Üç senedir evliyim, eşim yabancı. Bundan yaklaşık bir sene önce onun memleketine taşınmaya karar verdik ve biraz para biriktirip taşındık. Şimdilik ailesinin yanında kalıyor, iş arıyoruz. Ben bu süreçte paranın idaresini ele almış bulundum. Çünkü eşim para biriktirmeye yanaşmaz pek, varken harcayalım der. Hesabını da bilmez. Ailesinin hep arkasında olmasının rahatlığı var. Bense erken yaşta babamı kaybettiğim için kendim kazanıp idareli harcamaya alışmışım. Kenara hep para atmışımdır, çok şükür. Son bir yıldır eşimi de frenliyorum harcamalar konusunda. Ailesinin yaptığı ufak tefek maddi katkıları birikimimizin üzerine koyuyorum. Bütçemiz ortak. Birkaç aya ayrı eve taşınacağımız için parayı o zaman kullanalım diyorum. Zaten büyük bir miktar değil, taşındıktan sonra bizi ancak iş bulana kadar, 4-5 ay idare eder. Bir taraftan da çok mu bunaltıyorum acaba para konusunda diye düşünüyorum. "Onu alma, işe girince bakarız," "Yolculukta rahata kaçmayalım, en ucuz bileti alalım" gibi müdahalelerim oluyor. Harcamaları da didikliyorum biraz, neye ne harcadık ne kadar paramız kaldı diye. Eşim hiç sevmez hesap kitap işlerini, bir kere tartıştık bunun yüzünden. Evliliğimde para yüzünden sorun yaşamak en son isteyeceğim şey. Acaba ben cimrilik mi yapıyorum? Siz dengeyi nasıl tutturuyorsunuz, diye sorup fikirlerinizi almak istedim.
Son düzenleme:
Biletlere beraber bakıp beraber karar verdik ama.
ilahi.
