canım hepimiz aynı şeyleri yaşadık yalnız değilsin üzülme. benim eşim de kızıyordu bana, "oluruna bırak" diyordu. en azından eşlerimiz bizi bunaltmıyor ne yapardık yoksa.
çevre konusunda haklısın insanlar çok insafsız çocuk yok diyorsun "korunuyor musunuz" diye soruyorlar. SANA NE! Ben de herkesten uzaklaşmıştım, işte şimdi de yapayalnız kaldım. keşke bunlar olmasaydı. bir de kayınvalidem her ay adetimi sorardı o da beni gıcık ederdi, zaten adetlerim düzensiz bir de ona ne cevap vereceğimi düşünürdüm. Aslında iyi bir insandır beni bu kadar bunalttığını bilseydi sormazdı ama ben hep içime attım. Beceremedim pozitif olmayı, kafama takmamayı. sanki biz kovaladıkça bebek de bizden kaçıyor. artık pes ettiğim zamanda geldi hamileliğim. inşallah sen de çok beklemezsin ama eşinle geçecek ömrünün temelleri bu yıllarda ,çocuk yokken atılıyor. herkese darıl ama eşinle sakın aranı bozma o yoksa bebeğin de anlamı yok. eşimi bunaltmamaya dikkat ettiğim halde o halimden üzüntü duyuyordu. şimdi hep bana onları söylüyor "çok bunalttın bizi" diyor.. bir de herşeyi yansıtsaydım, tüm sinirimi ondan çıkartsaydım,aramız bir daha düzelmezdi heralde. keşke daha sakin olsaymışım,ama geçti artık gelmez o günler.. en güzel yıllarımız heba oldu. zaten herkesten uzaklaştım tek arkadaşım,dostum o şimdi anlıyorum kıymetini