- 23 Aralık 2021
- 36
- 6
- Konu Sahibi Prensesperisaniyor
- #1
Herkese merhaba 
36 yaşındayım ve 2.5 yaşında bir oğlum var eşim asker.Hayatım boyunca güzel bir kadın olmadım sevgililerim olmadı ama içimde hep sevilmeye çok sevilmeye büyük bir özlem duydum sanırım babamdan hiçbir şekilde alamadığım sevgisizliği hep başka birinde aradım ama bulamadım bundan dolayı üzgün değilim çok şükür rabbim sonunda dünyalar iyisi eşimi karşıma çıkardı işinden dolayı çok çeksem de yapacak bir şey yok.Ailemde herkes kemerli bir buruna sahip annem ve erkek kardeşimin burunları estetikle daha güzel oldu.En son diğer kız kardeşim 5 ay önce batmanda ameliyat oldu bana başlarda asla tavsiye etmedi(acısına dayanamazsın ,çocuğun var diyerek ) ama yaz tatilinde geçen akrabalar görmüş ve çok beğenmiş burnunu birkaç akrabam sende yaptırsana dedi hatta teyzemin çok hoşuna gitmiş o da yaptırmak için gün aldı eşim yaptırmak istiyorsan şimdi yaptır sonra sürekli fiyatlar artıyor dedi annem çocuğu dert etme ben bakarım dedi erkek kardeşim diğerleri burnun çok iyi olur dedi.Hatta ameliyattan bir gün önce neredeyse vazgeçmiştim kardeşim 150 km yol katedip o burnu yaptıracağız diye bir baskı oluştu üstümde günü almıştım ama memur olduğumdan ve eğer karar verirsem 15-20 gün sonrasına gün verdiklerinden yaz dönemi tatil harici bu ameliyatı yaptıramayacağımdan gün almıştım.Bütün bu baskılar ve kendi istediğimle ama bir iki kişi yaptırma dese vazgeçecektim ki malesef diyen olmadı yaptırdım. Şuan çok pişmanım dünden beri ağzıma lokma koymadım baş ağrısından öldüm kronik ülseratif kolit hastasiyım daha doktorun odasında burnumu görür görmez bağırsaklarım midem gitti. Kusuyorum ve ishal oldum aynaya her baktığımda elim ayağım boşalıyor böyle nasıl yaşarım insan içine nasıl çıkarım nasıl alışırım işime arkadaşların suratına nasıl bakarım bilmiyorum.Şuan ayakta durabiliyorsam tek sebep oğlum eşim daha burnumu görmedi aradı açmadım görüntülü yanımızda değil ama yüzüne bakmaya yüzüm yok şahtım şahbaz oldum.İçimde şuan tutunduğum tek umudum ödemdir diyorum bu kabalığı kalmaz belki kibarlaşır diyorum 36 yolluk burundan sonra bana belki öyle geliyor diyorum herkes beğendi ailemde güya ama hiçbirine inanmıyorum çünkü hepsi benim çok karamsar olduğumu depresyon meyilli olduğumu az çok bilir korkularından bana benim yüzümde gördüğümü itiraf edemiyorlar gibi geliyor.Hayatta ne dertler ne sorunlar var biliyorum fakat canım şuan öyle acıyor öyle derin bir pişmanlık içindeyim ki dedim kasımlar kulübü beni tanımıyor bana yalan söylemek için bir nedenleri de yok o yüzden en doğru yorumları beni tanımayan insanlardan alacağımı düşünerek buraya yazıyorum inanıyorum ki burada beni yaralamadan doğru yorum yapabilecek insanlar vardır belki biraz moralimi yükseltecek çünkü şuan paramparçayım allah kimseye bu duyguyu yaşatmasın.
36 yaşındayım ve 2.5 yaşında bir oğlum var eşim asker.Hayatım boyunca güzel bir kadın olmadım sevgililerim olmadı ama içimde hep sevilmeye çok sevilmeye büyük bir özlem duydum sanırım babamdan hiçbir şekilde alamadığım sevgisizliği hep başka birinde aradım ama bulamadım bundan dolayı üzgün değilim çok şükür rabbim sonunda dünyalar iyisi eşimi karşıma çıkardı işinden dolayı çok çeksem de yapacak bir şey yok.Ailemde herkes kemerli bir buruna sahip annem ve erkek kardeşimin burunları estetikle daha güzel oldu.En son diğer kız kardeşim 5 ay önce batmanda ameliyat oldu bana başlarda asla tavsiye etmedi(acısına dayanamazsın ,çocuğun var diyerek ) ama yaz tatilinde geçen akrabalar görmüş ve çok beğenmiş burnunu birkaç akrabam sende yaptırsana dedi hatta teyzemin çok hoşuna gitmiş o da yaptırmak için gün aldı eşim yaptırmak istiyorsan şimdi yaptır sonra sürekli fiyatlar artıyor dedi annem çocuğu dert etme ben bakarım dedi erkek kardeşim diğerleri burnun çok iyi olur dedi.Hatta ameliyattan bir gün önce neredeyse vazgeçmiştim kardeşim 150 km yol katedip o burnu yaptıracağız diye bir baskı oluştu üstümde günü almıştım ama memur olduğumdan ve eğer karar verirsem 15-20 gün sonrasına gün verdiklerinden yaz dönemi tatil harici bu ameliyatı yaptıramayacağımdan gün almıştım.Bütün bu baskılar ve kendi istediğimle ama bir iki kişi yaptırma dese vazgeçecektim ki malesef diyen olmadı yaptırdım. Şuan çok pişmanım dünden beri ağzıma lokma koymadım baş ağrısından öldüm kronik ülseratif kolit hastasiyım daha doktorun odasında burnumu görür görmez bağırsaklarım midem gitti. Kusuyorum ve ishal oldum aynaya her baktığımda elim ayağım boşalıyor böyle nasıl yaşarım insan içine nasıl çıkarım nasıl alışırım işime arkadaşların suratına nasıl bakarım bilmiyorum.Şuan ayakta durabiliyorsam tek sebep oğlum eşim daha burnumu görmedi aradı açmadım görüntülü yanımızda değil ama yüzüne bakmaya yüzüm yok şahtım şahbaz oldum.İçimde şuan tutunduğum tek umudum ödemdir diyorum bu kabalığı kalmaz belki kibarlaşır diyorum 36 yolluk burundan sonra bana belki öyle geliyor diyorum herkes beğendi ailemde güya ama hiçbirine inanmıyorum çünkü hepsi benim çok karamsar olduğumu depresyon meyilli olduğumu az çok bilir korkularından bana benim yüzümde gördüğümü itiraf edemiyorlar gibi geliyor.Hayatta ne dertler ne sorunlar var biliyorum fakat canım şuan öyle acıyor öyle derin bir pişmanlık içindeyim ki dedim kasımlar kulübü beni tanımıyor bana yalan söylemek için bir nedenleri de yok o yüzden en doğru yorumları beni tanımayan insanlardan alacağımı düşünerek buraya yazıyorum inanıyorum ki burada beni yaralamadan doğru yorum yapabilecek insanlar vardır belki biraz moralimi yükseltecek çünkü şuan paramparçayım allah kimseye bu duyguyu yaşatmasın.
Çünkü süreç çok sıkıcı.Bende özellikle yüzümde 1 gün hariç ödem hiç olmadı burnuma bakanlar ödemin yok burnunda da var mı yok mu anlamadım diyorlar ama illaki ve umarım vardır çünkü kaba soba borusu gibi bir görüntüsü var ödem varsa ilerleyen süreçte diyorum belki kibarlaşır yüzüme oturur biraz.Burnum bana çok farklı geliyor sanki tövbe bismillah kendimi grinch ya da fare ya da domuz burun gibi hissediyorum yani ya ben birden alışamadım çünkü gerçekten çok zor hemen uyum sağlamak ya da gerçekten öyle
