Ne kadar güzel! İlaçsız bir hamilelik... Burda kimse kimseye ilaç önermez. Sanmıyorum... Ben 18. haftaya kadar dayanabildim. Sonrasındaysa ilaç çok az fayda etti. Neredeyse fayda etmedi bile. Sanırım daha öncesinde de bir müdahale gerekiyordu.Psikiyatrımla telefonda görüşebildim sadece.Kendi adıma söyleyeyim, oyalanma filan hikaye kaldı benim için. Uyku yok, banyo yok, dışarıya çıkmak yok, deli gibi titriyordum. Bacaklarım zangır zangır atıyordu. Her gün karnım ağrıyordu stresten. Bebeğimin hiç bir testini yaptıramadım. Kontrollerime gidemedim, erken doğum yaptım sebebini bilemedim. Baş dönmesinden 2 satır yazı okuyamadım, televizyona bakamadım, ışık istemediğim için perdeleri açamadım,yemek yapamadım, ev işi yapamadım, tuvalete gitmek için bile yarım saat düşündüm.Eşime iftar yemeği, sahur yemeği hazırlayamadım,bayramda yan binadaki kayınvalideme el öpmeye gidemedim..... Daha da sayarım. Sitede herşeyi yazmamıştım. Çünkü ben iyi bir örnek değilim. Moral bozmak istemem.Bahsettiğin ilacı da biliyorum. Okumuştum. Şimdi günde 1 tane ilaç içiyorum. Az geliyor, yetmiyor. Ama onu da içmezsem kızıma bakamam. Böyle ilaç kullanmayın, sabredin yazıları görünce de kahroluyorum. Sanki biraz daha sabredebilirdim ama şımarıklık yapıp ilaca başladım diye düşünüyorum. İnşallah kimse hamileyken ilaç kullanmak zorunda kalmaz. İnşallah kimse bu ikilemi yaşamaz...