- 7 Eylül 2009
- 2.612
- 23
Allah'ım hepimize yardım etsin..Bende hikayemi yazayım..
5 senedir depresyon ve panik atak tedavisi görüyorum.. P... adında bir ilaç kullandım bunca zaman.. Beni bana getirdi diyebilirim. Bu ilacı almaya başladıktan sonra, kuşların, kelebeklerin, baharın farkına vardım.. Hayatımı değiştirdi..
Ama... Oğlum 9 yaşına geldi.. Kocaman oldu ve bir kardeşi yok.. E bizde de yaş geçiyor.. Bir çocuk daha istiyorum.. Hemde çok..
Ama bu kullandığım ilaçla imkansızdı..
Bende bırakmaya karar verdim.. Yavaş yavaş bıraktım.. Kademeli olarak.. Daha bıraktığımın 25. gününde... hoooop 5 yıl önceki o mutsuz.. ataklar geçiren.. hastane kapılarında gezinen.. ölüm korkusundan kıvranan.. Ekstrasistollerle, çarpıntılarla savaşan biri haline geldim.. İlacı bırakır bırakmaz bu halde buldum kendimi..
Şu an ilacı bırakalı 2 ay oldu.. Yoğun bir mücadele halindeyim.. Bazen kendimi ilacı önüme almış, masada ağlarken buluyorum. "Başlayacağım, artık dayanamıyorum" diyorum.. Ama 2 ay nasıl dayandım, neler çektim ben bilirim.. 2 aydır çektiklerimi boşuna mı çektim diyorum ve ilacı içmiyorum..
Çok kararsızım.. Ne yapayım sizce ben? Böyle yarı ölü vaziyette 9 ay daha sabredip, bir çocuk daha yapayım mı? Yoksa, tekrar ilaca başlayıp, yalandan da olsa mutlu mutlu dolaşayım mı ortalıkllarda..
İnanılmaz bir vicdan azabı yaşıyorum.. Oğlumu yalnız bıraktım.. Ona bir kardeş veremedim.. Onu bu haktan mahrum ettim.. Kendime ceza verir gbi, hamile kalmak istiyorum..
Yarın Dr. da randevum var.. Bakalım o ne diyecek..
Ama ne olur, sizlerde fkirlerinizi yazın.. Çünkü asla sağlıklı düşünemiyor ve karar veremiyorum.. Özellikler de hamile arkadaşlar.. Ne dersiniz.. Katlanabilir miyim hamileliğe? En çok çarpıntıdan ve ekstrasistollerden korkuyorum.. Şu an bile yoğun çarpıntım ve ekstralarım oluyor, korkuyorum, hamile kalınca nasıl olur ki? Off..Bilmiyorum..
5 senedir depresyon ve panik atak tedavisi görüyorum.. P... adında bir ilaç kullandım bunca zaman.. Beni bana getirdi diyebilirim. Bu ilacı almaya başladıktan sonra, kuşların, kelebeklerin, baharın farkına vardım.. Hayatımı değiştirdi..
Ama... Oğlum 9 yaşına geldi.. Kocaman oldu ve bir kardeşi yok.. E bizde de yaş geçiyor.. Bir çocuk daha istiyorum.. Hemde çok..
Ama bu kullandığım ilaçla imkansızdı..
Bende bırakmaya karar verdim.. Yavaş yavaş bıraktım.. Kademeli olarak.. Daha bıraktığımın 25. gününde... hoooop 5 yıl önceki o mutsuz.. ataklar geçiren.. hastane kapılarında gezinen.. ölüm korkusundan kıvranan.. Ekstrasistollerle, çarpıntılarla savaşan biri haline geldim.. İlacı bırakır bırakmaz bu halde buldum kendimi..
Şu an ilacı bırakalı 2 ay oldu.. Yoğun bir mücadele halindeyim.. Bazen kendimi ilacı önüme almış, masada ağlarken buluyorum. "Başlayacağım, artık dayanamıyorum" diyorum.. Ama 2 ay nasıl dayandım, neler çektim ben bilirim.. 2 aydır çektiklerimi boşuna mı çektim diyorum ve ilacı içmiyorum..
Çok kararsızım.. Ne yapayım sizce ben? Böyle yarı ölü vaziyette 9 ay daha sabredip, bir çocuk daha yapayım mı? Yoksa, tekrar ilaca başlayıp, yalandan da olsa mutlu mutlu dolaşayım mı ortalıkllarda..
İnanılmaz bir vicdan azabı yaşıyorum.. Oğlumu yalnız bıraktım.. Ona bir kardeş veremedim.. Onu bu haktan mahrum ettim.. Kendime ceza verir gbi, hamile kalmak istiyorum..
Yarın Dr. da randevum var.. Bakalım o ne diyecek..
Ama ne olur, sizlerde fkirlerinizi yazın.. Çünkü asla sağlıklı düşünemiyor ve karar veremiyorum.. Özellikler de hamile arkadaşlar.. Ne dersiniz.. Katlanabilir miyim hamileliğe? En çok çarpıntıdan ve ekstrasistollerden korkuyorum.. Şu an bile yoğun çarpıntım ve ekstralarım oluyor, korkuyorum, hamile kalınca nasıl olur ki? Off..Bilmiyorum..