kızlar pa sırasında yasadıgınız korku stres veya kaygının hiçbiri ne emziriken ne de gebelikte çocuga gecmez, ben bunu ciddi ciddi arastırdım. Birkaç özel hastenin doktoruna da sordum, bebek sizin sıkıntınızı hisseder kalp atıslarınız değişiyor ama bu ona zarar vermez kesinlikle. Bu sebepten nasıl bir doktor ilaçsız zehir sütün diyebilirki anlayamadım. bu sekilde kesinlikle ilaç almayı, alanı veya aldırmayı desteklemeyin, lütfen lütfen şunu okuyun.
http://www............./dosyalar/ilaclar/teratojen3.html
Şu anda yanlızca Almanya'da talidomid kurbanı olan 5000 birey(hasta bebek) yaşamaktadır!
ben ilaç ile hamilelik gecirip bebeği 10 yaşında filan olup sapasaglam olan örnekler görmeyi gerçekten çok isterim. Burda varsa yazarsa sevinirim.
Bu iş dogumdan sonra yavrunuz bebekken bile anlaşılmaz, gebelikte antibiyotik kullanımı sonucu cocugu 8-9 yaşındayken kalbinde delik oldugu anlaşılan çocuk örneği biliyorum ben , lütfen bu işi hafife almayın. Bu çok önemli bir konu olmasa burda gerçekten popomu yırtmam afedersiniz, ben hamileyken 9 ay boyunca hergün ilaç kullanmak (kullanabilmek ) *bir umut*için araştırma yaptım ama almadım başardım neden sizde yapamayasınız ki? Bu arada Ofelya Cabral ile tanışın gerçekten ve farkı görün diyorum başka da birşey demiyorum.
Öncelikle, Allah size ve bebeğinize sağlık versin. İnşallah hiç bir zaman hiç bir sağlık sorunuyla karşılaşmazsınız.
İlaçsız sütün zehirdir lafını ben de okudum, internette bir çok doktorun aynı şeyi yazdığına da şahit oldum. Stres, en kuvvetli zehirden bile zararlı olabilir. Kastettikleri bu haliyle.
İki gündür yazdıklarınız yüzünden kriz üstüne kriz geçiriyorum. Kendime zarar vermeyi bile düşündüm. Eşim akşam diyor ki "noldu sana?"
Bu yazdıklarınızı burdaki çoğu kişi biliyor. Ben de biliyorum. Hatta fazlasnı da biliyorum. Her ilaç kullananın çocuğunda sorun olmadığı gibi, her ilaçsız hamilelik yaşayanın da bebeğinin sağlıklı olacağının garantisi yok maalesef. Hepimiz potansiyel hastalarız sonuçta.
34 yaşımdayım. 14 yaşımdan bu yana uğraşıyorum panik atakla. Geçen Kasım ayında 32 haftalık doğum yaptım. Kızım 28 gün kuvözde kaaldı. Ellerinin üstünde o kadar çok iğne izi var ki! Derisi parçalanmış. Her gördüğümde vicdan azabı yaşıyorum. Belki de sebep olduğum şeylerin acısını çekiyorum. Kızıma her baktığımda bir bedel ödüyorum. Eziliyorum. Bunu tam olarak anlatmam mümkün değil. İlaç kullandığım için mi böyle oldu? Bilmiyorum. Doktorlar da bişey demedi zaten. Sizin burda kafamıza kaktığınız ve eminim iyi niyetle yaptığınız uyarıları ben zaten 9 aydır görerek yaşıyorum.
Kendi adıma konuşmalıyım ki, bu siteyi hamilelikte ilaç kullanımı ile ilgili bilgi ararken buldum. Eminim bir çok üye de aynı şekilde bulmuştur. Yani keyfe keder burda değiliz. İlaç kullanmamak için çok direndik. Bunu bir çok kişi içi söyleyebilirim çünkü yazmaya başladıklarından bu yana buradaydım. Zaten buraya ilk gelen, önce bebeğini aldırmak istiyor, çünkü ilaçsız yaşayamıyorlar. Biz de onlara sabretmelerini, önce terapiyi denemelerini öneriyoruz. Son çare ilaç alıyorlar. Sizin örneklerinize bakacak olursak, onlara ilaç kullanmak yerine sabretmelerini, sabredemiyorlarsa bebeği aldırmalarını ya da hiç doğurmamaları gerektiğini söylemeliydik. Çünkü potansiyel olarak bebeğin problemli olma olasılığı var. Bu bağlamda anne olmamalıyız galiba? Çünkü ilaçsız duramıyoruz. Bu başlıkya mıydı bilmiyorum. Manik-depresif bir bayan 9 ay boyunca ilaç kullanarak doğum yapıp, bebeğinin fotoğraflarını koymuştu siteye. Açıkçası bana çok moral olmuştu bu durum.
Eğer hamileyken doktora gidip ilaç isteyebiliyorsanız, ya da doktorun dediklerini anlayıp uygulayabiliyorsanız, benim için gerçekten sağlıklı birisiniz demektir. Çünkü benim o kadarını yapacak bile kudretim yoktu Yatalak ve ölmeyi bekleyen biri gibiydim....
Nasıl ki siz bize konu hakkında bilgi vermek için poponuzu yırtıyorsanız, emin olun biz de keyfimizden popomuzla ceviz kırdığımız için, rahatımızı düşündüğümüz için ilaç kullanıyor değiliz.
Ofelya Cabral ve aynı tarz tedavi yöntemiyle çalışan doktorlara gelince; panik atak, hormon salınım düzeninin bozulması yüzünden ortaya çıkar. Eğer öyle olmasaydı, beni önce tomografiye gönderip hipofiz bezime bakmazlardı. Hal böyleyken, sadece vücudumun belirtli bölümlerine elimle dokunarak, belli sözleri tekrarlayarak, cd izleyip kitap okuyarak panik atağın tedavi edileceğine inanmıyorum. Anksiyete belki. Ama panik atak tedavi edilemez, çünkü bunların hiç biri benim hormonlarımın düzenli salgılanmasını sağlamaz. Olsa olsa panik atakla başa çıkmayı, belirileri hafifletmeyi öğretir.
Bir de yazdıklarınıza bakılırsa hamilelikte ve emzirme dçneminde ilaç öneren doktorları meslekten men edilmeli.
Ayrıca şunu da belirtmeliyim ki hamilelik ve emzirme döneminde ilaç kullanımı iyidir demiyorum. Yazdıklarımdan bu anlaşılmasın lütfen.
