Para Sevginin önüne geçebilir mi?

Buraya bir yetişkin olarak değil, küçük kız çocuğu halimle yaziyorum..cunku annemin eksikliğini hissediyorum, ve anne söz konusu olunca hepimiz birer küçük ki cocuguyuz.. kabul edin etmeyin yeri doldurulamaz bir sevgi .bazıları için yoklugu acitir, bazıları yaşarken size annesizlin hissettirir..
Çıkarsız bir sevgi yok mu hayatta? Cidden soruyorum.hersey para mı!
Ya da beni çıkarsız seven kimse yok mu?
Babam ,babannem, kardeşim beni çok seviyor biliyorum..bir de bu güne kadar edindiğim kardeş bildiğim dostlarım var.
Ama anne sıcaklığının ve güveninin yerini doldurmuyor ki bunlar..
Annem beni sevmiyor da şöyle yapiyor da diye aglamayacagim burda..
Sadece merak ediyorum, evladı için para harcamak anneye koyar mi? Evladına bu nedenle kötü davranan bir anne gerçekten seviyor müdür?
Ne isterse yaptım.. okudum, meslek edindim..ne yazık ki kendim tutunamadim.varsa bu sitede avukat olan, o anlar beni. Buraya küçük bir kız çocuğu halimle yazdigimi başta soylemistim..
Büyük bir hukuk bürosunda ,işçi avukat olarak çalışıyorum ve hiç mutlu değilim..kiramı vs kendim ödüyorum.ailem destek olmuyor.varlikli bir ailem var,ama kendime yettigim için gerek yok..
Şimdi kpss hakimlik gibi sınavlara hazırlanmak istiyorum, ama bu işyerinden ayrılmami gerektiriyor çünkü sinavlara çalışamıyorum.. ofis açmayı denedim ama olmadı, biraz zaman gerekiyor müvekkil vs edinmek için, o sürede maddi yaedim alacagim için , annem üzerime çok geliuordu ,zaten baskın bir karakteri var ben annemle olan sorunlarim yüzünden terapiye gittim bir süre..sonra devam ettiremedim.psikolog annemin borderline oldugunu düşünüyor..annemin bana küçüklüğümden beri söyledikleri ,hissettirdikleri ben de öyle bir iç ses haline gelmiş ve özdeşleşmiş ki ne zaman kendim olsam ve kendimi mutlu hissetssm o iç ses bana kendimi yetersiz ve degersiz hissettiriyor..annem beni aşağıya çekiyor ,rencide ediyor.duygularimi önemsemiyor..
Ama bana he rgelisinde muhteşem yemekler , güzel elbiseler, ne ihtiyacım varsa ve istemeden alıyor, param olmasına rağmen..
Ve işte ben o zaman kendimi bencil hissediyorum..annen seni seviyor diyorum..ama bazen de ancak bir düşmanın soyleyebilecegi bir söz söylüyor..ağlıyorum ve uzuliyorum..
Geleceğimin daha güzel olması için kpssye ve kurum sınavlarına hazırlanmak istiyorum..ama o bu surede bana destek gerekeceği için benimle kavga etti.. halbuki geçici bir durum bu..sınav olmazsa ise tekrar girerim zaten...
Eski sevgilim de homeofis olduğum zaman ofisimi kullanıyordu, sanki o da bunun için benimle birlikteydi, bilemiyorum..hiç değer dvermedi çünkü, hep iteledi beni, aynı annem gibi o da beni yetersiz görüyordu.

Anne ne kadar severse sevsin, evladı için para harcamak zoruna mı gider?
Ne fedakar anneler var ama görüyorum. Benim annem kötü mü sizce..
Bazen onu hiç görmek istemiyorum..
Her sabah işe istemeden gidiyorum, bana anlayış gösterse, sınavları kazansam hakim ve savcı olabilirim.yada kurum avukatı olabilirim..herşey degiseblir.
O yardım etmek istemedi.
Babamın asla anneme karşı sesi çıkmıyor.
Çok yalnizkm ve sinirliyim.
Kendimi sevmei ve değerli hissetmek icin elimden gelen çabayı göstermeye çalışıyorum zaten.
Hayat bu kadar zorken annemle savasmak istemiyorum bir de.

Psikologa gitmişsiniz. Annenize borderline teşhisi konulmuş. Koca, yetişkin kadınsınız. Neden hala bu kadar annenize takıyorsunuz. Daha terapi alın. Bunu da aşmanız lazım.

mslanlt .!.:

Ne fedakar anneler var ama görüyorum. Benim annem kötü mü sizce..

Genişletmek için tıkla...

Anneniz sizin hayal ettiğiniz gibi bir anne değilse, ilerde siz kendiniz hayal ettiğiniz bir anne olmaya çalışırsınız. Ben anne olunca “anneliğin” ne denli zor bir şey olduğunu anladım.

Ideal olan dunyaya gelmesini sectigin canliya sonuna kadar destek olmaktir benim gozumde de.

Ama sizi buyutmus, okutmus, belli bir yasa ve duzene getirtmis. Bu saatten sonra bir yetiskin olan kizina maddi destekte bulunmak zorunda mi? Degil. Gorevini tamamlamis anneniz, kurum degistirmek sizin kendi seciminiz, ve yetiskinler kendi secimlerinin sonuclarina katlanmak durumundalar.

Siz calisiyormussunuz zaten sizi idare edecek birikiminiz yok mu? Yoksa eger birikim yapip sonra istediginiz degisiklikleri yapmaya calismaniz daha dogru olur. Yetiskin bir insani kimse sirtinda tasimak istemeyebilir, bunun icin de suclayamayiz onlari.

Öncelikle siz savunmasız bir kız çocuğu değilsiniz, yetişkin ve bağımsız bir kadınsınız. Kitap
Bu kitabı okuyabilirsiniz ve de terapiye devam etmenizi öneririm.

kumandapili .!.:

Öncelikle siz savunmasız bir kız çocuğu değilsiniz, yetişkin ve bağımsız bir kadınsınız. Kitap
Bu kitabı okuyabilirsiniz ve de terapiye devam etmenizi öneririm.

Genişletmek için tıkla...

Ben de 'Bordeline Kisilik Bozuklugu olan kisiyi sevmek' isimli kitabi tavsiye edebilirim.

Ben de Borderline ozellikleri tasiyorum ve malesef ilac tedavisi olan bir hastalik durumu olmadigi, kisilik ozelligi oldugu icin tek cozum yolu duzenli ve surekli terapi ile farkindalik saglamak ve davranis degisikligine cabalamak.

10 kusur senedir terapideyim ve sivri koselerimi, ani duygu gecislerimi, ofke nobetlerimi cok torpuledigim icin saglikli bir evlilik surduruyorum 3.5 senedir ama cook caba gerektiriyor. Anne farkinda olmadigi surece cok zor.

Ah benim kalbi kırık kuşum olayın maddi yönü de var elbet ama senin içine oturan şey başka. Ailemizi secemiyoruz ne yapalım. Üzülerek söylüyorum ki bu açık yaran hiç kapanmayacak çünkü benimki bı türlü kapanmıyor ama eskisi kadarda acitmiyor zamanla alışıyorsun çünkü. Destek almışsın seninki daha farklı olur belki daha hızlı yol katedersin yukarıdaki arkadaşın da dediği gibi imkân buldukça destek al. Ben niye mi almıyorum bilmem içimi açmak istemiyorum belki açılmasından onunla birlikte ölmekten daha çok korktgm için,belki de bilmiyorum işte. Pencerenin yönünü değiştir farklı şeylere odaklan derim. Ne güzel hayallerin var onlar için savaşına et Zorluk çek, bittim de yeniden kalk ayağa. Bence sorduğun soruların hepsinin cevabını ancak herşeyin üstesinden kendi çabanla geldiğinde o istediğin makama çıplak ayaklarınla yürüyüp oturduğunda alacaksın.

acikcasi burda anneniz sizi yetersiz gormesi yerine, sizin annenizi yetersiz gormenizi farkettim. Ne yapsa yetmiyor. Kucuk bir cocuk degilsiniz. Sevgiye degil, paraya ihtiyaciniz var. yetiskinsiniz. Ve kendi isinde gucunde, evinde olan bir yetiskin gibi kendi hayat ve secimlerinizden kendiniz sorumlusunuz. Anneniz size para harcamak mecburiyetinde degil. Ne belli sinavi kazandiktan sonra o isten de sikilmayacaginiz?

Para biriktirin, bu isin altindan kendiniz kalkin. Cocuklarimiz bizim sayemizde dunyaya gelmis, ozgun bireylerdir. Egitimini, ahlakini verdikten sonra omru billah cocugumu mecbur kalmadikta sirtimda tasimak istemem acikcasi. Baskasinin kamburu olarak yasamayi hedeflerseniz boyle gercek tokadiyla uyanirsiniz. Hala da simarikca “babam anneme ses cikaramiyor” diyorsunuz. Babaniz sizin yuzunuzden karisiyla papaz olmak zorunda mi?

Annenden istediğin koşulsuz sevgi ,para filan değil anne deyince akla koşulsuz sınırsız sevgi koruma gelir normalide budur Ama…

Her anne olan insan aynı olamıyor kimisi o sevgiyi nasıl vereceğini bilmiyor kendi annesinde de sevgi görmediyse hiç bilmiyor

Bazı insanların kendi ruhsal problemleri oluyor bu bazen bebekten önce bazen sonra eş kişisi bunu görup eşini doktora götürmeye ikna etse belki kadın çocuklarına daha farklı olur

Ama geneli ne yapıyor karısının bu halini görmemek için işe kaçıyor hatta kendine başka kadınlar buluyor ruh sağlığı bozuk depresyonun dibine vurmuş bir kadınla evde savunmasız çocuklar kalıyor

Psikolojik şiddet ve fiziksel şiddet başlıyor işte

Sonuç mahvolmuş yanlış büyütülmüş kaybolmuş bir hayat çocukluk

Annenizi böyle kabul edip kendi yolunuzu çizip kendi hayatınızı devam ettireceksiniz

Hayat acımaz ise sizde azimli olup yolunuza bakacaksınız yolunda gitmiyorsa yoldan çıkarsın kendi yolunu çizersin.

Bence anne babanın çocuğuna yapacağı en büyük iyilik, onun yetişkin olmasına izin vermektir. Anneniz sizin yetişkin olmanıza izin vermiş. Yetişkin olmak zorluklarla başa çıkma becerisi edinebilmektir, yaptığı seçimlerin sonucuna katlanmaktır. Biz niyeyse sürekli arkadan destekleyen, düşmesine fırsat vermeden sürekli iteleyen aileleri iyi sanıyoruz ama bence bu aileler çocuğun birey olabilmesinin önündeki en büyük engel. Destek olur ama düştüğünde size "kalkabilirsin" diyerek. Sizin ailenizden beklentiniz biraz fazla, kız çocuğu sesiyle yazıyorsunuz çünkü düşünceleriniz "annem bana pamuk şeker almadı" diyen çocuğun düşünceleri gibi şu an.

Psikologunuz annenizin borderline olduğunu düşünemez bu arada. Sadece sizin anlattığınız yanlı, yüklü ve yargılı olaylarla bir teşhis koyamaz. Ha psikolog olarak da koyamaz ama muhtemelen fikrini beyan etti sadece, yine de bana doğru gelmedi. Terapi sırasında sizi haklı çıkarabilmek için söz hakkı olmayan insanlara sallamak garip bir terapistlik örneği.

Orangegreysky .!.:

Bence anne babanın çocuğuna yapacağı en büyük iyilik, onun yetişkin olmasına izin vermektir. Anneniz sizin yetişkin olmanıza izin vermiş. Yetişkin olmak zorluklarla başa çıkma becerisi edinebilmektir, yaptığı seçimlerin sonucuna katlanmaktır. Biz niyeyse sürekli arkadan destekleyen, düşmesine fırsat vermeden sürekli iteleyen aileleri iyi sanıyoruz ama bence bu aileler çocuğun birey olabilmesinin önündeki en büyük engel. Destek olur ama düştüğünde size "kalkabilirsin" diyerek. Sizin ailenizden beklentiniz biraz fazla, kız çocuğu sesiyle yazıyorsunuz çünkü düşünceleriniz "annem bana pamuk şeker almadı" diyen çocuğun düşünceleri gibi şu an.

Psikologunuz annenizin borderline olduğunu düşünemez bu arada. Sadece sizin anlattığınız yanlı, yüklü ve yargılı olaylarla bir teşhis koyamaz. Ha psikolog olarak da koyamaz ama muhtemelen fikrini beyan etti sadece, yine de bana doğru gelmedi. Terapi sırasında sizi haklı çıkarabilmek için söz hakkı olmayan insanlara sallamak garip bir terapistlik örneği.

Genişletmek için tıkla...

+10000000

Dara düşenin anne suçlaması moda oldu artık, konu sahibesi artık çocuk değilsiniz iç sesinize bunu anlatın, yetişkin bir kadınsınız ve düştüğünüz yerden kalkmanız gerek. Başarısızlığa bahane aramak yerine çözüm üretmeye gayret edin. Kimse demeyeyim de çoğumuz bal börek ailelerden gelmiyoruz, herkesin bin türlü derdi var ama savaşıyor, yaşamak böyle bir şey. Ha bu arada terapistinizi değiştirin belli ki doğru bir yoldan gitmiyor.

biraz fazla drama queen geldiniz bana. Her problemde başkalarını mı suçlarsınız? Yetişkinsiniz, kız çocuğu değil maalesef. Hem anneniz ya da babanız size maddi destek vermek zorunda değil. Bunun sevgiyle bir alakası yok. Gerçekten meslek sahibi insanların ailelerinden maddi beklentiye girmeleri hoş gelmiyor.

Umarım hersey yoluna girer mesleğinde ilerlersin ayri bir eve geçersin
annende elinde olmadan yapiyormus
Sık gorusmezsen bu kadar da sorun yapmazsin

Annem 47 yaşında. Ananem hala hayatta. Ananem dünyanın cimrisidir. Sadece maddiyatta değil, sevgide de cimridir. ananem ile annem farklı şehirlerde yaşıyor. Bu yaz ananem ben ailemin evindeyken geldi kısa süreli kalmaya. 1 hafta olmadı bilet aldı ben gidicem diye annem hüngür hüngür ağladı ne olur 1 hafta daha kal ben seni uçakla yollarım dedi. Annemi ağlata ağlata gitti. Sadece şimdi değil hep öyledir. Ben annemle günde belki 10 kere konuşurum. Ananem annemi 10 günde bir arar. Annem eskiden her gün arardı ama konuşmayı o kadar kısa tutuyor ki artık 1 hafta dolmadan annemde aramaya çekiniyor. Anne sevgisini insan 7 günlükken de 7 yaşındayken de 70 yaşındayken de istiyor.

Bir anne bebeği ile nasıl konuşursa o bebeğin iç sesi annenin onunla kurduğu iletişim olur. Bir insanın hayatta en büyük şansı veya şanssızlığı anne faktörü. Umarım ilşkiniz düzelir.

Parasal olarak sıkıntınız mi var. Iyi bir buro dediniz orda lüks arabalat kiyafetler hayatlar var kendinizimi eziyorsunuz para ile sorun annemi para sıkıntınız mi

Bence öncelikle annenizi hiç tanımadan tesshis koyan bir psikologa artık gitmemeniz iyi olur zaten kişilik bozuklukları onların alanı bile sayılmaz.
ikincisi kirginliginizi anlayabiliyorum ama kendinizi teskin edememenizi anlayamiyorum.
anneniz dahi olsa size yetişkin yaşınızda para desteği sağlamak zorunda değil.Ve bunun sevgiyle hiçbir bağı yok.
Zaten ülkedeki en derin sorunlarından biri herkesin 'icindeki o küçük çocuk ' kimse yetişkin olmak istemiyor,yetişkin gibi davranmak istemiyor hep desteklenmek istiyor.
Ama şunu unutmayın ki bir insan sizi destekler ise her davranışınız hakkında söz sahibi olabilir , istediğiniz bu pranga mi gerçekten?
Çalışma koşullarınız zor olabilir ama inanın dünyanın yüzde 85/90 i bunu yaşıyor.
Dünya sadece zengin Avrupa ve Amerika halklarından oluşmuyor.
Cizgimi aşmadan en ince şekilde yorum yapmaya çalışıyorum ama bence koskoca avukat olmuşsunuz, annem bana bakmıyor diye ağlamak yerine silkelenin ve hayatınızın sorumlulugunu alın önce .

Annenizin “hatası”nı okudum okudum bulamadım. Size maddi yardım yapmaması mı size göre? Ama siz zaten meslek sahibi bir insansınız,buna ihtiyacınız yok bence. Zamanla oturacak şeyleri dert etmişsiniz. Kpss kazanınca hayatınız mükemmel olacak mı sanıyorsunuz ki? Ne değişecek?

orangeisnewblack .!.:

Psikologa gitmişsiniz. Annenize borderline teşhisi konulmuş. Koca, yetişkin kadınsınız. Neden hala bu kadar annenize takıyorsunuz. Daha terapi alın. Bunu da aşmanız lazım.

Anneniz sizin hayal ettiğiniz gibi bir anne değilse, ilerde siz kendiniz hayal ettiğiniz bir anne olmaya çalışırsınız. Ben anne olunca “anneliğin” ne denli zor bir şey olduğunu anladım.

Genişletmek için tıkla...

Anneme haksizlik etmek istemiyorum.ama para söz konusu olunca bu kadar bencil olmasını sindiremiyorum .çünkü yokluk olsa anlarım. işyerinde bir sknti vs olsa anlatamıyorum. Onun tek düşündüğü şey ben para kazanıyorum ya yeter.bir de evlenssm mis .aile olmak sadece bu olmamali

darkmore .!.:

Annenizin “hatası”nı okudum okudum bulamadım. Size maddi yardım yapmaması mı size göre? Ama siz zaten meslek sahibi bir insansınız,buna ihtiyacınız yok bence. Zamanla oturacak şeyleri dert etmişsiniz. Kpss kazanınca hayatınız mükemmel olacak mı sanıyorsunuz ki? Ne değişecek?

Genişletmek için tıkla...

Sanirim avukat bir yakınınız yok.vaesa da para kazanamadigini belli edecegini sanmıyorum.ozel sektörde çalışmak zor. Her meslek için bu böyle .belli kurumlardan (banka, şirket vs ) iş alabilen kodaman avukatlar dışında genç avukatlar para kazanamiyor.. haberiniz yok ama genç avukatlar da intihar ediyorlar o kadar çok ki .. ben gercekleri soyluyorum, genç avukatlar para kazanamiyor.benim gibi işe girenler de kendi işlerini alamıyor, alırsa da tam sömürü düzeni ..ama şanslıyım ki hukuk mezunları icin güzel olanaklar var mesela hakimlik, kurum vekilliği..hayat standartları çok daha farklı..kariyer konusu tartışmaya açık bile değil. Yani çok şey degisebilirdi..

lattesizkitapsiz .!.:

Bence öncelikle annenizi hiç tanımadan tesshis koyan bir psikologa artık gitmemeniz iyi olur zaten kişilik bozuklukları onların alanı bile sayılmaz.
ikincisi kirginliginizi anlayabiliyorum ama kendinizi teskin edememenizi anlayamiyorum.
anneniz dahi olsa size yetişkin yaşınızda para desteği sağlamak zorunda değil.Ve bunun sevgiyle hiçbir bağı yok.
Zaten ülkedeki en derin sorunlarından biri herkesin 'icindeki o küçük çocuk ' kimse yetişkin olmak istemiyor,yetişkin gibi davranmak istemiyor hep desteklenmek istiyor.
Ama şunu unutmayın ki bir insan sizi destekler ise her davranışınız hakkında söz sahibi olabilir , istediğiniz bu pranga mi gerçekten?
Çalışma koşullarınız zor olabilir ama inanın dünyanın yüzde 85/90 i bunu yaşıyor.
Dünya sadece zengin Avrupa ve Amerika halklarından oluşmuyor.
Cizgimi aşmadan en ince şekilde yorum yapmaya çalışıyorum ama bence koskoca avukat olmuşsunuz, annem bana bakmıyor diye ağlamak yerine silkelenin ve hayatınızın sorumlulugunu alın önce .

Genişletmek için tıkla...

Koskaca avukat diye bir şey yok .genç avukatlar para kazanamıyor. Ofisini kapatan başka işlerler uğraşan çok insan var benim yasimda.diğer söylediklerinize katılıyorum..ama aile olmayı ben farklı yorumluyorum..çünkü oğlunun ofis kirasını ödeyen anne babalar gördüm.
Ve başına kakmiyorlar.bir iyilik yapıyorsanız soylenmeyeceksiniz o iyilik değildir başa kakiyorsaniz.

Buyuteyim de atayım ne hali varsa gorsin diye birşey yok. ya ben başka aileler gördüm. ne kadar fedakarlar.alt tarafı bir sene bana soylenmeyecek o kadar. varlık içimde bunu yapmak istemiyorsa biz aile degiliez demektir. Öyleyse ben annemle sık gorusmek zorunda değilim,ben de onların dertleriyle uğraşmak zorunda değilim diyebilirim.ama yapmam.cunku baslarimin üstünde yeri var. Bu toplumda aile kavrami çok ilginç. içiçe ilişkiler ama bu tarz konularda geri çekilmek..kardeşim yanına gelmemi bir odada ders çalışmamı istedi.o da buna mecbur değil.sirf ablamın daha iyi bir gelecegi olsun diye.
Doğur, besle ,büyüt eli ekmek tutsun sonra ne hali varsa görsün .. aman para istemesin. başka anneler görmesem evet bunu sevgi sanırdim.

Öncelikle siz küçük bir kız çocuğu değilsiniz. Bu kafa yapısından çıkın. Mesleğini eline almış belii bir yaşa gelmiş yetişkin bir genç kadınsınız. Eşim avukat benim avukat yakınınız yok dersinizi diye baştan önlemimi alayım. Yeni başlayanları için çalışma koşulları evet kötü ama hangi meslek için iyi ki? Hayır anormal gibi asgari ücret kazanıyorum yazmışsınız ama bu ülkeden tüm işe yeni başlayanlar asgari ücret kazanıyor. Bu mesleği siz seçtiniz artık seçimlerinizin sonucuna katlanacak yaştasınız. Annenizden beklentiniz olmamalı artık. O sizi okuttu büyüttü zaten işiniz varken bir değişiklik istiyorsanız bu sizin sorumluluğunuzda. Çalışırken KPSS’ye hazırlanan binlerce insan var. Yok ben yapamam diyorsanız bu yine sizinle ilgili bir durum. Hakim savcı olmak torpiliniz yoksa zaten mümkün değil. Farzedelim anneniz destek oldu siz de kurum avukatı oldunuz. Memnun kalmadınız ama iş yerinizde sorun yaşıyorsunuz yine annem destek olsun bu sefer başka bir şey yapayım mı diyeceksiniz?