü şey iş iş para para. O kadar çalıştığına değse hadi yine eyvallah ama bana bir hediyeyi bile çok gördü almadı. Normalde öyle bana şunu bunu al diyen biri değilim ilk defa böyle bir şey dedim. Sebebi onu saklamaktı. Ona göre ben hiç konuşmayayım eve gelsin aman dırdır yapmayayım streslidir onun moduna göre hareket edeyim yeter ama benimde sabrım bi yere kadar ben ne hayaller kuruyorum onun böyle umarsız olması canımı sıkıyor bide çok istiyordu çocuğu. Anasının onun bunun lafıyla istedi demekki. Şimdi o kadar kızıyorum ki kendime böyle emin olamadığım bir evliliğe neden çocuk getiriyorum diye. Neden daha fazla dikkat etmedim diye. Neden her şeyi en baştan kesip atmadım diye vs bir ton düşünceler var kafamda. Biliyorum bebeğimin hiç bi suçu yok ama ona bu şekilde nasıl güzel bir hayat vereceğim sürekli mutsuz bir anne ve saçma ortamlar görmeye hakkı var mı. Annesi mutlu mu ki o mutlu olsun. Canım yanıyor ne yapayım

Genişletmek için tıkla...

purblanca .!.:

2,5 yıllık evliyim 1,5 aylık hamileyim eşimle sorunlarımız olsada düzeliyorduk ama bu evlilik hep kafamda bir soru işaretiydi benim için. Sebebi aile sorunları, kültür farklılığı, eşimin bana karşı hoşuma gitmeyen hareketleri… evliliğimizin ilk başında çok yıprandım tartışmasız bir günümüz geçmiyordu zaman geçtikçe daha çok her şey oturdu iyi gidiyorduk fakat bazı şeyler bana çok dokunuyordu ailesinin tavırları ve maddi sorunlar… üzerimde hep bir baskı hissediyordum ben en mükemmel gelin olmalıydım, evim dört dörtlük olacak kocamın sözünü dinlemeliydim bunları bana söyleyen kaynanam ve görümcelerim. Eşim de onlardan mı etkilendi bilmiyorum ama o da bana baskı yapmaya başladı yaptığım yemeğe kulp bulmalar, temizliğimi beğenmeme… oysa ne kadar çok özeniyordum evime her şeye elimden gelenin fazlasını yapıyordum ama yok yetmiyordu. Eşimle farklı kafa yapılarımız olduğunu anladım. Neyse bunlardan dolayı artık boşanma noktasına gelmiştik sonra barıştık bana karşı daha farklı oldu iyi güzel gidiyoruz derken fakat ben yinede kafamda soru işaretleri varken, böyle bir hayatı gerçekten istiyor muyum, şuan gerçekten mutlu muyum diye sorgularken hamile olduğumu öğrendim. Hiç hazır hissetmiyordum kendimi. Eşim istiyordu etrafta herkes hadi çocuk yapın artık diye söyleniyordu. Kimse benim halimi düşüncemi bilmiyor tabi zannediyorlar ki her şey güllük gülistanlık bi çocukları eksik. Çevredende soğudum eşimden de evliliktende bıktımm kendimi bi robot gibi hissediyorum… çocuk doğurmaya proglamlanmış, işi gücü kocasını memnun etmek olan, temizlik ve yemek yapmak olan bir robot. Buradaki insanlar bana böyle hissettiriyor eşimin memleketindeyiz. O kadar sıkıldım ve bunaldım ki bazı şeylerden kimsenin yüzünü göresim yok ne eşimin akrabalarını ne kaynanamı ne görümceleri zaten anlaşamıyoruz tahammülüm kalmadı istemiyorum beni benlikten çıkarıyorlar her ne kadar mesafe de koysam yinede olmuyor işte burada tek çevrem eşimin sülalesi. Çalışmıyorum bi ara iş baktım öyle fazla bir iş yok bide benim alanımda. Eşimle arada çıkar gezeriz ama bu ara yoğun çalışıyor hep mesai yapıyor. Dün çok kötü tartıştık eşimle bayadır tartışmıyorduk bana bağırdı durdu hamile halimle birazcık beklediğim ilgi bile ona çok geldi. Şakayla karışık sen ne alcan bize dedim eşim de param yok dedi. Maddi sıkıntımız hep oldu ama şuan koyuyor bu lafları. Onu geçtim bir ilgi istedim diye bağırıp çağırıyor. Kendi kendime diyorum ki gerçekten sen ve çocuğun böyle bir hayatı hak ediyor musun. Herkes hamile olduğunda sevinir heyecanlanır alışveriş yapar hayal kurar ben sürekli endişe, korku içindeyim. Eşime hep taşınmak istediğimi söyledim başka yere gidelim ne olur dedim hep bir şeyleri bahane etti. Daha önce tolere edebilirim dediğim şeyleri artık hiç edemiyorum valla bu ev bu hayat bana çok yabancı geliyor. Ne yapacağım inanın bilmiyorum ailem her zaman arkamda şükürler olsun hep arayıp soruyorlar motive ediyorlar ama eşim böyle değil tek düşündüğü şey iş iş para para. O kadar çalıştığına değse hadi yine eyvallah ama bana bir hediyeyi bile çok gördü almadı. Normalde öyle bana şunu bunu al diyen biri değilim ilk defa böyle bir şey dedim. Sebebi onu saklamaktı. Ona göre ben hiç konuşmayayım eve gelsin aman dırdır yapmayayım streslidir onun moduna göre hareket edeyim yeter ama benimde sabrım bi yere kadar ben ne hayaller kuruyorum onun böyle umarsız olması canımı sıkıyor bide çok istiyordu çocuğu. Anasının onun bunun lafıyla istedi demekki. Şimdi o kadar kızıyorum ki kendime böyle emin olamadığım bir evliliğe neden çocuk getiriyorum diye. Neden daha fazla dikkat etmedim diye. Neden her şeyi en baştan kesip atmadım diye vs bir ton düşünceler var kafamda. Biliyorum bebeğimin hiç bi suçu yok ama ona bu şekilde nasıl güzel bir hayat vereceğim sürekli mutsuz bir anne ve saçma ortamlar görmeye hakkı var mı. Annesi mutlu mu ki o mutlu olsun. Canım yanıyor ne yapayım

Genişletmek için tıkla...

Ferhans .!.:

Benim yöntemim bu şekilde hiçbirşey olmuyor
Ama uygulamayı bırakınca da hamile kaldım.zaten herkes kendine göre seçecek.ben çok doğurgan bir kadın değilim.zor hamile kalan kadınlar için gayet ideal. Kadınlarda doğurganlık potansiyeli arasında dağlar kadar fark olabiliyor. Kimi bir sene korunmasız ilişkiyle anca hamile kalabiliyor, kimi de dışarı boşalmaya rağmen. Demem o ki benim gibiler için uygun bir yöntem.haaa bu arada bırakır bırakmaz da değil 8,9 ayda anca. Valla bazen hemen tutanları kıskanmıyor değilim ama hayat tarzıma bu şekilde daha uygun aslında.kafam rahat.içine boşala boşala aylarca hamile kalamayan kadınları ömür boyu geri çekilme hayatta hamile bırakamaz işin garip tarafı her ay hamile kalan bir kadınla hiçbir fark yok değerlerde, muayenelerde. Anlamadım ben bu işi valla
.bu da evlilik gibi kısmet heralde.

Genişletmek için tıkla...