Güncelleme 18 Mayıs 2021: Doktorumu çok ama çok seviyorum iyi ki sen varsın Okan Ufuk İpek iyi ki Allahım seni karşıma çıkarmış; derdimle dertlenen, doktordan çok bir arkadaşça yaklaşan sanki aileden biriymiş gibi davranan kimi zaman keyifle sohbet ettiğim benim bugünlere gelmeme yardımcı olan ilk başta Allahıma şükür sonra da doktoruma şükranlarımı sunuyorum.
Bu hastalıkları yaşamış biri olarak okuduğum ve faydasını gördüğüm kitapları burada paylaşacağım. Terapi alma imkanı olmayanların okumasını tavsiye ettiğim terapistimin anlattığı çoğu şeylerin bu kitaplarda yer alıyor. Fayda görmemizi ve hayata daha anlamlı bakabilmemizi temenni ediyorum. 😊
www.kadinlarkulubu.com
Ekim 2019'dan itibaren her ay gitmiş olduğum terapiye gitme sıklığımı 2 ay gibi bir süreye çektik şuan hem terapilerle hem doktorumun önermiş olduğu kitaplarla ve ilaç desteği ile ilk zamanlarıma göre çok daha iyiyim.
Yaşadıklarım
Benim gibi yaşayanlar var mıdır diye konuyu açıyorum. Belki aynı durumda olan arkadaşlar yazar ve birbirimize destek oluruz.
Sekiz sene önce panikatak hastalığına yakalandım. Ama ilk belirtiler bulantı, istifra olarak başladığı için bunun bir panikatak olduğunu bilmiyordum. Günlerce birşey yiyemedim. Artık ailem mide kanseri olmamdan korkuyordu. Randevu aldık ve endoskopi oldum sonucum temiz çıktı. Doktor bize psikolojik olabileceğini söyledi. Daha sonra psikiyatriye randevu aldık doktor 2 tane ilaç yazdı ve ben bir müddet sonra yemek yemeye eski yaşantıma dönmeye başladım. Ne kadar sonra nüksetti ilaçlarımı bırakmış miydim uzun zaman geçtiği için üzerinden tam hatırlamıyorum. Yine birgün kolum uyuşmaya başladı öyle bir uyuştu ki kalp krizi geçirdiğime kendimi inandırmıştım. Kalp atışım öyle bir hızlandı ki hemen ailemden bikaç kişiyle birlikte acile koştuk. Kalp EKG si çekildi temiz çıktı bir serum taktılar daha sonra eve geldim. Kardiyolojiye randevu aldım. Dr odasında ultrasonografi ile kalbime baktı sadece kalp kapağında biraz kalınlaşma var dedi. Psikolojik olduğunu söyledi. Artık yine psikiyatriye gitme zamanı geldi. Durumu psikiyatriste anlattım. Paxera 10 mg ile başladık 6 ay kullandım ve bu hastalığı atlattım ilacı da bıraktım çok iyiydim. Bir dönem sonra yine nüksetti tabi yine aynı ilaçla devam ettik ve hayatımı o şekilde idame ettirdim. Tabi panikatak teşhisi konulana kadar sayısız kan tahlilleri emar tomografi sürekli vücudumda bişey var bulamıyorlar diye diye tüm branşların kapısını çaldım. Çok acillere taşındık birşey var ve bulamıyorlar. Tahliller çok şükür ki temiz çıkıyordu. Öyle böyle bir 4 seneyi geçirdim anksiyete henüz o zaman yoktu sadece panikatak vardı. Bu geçmiş zaman içerisinde evliyim ve çocuk düşünmediğimiz için ilaç kullandım. Yine panikataklarımın çoğalması sebebiyle randevu aldım. Duxet adlı ilaca başladı doktor ve iyiydim. 5 hafta sonra adetim gecikti ve doktoru arayıp ilaç geciktirmiş olabilir mi diye sordum. O ilacın geciktirme yapmayacağını ve hemen bir test yapmamı söyledi ben derhal test yaptım hamileyim doktorla yine telefonla irtibata geçtim. Doktora ya bebeğim sakat olursa ben ilaç kullandım dedim doktor korkmamam gerektiğini ilk 5 6 hafta ilacın bebeği çok etkilemediğini ve hemen ilacı bırakmamı söyledi. Evet bıraktım gayet iyiydim ama eşimle kan uyuşmazlığı nedeniyle bebeğimin kalp atışı durdu ve kürtaj oldum ondan sonra yine ilacıma devam ettim. Çünkü çok kötü olmuştum 2 hafta hep ağladım neden bebeğimi kaybettim diye 7 8 ay sonra ben yine hamile kaldım ve ilacı hemen bıraktım. Hamilelik sürecim boyunca eşim asla ilaç kullanmama izin vermedi ben de çok aşırı kötü olmadım sadece son aylarda doğum stresinden kaynaklı panikataklarım çoğaldı ve evden dışarı lazım olmadıkça çıkmayarak bu dönemi atlattım ve doğumumu sağlıkla gerçekleştirdim. Hastaneden taburcu olduğum gün daha sokak kapısından girerken beni bir ağlama tuttu. Günlerce ağladım benim için çok ağırdı hep ağlıyordum kendime zarar vermekten korkuyordum bebeğime bakıyordum ama ona bakamama korkusu vardı yaklaşık 1 ayı geçik böyle devam etti ve sonunda doktora gittik lohusa depresyonu teşhisi kondu Efex.. 37.5 ile başladık ve 6 hafta sonra benim ağlamalarım azaldı ve düzeldim 1 yıl kadar o kadar iyiydim ki hayattan zevk alıyor gayet mutlu mesut hayatıma devam ediyordum. Devamını yorumda devam edeceğim.
basi ağrıyınca midesi agriyinca ilac icebilen bir toplumun psikolojik anlamda zorlaninca ilac icmemek icin bukdr direnmesi ve ilaçlara bukdr on yargılı olmasını, ilac kullanmamak pahasina hayatini yaşayamamasini anlamiyorum. Teyzem okdr sınırlı biriki. Kizi küçükken mahvetti surekli azarladi rencide etti. Suan kizi 18 yasinda ve dehb okb teshisi kondu. Ilac verdiler kızına. Cok direndi ama kizini başlattı. Bana dediki benim bu yasima kdr antidepresanlarla isim olmadi ve dedimki ogun keske olsaydı icimden. Belki ozaman kızını aileni bukdr yipratmaz suan kizinin ilac icmesine neden olmazdın. Benim ne ataklarim var nede krizlerim ne saglik takıntim. Gecmisimde anksiyete rahatsizligi tanisi aldım. Ogluma tahammul esigim cok düşüktü. Baktim kaygili bir cocuk yetişiyor, baktim wc egitimi verirken gerilip onu kotu etkiliyorim ilaca başladım. Bukdr korkmayin lütfen. Güvendiğiniz bir doktor bulun ve o ilac verirse çekinmeyin. Bu arada kardesimde sizin gibi sorunlarla boğuşup ilac almayan tarafta, onuda ikna edemedim. Sevgiler