- 21 Mart 2011
- 54
- 56
Herkese merhaba,
Eşim ve ben 3.5 senedir evliyiz. ikimiz de 29 yaşındayız. Ben kendimi bildim bileli pkoluyum. Senede en fazla 4 kere regli olurum.
Bu yazıda sizlere çocuk sahibi olmak için ihtiyacınız olan en önemli şeyin inanmak olduğunu anlatacağım.
Çocuk yapmaya karar verdiğimizde her zaman gittiğim kadın hastalıkları doktoruna gittim ve yumurta takibi yaptırdım. Sonuç tipik pko. Yumurtalarım 10 günde 1 mm büyüdü. Bunu gören doktor seninkiler bayağı büyümüyor senin mutlaka tedavi olman lazım klomenle başlayacağız ama önce eşinin spermiogramını da görelim dedi. Biz de gittik tüp bebek merkezi olan çamlıca medicana 'da spermiogram testi yaptırdık. Sonuçları aldım ve doktora gittim. Tabi o kadar sayılar vs hiç birşey anlamamıştım zaten kötü birşey olduğunu da düşünmüyordum. Ancak doktorrum bana duruumun iyi olmadığını eşimin normal morfolojideki spermlerinin %0 olduğunu söyledi. Evet 0 (sıfır)!!! Kafamdan aşağı kaynar sular geçti. O an tuttum kendimi ama çıkar çıkmaz ağladım, ağladım.... Bu kadar şansızlık olamaz diyordum.
Eşime durumu açıklamak çok zor oldu. Uzun bir süre kabullenemedi ama sonunda gene Çamlıca Medicana daki üroloğa gittik, tomografi çekildi. Şimdi de sol tarafınfa varikosel çıkmıştı. Herşey çok kısa zamanda o kadar üstüste gelmişti ki ümidim elimde olmadan yerlerde sürünüyordu. Bir de medipole gidelim dedik. Orada da bir doktor gördü eşimi. İkisi de aynı şeyi dedi: Tedavisi yok. Ya ameliyat olursun yada aşılama yapılacak. Ameliyatın da bir garantisi yokmuş.
Biz şok!!!!
Nasıl ya diyoruz nasıl yani?? Kendimizi bir kaç hafta içinde biraz toparlayıp Bahçeci Tüp bebek merkezine gittik ve son olarak orada spermiogram yaptırdık ve sonuçlarda normal morfoloji %4 çıktı. Ohh dedik biraz rahatlamıştık ama bu sefer de benim hep duyduğum ama hiç uygulamadığım ve hadi bir şans vereyim dediğim soğan kürü ile oluşmuş 3 cm lik bir kistimin olduğunu öğrendik. Doktor bu yumurta sağlıklı değil sen bir rahim filmi çektir gel dedi. Hadiiii!!! Rahim film mi?? O çok acıtmıo muydu ya ne gerek var yapmayalım vs yok dedi illa yapacaksın ama önce regli ol ondan sonra git dedi.
Peki...
E bekle bekle regli yok. Sonra bir lekelenme başladı ki 10 gün sürdü ama yok sökülme yok. Bu arada biz moral bozukluğundan haftada bir birlikte oluyoruz eşimle. Öyle bir hamilelik kovalamaca modunda değiliz yani...
Ben regli olmadım ve eşim de Keçiboynuzu pekmezini içmeyi hiç bırakmadı. Doktorun kapısından bile geçmek istemiyordum ki bundan 3 hafta önce regli ağrılarım başladı ama nasıl ağrı... 2 hafta sonra dayanamadım doktora gittim. Benim durumum böyle böyle allah aşkına beni regli yapıın patlamak üzereyim dedim.
Gel bakalım dedi,malum koltuğa oturdum. Muayene başladı...
Doktordan şaşkın bir ifadeyle "E burda kese var" sesini duydum. Hamileeymişim! Yok artık Yoook artııkkkk!!!! Muayene koltuğunda hüngür hüngür ağlarken doktor muaynesine devam etti....
Şimdi 6 haftalık hamileyim! Tüm doktorların eşimin durumu da olduğu için klomen aşılama olmadan hamile kalman çok zor demelerini tek tek hatırladım. O kadar zaman bir doktor bile bana bize ümit vermemişti.... Ama Allah bize bu yavruyu bahşetti.
Doktorlarınız size ümitsiz bir şekilde konuşuyorsa "zor" "olmaz" "tedavi" vs çok fazla kullanıyorsa buna izin vermeyin. Hiç bir doktorun sizin moralinizi bozmasına izin vermeyin çünkü KİMSENİN AMA KİMSENiN böyle bir şey yapmaya hakkı yok.
Umarım bu kısa hikaye birilerinin moralini yerine bir nebze olsun getirebilir.
Sevgiyle ve ümitle kalın!
Eşim ve ben 3.5 senedir evliyiz. ikimiz de 29 yaşındayız. Ben kendimi bildim bileli pkoluyum. Senede en fazla 4 kere regli olurum.
Bu yazıda sizlere çocuk sahibi olmak için ihtiyacınız olan en önemli şeyin inanmak olduğunu anlatacağım.
Çocuk yapmaya karar verdiğimizde her zaman gittiğim kadın hastalıkları doktoruna gittim ve yumurta takibi yaptırdım. Sonuç tipik pko. Yumurtalarım 10 günde 1 mm büyüdü. Bunu gören doktor seninkiler bayağı büyümüyor senin mutlaka tedavi olman lazım klomenle başlayacağız ama önce eşinin spermiogramını da görelim dedi. Biz de gittik tüp bebek merkezi olan çamlıca medicana 'da spermiogram testi yaptırdık. Sonuçları aldım ve doktora gittim. Tabi o kadar sayılar vs hiç birşey anlamamıştım zaten kötü birşey olduğunu da düşünmüyordum. Ancak doktorrum bana duruumun iyi olmadığını eşimin normal morfolojideki spermlerinin %0 olduğunu söyledi. Evet 0 (sıfır)!!! Kafamdan aşağı kaynar sular geçti. O an tuttum kendimi ama çıkar çıkmaz ağladım, ağladım.... Bu kadar şansızlık olamaz diyordum.
Eşime durumu açıklamak çok zor oldu. Uzun bir süre kabullenemedi ama sonunda gene Çamlıca Medicana daki üroloğa gittik, tomografi çekildi. Şimdi de sol tarafınfa varikosel çıkmıştı. Herşey çok kısa zamanda o kadar üstüste gelmişti ki ümidim elimde olmadan yerlerde sürünüyordu. Bir de medipole gidelim dedik. Orada da bir doktor gördü eşimi. İkisi de aynı şeyi dedi: Tedavisi yok. Ya ameliyat olursun yada aşılama yapılacak. Ameliyatın da bir garantisi yokmuş.
Biz şok!!!!
Nasıl ya diyoruz nasıl yani?? Kendimizi bir kaç hafta içinde biraz toparlayıp Bahçeci Tüp bebek merkezine gittik ve son olarak orada spermiogram yaptırdık ve sonuçlarda normal morfoloji %4 çıktı. Ohh dedik biraz rahatlamıştık ama bu sefer de benim hep duyduğum ama hiç uygulamadığım ve hadi bir şans vereyim dediğim soğan kürü ile oluşmuş 3 cm lik bir kistimin olduğunu öğrendik. Doktor bu yumurta sağlıklı değil sen bir rahim filmi çektir gel dedi. Hadiiii!!! Rahim film mi?? O çok acıtmıo muydu ya ne gerek var yapmayalım vs yok dedi illa yapacaksın ama önce regli ol ondan sonra git dedi.
Peki...
E bekle bekle regli yok. Sonra bir lekelenme başladı ki 10 gün sürdü ama yok sökülme yok. Bu arada biz moral bozukluğundan haftada bir birlikte oluyoruz eşimle. Öyle bir hamilelik kovalamaca modunda değiliz yani...
Ben regli olmadım ve eşim de Keçiboynuzu pekmezini içmeyi hiç bırakmadı. Doktorun kapısından bile geçmek istemiyordum ki bundan 3 hafta önce regli ağrılarım başladı ama nasıl ağrı... 2 hafta sonra dayanamadım doktora gittim. Benim durumum böyle böyle allah aşkına beni regli yapıın patlamak üzereyim dedim.
Gel bakalım dedi,malum koltuğa oturdum. Muayene başladı...
Doktordan şaşkın bir ifadeyle "E burda kese var" sesini duydum. Hamileeymişim! Yok artık Yoook artııkkkk!!!! Muayene koltuğunda hüngür hüngür ağlarken doktor muaynesine devam etti....
Şimdi 6 haftalık hamileyim! Tüm doktorların eşimin durumu da olduğu için klomen aşılama olmadan hamile kalman çok zor demelerini tek tek hatırladım. O kadar zaman bir doktor bile bana bize ümit vermemişti.... Ama Allah bize bu yavruyu bahşetti.
Doktorlarınız size ümitsiz bir şekilde konuşuyorsa "zor" "olmaz" "tedavi" vs çok fazla kullanıyorsa buna izin vermeyin. Hiç bir doktorun sizin moralinizi bozmasına izin vermeyin çünkü KİMSENİN AMA KİMSENiN böyle bir şey yapmaya hakkı yok.
Umarım bu kısa hikaye birilerinin moralini yerine bir nebze olsun getirebilir.
Sevgiyle ve ümitle kalın!