- Konu Sahibi landemiyoladiyola
- #1
Selamlar Güzel Kadınlar,
Eşimle aramızda adını koyamadığım, tarif edemediğim bir soğukluk var. Birseyler yazmak istedim, bir baktım ki zaten yazmışım yaklaşık bir sene önce. O konumu okudum, hatırladım ama malesef bir asama kaydedemiyoruz onu anladım.
16 senelik evliyiz, 6 sene sevgiliydik, birlikte buyuduk. Allah herkesi evinde mutlu etsin ama su an "aa biz soyle mutluyuz, boyle güzeliz" cümlelerine ihtiyacım (hatta biraz da tahammülüm yok) Anlayin beni, kızmayın, kirilmayin; derdim var ki yaziyorum.
Benim esim yapmaz demiyorum, herkes yapabilir ama bir açığı, bir hatası yok su 22 senede. Telefonunda yok, iş yerinde yok ( en azından ben yakalamadim asla) Esim super bir babadır, babasiz büyümüş, o yüzden ekstra düşkündür çocuklarımıza, ben üçüncü siradaydim hep, çocuklardan sonra. Yeni bir is kurdu, iki senedir tüm enerjisi isinde, eskiden her şeyi paylasirdi, akil almazdi, cok kafasi diktir, asla karıştırmaz kendine; ama artık anlatmıyor bile. Maddi sıkıntımız yok şükür, ben büyük oglumla yada arkadaşlarımla tatile gidebilirim, sorun etmez ama..
Ama varken yok gibi. Yanımda hasretim. Ask meşk sözcükleri yok, dogru duzgun sevişmek yok, paylaşım cok az, birlikte dizi izleriz, bu.
Gel gelelim ben cok yoruldum. Cok gerginim, cok mutsuzum. Kendimi evliyken bekar gibi hissediyorum. Esim iyi bir ev arkadaşı ama hiç iyi bir sevgili, es degil. Zorla yanımda tutuluyormus gibi. Alkollüyken bir keresinde demisti evlilik hic onun için değilmiş. O kadar severek evlendik ki.. O kadar gıpta edilen bir askti ki bizimkisi, bitecekse de aldatılmadan, aldatmadan, saçma sapan duygusal boşluklardan heba olmadan ayrılığı da adam gibi halledip, efeler gibi alip basimi gideyim diyorum. Yavrularim var, onlara kıyamıyorum, esimi seviyorum, somut bir hatası yok ama gerçekten bu mu evlilik..Görüyorum hala askla birbirine bakan çiftleri, hayata baska yerlerden bakıyoruz artik.
Kac kez konuştum, cabalayalim dedim, olmuyor, hiçbir çabası yok. Bu gece dayanamadim, oturdum ona mektup yazdım. Ya bir adım at yada seni özgür bırakıyorum diye.. Ne dersiniz, ergen kızlara mi dondum ama cok cok yoruldum, olmuyor. Lutfen fikirlerinizi paylasin benimle, simdiden tesekkurler..
Eşimle aramızda adını koyamadığım, tarif edemediğim bir soğukluk var. Birseyler yazmak istedim, bir baktım ki zaten yazmışım yaklaşık bir sene önce. O konumu okudum, hatırladım ama malesef bir asama kaydedemiyoruz onu anladım.
16 senelik evliyiz, 6 sene sevgiliydik, birlikte buyuduk. Allah herkesi evinde mutlu etsin ama su an "aa biz soyle mutluyuz, boyle güzeliz" cümlelerine ihtiyacım (hatta biraz da tahammülüm yok) Anlayin beni, kızmayın, kirilmayin; derdim var ki yaziyorum.
Benim esim yapmaz demiyorum, herkes yapabilir ama bir açığı, bir hatası yok su 22 senede. Telefonunda yok, iş yerinde yok ( en azından ben yakalamadim asla) Esim super bir babadır, babasiz büyümüş, o yüzden ekstra düşkündür çocuklarımıza, ben üçüncü siradaydim hep, çocuklardan sonra. Yeni bir is kurdu, iki senedir tüm enerjisi isinde, eskiden her şeyi paylasirdi, akil almazdi, cok kafasi diktir, asla karıştırmaz kendine; ama artık anlatmıyor bile. Maddi sıkıntımız yok şükür, ben büyük oglumla yada arkadaşlarımla tatile gidebilirim, sorun etmez ama..
Ama varken yok gibi. Yanımda hasretim. Ask meşk sözcükleri yok, dogru duzgun sevişmek yok, paylaşım cok az, birlikte dizi izleriz, bu.
Gel gelelim ben cok yoruldum. Cok gerginim, cok mutsuzum. Kendimi evliyken bekar gibi hissediyorum. Esim iyi bir ev arkadaşı ama hiç iyi bir sevgili, es degil. Zorla yanımda tutuluyormus gibi. Alkollüyken bir keresinde demisti evlilik hic onun için değilmiş. O kadar severek evlendik ki.. O kadar gıpta edilen bir askti ki bizimkisi, bitecekse de aldatılmadan, aldatmadan, saçma sapan duygusal boşluklardan heba olmadan ayrılığı da adam gibi halledip, efeler gibi alip basimi gideyim diyorum. Yavrularim var, onlara kıyamıyorum, esimi seviyorum, somut bir hatası yok ama gerçekten bu mu evlilik..Görüyorum hala askla birbirine bakan çiftleri, hayata baska yerlerden bakıyoruz artik.
Kac kez konuştum, cabalayalim dedim, olmuyor, hiçbir çabası yok. Bu gece dayanamadim, oturdum ona mektup yazdım. Ya bir adım at yada seni özgür bırakıyorum diye.. Ne dersiniz, ergen kızlara mi dondum ama cok cok yoruldum, olmuyor. Lutfen fikirlerinizi paylasin benimle, simdiden tesekkurler..
Siz de deneyin derim, en kötü ihtimalle kendinizi mutlu edersiniz 
