Merhaba herkese. Başlığı görünce yazmak istedim. Ben 13 yaşımda psikoloğumun yönlendirmesiyle psikiyatriste gitmiştim. Anksiyete ve depresyon tanısı almıştım. 6 ay Citoles isimli ilacı kullanmıştım.
Daha sonra 15 yaşımda psikoloğa gitmiştim farklı bir sebepten, yaşadığım bir olaydan ötürü. Ama bu sefer psikiyatriste yönlendirmeye gerek görmedi zaten farklı bir nedenden yaşadığım kötü bir olaydan dolayı gitmiştim travma nedeniyle. Yine bazı bana sıkıntı veren belirtiler vardı, panik atak olduğunu o an derin nefes almamı, nefes egzersizleri yapmamı önermişti.
17 yaşımdayım şu an, özellikle bu covid dönemi çok sıkıntılı geçti benim açımdan. Dışarı çıkıp eve gelsem, biriyle görüşsem sarılmasam bile kesin covid kaptım diye korkup kendimi yiyordum. Aniden gelirdi bu his, ilk önce huzursuz hissederdim sonra ellerim titrerdi ellerim ayaklarım buz gibi olurdu, çarpıntı, terleme olurdu. Nefesimi de kontrol edemezdim hızlı hızlı nefes alırdım ama farkında olup da durduramazdım bir türlü. O an ölebileceğimi ya da sonraki günler ölebileceğimi, kötü bir hastalık geçireceğimi ya da fiziksel bir rahatsızlığın belirtileri olduğunu düşünürdüm. Bir de yalnız kalamazdım o an. İlla ki yanımda biri olacak yoksa bayılsam ya da o an fenalaşsam kimse yanımda olmaz haberleri olmaz diye korkardım. Öğürme, bulantı vb. şeyler yaşardım o an. Bir ara ailemle kalbimde bir rahatsızlık var mı yok mu diye de doktora gitmiştik ama stres nedeniyle ağrı yaşadığımı söylemişti, kalp rahatsızlığım yokmuş.
Şimdi neyse ki kontrol edebiliyorum. Ara ara geliyor ancak eskisi gibi uzun sürmüyor. O çarpıntı, huzursuzluk gelir gelmez 'ben şu an anksiyete veya panik atak geçiriyorum' diye kendime hatırlatıyorum. Fiziksel bir hastalığın belirtisi olmadığını, bu durumun saatler de sürse dakikalar da sürse sonunda sonlanacağını kendime sesli bir şekilde söylüyorum. Ve bir torba/poşet içine nefes alıp vermek de nefesi kontrol etmeye yarıyor. Psikoloğum da nefes egzersizlerini önermişti. Daha derin ve yavaş nefes almaya çalışıyordum. Aynı zamanda o an bedene odaklanmamak gerekiyor, bunun için kitap okunabilir, ya da etraftaki eşyalar sayılabilir vs. Ve o anı yaşadığım an genelde ya uzanıyorum ya da yanımda su bulundurup sık sık su içiyorum kendimi rahatlatmak için. Bunlar sakinleşmemi sağlıyordu.
Umarım faydası olur. Tabi ilaç ve psikoterapi tedavisi çok daha faydalı. Ama o an geldiğinde ne yapılabileceğiyle ilgili yazmak istedim belki ufak da olsa faydası olur diye bunu yaşayan kişiler için.