Mrb kizlar bu durumdayken hic gecmiycekmis bitmiycekmis gibi geliyor nereye gtsem aglardim,oldugum yerde duramazdim icim yanardi,kollarim bacaklarim kasilirdi hep aklima dogum ve hamilelikte problem yasiycam zaten.olcem niye yaptim ki bebegi cocugunda hayatini mahfettim benim bu halimden dolayi hasta dogcak butun hayatim mahfolcak diye dokuz ay agladim dusunun kendimide ailemide cok uzdum ne oldu sadece kendime ve cevreme yaptim hamilelikte ufak tefek problemler disinda fiziksel baska bisey yasamadim dogumda dayanamam panikten olurum dedim normal dogum sancisinida cektim,ustune sezaryana girdim hep ayiktim epidural oldum ve ne dogum aninda ne hastanede kaldigim surece atak falan gecirmedim tansiyinum 12/8 ustune hic cikmadi ve Allaha binlerce sukurler olsun saglikli bir bebekle eve geldim bunlari belkide yasamam gerekiyordu saglikli olmanin ne kadar kiymetli oldugunu cevremdeki insanlarin beni nekadar sevdigini korktugum seylerin aslinda beynimde urettigim seyler oldugunu ve nekadar guclu oldugumu gordum bundan sonra cok cok sukredip ibadetlerimi daha iyi yerine getirecegim bana ders oldu sizinde bitip gececek merak etmeyin
