Panikatak anksiyete okb depresyon yaşayanlar....

Kendi ailemde sıkıntılar varmis, onları duydum...
Umarim bundan sonra dirayetli olurum.
Pinpon topu misali yere düştükten sonra yukselecegimi düşünüp ümit etmeye çalışıyorum
 
Günaydın, sizinle kendi yaşadıklarımı paylaşmak istiyorum. Biraz kısa tutacağım, sonra ayrıntılara girerim çünkü yazacak gücüm dahi yok desem. 24 yaşında bir gecede atak ile başlayan, sonrasında üstüne depresyon ve okb eklenen, gitmediğim doktor ve hoca kalmayan, şimdi 50 yaşında olan ve halen bu hastalıkla mücadele eden bir kadınım. Ama sanmayın vazgeçtim, çünkü çok daha beter dönemler gördüm, en diplerini yaşadım, ümidimi kayıp ettiğim zamanlar oldu, bitkisel hayatta gibi yaşadım ve çok yoruldum çok ama çok. Benimle aynı şiddette yaşanyalar var mıdır diye kendime sordum durdum, bu insanlar nasıl yaşıyor. Sokakta gülen, eğlenen insanlara, balkonda mutlu mutlu çamaşırlarını asan , çay içen insanlara baktım ( bunları yapacak zerre kadar motivasyonum ve gücüm yok), piknik yapan ve hayatı olduğu gibi yaşayan insanlara işte.
 
Siz de çok uzun dönem yaşamışsınız bu hastalığı peki hiç ilaç denk gelmedi iyi gelen
Ben de bu hastalık hayatıma girmemiş olmasını isterdim yaşamayan zaten asla anlayamıyor sizi
 
Narincim şimdi sana yazacaktım bak yeni gelen arkadaşla dün konuştum paylaşacaktı yazmış bak o da ne çekmiş
Çok sağol canım. Ona da ayrı üzüldüm. Geçmeyecek mi bu yaşadıklarımız ya? Kaç senedir çekiyormuş nasıl bir durum ki yıllarca sürüyor. Allah hepimizin yardımcısı olsun
 
Rica ederim canım benim. Evet doktoruna danış beyin icin birebir magnezyum zaten ben sonradan farkettm doktoruma dua ediyorum valla
İnşallah bana da iyi gelir. Ben de kullandım ama iyi gelmedi bana. Belki doz olarak yüksek değildi. İyi olmana da çok sevindim. Ben de iyi olurum inşallah
 
Böyle yazanlar olunca umudumu kaybediyorum. Hep böyle mi kalacağız
Aman aman umutsuzluk yok, ben sizi umutsuzluğa düşesiniz diye paylaşmadım bilakis yanlız değilsiniz diye mesaj vermek ve sizden de destek almak için yazdım. Emin olun 26 yıldır bu hastalıklarla mücadele ediyorum ama tedavide yanlışlar çok oldu. Birincisi ben ilk panik atak olduğum yılda (1995)Türkiyede bu hastalığı bilen yoktu, buna doktorlar da dahil. Gittiğim ilk hastane bana zanax yazdı ve 3 ay kullanman lazım dedi açıklama yapmadı, bende bu ilaç bana ne yapacak dedim"uyutacak dedi" aynen bu şekilde. Ben o zaman bilmiyorum bu ilaçları( şimdi hepsi kataloğumda)iki küçük çocuğum var dedim " onu da siz ayarlayın dedi" küstahça. İçmedim tabi, eşim görevde, kimse gelmedi, daha kötü oldum. Hastaneler, aciller hepsi benim için sürekli uğrak oldu. Anlatmak istemem, üzmek istemem ama kabustu. Emin olun hepsi tecrübe üstüne tecrübe oldu. 26 yıllık bilgi, size kesin öneriler vermek isterim, mutlaka uygulayın. Ilacınız varsa mutlaka aynı saate hatta dakikada için, çay kahve kola şekerli içeçekler ve şekerli tüm yiyeceklerden uzak durun, doğal olanları dengeli şekilde tüketin. Bir seferde fazla yemek yemeyin, asla aç kalmayın, mutlaka aralıklarla şu için ve en önemli olan yürüyüş yapın kendinizi buna zorlayın, ne olursa olsun zorlayın, ilk başta zor gelecek onun için ilkleri kısa tutun, evinizden uzaklara gitmeyin, yakın mesafe yürüyün, tekrar tekrar deneyin unutmayın en ağır kalp hastası, kanser veya ameliyatlı bile olsanız yürüyüş hepsine iyi gelir. Son birşey (çünkü benim güç bitti yine) panik atak cok kolay tedavi edilen ve tolore edilen bir hastalıktır, inanın bana yeter ki daha başka rahatsızlıklar üzerine eklenmesine izin vermeyin. Benim de sizin desteğinize ihtiyacım var bunu da unutmayın. Ben şimdi istirahat
 
Harika yazmışsınız iyi ki buradasınız
N Narinkimse evet bak arkadaş da aynısını söylüyor az da olsa çıkıp yürümelisin canım
 
26 yaşından beri ilaç mı kullanıyorsunuz ?
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…