tek çocuğum var. tam olarak hazır değildim aslında, biraz eşimin isteğiyle oldu ama doğum olduktan sonra bunun önemi kalmıyor ki. sevmek benimsemekle alakalı bir sıkıntım yok. sosyal çevremde yaşadığım sıkıntılar, sınavlar, eşimle yaşadığım sorunlar... çok rahat olduğum bir dönem hiç olmadı. kendimi oğluma adayamadım bir türlü. gelişimini desteklemek adına yeterince ilgilenmedim ama öte yandan elim hep üzerindeydi, ona zarar verebilecek şeylerden elimden geldiğince korumaya çalıştım.
dünyaya getirdiysek ilgilenmek zorundayız, çok haklısınız. bahanelerin ardına sığınmıyorum, doktor ne söylerse söylesin, oğlumun böyle davranmasının en büyük müsebbibi tabi ki benim. o benim tek varlığım. umarım dediğiniz gibi sadece ilgi çekmek için yapıyordur, bana da bir ders olmuş olur... iki gündür oyunlar oynuyoruz o kadar mutlu oluyor ki...