-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Panik Atak Yaşayan Hamileler, Hamile adayları...
- Konu Sahibi Editor
- Başlangıç Tarihi
sagol cnm içimi rahatlattın.bakalım pazartesi doktora sölicem şilkayetlerimi ben şikayetlerime çare bulana kadar doğuracam nerdeyse
bende tsh kansızlık azda şeker var sanırım bu kadar halsiz olmam normal.bebişimi etkilemesinde şu mübarek cuma hürmetine hepimizin bebişleri sağlıklı doğsun inşallahh.bende bugün nihayet emzirme sütyeni buldum oda 2 tane kalmış aldım ikisinide.burası küçük yer bişey bulmak çok zor.yazarız doğumdan sonrada Allahın izniyle cnm bak duygu sagolsun bırakmadı bizi doğumdan sonrada.iyi hissetmene sevindim cnm Allah sabrını veriyo o anda.inşallah ameliyatıda göz açıp kapıyıncaya kadar atlatırsın.pazartesi bende gidicem bakalım.
kızlar altımda hep nemlilik hissediorum suyummu sızıyor bilmiorum pazartesi sorcam bakalım.
Dua ettirene de, kabul edene de hamdolsun.. Rabb'im şükürler olsun sana.. Hep böyle ferahlayalım inşaAllah..
Hasbinallahu ve ni'mel vekil.. Çok sevindim arkadaşım ya.. Bak, doğum yapacağın gün de böyle rahat olacaksın inşaAllah..
Herşey güzel gidecek Rabb'imin izniyle.. Bol bol "hasbinallahu ve ni'mel vekil" çekelim ve Rabb'imize tevekkül edelim, olur mu..
Ee peki anestezi hakkında birşey demedi mi doktor. Bak ne güzel sana yardımcı da olacakmış..
Ayyy ne güzel yaa, herşey yolunda gidince nasılda güzel oluyor..
Ohhh, birde bebiş kokusu eklenecek buna.. Kız daha ne istiyorsun sen....
Canım, ben hafatya ertelettim randevumu.. Önümüzdeki hafta 3 gün hastanede olacağım..
Salı Psikolog..
Çarşamba şeker yüklemesi
Cuma psikyatr...
Ne güzel di mi...
Yakında kadromda gelir, ordan emekli olurum artık...
Canım, ben hafatya ertelettim randevumu.. Önümüzdeki hafta 3 gün hastanede olacağım..
Salı Psikolog..
Çarşamba şeker yüklemesi
Cuma psikyatr...
Ne güzel di mi...
Yakında kadromda gelir, ordan emekli olurum artık...
allah iyiligini vermesin nil, aksam aksam güldürdün ya beni.emekli olacaksin demek.Allah yinede eksikliklerini vermesin tabi doktorlarin.bazen beni sinir etselerde,ayni konuda 3 farkli doktora danis, 3 farkli cevap alirsin.bazen diyorum gitmeseyedim daha iyiydi diye.piskolojik destek alman cok güzel.keske bende alabilseydim ama iste hem vaktim yoktu calisiyordum hemde kücük cocugum var.bende yüklendim bitkisel ilaclarima.ayrica iyi bir piskolog yada psikyatr bulmakta cok zor burda.birkere karar verdim terapiye basladim,daha cocugum yok o zaman.kadin yasadigim herseyi kocama evliligime bagliyor.icimi bayiltti önyargilariyla.Türküzya, kocalarin hepsi despot dayakci batililarin gözünde.sanki kendi toplumarinda hic ariza yok.ensestten cinayete hersey var.adimiz cikmis iste.yarida biraktim terapiyi.biradahada denemedim.ne biliyim simdi korkuyorum,iki cocukla herseyin üstesinden gelebilecekmiyim acaba diye.en cok onlara yetememekten korkuyorum.kimse beni anlamiyor.ne kocam, ne annem.herkes kendi aleminde. bu icsel yalnizlik cok zor.bu hastalikla yalniz bas etmek hic kolay degil.
extrasistollerin ne alemde.benimkiler yokluyor.bebek sürekli büyüyor ve baski yapiyor, cigere kalbe.nefes darligida ekleniyor.carpinti zaten hep var.extralar beni cok korkutuyor.onlara hicbir zaman normal gözüyle bakamiyacagim.kalp ritim bozuklugu en zor seymis.yasarken ölmek gibi.Allah yar ve yardimcimiz olsun insallah nilcigim, hepimizin.
Canım, ben hafatya ertelettim randevumu.. Önümüzdeki hafta 3 gün hastanede olacağım..
Salı Psikolog..
Çarşamba şeker yüklemesi
Cuma psikyatr...
Ne güzel di mi...
Yakında kadromda gelir, ordan emekli olurum artık...
haha oda guzelmış cnm bıde özelde bı dr a gıdeersen yatıya eve gelırsın artık dımı ama cnm ben çarşambe gıdıceksın bılıyodum ama yanlış hatırladım heralde benımde randavu perşembeye kaldı gecmıyo gunler
Canım, ben hafatya ertelettim randevumu.. Önümüzdeki hafta 3 gün hastanede olacağım..
Salı Psikolog..
Çarşamba şeker yüklemesi
Cuma psikyatr...
Ne güzel di mi...
Yakında kadromda gelir, ordan emekli olurum artık...
bende tam tersi cnm doktora gidince rahat ediorum güzel haberler alırsam tabii:)
şimdiye kadar benim kadın doğumcum hep bir yada biir buçuk ay arayla çağırdı. pazarteside bir ay sonra gel derse ne gülerim ama
bir ay kaldı zaten hemen hemen.aerık bi zahmet iki haftada bi çağırsın dimii ama.
slm arkadaslar 10 haftalık hamıleyım anksiyete hastasıyım bazen panik ataga ceviriyor kalbim deli gibi atıyor bayılıcam sanıyorum hastalıgım evlendıkten 4 ay sonra basladı deliricem delirdim sanıyordum cok kötü günler gecirdim hala unutmus degilim o cehennemi. evliligim evim zehir oldu tabi. krizler cok kötü geldikce bosanıcam annemlere gidicem diye tutturuyordum kayınvalidem annem tutuyorlardı beni. gececek diyorlardı.o umutla gurbette zehır gunlerı tek basıma gecırmeye devam ettım hep kacmak istedim allah yollarımı tıkadı hala bugun yarın gidecem burdan derken hamile kalmısım nasıl kaldım kader diyorum artık beniburdan göndermeyen allah hic göndermeyecek anladım
bebek 6 haftalıkken ögrendim ilacımı bırakmak zorunda kaldım tabiki hastalık tavan yaptı. bebegı aldıracam diye teselli buldum ama hep erteledım allah gene oyaladı benı kahverengı akıntı gelıyodu dusuk tehlıkesı var dedıler sevındım dusecek dıye bekledım kürtajın gunahını vebalını almak istemedim. beklerken bebek 9 haftalık oldu baktım dusmuyor aldırmak ıcın cesaretımı toplamaya calıstım toplayamadıgım cesaretımle tıtreyen bacaklarımla aldırmaya gittim tek basıma doktor narkozu verecekken öyle bi agırlık hıssettımkı bebegın vebali kocam hakkımı helal etmem deyisi annemler torun bekleyen kayınvalıdemler en önemlisi allah korkusu bebegi aldırırken orda ölecegim korkusu. orda o bebegı aldırmak ıcın benı yataga baglayıp bayıltmaları gerekıyodu yoksa yapacak halım yoktu tabıkı doktorda boyle bısey yapmayacagı ıcın benı gonderdı esınle gel dedı. ertesı gun esime yalvardım olmaz dedi o bebek dogacak allah verdı dedı ben yapamıyorum dedim icimde kıpırdasa delirecem sanıyorum dedim olmaz dedı baska bisey demedi. bende tek basıma bu işi beceremeyecegım ıcın bebek kaldı bende.
cok kötü haldeyım hergunum cehennem gıbı kendımı oyalacak seyler bulmaya calısıyorum bazen dayanamayıp aglama krızlerıne gırıyorum esimde bende cok yıprandık ve sımdı bebegım var benım bu hastalıktan sahıplenemedım bebegım karnımda sevmek ıstıyorum sevınmek ıstıyorum bu hastalık ızın vermıyor kıpırdamasın ıcerde diyorum dogumdan cok korkuyorum olecem sanıyorum. bebegı kucagıma alsam gülse bana emeklese cok sevicem onu biliyorum ama hamilelik cok zor gecıyor. birsürü korkular hayatımı zından edıyor. bebegımde ıcımde benden etkılenıyor dıye uzuluyorum insallah düser diyorum hala cünkü kendi canımı zor tasıyorum bu pis hastalık beni mahvetti
bebek 6 haftalıkken ögrendim ilacımı bırakmak zorunda kaldım tabiki hastalık tavan yaptı. bebegı aldıracam diye teselli buldum ama hep erteledım allah gene oyaladı benı kahverengı akıntı gelıyodu dusuk tehlıkesı var dedıler sevındım dusecek dıye bekledım kürtajın gunahını vebalını almak istemedim. beklerken bebek 9 haftalık oldu baktım dusmuyor aldırmak ıcın cesaretımı toplamaya calıstım toplayamadıgım cesaretımle tıtreyen bacaklarımla aldırmaya gittim tek basıma doktor narkozu verecekken öyle bi agırlık hıssettımkı bebegın vebali kocam hakkımı helal etmem deyisi annemler torun bekleyen kayınvalıdemler en önemlisi allah korkusu bebegi aldırırken orda ölecegim korkusu. orda o bebegı aldırmak ıcın benı yataga baglayıp bayıltmaları gerekıyodu yoksa yapacak halım yoktu tabıkı doktorda boyle bısey yapmayacagı ıcın benı gonderdı esınle gel dedı. ertesı gun esime yalvardım olmaz dedi o bebek dogacak allah verdı dedı ben yapamıyorum dedim icimde kıpırdasa delirecem sanıyorum dedim olmaz dedı baska bisey demedi. bende tek basıma bu işi beceremeyecegım ıcın bebek kaldı bende.
cok kötü haldeyım hergunum cehennem gıbı kendımı oyalacak seyler bulmaya calısıyorum bazen dayanamayıp aglama krızlerıne gırıyorum esimde bende cok yıprandık ve sımdı bebegım var benım bu hastalıktan sahıplenemedım bebegım karnımda sevmek ıstıyorum sevınmek ıstıyorum bu hastalık ızın vermıyor kıpırdamasın ıcerde diyorum dogumdan cok korkuyorum olecem sanıyorum. bebegı kucagıma alsam gülse bana emeklese cok sevicem onu biliyorum ama hamilelik cok zor gecıyor. birsürü korkular hayatımı zından edıyor. bebegımde ıcımde benden etkılenıyor dıye uzuluyorum insallah düser diyorum hala cünkü kendi canımı zor tasıyorum bu pis hastalık beni mahvetti
slm arkadaslar 10 haftalık hamıleyım anksiyete hastasıyım bazen panik ataga ceviriyor kalbim deli gibi atıyor bayılıcam sanıyorum hastalıgım evlendıkten 4 ay sonra basladı deliricem delirdim sanıyordum cok kötü günler gecirdim hala unutmus degilim o cehennemi. evliligim evim zehir oldu tabi. krizler cok kötü geldikce bosanıcam annemlere gidicem diye tutturuyordum kayınvalidem annem tutuyorlardı beni. gececek diyorlardı.o umutla gurbette zehır gunlerı tek basıma gecırmeye devam ettım hep kacmak istedim allah yollarımı tıkadı hala bugun yarın gidecem burdan derken hamile kalmısım nasıl kaldım kader diyorum artık beniburdan göndermeyen allah hic göndermeyecek anladım
bebek 6 haftalıkken ögrendim ilacımı bırakmak zorunda kaldım tabiki hastalık tavan yaptı. bebegı aldıracam diye teselli buldum ama hep erteledım allah gene oyaladı benı kahverengı akıntı gelıyodu dusuk tehlıkesı var dedıler sevındım dusecek dıye bekledım kürtajın gunahını vebalını almak istemedim. beklerken bebek 9 haftalık oldu baktım dusmuyor aldırmak ıcın cesaretımı toplamaya calıstım toplayamadıgım cesaretımle tıtreyen bacaklarımla aldırmaya gittim tek basıma doktor narkozu verecekken öyle bi agırlık hıssettımkı bebegın vebali kocam hakkımı helal etmem deyisi annemler torun bekleyen kayınvalıdemler en önemlisi allah korkusu bebegi aldırırken orda ölecegim korkusu. orda o bebegı aldırmak ıcın benı yataga baglayıp bayıltmaları gerekıyodu yoksa yapacak halım yoktu tabıkı doktorda boyle bısey yapmayacagı ıcın benı gonderdı esınle gel dedı. ertesı gun esime yalvardım olmaz dedi o bebek dogacak allah verdı dedı ben yapamıyorum dedim icimde kıpırdasa delirecem sanıyorum dedim olmaz dedı baska bisey demedi. bende tek basıma bu işi beceremeyecegım ıcın bebek kaldı bende.
cok kötü haldeyım hergunum cehennem gıbı kendımı oyalacak seyler bulmaya calısıyorum bazen dayanamayıp aglama krızlerıne gırıyorum esimde bende cok yıprandık ve sımdı bebegım var benım bu hastalıktan sahıplenemedım bebegım karnımda sevmek ıstıyorum sevınmek ıstıyorum bu hastalık ızın vermıyor kıpırdamasın ıcerde diyorum dogumdan cok korkuyorum olecem sanıyorum. bebegı kucagıma alsam gülse bana emeklese cok sevicem onu biliyorum ama hamilelik cok zor gecıyor. birsürü korkular hayatımı zından edıyor. bebegımde ıcımde benden etkılenıyor dıye uzuluyorum insallah düser diyorum hala cünkü kendi canımı zor tasıyorum bu pis hastalık beni mahvetti
cnm bence önce bi gitmek yuvanı dağıtmak düşüncesini at aklından anladığım kadarıyla gurbettesin bende öyle hayatım boyunca ailemden istanbuldan ayrılmamıştım.köyün k sini bile bilmiyordum üniverste mezunu sosyal bi insandım eşimle severek evlendim.kendi isteğimle eşim memur bi köyde istanbula 12 saat uzaklıktayım.eşimin ailesiylede sorunlar yaşadık işimi bıraktım hayatım tamamen değişti burda hiç akrabam desteğğim yok hiç bi zaman herşeyi bırakıp gitmeyi düşünmedim.unutmaki gittiginde herşey düzelmicek bıraktıgın hayat bıraktğın gibi durmuyor çünki.evlendikten sonra herşey değişiyor evinde mutlu olmaya bak.gitme düşüncesini çıkar bir kere aklından.doğumdan korkuyorsanda sezeryan olursun herşeyin bi çaresi var.bebişde sana uğur getirir iyileşiverirsin.bende çok zor günler geçirdim hamileliğimde ama bir kere bile pişman değilim hamile kaldıgım için.günahsız bi melek taşıyorum karnımda ve onun gelecegi günü bekliorum sabırsızlıkla.bu hastalık böyle cnm kabul edip hayatımızı bu hastalığa teslim etmicez.sıkıldıkça buraya gir bak burda herkes senin gibi.bütün kalbinde iste bebişi Allahtan saglıklı sıhhatlı emin ol sana çok iyi gelecek bebişin.en etkili ilaçtan bile etkilii oyyy yumoşlarr nede tatlı olur bebişler düşünsene annesi.
herkese hayırlı günler arkadaşlar nasılsınız? bende şükür 2 gündür iyi hissediyorum. kadın doğumcum beni çok rahatlatıyor saolsun. dün bebeğimi gördüm iyiydi şükür. ben çok heyecanlanıyotum doktora giderken tansiyonum 13- 9 çıkıyor hayırlısı artık. doktor ritim bozukluğunun en son aya kadar bebek için bi problem yaratmadığını son ayda ilaç kullanabileceğimi söyledi.. ve kalbi yormamak için kısa kısa az az beslenmeliymişiz. ani hareketlerden kaçınmalıyız. bu çarpıntı benim hamile bi arkadaşımda da var ama ben mi sorun yapıyorum anlamıyorum o pek kafasına takmıyor.
ben ne kadar dırensem ıstemesemde bebegimi kucagıma alıcam onu sevicem biliyorum ama o kadar kötü günler yasadımki ben allah kımselere yasatmasın anlatmayayım hamileleri korkutmak istemiyorum evliligimi sevdirmedi bu hastalık cunku evımde duramadım bulasıgımı bıle yıkayamadım simdi duruyorum ama nasıl bide bana sor. hep uyuyarak yada aglayarak durabılıyorum. busıkıntıya bu hastalıga dayanamıyorum allah peygamber sabrı versın bana ve benım gibi olanlara. hamileligime pismanım cunku ona iyi bi anne olamayacagım gibi geliyor cunku esime iyi bi es olamadım ben. bu hastalıkla agladım durdum deli gibi kayınvalıdemlere kosturdum yada annemı beklettım basımda. öyle bi hale geldimki eskiyi hatırlar buldum kendımı cunku gülmeyi unuttum evlenınce. bıraktıgım gıbı durmuyor annemlerın evı ordakı hayatım bılıyorum ama elimde degil iste en azından sorumluluk sahibi olmam rahat ederim diyorum cünkü hayat benim icin cok zor uzanıp tv ye bıle bakamıyorum hersey benı bunaltıyor esime karsı sorumluyum bu halde hıcbısey yapamıyorum calısıp destek olmamı beklıyor nasıl calısabılırımkı kafam hıcbıseye odaklanmıyor cok zor durumdayım ama gercekler degismiyor mucadele etmem lazım ama nasıl basarıcam bilmiyorum
cnm ne zamandır hastasın bilmiorum ama bu hastalık sürekli durmuo arada yokluyo zaman zaman geçer normal hayatına geri dönersin merak etme ben mesela 3 yıldır hastayım ama bazı zamnlar artıyo çekilmez oluyo ve hamileliğin ilk zamanlarında bu normal hamileliğe odaklanma süreci zor oluyor.bende diorum hep evlenmesem ne güzel sorumlulugum olmazdı ama nereye kadar illaki bi gün evlencen yada Allah gecinden versin annelerimiz babalarımız gidecek.hayatta sorumluluktan kaçamayız.tek yaşlanmaktansa Allah eşimizle evlatlarımızla yaşlandırsın.sabret psikolojin hep böyle kalmayacak düzelicek.bende ilk panik atak oldugumda çalışıodum doktora işimi bırakayımmı dedim hayır dedi iyikide demiş bir ay felan aglaya sızlaya çalıştım baktım hiç bişey olmuo düzelmişim odaklanamıyomuşum gibi geliodu ama bi bakıodum bütün işleri halletmişim müdürümdende hep övgü alıodum.sabır cnm inşallah herşey düzelir hepimizin hayatı çok zor.maddi manevi hep zorluklarla geçior hayat Allah can saglıgımızı eksik etmesin.evlatlarımızı saglıklı nasip etsin.analarımızı babalarımızı başımızdan eksik etmesin uzakta olsalar iyi olsunlar.şükür bu hastalığada kanser degiliz felç degiliz rabbim korusun çaresiz hastalıklardan.akıl saglıgımızla hastalıklarla imtihan etmesin rabbim bol bol dua et atlatıcaksın inşallah hepimiz atlatıcaz inşallah.
hastalık aralık ayında basladı sanırım yada kasım yani 10 ay oluyor. 10 ayda eskı benden eser bırakmadı pısırık gucsuz herseye aglayan hıcbısey yapamayan bı ben cıktı ortaya evinde bile oturamayan
yazdıkların umut verdı tesekkur ederım. dogru soyluyosun bu hastalık arada yokluyor eskıden hıc gıtmıyordu cok sukur kafam bazen susuyor etkısınden cıkabılıyorum. en onemlısı bunun bı hastalık oldugunu ogrendım direnebiliyorum. ama depresyon yapıyor geldıkce hayattan kopartıyor kendıme guvenımı alıp goturuyor. bi hicmis gibi hissettiriyor bunu bebegımle nasıl yasarım yasatırım. bazen cok kotu gelıyor saat daha aksam 9 mu dıyorum ne zaman 12 olacak uyuyacam dıyorum dayanılmaz bısey bu zaman duruyor. evlenınce oldu ben mutlu olmak ıcın evlenmıstım tabıkı hayatta dertler olacak ama bu hastalıgı hic tahmın etmezdım en kotusu herkesın bıseyın yok neyın var demesı karsıdan bısey yok ve sen herkese gore normalsın ama ıcınde fırtınalar kopuyor. kımseler anlamıyor. allah buyuktur dıyorum ama bazende kaderım bu hep boyle kalıcam dıyorum. sorumluluktan kacmak hemde kımseye ezıyet etmek ıstemıyorum boyle bı es oldugum ıcın esıme yasattıklarım ıcın kendımı affedemıyorum evlılıkten bisey anlayamadık bigun sabrı tasıp beni dövdü inanamıyorum bu olanlara kürtaj ıcın o doktora gıttıgıme hepsi kabus ruya gibi gercek olamaz diyorum. belkı yarın cocuguma yasatıcam anne sen neden aglayıp duruyosun neden konusmuyosun dese ıcım parcalanır. sizindeicinizi kararttım belki herseye ragmen bebegınıze sarılıp mutlu olmaya calısıyorsunuzdur ben yapamıyorum en mutlu olacagım anlarda ben hastayım diyorum basarabilenleri kutluyorumDua ettirene de, kabul edene de hamdolsun.. Rabb'im şükürler olsun sana.. Hep böyle ferahlayalım inşaAllah..
Hasbinallahu ve ni'mel vekil.. Çok sevindim arkadaşım ya.. Bak, doğum yapacağın gün de böyle rahat olacaksın inşaAllah..
Herşey güzel gidecek Rabb'imin izniyle.. Bol bol "hasbinallahu ve ni'mel vekil" çekelim ve Rabb'imize tevekkül edelim, olur mu..
Ee peki anestezi hakkında birşey demedi mi doktor. Bak ne güzel sana yardımcı da olacakmış..
Ayyy ne güzel yaa, herşey yolunda gidince nasılda güzel oluyor..
Ohhh, birde bebiş kokusu eklenecek buna.. Kız daha ne istiyorsun sen....
" Bak, doğum yapacağın gün de böyle rahat olacaksın inşaAllah.. " İnş Nil'im inş! Evet anestezi uzmanı kendinden emin güven veren biriydi..
Canım, ben hafatya ertelettim randevumu.. Önümüzdeki hafta 3 gün hastanede olacağım..
Salı Psikolog..
Çarşamba şeker yüklemesi
Cuma psikyatr...
Ne güzel di mi...
Yakında kadromda gelir, ordan emekli olurum artık...
Gerçekten güzel..Hem psikolog hem psikiyatr hem gebelik takibi hem de DUA...Sen üzerine düşen herşeyi yerine getiriorsun şifa da gelecek inş..şüphem yok..
slm arkadaslar 10 haftalık hamıleyım anksiyete hastasıyım bazen panik ataga ceviriyor kalbim deli gibi atıyor bayılıcam sanıyorum hastalıgım evlendıkten 4 ay sonra basladı deliricem delirdim sanıyordum cok kötü günler gecirdim hala unutmus degilim o cehennemi. evliligim evim zehir oldu tabi. krizler cok kötü geldikce bosanıcam annemlere gidicem diye tutturuyordum kayınvalidem annem tutuyorlardı beni. gececek diyorlardı.o umutla gurbette zehır gunlerı tek basıma gecırmeye devam ettım hep kacmak istedim allah yollarımı tıkadı hala bugun yarın gidecem burdan derken hamile kalmısım nasıl kaldım kader diyorum artık beniburdan göndermeyen allah hic göndermeyecek anladım
bebek 6 haftalıkken ögrendim ilacımı bırakmak zorunda kaldım tabiki hastalık tavan yaptı. bebegı aldıracam diye teselli buldum ama hep erteledım allah gene oyaladı benı kahverengı akıntı gelıyodu dusuk tehlıkesı var dedıler sevındım dusecek dıye bekledım kürtajın gunahını vebalını almak istemedim. beklerken bebek 9 haftalık oldu baktım dusmuyor aldırmak ıcın cesaretımı toplamaya calıstım toplayamadıgım cesaretımle tıtreyen bacaklarımla aldırmaya gittim tek basıma doktor narkozu verecekken öyle bi agırlık hıssettımkı bebegın vebali kocam hakkımı helal etmem deyisi annemler torun bekleyen kayınvalıdemler en önemlisi allah korkusu bebegi aldırırken orda ölecegim korkusu. orda o bebegı aldırmak ıcın benı yataga baglayıp bayıltmaları gerekıyodu yoksa yapacak halım yoktu tabıkı doktorda boyle bısey yapmayacagı ıcın benı gonderdı esınle gel dedı. ertesı gun esime yalvardım olmaz dedi o bebek dogacak allah verdı dedı ben yapamıyorum dedim icimde kıpırdasa delirecem sanıyorum dedim olmaz dedı baska bisey demedi. bende tek basıma bu işi beceremeyecegım ıcın bebek kaldı bende.
cok kötü haldeyım hergunum cehennem gıbı kendımı oyalacak seyler bulmaya calısıyorum bazen dayanamayıp aglama krızlerıne gırıyorum esimde bende cok yıprandık ve sımdı bebegım var benım bu hastalıktan sahıplenemedım bebegım karnımda sevmek ıstıyorum sevınmek ıstıyorum bu hastalık ızın vermıyor kıpırdamasın ıcerde diyorum dogumdan cok korkuyorum olecem sanıyorum. bebegı kucagıma alsam gülse bana emeklese cok sevicem onu biliyorum ama hamilelik cok zor gecıyor. birsürü korkular hayatımı zından edıyor. bebegımde ıcımde benden etkılenıyor dıye uzuluyorum insallah düser diyorum hala cünkü kendi canımı zor tasıyorum bu pis hastalık beni mahvetti
Aramıza hoşgeldin demek adet olmuş Siratuu..elbetteki keşke bu hastalığa yakalanmasaydın ve buraya hiç gelmeseydin..Ancak beterin beteri var diyerek bolca bizden çok daha kötü durumda eli kolu tutmayan hastaları gözümüzün önüne getirip halimize hamd ederek bu hastalıktan kurtulmaya çare aramaya devam edeceğiz inş..
Evliliğin ilk yılları zehir olmuş ama anladığım kadarıyla eşinden de onun ailesinden de destek görmüşsün..Çünkü sen gideceğim diye bağırırken seni gerçekten de götürüp bırakabilirlerdi herhalde..Eş desteği çok önemli inş herzaman yanında olur..Bebeğini aldırabilirdin ama filmlerdeki gibi ameliyat masasından dönmüşsün demekki bu yola girmen ve görmen gereken şeyler varmış..Evet bu hastalıkla hamilelik gerçekten çok zor..Bende de senin gibi hem pa hem de anksiyete bozukluğu var.Hiçbir zaman olumlu düşünemem herşeyden abartı kaygı duyar hastalığımı iki katına çıkartırım..Ben de senin gibi hamileleiğimn bi kısmında kendimi daha iyi hissetmek üzere annem babamın yanına geçtim ancak bu hastalıkta malesef herşey düşündüğümüz gibi olmuor..6,5 aylıkken bir atak ve travma yaşadım sonrasında ağır bir depresyona girdim yemior içmior üzerimi değiştirmior konuşmuor duş almıordum..Kalbim 180 atıyor bu da beni halsiz bırakıp hayattan koparıyordu..Bunu söylemek çok zor ama bebeğimin tekmeleri bile beni fena yapıor ağlatıyordu tahammül edemiordum
Anlatırken bile kötü oluorum Rabbim hiç ama hiçkimseye yaşatmasın...Diyeceğim şu ki her zaman aynı şiddette devam etmior nasipse bu pzt yani 1,5 gün sonra sezeryanle bebeğimi alacağım..Bende doktor ve hastane korkusu var hastaneye girince çarpıntım başlıor nasıl baş edeceğim nasıl o ameliyathaneye gireceğim bilmiorum..Olumlu tek bir hayal kuramamak da cabası..Ben eğer o ameliyattan kızımla sağlıklı sıhhatli çıkarsam benim için ikinci bir hayat başlayacak o kadar tedirginim düşün..Öyle böyle şükürler olsun 9 ay geçti senin de geçecek evet zorlanıcaksın anladığım kadarıyla..Nerede oturduğunu bilmiorum ancak ilaç kullanmayacaksan bile bir psikolog yardımını şiddetle tavsiye ederim..Ben daha öncede hem ilaç hem psikoterapi görmüş bir takım enerji seminerlerine katılıp sertifika almış birisi olarak bile hamileliğimde başa çıkamadım bu hastalıkla..Sanki öğrendiğim herşeyi unutmuştum..Sen de imkanın varsa hemen bir psikolog bul kitaplar al kendini mutlaka motive et..Bizler herzaman burdayız..Biliyorsun asla kendinle başbaşa kalmamalısın..Kendini mutlaka oyala hobi edin..kendini suçlama şu anda bebeğin için sevinemiorsun evet ama bu günler geçecek Allah'ın izniyle seni temin ediorum ama çok çabalamamız lazım...Acil şifalar diliorum..
Merhaba canım ben heyecanlı çarpıntılıım malum son 1,5 gün..Senin de iyi hissetmene çooook sevindim daim olsun inş..
Çarpıntı nasıl kafaya takılmaz ben idrak edemiorum benim hayatımı bitiriyor sanki
" Bak, doğum yapacağın gün de böyle rahat olacaksın inşaAllah.. " İnş Nil'im inş! Evet anestezi uzmanı kendinden emin güven veren biriydi..
Gerçekten güzel..Hem psikolog hem psikiyatr hem gebelik takibi hem de DUA...Sen üzerine düşen herşeyi yerine getiriorsun şifa da gelecek inş..şüphem yok..
Aramıza hoşgeldin demek adet olmuş Siratuu..elbetteki keşke bu hastalığa yakalanmasaydın ve buraya hiç gelmeseydin..Ancak beterin beteri var diyerek bolca bizden çok daha kötü durumda eli kolu tutmayan hastaları gözümüzün önüne getirip halimize hamd ederek bu hastalıktan kurtulmaya çare aramaya devam edeceğiz inş..
Evliliğin ilk yılları zehir olmuş ama anladığım kadarıyla eşinden de onun ailesinden de destek görmüşsün..Çünkü sen gideceğim diye bağırırken seni gerçekten de götürüp bırakabilirlerdi herhalde..Eş desteği çok önemli inş herzaman yanında olur..Bebeğini aldırabilirdin ama filmlerdeki gibi ameliyat masasından dönmüşsün demekki bu yola girmen ve görmen gereken şeyler varmış..Evet bu hastalıkla hamilelik gerçekten çok zor..Bende de senin gibi hem pa hem de anksiyete bozukluğu var.Hiçbir zaman olumlu düşünemem herşeyden abartı kaygı duyar hastalığımı iki katına çıkartırım..Ben de senin gibi hamileleiğimn bi kısmında kendimi daha iyi hissetmek üzere annem babamın yanına geçtim ancak bu hastalıkta malesef herşey düşündüğümüz gibi olmuor..6,5 aylıkken bir atak ve travma yaşadım sonrasında ağır bir depresyona girdim yemior içmior üzerimi değiştirmior konuşmuor duş almıordum..Kalbim 180 atıyor bu da beni halsiz bırakıp hayattan koparıyordu..Bunu söylemek çok zor ama bebeğimin tekmeleri bile beni fena yapıor ağlatıyordu tahammül edemiordum
Diyeceğim şu ki her zaman aynı şiddette devam etmior nasipse bu pzt yani 1,5 gün sonra sezeryanle bebeğimi alacağım..Bende doktor ve hastane korkusu var hastaneye girince çarpıntım başlıor nasıl baş edeceğim nasıl o ameliyathaneye gireceğim bilmiorum..Olumlu tek bir hayal kuramamak da cabası..Ben eğer o ameliyattan kızımla sağlıklı sıhhatli çıkarsam benim için ikinci bir hayat başlayacak o kadar tedirginim düşün..Öyle böyle şükürler olsun 9 ay geçti senin de geçecek evet zorlanıcaksın anladığım kadarıyla..Nerede oturduğunu bilmiorum ancak ilaç kullanmayacaksan bile bir psikolog yardımını şiddetle tavsiye ederim..Ben daha öncede hem ilaç hem psikoterapi görmüş bir takım enerji seminerlerine katılıp sertifika almış birisi olarak bile hamileliğimde başa çıkamadım bu hastalıkla..Sanki öğrendiğim herşeyi unutmuştum..Sen de imkanın varsa hemen bir psikolog bul kitaplar al kendini mutlaka motive et..Bizler herzaman burdayız..Biliyorsun asla kendinle başbaşa kalmamalısın..Kendini mutlaka oyala hobi edin..kendini suçlama şu anda bebeğin için sevinemiorsun evet ama bu günler geçecek Allah'ın izniyle seni temin ediorum ama çok çabalamamız lazım...Acil şifalar diliorum..
yasadıklarını aglayarak okudum biliyorum nasıl bisey yasadıgını sankı kendım yasamıyomusum gibi sana agladım allah sifalar versın hepımıze. cok pis bu hastalık her dk geliyo bazen yuzumde kasılmalar oluyor mılletın ıcınde kendımı toplamaya calısıyorum ıcım yanıyo neden boyle oluyorum dıye. delirecekmisim gibi geliyo kaldıramıyorum. oyalamak istiyorum kendımı ama her dk bunu basaramıyorum gurbetteyım komsu arkadas hıcbısey edınemedım bı kayınvalıdemlere gıdıyorum onlarla oyalanırsam sukredıyorum gulmeye calısıyorum esım ıcın. minik bebek bile tedirgin ediyor herkes hamilesin olmayanları dusun dıyor ama gelde bana sor kıpırdayacak dıye delirecem sanıyorum delirip karnımda cocuk oldugunu unutacam sanıyorum daha neler neler anlatmayalım burda bırbırımızı motıve edelım barı napalım
selam kızlar çamaşır ütü hastane çantasıyla uraşıorum ev hep bebiş sabunu koktu mis gibi kendi kıyafetlerimide onla yıkıorum kıskandım kızımı:)ayakta zor duruorum valla ama evhamlı oldugumdan ya doğurursam die hemen yapim diorum.Allah yardımcım olsun efrah ne güzel saatler kaldı kızına kavuşmana :)çok güzel bi duygu heyecanını anlıorum bende doğum anında hissedince kendimi nefesim kesiliyor.sonra daha var diorum rahatlıorum bilmem napıcam doğumda hayırlısı hepimizin hakkında.doğumdan sonra güzel haberlerini beklicez dört gözle
sıratukımıldayınca eminim çok hoşuna gidecek bende korkarım sanıyordum ama kımıldadıkça çıkarıp öpüp mıncıklayıp geri soksam diorum:)aynen senin gibi burda bi çogumuzun akrabası ailesi yok yaşadığı şehirde yanlız değilsin.
sıratukımıldayınca eminim çok hoşuna gidecek bende korkarım sanıyordum ama kımıldadıkça çıkarıp öpüp mıncıklayıp geri soksam diorum:)aynen senin gibi burda bi çogumuzun akrabası ailesi yok yaşadığı şehirde yanlız değilsin.
Aman gül gül, sen hep gül, canımın içiii.. Ayy evet yaa, yabancı doktorda zor he. En başta kültür farkı var.. Gıcık bir durum olmuş senin için.. Kaygıların normal, bunu biliyorsun.. Hepimizde var aynı kaygılar.. Sürekli kendimizi hatalı görme, kendimizi suçlama eğilimi.. Ama aslında gerçekçi düşününce, böyle ağır bir hastalıkla baş edip gene iyi bile anne- eş oluyoruz bence..
Ekstralarımı hiiiç sorma.. Ödüm patlıyor gelecekler diye.. Ama gelmeden olur muu.. Bazen çok sık geliyor, o gün mahvolutyorum.. O gün ve ertesi gün bile moralim bozuk oluyor, ekstralar yüzünden.. Artık ne kadar etkileniyorsam, sen düşün.. Zaten beni en çok tedirgin eden şey, pa dan çok bu çarpıntılar ve ekstralar.. Allah'ım uzak tutsun onları bizden.. Hayalet görmüş gibi korku oluyor bende .. Be bunu 12-13 senedir yaşıyorum ama asla alışamam.. Nasıl alışılır yav çarpıntıya, ekstralara.. Aynen dediğin gibi, yaşarken ölmek gibi.. Gerçek tanımı bu işte.. Rabb'im esirge bizi ne olursun!!!
Benzer Konular
Çocuk Hastalıkları
Çocuklarda Bronşial Astım
